ประวัติความเป็นมาของป่าชุมชนโคกป่าซ

ประวัติความเป็นมาของป่าชุมชนโคกป่าซี
“ป่าซี” มาจากพื้นที่ที่มีไม้ซีขึ้นอยู่เป็นจำนวนมากเดิมเป็นส่วนหนึ่งของป่า สงวนแห่งชาติดงด่านแย ้มีพื้นที่ห่าง
จาก ชุมชนประมาณ 400 เมตร ทางทิศเหนือและทิศตะวันออกติดกับ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูสีฐาน ทิศใต้และทิศ
ตะวันตกติดกับที่ทำการเกษตร ทางชุมชนรอบ ๆป่าได้ร่วมกันดูแลรักษาไว้เป็นแหล่งหาอาหารเลี้ยงสัตว์ และเก็บ
หาของป่ามาใช้ในชีวิตประจำวัน ทั้งยังเป็นแหล่งต้นน้ำ ลำธาร ให้ความชุ่มชื้นกับพื้นที่ใกล้เคียงด้วย ชาวตำบล
หนองห้างและตำบลกุดหว้า ที่อาศัยอยู่รอบๆ ป่าซี เป็นชนเผ่าผู้ไทยที่มีศิลปะ วัฒนธรรม ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ
ชุ่มชื้นของป่าทำให้ราษฎรในพื้นที่มีความอุดมสมบูรณ์ตามไปด้วยดังนั้นบรรพบุรุษจึงได้ปลูกจิตสำนึกให้ลูกหลาน
รักและหวงแหนผืนป่าแห่งนี้ ไว้ให้ได้ใช้ประโยชน์สืบต่อไป ต่อมาสังคมรอบ ๆ ป่าได้เปลี่ยนแปลง ประชาชนเพิ่ม
มากขึ้นการคมนาคมสะดวกขึ้น ทำให้ประชากรจากถิ่นอื่น ๆ เข้ามาเก็บหาของป่า และจากเดิมชาวบ้านเคยหามา
บริโภคในครัวเรือนกลับเปลี่ยนมาเพื่อขายเป็นสินค้าแทน ประกอบกับมีไฟป่าเกิดขึ้นทุกปี จึงทำให้ป่าเสื่อมโทรม
ลงอย่างรวดเร็วด้วยความรักความหวงแหนป่าชาวตำบลหนองห้างจึงร่วมมือกับหน่วยงานราชการในพื้นที่หน่วย
งานของกรมป่าไม้ดำเนินการแก้ไขปัญหาและบำรุงรักษาป่าไม้โดยมีองค์การบริหารส่วนตำบลเป็นแกนนำในการ
อนุรักษ์และพัฒนาเพิ่มประโยชน์ เพิ่มคุณค่าของป่าอันจะนำมาซึ่งการอนุรักษ์อย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แห่งชาติสงวนดงด่านแย้มีพื้นที่ห่างจากเนชั่ชุมชนประมาณ 400 เมตรทางทิศเหนือและทิศตะวันออกติดกับเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูสีฐาน ทางชุมชนรอบ ทั้งยังเป็นแหล่งต้นน้ำลำธาร ตำบลชาวหนองห้างและตำบลกุดหว้าที่อาศัยขณะนี้รอบ ๆ ป่าซีเป็นชนเผ่าผู้ไทยที่มีศิลปะวัฒนธรรม ไว้ให้ได้ใช้ประโยชน์สืบต่อไปต่อมาสังคมรอบ ๆ ป่าได้เปลี่ยนแปลง ทำให้ประชากรจากถิ่นอื่น ๆ เข้ามาเก็บหาของป่า ประกอบกับมีไฟป่าเกิดขึ้นทุกปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของป่าชุมชนโคกป่าซี
" ป่าซี " มาจากพื้นที่ที่มีไม้ซีขึ้นอยู่เป็นจำนวนมากเดิมเป็นส่วนหนึ่งของป่าสงวนแห่งชาติดงด่านแย้มีพื้นที่ห่าง
จากชุมชนประมาณ 400 เมตรทางทิศเหนือและทิศตะวันออกติดกับเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูสีฐานทิศใต้และทิศทางชุมชนรอบๆป่าได้ร่วมกันดูแลรักษาไว้เป็นแหล่งหาอาหารเลี้ยงสัตว์และเก็บ

ตะวันตกติดกับที่ทำการเกษตรหาของป่ามาใช้ในชีวิตประจำวันทั้งยังเป็นแหล่งต้นน้ำลำธารให้ความชุ่มชื้นกับพื้นที่ใกล้เคียงด้วยชาวตำบล
หนองห้างและตำบลกุดหว้าที่อาศัยอยู่รอบๆป่าซีเป็นชนเผ่าผู้ไทยที่มีศิลปะวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ
ชุ่มชื้นของป่าทำให้ราษฎรในพื้นที่มีความอุดมสมบูรณ์ตามไปด้วยดังนั้นบรรพบุรุษจึงได้ปลูกจิตสำนึกให้ลูกหลาน
รักและหวงแหนผืนป่าแห่งนี้ไว้ให้ได้ใช้ประโยชน์สืบต่อไปต่อมาสังคมรอบจะป่าได้เปลี่ยนแปลงประชาชนเพิ่มทำให้ประชากรจากถิ่นอื่นจะเข้ามาเก็บหาของป่าและจากเดิมชาวบ้านเคยหามา

มากขึ้นการคมนาคมสะดวกขึ้นบริโภคในครัวเรือนกลับเปลี่ยนมาเพื่อขายเป็นสินค้าแทนประกอบกับมีไฟป่าเกิดขึ้นทุกปีจึงทำให้ป่าเสื่อมโทรม

ลงอย่างรวดเร็วด้วยความรักความหวงแหนป่าชาวตำบลหนองห้างจึงร่วมมือกับหน่วยงานราชการในพื้นที่หน่วยงานของกรมป่าไม้ดำเนินการแก้ไขปัญหาและบำรุงรักษาป่าไม้โดยมีองค์การบริหารส่วนตำบลเป็นแกนนำในการ
อนุรักษ์และพัฒนาเพิ่มประโยชน์เพิ่มคุณค่าของป่าอันจะนำมาซึ่งการอนุรักษ์อย่างยั่งยืน