We found five candidate mutations o

We found five candidate mutations of B. bifidum YIT 4007 for
resistance to erythromycin, neomycin, and streptomycin. These mutationswere
single base substitution or 8 base deletion and not associated
with any kind ofmobile genetic factors like insertion sequences, phages,
and plasmids. We newly isolated spontaneous mutants resistant to
either of erythromycin, neomycin, or streptomycin. For mutants
resistant to neomycin or streptomycin, we isolated multiple independent
mutants from cultures separately grown from single colonies. For
erythromycin resistant mutants, we isolated mutants from a single
culture, but mutants were confirmed to contain at least two types of
mutants in which nucleotides of different positions were substituted.
Frequency of these spontaneousmutants was 10−8 to 10−9/cell, which
is comparable to the rate of spontaneous mutants. Thus, one of the
spontaneous resistantmutants has anothermutation at a rate of 10−8 to
10−9/cell, and two of the spontaneous resistant mutants have another
common mutated gene at a rate of 10−16 to 10−18/cell. These
arguments support that newly isolated mutants resistant to either of
erythromycin, neomycin, or streptomycin are very unlikely to contain a
second common mutated gene exceptmutations of 23S ribosomal RNA,
rluD and rspL genes. Thus,mutations of 23S ribosomal RNA, rluD or rspL
gene are very likely to be solely responsible to resistance to
erythromycin, neomycin, or streptomycin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบผู้กลายพันธุ์ที่ห้าของซิงเสียนเยอะ 4007 bifidum เกิดสำหรับต้านทาน erythromycin นีโอมัยซิน และ streptomycin Mutationswere เหล่านี้ทดแทนฐานเดียวหรือ 8 ฐานลบ และไม่เกี่ยวข้องกับปัจจัยทางพันธุกรรมใด ๆ ofmobile ชนิดเช่นแทรกลำดับ phagesและ plasmids เราแยกต่างหากทนการขาดสายพันธุ์ใหม่หรือ erythromycin นีโอมัยซิน หรือ streptomycin สำหรับสายพันธุ์นีโอมัยซินหรือ streptomycin ทน เราแยกต่างหากหลายอิสระสายพันธุ์จากวัฒนธรรมแยกปลูกจากอาณานิคมเดียว สำหรับสายพันธุ์ทน erythromycin เราแยกต่างหากจากเดียวที่สายพันธุ์วัฒนธรรม แต่สายพันธุ์ได้ยืนยันว่า จะประกอบด้วยอย่างน้อยสองชนิดสายพันธุ์ที่มีแทนนิวคลีโอไทด์ตำแหน่งอื่นที่ความถี่ของ spontaneousmutants เหล่านี้ถูก 10−8 ไป 10−9/เซลล์ ที่จะเทียบเท่ากับราคาของสายพันธุ์อยู่ ดังนั้น หนึ่งresistantmutants อยู่มี anothermutation ในอัตรา 10−8 ไป10−9/เซลล์ และสองสายพันธุ์ที่ทนอยู่ได้อีกทั่วไปยีนการกลายในอัตรา 10−16 10−18/เซลล์ เหล่านี้สนับสนุนอาร์กิวเมนต์ที่แยกต่างหากทนกับสายพันธุ์ใหม่erythromycin นีโอมัยซิน หรือ streptomycin ไม่มากน่าจะประกอบด้วยการexceptmutations กลายยีนทั่วไปที่สองของ 23S ribosomal อาร์เอ็นเอยีน rluD และ rspL ดังนั้น การกลายพันธุ์ของอาร์เอ็นเอ ribosomal 23S, rluD หรือ rspLยีนมีโอกาสรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวเพื่อต้านทานการerythromycin นีโอมัยซิน หรือ streptomycin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพบการกลายพันธุ์ที่ห้าผู้สมัครของ B. bifidum YIT 4007
สำหรับความต้านทานต่อการerythromycin, neomycin และ streptomycin เหล่านี้ mutationswere
ทดแทนฐานเดียวหรือ 8
ลบฐานและไม่เกี่ยวข้องกับใดๆ ofmobile ปัจจัยทางพันธุกรรมเช่นลำดับแทรก phages,
และพลาสมิด เราแยกใหม่กลายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเองทนต่อการอย่างใดอย่างหนึ่ง erythromycin, neomycin หรือ streptomycin
สำหรับการกลายพันธุ์ที่ทนต่อการ neomycin หรือ streptomycin เราแยกอิสระหลายกลายพันธุ์ที่เลี้ยงแยกต่างหากจากอาณานิคมเดียว สำหรับerythromycin กลายพันธุ์ที่ทนต่อการกลายพันธุ์ที่แยกเราจากเดียววัฒนธรรมแต่กลายพันธุ์ได้รับการยืนยันว่าจะมีอย่างน้อยสองชนิดของการกลายพันธุ์ที่นิวคลีโอของตำแหน่งที่แตกต่างกันแทน. ความถี่ของการ spontaneousmutants เหล่านี้เป็น 10-8 10-9 / เซลล์ซึ่งก็เปรียบได้กับอัตราการกลายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเอง ดังนั้นหนึ่งในresistantmutants ที่เกิดขึ้นเองมี anothermutation ในอัตรา 10-8 ไป10-9 / เซลล์และสองของการกลายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเองทนมีอีกยีนกลายพันธุ์ที่พบบ่อยในอัตรา10-16 ไป 10-18 / มือถือ เหล่านี้มีข้อโต้แย้งที่สนับสนุนการกลายพันธุ์ที่แยกใหม่ที่ทนต่อการอย่างใดอย่างหนึ่งerythromycin, neomycin หรือ streptomycin มากไม่น่าจะมียีนกลายพันธุ์อันดับสองร่วมกับexceptmutations 23S โซมอลของอาร์เอ็นเอrluD และยีน rspL ดังนั้นการกลายพันธุ์ของ 23S โซมอลอาร์เอ็นเอ rluD หรือ rspL ยีนมีแนวโน้มมากที่จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบ แต่เพียงผู้เดียวในการต้านทานต่อerythromycin, neomycin หรือ streptomycin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบห้าผู้สมัครการกลายพันธุ์ พ. bifidum yit 4007 สำหรับ
ความต้านทาน erythromycin มีเดียวิกิและ streptomycin , . เหล่านี้ mutationswere
เดียวฐานการทดแทนหรือ 8 ฐานการลบ และไม่เกี่ยวข้องกับชนิดใด ๆ
ofmobile พันธุกรรมปัจจัยเช่นการแทรกลำดับ จ
) , และ . เราเพิ่งแยกจากสายพันธุ์ทน

ให้อีริทโธรมัยซิน , นีโอไมซิน หรือ ยารักษา .เด็กน้อย
ป้องกันนีโอมัยซินหรือยารักษา เราแยกอิสระจากหลายสายพันธุ์
วัฒนธรรมต่างหากที่ปลูกจากโคโลนีเดี่ยว สำหรับ
สายพันธุ์ทนอีริโทรมัยซิน เราแยกสายพันธุ์ จากวัฒนธรรมเดียว
, แต่สายพันธุ์ที่ได้รับการยืนยันที่จะมีอย่างน้อยสองชนิดของการกลายพันธุ์ที่ตำแหน่งนิวคลีโอไทด์

แบบทดแทนความถี่ของ spontaneousmutants เหล่านี้ 10 − 8 ถึง 10 − 9 / เซลล์ซึ่ง
เทียบได้กับอัตราธรรมชาติ มนุษย์กลายพันธุ์ ดังนั้นหนึ่งของ
resistantmutants ธรรมชาติได้ anothermutation ในอัตรา 10 − 8

10 − 9 / เซลล์ , และสองของธรรมชาติป้องกันสายพันธุ์มียีนกลายพันธุ์อีก
ทั่วไปในอัตรา 10 − 16 10 − 18 / เซลล์ เหล่านี้
เหตุผลสนับสนุนที่แยกสายพันธุ์ใหม่ดื้อยาหรอก
ซินนีโอมัยซินหรือ streptomycin , เป็นคนที่ไม่น่าจะมี
2 ยีนกลายพันธุ์ exceptmutations ทั่วไปของ 23s ไรโบโซมอล อาร์เอ็นเอ และ rspl
rlud , ยีน ดังนั้น การกลายพันธุ์ของยีนไรโบโซมอล อาร์เอ็นเอ rlud 23s , หรือ rspl
มีโอกาสมากที่จะเป็นผู้รับผิดชอบต่อการต้านทาน

ซินนีโอมัยซินหรือ streptomycin , .