Poetry (ancient Greek: ποιεω (poieo

Poetry (ancient Greek: ποιεω (poieo) = I create) is an art form in which human language is used for its aesthetic qualities in addition to, or instead of, its notional and semantic content. It consists largely of oral or literary works in which language is used in a manner that is felt by its user and audience to differ from ordinary prose.

It may use condensed or compressed form to convey emotion or ideas to the reader's or listener's mind or ear; it may also use devices such as assonance and repetition to achieve musical or incantatory effects. Poems frequently rely for their effect on imagery, word association, and the musical qualities of the language used. The interactive layering of all these effects to generate meaning is what marks poetry.

Because of its nature of emphasising linguistic form rather than using language purely for its content, poetry is notoriously difficult to translate from one language into another: a possible exception to this might be the Hebrew Psalms, where the beauty is found more in the balance of ideas than in specific vocabulary. In most poetry, it is the connotations and the "baggage" that words carry (the weight of words) that are most important. These shades and nuances of meaning can be difficult to interpret and can cause different readers to "hear" a particular piece of poetry differently. While there are reasonable interpretations, there can never be a definitive interpretation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวี (กโบราณ: ποιεω (poieo) =ฉันสร้าง) เป็นแบบศิลปะที่ใช้ภาษามนุษย์สำหรับคุณภาพความงามของนอก หรือ แทน เนื้อหาประจำชาติ และความหมาย ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของงานปากเปล่า หรือวรรณกรรมในภาษาที่ใช้ในลักษณะที่รู้สึก โดยผู้ชมและผู้ใช้แตกต่างจากร้อยแก้วธรรมดาจะใช้แบบฟอร์มที่มีการบีบอัด หรือบีบเพื่อแสดงอารมณ์หรือความคิดของผู้อ่านหรือฟังของจิตใจหรือหู มันอาจใช้อุปกรณ์เช่น assonance และทำซ้ำเพื่อให้ได้ลักษณะพิเศษดนตรี หรือ incantatory บทกวีมักใช้สำหรับผลที่เกิดขึ้นบนภาพ สมาคมคำ และมีคุณภาพดนตรีภาษา Layering โต้ตอบลักษณะพิเศษเหล่านี้เพื่อสร้างความหมายเป็นบทกวีที่ทำเครื่องหมายเนื่องจากลักษณะของการเน้น linguistic ฟอร์ม แทนที่ใช้ภาษาเหมาะสำหรับเนื้อหา บทกวีเป็นฉาวยากที่จะแปลจากภาษาหนึ่งเป็นอีก: มีข้อยกเว้นที่ได้นี้อาจสดุดี ภาษาฮิบรู ที่ความสวยงามพบมากในยอดดุลของความคิดมากกว่าในคำศัพท์เฉพาะได้ ในบทกวีส่วนใหญ่ เป็นที่หมายถึง และที่ "กระเป๋า" ว่า คำนำ (น้ำหนักคำ) ที่มีความสำคัญมากที่สุด เฉดสีและความแตกต่างของความหมายเหล่านี้อาจยากที่จะแปล และทำให้ผู้อ่านที่แตกต่างฟัง "" บทกวีชิ้นเฉพาะแตกต่างกัน ในขณะที่มีการตีความที่เหมาะสม มีไม่เคยได้ตีความทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวี (กรีกโบราณ: ποιεω (poieo) = สร้าง) เป็นรูปแบบศิลปะที่ภาษามนุษย์จะใช้สำหรับคุณภาพความงามที่นอกเหนือไปหรือแทนเนื้อหาทางความคิดและความหมายของมัน ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของการทำงานในช่องปากหรือวรรณกรรมในภาษาที่จะใช้ในลักษณะที่เป็นความรู้สึกโดยผู้ใช้และผู้ชมที่จะแตกต่างจากร้อยแก้วธรรมดาก. มันอาจจะใช้ข้นหรือบีบอัดแบบฟอร์มในการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกหรือความคิดในใจของผู้อ่านหรือผู้ฟังหรือหู ; มันอาจจะใช้อุปกรณ์เช่นสัมผัสสระและการทำซ้ำเพื่อให้บรรลุผลหรือดนตรี incantatory บทกวีบ่อยพึ่งพาสำหรับผลกระทบต่อภาพการเชื่อมโยงคำและคุณภาพดนตรีของภาษาที่ใช้ . โดยชั้นโต้ตอบของผลกระทบทั้งหมดเหล่านี้เพื่อสร้างความหมายคือสิ่งที่นับเป็นบทกวีเพราะธรรมชาติของการเน้นรูปแบบภาษามากกว่าการใช้ภาษาอย่างหมดจดสำหรับเนื้อหาของบทกวีเป็นเรื่องยากที่ฉาวโฉ่ในการแปลจากภาษาหนึ่งไปยังอีก: ข้อยกเว้นเป็นไปได้ที่อาจนี้ เป็นบทสวดภาษาฮิบรูที่ความงามที่พบมากขึ้นในการปรับสมดุลของความคิดมากกว่าในคำศัพท์ที่เฉพาะเจาะจง ในบทกวีส่วนใหญ่ก็จะมีความหมายและ "กระเป๋า" ว่าคำพูดพกพา (น้ำหนักของคำ) ที่มีความสำคัญมากที่สุด เฉดสีเหล่านี้และความแตกต่างของความหมายอาจเป็นเรื่องยากที่จะตีความและอาจทำให้ผู้อ่านที่แตกต่างกัน "ได้ยิน" ชิ้นส่วนของบทกวีที่แตกต่างกัน ในขณะที่มีการตีความที่เหมาะสมมีไม่สามารถตีความที่ชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กวีนิพนธ์ ( กรีกโบราณ : ποιεω ( poieo ) = ฉันสร้าง ) เป็นรูปแบบศิลปะที่ใช้ภาษาของมนุษย์คือคุณภาพของความงามนอกจากหรือแทนของ เนื้อหาของสัญญา และความหมาย ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของวรรณกรรมปากเปล่า หรือในภาษาที่ใช้ในลักษณะที่เป็นรู้สึกโดยผู้ใช้และผู้ชมจะแตกต่างจากร้อยแก้วธรรมดา

มันอาจจะใช้ย่อหรือรูปแบบบีบอัดเพื่อถ่ายทอดอารมณ์หรือความคิดของผู้อ่านหรือผู้ฟังของจิตใจหรือหู ; มันอาจใช้อุปกรณ์ เช่น สัมผัสเพี้ยนๆเพื่อให้บรรลุผลที่ดนตรีหรือ incantatory . บทกวีมักใช้เพื่อผลของภาพ , สมาคมคำและดนตรีคุณภาพของภาษาที่ใช้การโต้ตอบ layering ของผลเหล่านี้เพื่อสร้างความหมายเป็นสิ่งที่นับเป็นบทกวี

เพราะธรรมชาติของเน้นรูปแบบภาษามากกว่าการใช้ภาษาอย่างหมดจดสำหรับเนื้อหาของบทกวีเป็นอย่างฉาวโฉ่ยากที่จะแปลจากภาษาหนึ่งไปยังอีก : ข้อยกเว้นนี้อาจจะเป็น ฮิบรู เพลงสดุดีที่ความงามที่พบมากขึ้นในความสมดุลของความคิดมากกว่าในคำศัพท์เฉพาะ ในบทกวีมากที่สุด มันคือความหมายและ " สัมภาระ " ว่า คำพา ( น้ำหนักของคำ ) ที่สำคัญที่สุด ความหมายและความแตกต่างของเฉดสีเหล่านี้จะสามารถยากที่จะตีความและสามารถทำให้ผู้อ่านที่แตกต่างกันไป " ฟัง " โดยเฉพาะบทกวีชิ้นแตกต่าง ในขณะที่มีการตีความที่เหมาะสมมันไม่เคยมีการตีความที่ชัดเจน