The state of inequality in Indonesi

The state of inequality in Indonesia

Inequality of household consumption in Indonesia has been increasing since 2000. The country’s official poverty rate has halved between 1999 and 2012, falling from 24% to 12%. However, the Gini coefficient, a measure of national consumption inequality, has increased from 0.32 in 1999 to 0.41 in 2012[1]. Hence income distribution has become much more unequal. The affluent were the most affected by the Asian financial crisis and slowest to recover, but since 2003, Indonesia’s richest 20% have enjoyed much higher growth in incomes and consumption. Regional disparities also persist, further contributing to inequality nationally. Eastern Indonesia lags behind other parts of the country, notably Java.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานะของความไม่เท่าเทียมกันในอินโดนีเซียความไม่เท่าเทียมกันของปริมาณการใช้ในครัวเรือนในอินโดนีเซียได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ 2000 อัตราความยากจนอย่างเป็นทางการของประเทศได้ถูกแบ่งครึ่งระหว่าง 1999 และ 2012 ลดลงจาก 24% เป็น 12% อย่างไรก็ตาม สัมประสิทธิ์ Gini การวัดความไม่เท่าเทียมกันของปริมาณการใช้วัสดุแห่งชาติ ได้เพิ่มขึ้นจาก$ 0.32 ในปี 1999 กับ 0.41 ใน 2012 [1] ดังนั้น การกระจายรายได้ได้เป็นไม่มาก มั่งมีได้รับผลกระทบจากวิกฤติการเงินเอเชียมากที่สุด และช้าที่สุดในการกู้คืน ได้ตั้งแต่ 2003 อินโดนีเซียที่รวยที่สุด 20% มีความสุขเติบโตสูงมากในรายได้และปริมาณการใช้ ความแตกต่างภูมิภาคยังคงอยู่ เพิ่มเติมทำให้อสมการผลงาน ตะวันออกอินโดนีเซีย lags หลังส่วนอื่น ๆ ของประเทศ Java ยวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานะของความไม่เท่าเทียมกันในอินโดนีเซียความไม่เท่าเทียมกันของการบริโภคในครัวเรือนในประเทศอินโดนีเซียได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2000 อัตราความยากจนอย่างเป็นทางการของประเทศได้ลดลงครึ่งหนึ่งระหว่างปี 1999 และปี 2012 ลดลงจาก 24% เป็น 12% อย่างไรก็ตามค่าสัมประสิทธิ์ Gini วัดความไม่เท่าเทียมกันของการบริโภคแห่งชาติได้เพิ่มขึ้นจาก 0.32 ใน 1999-.41 ในปี 2012 [1] การกระจายรายได้ดังนั้นได้กลายเป็นมากขึ้นไม่เท่ากัน ร่ำรวยได้รับผลกระทบมากที่สุดจากวิกฤตทางการเงินในเอเชียและที่ช้าที่สุดในการกู้คืน แต่ตั้งแต่ปี 2003 ของอินโดนีเซียที่รวยที่สุด 20% มีความสุขในการเจริญเติบโตที่สูงขึ้นมากในรายได้และการบริโภค ความแตกต่างในภูมิภาคยังคงมีอยู่ต่อไปเพื่อความไม่เท่าเทียมกันที่เอื้อต่อประเทศชาติ ภาคตะวันออกอินโดนีเซียล่าช้าหลังชิ้นส่วนอื่น ๆ ของประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Java

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานะของความไม่เท่าเทียมกันในอินโดนีเซีย

ความไม่เท่าเทียมกันของครัวเรือนในอินโดนีเซียเพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2000 อัตราความยากจนของประเทศอย่างเป็นทางการได้ลดลงระหว่างปี 1999 และปี 2012 ลดลงจาก 24 % และ 12 % อย่างไรก็ตาม สัมประสิทธิ์จินี การวัดความไม่เท่าเทียมกันการแห่งชาติ ได้เพิ่มขึ้นจากปี 2542 จำนวน 0.32 ในปี 2012 [ 1 ] ดังนั้นการกระจายรายได้ได้กลายเป็นมากไม่เท่ากันอีกร่ํารวย นักเรียนส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย และช้าที่สุดในการกู้คืน แต่ตั้งแต่ปี 2003 ของอินโดนีเซียที่ร่ำรวยที่สุด 20% ได้เพลิดเพลินกับการเจริญเติบโตสูงมากในรายได้และการบริโภค ความไม่เสมอภาคในภูมิภาคยังคงอยู่ต่อไปให้เกิดความไม่เท่าเทียมกันทั่วประเทศ ภาคตะวันออกของอินโดนีเซียช้ากว่าส่วนอื่น ๆของประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Java