Style is thus not a phenomenon that

Style is thus not a phenomenon that is restricted to literature; it is necessarily part of any utterance, because for each context one chooses the way one speaks: One uses different vocabulary and probably different syntax when talking to one's granny than one uses when talking to one's examiner in the final oral exam; a report in the newspaper is expected to display – and in most cases does – a different style than a love letter. Obviously, most people are limited in the range of styles they have at their command, and sometimes style expectations are deliberately flaunted: A newspaper report written in the style of a love letter will no doubt cause a certain amount of surprise and thus possibly increase its effect. A love letter written in the style of a report will most likely cause trouble or appear simply ridiculous.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบจึงไม่เป็นปรากฏการณ์ที่จำกัดวรรณกรรม มันจำเป็นต้องเป็นส่วนหนึ่งของวาทะใด ๆ เนื่องจากสำหรับแต่ละบริบท หนึ่งเลือกวิธีหนึ่งพูด: ใช้คำศัพท์ต่าง ๆ และไวยากรณ์ที่แตกต่างกันอาจจะคุยกับยายกว่าใช้หนึ่งคุยกับของผู้ตรวจสอบในขั้นสุดท้ายสอบ รายงานในหนังสือพิมพ์จะต้องแสดง – และในกรณีส่วนใหญ่ไม่ – ลักษณะแตกต่างจากจดหมายรัก เห็นได้ชัด คนส่วนใหญ่จะถูกจำกัดในช่วงของรูปแบบมีที่สั่งของพวกเขา และบางครั้งความคาดหวังมีเจตนาโอ้อวดสไตล์: รายงานหนังสือพิมพ์เขียนในรูปแบบของจดหมายรักจะทำให้เกิดข้อสงสัยจำนวนหนึ่งแปลกใจ และจึง จะเพิ่มผล จดหมายรักที่เขียนในรูปแบบของรายงานมักจะทำให้เกิดปัญหา หรือปรากฏเพียงไร้สาระกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สไตล์จึงไม่ปรากฏการณ์ที่จะมีการ จำกัด วรรณกรรม; มันเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องเป็นส่วนหนึ่งของคำพูดใด ๆ เพราะแต่ละบริบทหนึ่งเลือกวิธีการที่ใครพูด: หนึ่งใช้คำศัพท์และไวยากรณ์ที่แตกต่างกันอาจจะแตกต่างกันเมื่อพูดคุยกับยายของคนมากกว่าหนึ่งใช้เมื่อพูดคุยกับผู้ตรวจสอบอย่างใดอย่างหนึ่งในการสอบสัมภาษณ์ขั้นสุดท้าย; รายงานในหนังสือพิมพ์ที่คาดว่าจะแสดง - และในกรณีส่วนใหญ่ไม่ - สไตล์ที่แตกต่างกว่าจดหมายรัก เห็นได้ชัดว่าคนส่วนใหญ่จะ จำกัด อยู่ในช่วงของรูปแบบที่พวกเขามีคำสั่งของพวกเขาและบางครั้งความคาดหวังของรูปแบบที่มีการโอ้อวดจงใจ: หนังสือพิมพ์รายงานที่เขียนในรูปแบบของจดหมายรักที่จะไม่มีข้อสงสัยก่อให้เกิดจำนวนหนึ่งของความประหลาดใจและทำให้อาจจะเพิ่มขึ้นของ ผล จดหมายรักที่เขียนในรูปแบบของรายงานส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดปัญหาหรือดูเหมือนไร้สาระเพียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สไตล์ จึงไม่ใช่ปรากฏการณ์ที่ถูกจำกัดวรรณกรรม ; มันเป็นส่วนหนึ่งของใด ๆที่ เพราะแต่ละบริบทหนึ่งเลือกวิธีพูด : ใช้คำศัพท์และไวยากรณ์ที่แตกต่างกันจะแตกต่างกันเมื่อคุยกับยายมากกว่าหนึ่งใช้เมื่อพูดหนึ่งของผู้ตรวจสอบในการสอบปากเปล่าขั้นสุดท้าย รายงานใน หนังสือพิมพ์ที่คาดว่าจะแสดง ) และในกรณีส่วนใหญ่ไม่ได้–สไตล์แตกต่างจากจดหมายรัก เห็นได้ชัดว่าคนส่วนใหญ่จะถูก จำกัด ในช่วงของรูปแบบที่พวกเขามีคำสั่งของพวกเขาและบางครั้งความคาดหวังลักษณะจงใจขัดขวาง : พิมพ์รายงานที่เขียนในรูปแบบของจดหมายจะไม่มีข้อสงสัยเพราะจํานวนหนึ่งที่แปลก และดังนั้นจึง อาจเพิ่มผล . จดหมายรักที่เขียนในรูปแบบของรายงานจะสร้างปัญหามากที่สุด หรือปรากฏเพียงแค่ไร้สาระ