This work, one of Renoir’s chief cr

This work, one of Renoir’s chief creations, produced when he was at the height of his powers, is among the national treasures of France and very rarely leaves the walls of the Musée d’Orsay. As part of an exchange of the very highest level, the Mediterranean triptych by Pierre Bonnard (1911) has been provided by the Hermitage for an exhibition in France. The exhibition was opened by the General Director of the State Hermitage, Mikhail Piotrovsky.

 

The artist worked on Bal du Moulin de la Galette, a large composition and his most populous, throughout the summer of 1876. The Moulin de la Galette is a mill located at the top of the hill of Montmartre and in the 1870s it served as the main centre of Sunday leisure for the local young people. Renoir painted this scene of dancing en plein air, directly in the open, fascinated by the truly folk atmosphere of the amusements.

 

The artist’s younger brother, Edmond Renoir, gave this description of his work on the Bal in 1879: “He took up residence there for half a year, became acquainted with the little world of the place and its particular life that no models would have conveyed and, having got into the atmosphere of that popular little restaurant, he depicted with amazing enthusiasm the unrestrained hurly-burly that prevailed there.”

 

The choice of subject was to an enormous degree predetermined by the circumstances of Renoir’s life in Montmartre. At that time the artist was mixing closely with a group of young painters who were regulars at the Café de la Nouvelle Athènes. They all happily agreed to pose for Renoir’s painting, were involved in recruiting models and chased after the local girls. For them it was a performance, a sort of “happening” and all that remained for Renoir to do was to catch their poses on the fly.

 

Thanks to Renoir’s biographer, Georges Rivière, we know who some of the participants in the scene are. The compositional centre of the painting is formed by a striking pair – Marguerite Legrand (known as Margot) and a tall, immaculately dressed gentleman in a top-hat. And while Margot was simply the model for many of Renoir’s canvases, her partner is the Cuban painter of Spanish extraction Don Pedro Vidal de Solares y Cardenas, who was always ceremonious and reserved. Renoir was perfectly well aware what effect the combination of the gentle formality of the well-bred Don and Margot’s madcap pace would have on the public.

 

Bal du Moulin de la Galette is a previously unprecedented depiction of parallelism in action. The people are talking, moving, dancing, but at the same time light is dancing, causing flares and colour reflexes. Renoir was preoccupied with that living light – the chief synonym for modernity in the painting of the time. Renoir had discovered the trick of “ragged” light a year earlier in a study of a nude torso surrounded by greenery, and in the spring of 1876 he used it in The Swing (La Balançoire; Musée d’Orsay).

 

The uniqueness of the exhibited painting also lies in the fact that for the first time a composition with such a large number of figures and complex structure was painted completely en plein air. The Impressionists were sensitive more than any before them to gradations of light and Renoir wanted to complete Bal du Moulin de la Galette in the summer, before the character of the sunlight began to change. In all, work on it took no less than three months, from late May to late August. The artist would come to the Moulin after three and leave when the afternoon’s jollities wound down after six. The warm summery palette subordinated all the parameters of the painting in Bal. The summer sittings went ahead swimmingly. The work excited Renoir and looking at the details in Bal du Moulin de la Galette one cannot help but sense the rapid assured dash of this brush.

 

Still, neither public nor critics were quick off the mark when it came to appreciating the painting’s originality. At the third Impressionist exhibition, where the work was shown for the first time, it went practically unnoticed. Bal began to attract real interest only twenty years later, after it was included in the display of the Musée du Luxembourg, inspiring Toulouse-Lautrec and a young Pablo Picasso to produce their own variations.

 

Bal du Moulin de la Galette leaves its place in the Parisian museum extremely rarely. As the other side of an exchange of the highest level, the Pierre Bonnard’s 1911 Mediterranean triptych from the Hermitage will be on show in the Musée d’Orsay.

 

For the exhibition the State Hermitage’s Editing and Publishing Section has produced a book Auguste Renoir. Bal du Moulin de la Galette. From the Musée d’Orsay, Paris. The exhibition curator is Albert Grigoryevich Kostenevich, Doctor of Art Studies, chief researcher of the Department of Western European Fine Art.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานนี้ หนึ่งของเรอนัวร์ประธานสร้างสรรค์ ผลิตขณะที่อำนาจของเขา เป็นหนึ่งในสมบัติประจำชาติของฝรั่งเศสและมากไม่ค่อยออกกำแพง d'Orsay พื้นที่ต่าง ๆ เป็นส่วนหนึ่งของการแลกเปลี่ยนระดับสูงมาก บานพับภาพเมดิเตอร์เรเนียน โดย Pierre Bonnard (1911) ต้นเฮอร์มิเทจสำหรับจัดแสดงในประเทศฝรั่งเศส นิทรรศการที่ถูกเปิดโดยทั่วไปผู้อำนวยการรัฐเฮอมิเทจ มิ Piotrovsky ศิลปินที่ทำงานบนแรมมูแลงดูดุล de la Galette องค์ประกอบใหญ่ และเขา แดน ตลอดฤดูร้อนของ 1876 แรมมูแลง de la Galette เป็นโรงสีอยู่ที่ด้านบนของเนินเขามองท์มาร์ท และใน 1870s นั้นได้ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางหลักของเข้าวันอาทิตย์สำหรับเยาวชนในท้องถิ่น เรอนัวร์วาดฉากนี้รำ en plein air โดยตรงในการเปิด หลงเสน่ห์ ด้วยบรรยากาศแบบพื้นบ้านอย่างแท้จริงท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่ น้องของศิลปิน เอดมันด์เรอนัวร์ ให้คำอธิบายของงานของเขาในการดุลใน 1879: "เขาเอาค่าเรสซิเดนซ์มีสำหรับครึ่งปี กลายเป็นความคุ้นเคยกับโลกเล็ก ๆ ของสถานที่และชีวิตเฉพาะที่จะได้ใช้รุ่นไม่ และ มีได้ในบรรยากาศของร้านอาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่นิยม เขาแสดง ด้วยความกระตือรือร้นน่า hurly-burly ในเมื่อที่มีแผ่ขยายไป" เลือกเรื่องที่ระดับมหาศาลตามสถานการณ์ของชีวิตของเรอนัวร์มองท์มาร์ทกำหนดการได้ ในขณะที่ ศิลปินถูกผสมอย่างใกล้ชิดกับกลุ่มชื่อจิตรกรหนุ่มที่ regulars ที่ Athènes แรมนูเวลเดอลาคาเฟ่ พวกเขาตกลงที่จะก่อให้เกิดการวาดภาพของเรอนัวร์ เกี่ยวข้องกับการสรรหารูปแบบ และคนนั้นได้ไล่หลังจากสาวอย่างมีความสุข พวกเขา มีประสิทธิภาพ การจัดเรียงของ "เกิดขึ้น" และเหตุการเรอนัวร์ทำถูกจับโพสท่าของพวกเขาในการบิน ด้วยชีวประวัติของเรอนัวร์ จอร์จ Rivière เรารู้จักคนของผู้เข้าร่วมในฉาก ศูนย์ compositional ภาพเขียนมีรูปแบบโดดเด่นคู่ – Marguerite Legrand (เรียกว่ามาร์ก็อท) และเป็นสุภาพบุรุษสูง แต่งตัวนี่ในหมวกด้านบน และในขณะที่มาร์ก็อทเป็นเพียงแบบจำลองสำหรับหลายผืนผ้าของเรอนัวร์ พันธมิตรของเธอเป็นจิตรกรของสเปนสกัดดอน Pedro Vidal de Solares y เดนาส คิวบาที่ถูกเสมอโอ่อ่า และสำรองไว้ เรอนัวร์ได้ตระหนักอย่างดีถึงผลรวมของระดับอ่อนโยนของห้อง bred ดอนและของมาร์ก็อท madcap ก้าวจะมีในสาธารณะ แรมมูแลงดูดุล de la Galette เป็นการแสดงให้เห็นก่อนหน้านี้เป็นประวัติการณ์ของ parallelism การดำเนินการ คนจะพูด ย้าย เต้นรำ ได้ในเวลาเดียวกัน ไฟเป็นเต้นรำ flares และสะท้อนสีที่ทำให้เกิด เรอนัวร์มัวที่นั่งเล่นไฟเหมือนประธานสำหรับความทันสมัยในการวาดภาพของเวลาได้ เรอนัวร์พบเคล็ดลับของ "ลอง" ปีก่อนหน้านี้ในการศึกษาแล้วเปลือยที่ล้อมรอบ ด้วยสีเขียว และในฤดูใบไม้ผลิ 1876 เขาใช้ในเดอะสวิง (ลา Balançoire พื้นที่ต่าง ๆ d'Orsay) เอกลักษณ์ของจิตรกรรม exhibited ยังอยู่ในความเป็นจริงว่า เป็นครั้งแรก องค์ประกอบ ด้วยเช่นจำนวนตัวเลขและโครงสร้างซับซ้อนเป็นสีทั้งหมด en plein air Impressionists ที่ได้สำคัญมากกว่าใด ๆ ก่อนที่พวกเขาไล่แสง และเรอนัวร์อยากทำแรมมูแลงดูดุล de la Galette ในฤดูร้อน ก่อนอักขระของแสงแดดก็เริ่มเปลี่ยนแปลง ในทั้งหมด ทำงานบนได้ไม่น้อยกว่า 3 เดือน ปลายเดือนพฤษภาคมถึงปลายเดือนสิงหาคม ศิลปินที่จะมาแรมมูแลงหลังจากสาม และปล่อยเมื่อบ่ายของ jollities แผลลงหลังหก จานร้อนอบอุ่น subordinated พารามิเตอร์ทั้งหมดของจิตรกรรมในดุล Sittings ร้อนไปข้างหน้า swimmingly งานตื่นเต้นเรอนัวร์ และดูรายละเอียดในดุลดูแรมมูแลง de la Galette หนึ่งไม่สามารถช่วยแต่ความรู้สึกรวดเร็วมั่นใจรีบแปรงนี้ ยัง ไม่สาธารณะหรือวิจารณ์ได้รวดเร็วออกหมายไปชื่นชมความคิดริเริ่มของจิตรกรรม ที่ที่สามดูนิทรรศการ ที่ทำงานที่แสดงครั้งแรก จะไปส่งจริง ดุลเริ่มดึงดูดสนใจจริงเพียงยี่สิบปีต่อมา หลังจากนั้นรวมอยู่ในการแสดงผลในพื้นที่ต่าง ๆ du Luxembourg แรงบันดาลใจจาก Toulouse-Lautrec และปิกัสโซปาโบลเป็นหนุ่มการผลิตรูปแบบของตนเอง แรมมูแลงดูดุล de la Galette ออกจากสถานที่ในพิพิธภัณฑ์รู้สึกไม่ค่อยมาก เป็นอีกด้านหนึ่งของการแลกเปลี่ยนระดับสูงสุด ของ Pierre Bonnard 1911 เมดิเตอร์เรเนียนบานพับภาพจากเฮอร์มิเทจจะแสดงใน d'Orsay พื้นที่ต่าง ๆ สำหรับนิทรรศการ รัฐเฮอมิเทจเป็นส่วนประกาศและแก้ไขได้ผลิตหนังสือเซฟเรอนัวร์ แรมมูแลงดูดุล de la Galette จากการพื้นที่ต่าง ๆ d'Orsay ปารีส ภัณฑารักษ์นิทรรศการอัลเบิร์ต Grigoryevich Kostenevich แพทย์ของศิลปะการศึกษา นักวิจัยหัวหน้าในแผนกของศิลปะตะวันตกยุโรปปรับได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานนี้ หนึ่งของเรอนัวร์ หัวหน้า การสร้าง ผลิต เมื่อเขาอยู่ที่ความสูงของอำนาจ เป็นหนึ่งในสมบัติชาติฝรั่งเศสและมากไม่ค่อยออกจากผนังของพิพิธภัณฑ์ออร์แซ . เป็นส่วนหนึ่งของการแลกเปลี่ยนในระดับมากที่สุด ส่วนภาพทะเลเมดิเตอร์เรเนียนโดยสโตนเฮนจ์ ( 1911 ) ได้รับการจัดโดยอาศรมเพื่อจัดแสดงนิทรรศการในฝรั่งเศสนิทรรศการเปิดโดยผู้อำนวยการทั่วไปของรัฐอาศรม มิคาอิล piotrovsky

ไหม

ศิลปินทำงานในการเต้นรำที่มูแล็งเดอลากาแล็ต , องค์ประกอบที่มีขนาดใหญ่และมีประชากรมากที่สุดของเขา ตลอดฤดูร้อนของ 1876 . ที่มูแลง เดอ ลา กาเลต เป็นโรงงานตั้งอยู่ที่ด้านบนของเนินเขาของ Montmartre ใน 1870s มันทำหน้าที่เป็นหลักและศูนย์สันทนาการวันอาทิตย์สำหรับท้องถิ่น คนหนุ่มสาวRenoir วาดฉากเต้น en Plein อากาศโดยตรงในที่โล่ง หลงใหลบรรยากาศของการละเล่นพื้นบ้านอย่างแท้จริง

ไหม

ศิลปินน้องชายเอ็ดมันด์ Renoir , ให้รายละเอียดของงานของเขาใน บัล ใน 1879 : " เขาไปที่นั่นซักครึ่งปี คุ้นเคยกับโลกเล็ก ๆน้อย ๆของสถานที่และโดยเฉพาะชีวิตที่ไม่มีนางแบบจะได้ถ่ายทอดและมีได้ในบรรยากาศของร้านอาหารที่ได้รับความนิยมน้อย เขาและเรื่องราวที่น่าตื่นตาตื่นใจกับความกระตือรือร้น อยากไปไหนก็ไปความสับสนวุ่นวายที่มากกว่านั้น "

ไหม

เลือกวิชาได้มหาศาลขึ้นไป กำหนดโดยสถานการณ์ของเรอนัวร์ ชีวิตใน Montmartre .เวลาที่ศิลปินผสมร่วมกับกลุ่มหนุ่มสาวจิตรกรที่เป็นลูกค้าประจำที่คาเฟ่ เดอ ลา มานูแวล ATH è nes . พวกเขาทั้งหมดก็เห็นด้วยกับท่าสำหรับภาพวาด Renoir , มีส่วนร่วมในการสรรหารูปแบบและไล่ตามผู้หญิงในท้องถิ่น สำหรับพวกเขา มันเป็นการแสดง การจัดเรียงของ " ขึ้น " และทั้งหมดที่ยังคงอยู่สำหรับ Renoir จะจับอากัปกิริยาของพวกเขาบน



อะไรบินได้ขอบคุณ Renoir เป็นชีวประวัติ , St rivi è re , เรารู้ว่าบางส่วนของผู้เข้าร่วมในฉากเป็น ศูนย์ ส่วนประกอบของภาพเป็นรูปคู่ที่โดดเด่นและมาร์เลอกร ด์ ( ที่รู้จักกันเป็น มาร์โก และ สูง แต่งตัวสะอาด สุภาพบุรุษสวมหมวกด้านบน ขณะที่ มาร์โก เป็นเพียงรูปแบบของ Renoir เป็นผ้าใบหลาย ,คู่ของเธอเป็นจิตรกรคิวบาของการสกัดสเปนดอนเปโดร วิดาล เดอ โซลาเรส Y การ์เดนาส คอยเป็นพิธีการและสงวน . Renoir เป็นอย่างดีตระหนักถึงสิ่งที่ผลการรวมกันของรูปแบบอ่อนโยนของ ดอน และ มาร์โก พันธุ์ดีเป็นเพลงจังหวะที่จะมีต่อประชาชน .

ไหม

การเต้นรำที่มูแล็งเดอลากาแล็ต คือก่อนหน้านี้เคยพรรณนาความขนานในการกระทำผู้คนกำลังพูด , ย้าย , การเต้น แต่เมื่อแสงเวลาเดียวกันคือ เต้น ทำให้ flares และ reflexes สี เรอนัวร์ หมกมุ่นกับชีวิตแสง–หัวหน้าไวพจน์ของความทันสมัยในรูปของเวลา เรอนัวร์ได้ค้นพบเคล็ดลับของ " มอมแมม " แสงปีก่อนหน้านี้ในการศึกษาเปลือยเนื้อตัวล้อมรอบด้วยเขียวขจี ,