This book is both an attempt at architectural criticism and an apologia---an explanation, indirectly, of my work because I am practicing architect, my ideas on architecture are inevitably a by-product of the criticism which accompanies working, and which is, as T.S. Eliot has said of “capital importance. . . in the work of creation itself. Probably, indeed, the larger part of the labour of sifting, combining, constructing, expunging, correcting, testing: this frightful toil is as much critical as creative. I maintain even that the criticism employed by a trained and skilled writer on his own work is the most vital, the highest kind of criticism . . . “ I write, then, as an architect who employs criticism rather than a critic who chooses architecture and this book represents a particular set of emphases, a way of seeing architecture, which I find valid
หนังสือเล่มนี้เป็นทั้งความพยายามในการวิจารณ์สถาปัตยกรรมและพโลเกีย --- คำอธิบาย ทางอ้อม งานของฉันเพราะฉันเป็นสถาปนิกฝึกหัด ความคิดของฉันบนสถาปัตยกรรมย่อมเป็นผลพลอยได้ของการวิจารณ์ซึ่งมาพร้อมกับงาน ซึ่งก็เป็นครับอีเลียตพูดของ " ทุนที่สําคัญ . . . . . . . ในงานของการสร้างเอง อาจ แน่นอนขนาดใหญ่ส่วนหนึ่งของการวินิจฉัย , การรวม , การสร้าง , expunging , แก้ไข , การทดสอบ : ความเหน็ดเหนื่อยที่น่ากลัวนี้เป็นวิกฤตอย่างสร้างสรรค์ ฉันคงยังวิจารณ์งานโดยผ่านการฝึกอบรมและนักเขียนที่มีฝีมือในงานของเขาเองเป็นสำคัญที่สุด ชนิดสูงสุดของการวิจารณ์ . . . . . . . " ที่ผมเขียน แล้วเป็นสถาปนิกที่ใช้วิจารณ์มากกว่านักวิจารณ์เลือกสถาปัตยกรรม และหนังสือเล่มนี้เป็นชุดเฉพาะของ emphases , วิธีดูสถาปัตยกรรม ซึ่งหาที่ถูกต้อง
การแปล กรุณารอสักครู่..