In general, patients are expected t

In general, patients are expected to manage their own phosphate binder medication on a daily basis, taking it with food in order to achieve maximum effect and reduced side effects. Moreover, patients need to modify the dose of the medication according to the food intake at each meal. Unfortunately, despite current therapies, adequate control of phosphate levels is frequently compromised by patients' poor adherence to their phosphate binder therapy (Al AJy, Gonzalez, Martin, & Gellens, 2004; Karamanidou, Clatworthy, Weinman, & Horne, 2008;Wazny, Raymond, Lesperance, & Bernstein, 2008;Weed-Collins & Hogan, 1989; Young, et al, 2005). A review of studies examining adherence to phosphate-binding medication found that rates of non-adherence ranged from 22% to 74% (Karamanidou, et al, 2008), while other studies have suggested that few patients understand the reasons for their phosphate binder medications (Cleary, Matzke, Alexander, & Joy, 1995;Toussaint, et al, 2010). Recently,Toussaint et al, (2010) reported that 84% of their sample had heard of phosphate but 42% were unsure of high phosphate foods and 46% were unaware of the consequences of elevated phosphate. Furthermore, 27% and 35% of patients, respectively, had difficulty taking or forgetting to take phosphate binders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไป ผู้ป่วยคาดว่าจะจัดการตนยาสารยึดเกาะฟอสเฟตในประจำวัน ทำอาหารเพื่อให้บรรลุผลสูงสุด และลดผลข้างเคียง นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่ต้องการปรับเปลี่ยนปริมาณยาตามการบริโภคอาหารแต่ละมื้อ แม้ปัจจุบันการรักษา แต่ พอควบคุมระดับฟอสเฟตมักถูกละเมิด โดยผู้ป่วยไม่ดีต่าง ๆ เพื่อการบำบัดสารยึดเกาะฟอสเฟต (Al AJy ซ มาร์ติน & Gellens, 2004 Karamanidou, Clatworthy, Weinman & Horne, 2008Wazny, Lesperance & เรย์มอนด์นาร์ดเบิร์นสไตน์ 2008คอลลินส์วัชพืช& Hogan, 1989 หนุ่ม et al, 2005) ทบทวนตรวจสอบต่าง ๆ ให้ยาฟอสเฟตรวมการศึกษาพบว่า อัตราการไม่ติดอยู่ในช่วงจาก 22% เป็น 74% (Karamanidou, et al, 2008), ในขณะที่การศึกษาอื่น ๆ ได้แนะนำว่า ผู้ป่วยไม่เข้าใจสาเหตุของยาสารยึดเกาะฟอสเฟต (Cleary, Matzke อเล็กซานเดอร์ &จอย 1995Toussaint, et al, 2010) ล่าสุด Toussaint et al (2010) รายงานว่า 84% ของตัวอย่างมีการได้ยินของฟอสเฟต แต่ 42% ไม่แน่ใจของอาหารที่มีฟอสเฟตสูง และ 46% ถูกผลกระทบของฟอสเฟตสูงต่ำ นอกจากนี้ 27% และ 35% ของผู้ป่วย ตามลำดับ มีปัญหาการ หรือลืมการยึดประสานฟอสเฟต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยทั่วไปผู้ป่วยที่คาดว่าจะจัดการยายึดเกาะฟอสเฟตของตัวเองในชีวิตประจำวันใช้มันกับอาหารเพื่อให้บรรลุผลสูงสุดและลดผลข้างเคียง นอกจากนี้ผู้ป่วยที่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนขนาดของยาให้เป็นไปตามการรับประทานอาหารในแต่ละมื้อ แต่น่าเสียดายที่แม้จะมีวิธีการรักษาในปัจจุบันการควบคุมที่เพียงพอของระดับฟอสเฟตเป็นอันตรายบ่อยครั้งโดยผู้ป่วยยึดมั่นยากจนการรักษาด้วยสารยึดเกาะฟอสเฟตของพวกเขา (อัล AJY อนซาเลซ, มาร์ตินและ Gellens 2004; Karamanidou, Clatworthy, Weinman และฮอร์น 2008; Wazny, เรย์มอน​​ด์ Lesperance & Bernstein 2008; วัชพืช-คอลลินและโฮแกน, 1989; หนุ่ม, et al, 2005) การทบทวนการศึกษาตรวจสอบการยึดมั่นกับยาฟอสเฟตผูกพันพบว่าอัตราของการไม่ยึดมั่นตั้งแต่ 22% ถึง 74% (Karamanidou, et al, 2008) ในขณะที่การศึกษาอื่น ๆ ได้แนะนำว่าผู้ป่วยไม่กี่เข้าใจเหตุผลสำหรับยายึดเกาะฟอสเฟตของพวกเขา (เคลียร์ matzke, อเล็กซานเดและจอย 1995; นักบุญ, et al, 2010) เมื่อเร็ว ๆ นี้นักบุญ et al, (2010) รายงานว่า 84% ของกลุ่มตัวอย่างที่พวกเขาเคยได้ยินของฟอสเฟต แต่ 42% ไม่แน่ใจของอาหารที่ฟอสเฟตสูงและ 46% ไม่รู้ว่าผลของฟอสเฟตสูง นอกจากนี้ 27% และ 35% ของผู้ป่วยตามลำดับมีความยากลำบากในการใช้หรือลืมที่จะใช้ยึดเกาะฟอสเฟต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยทั่วไปผู้ป่วยที่คาดว่าจะจัดการยาสารยึดเกาะฟอสเฟตของตัวเองในแต่ละวัน , การอาหารเพื่อให้บรรลุผลสูงสุด และลดผลข้างเคียง นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่ต้องปรับขนาดของยาตามการบริโภคอาหารในแต่ละมื้อ แต่น่าเสียดายที่แม้จะมีการรักษาในปัจจุบันการควบคุมเพียงพอของระดับฟอสเฟตมักละเมิด โดยผู้ป่วยยากจนของพวกเขาที่มีฟอสเฟตมากเกินไปในการล ajy กอนซาเลซ มาร์ติน & gellens , 2004 ; karamanidou clatworthy ไวน์เมิ่น& , , , ฮอร์น , 2008 ; wazny เรย์มอนด์ , lesperance & , Bernstein , 2008 ; วัชพืช คอลลินส์&โฮแกน , 1989 ; ยัง , et al , 2548 )การทบทวนการศึกษาตรวจสอบการฟอสเฟตผูกพันยาพบว่าอัตราของการไม่ยึดมั่นอยู่ในช่วงร้อยละ 22 ถึง 74% ( karamanidou , et al , 2008 ) ในขณะที่การศึกษาอื่น ๆพบว่า มีผู้ป่วยไม่กี่เข้าใจเหตุผลของพวกเขาที่มีฟอสเฟตมากเกินไป โรค ( พูดตรงๆนะ แมทซ์เค , อเล็กซาน&ความสุข , 1995 ; toussaint , et อัล 2010 ) เมื่อเร็วๆ นี้ toussaint et al ,( 2553 ) รายงานว่า ร้อยละ 84 ของจำนวนของพวกเขาได้ยินฟอสเฟตแต่ 42 % ไม่แน่ใจของอาหารและฟอสเฟตสูง 46 % ไม่รู้ผลของระดับฟอสเฟต นอกจากนี้ 27 % และ 35 % ของผู้ป่วยตามลำดับ มีความสละ หรือลืมเอา binders ฟอสเฟต