I have learned a great many things

I have learned a great many things from participating in varsity football. It has changed my entire outlook on and attitude toward life. Before my freshman year at [high-school], I was shy, had low self-esteem and turned away from seemingly impossible challenges. Football has altered all of these qualities. On the first day of freshman practice, the team warmed up with a game of touch football. The players were split up and the game began. However, during the game, I noticed that I didn't run as hard as I could, nor did I try to evade my defender and get open. The fact of the matter is that I really did not want to be thrown the ball. I didn't want to be the one at fault if I dropped the ball and the play didn't succeed. I did not want the responsibility of helping the team because I was too afraid of making a mistake. That aspect of my character led the first years of my high school life. I refrained from asking questions in class, afraid they might be considered too stupid or dumb by my classmates. All the while, I went to practice and everyday, I went home physically and mentally exhausted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างที่ดีจากการมีส่วนร่วมในฟุตบอลตัวแทน มันมีการเปลี่ยนแปลงในมุมมองของฉันทั้งหมดและทัศนคติต่อชีวิต ก่อนที่ปีแรกของฉันที่ [โรงเรียนมัธยม] ฉันเป็นคนขี้อายมีต่ำความนับถือตนเองและหันห่างจากความท้าทายที่เป็นไปไม่ได้ดูเหมือนว่า ฟุตบอลมีการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของคุณสมบัติเหล่านี้ ในวันแรกของการปฏิบัติน้องทีมอุ่นขึ้นกับเกมของฟุตบอลสัมผัสผู้เล่นที่ถูกแยกออกมาและเริ่มเกม แต่ในระหว่างเกมที่ฉันสังเกตเห็นว่าฉันไม่ได้ทำงานหนักที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้หรือไม่ฉันพยายามที่จะหนีให้พ้นจากกองหลังของฉันและได้รับการเปิด ข้อเท็จจริงของเรื่องก็คือว่าผมไม่ได้ต้องการที่จะโยนลูก ฉันไม่ได้ต้องการที่จะเป็นหนึ่งในความผิดถ้าฉันทิ้งลูกและเล่นไม่ประสบความสำเร็จฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบในการช่วยให้ทีมเพราะผมก็กลัวทำผิดพลาด ลักษณะของตัวละครของฉันที่นำปีแรกของชีวิตในโรงเรียนมัธยมของฉัน ผมงดเว้นจากการถามคำถามในชั้นเรียนกลัวพวกเขาอาจได้รับการพิจารณาโง่เกินไปหรือโง่โดยเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ทั้งหมดในขณะที่ผมไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันและผมก็กลับบ้านทางร่างกายและจิตใจเหนื่อย.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้เรียนรู้หลายสิ่งยอดเยี่ยมจากการเข้าร่วมในฟุตบอล varsity มันมีการเปลี่ยนแปลง outlook ทั้งบนและทัศนคติต่อชีวิตของฉัน ก่อนปีฉันวิชาฯ ที่ [มัธยม], ฉันอาย มีค่า และเปิดจากความท้าทายที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ ฟุตบอลได้เปลี่ยนแปลงคุณสมบัติเหล่านี้ทั้งหมด ในวันแรกของการปฏิบัติวิชาฯ ทีม warmed ขึ้นกับเกมที่ทัชฟุตบอล ผู้เล่นจะถูกแบ่ง และเริ่มเกม อย่างไรก็ตาม ในระหว่างเกม ฉันสังเกตเห็นว่า ผมไม่ได้ทำยากเป็นสามารถ หรือไม่พยายามหนีกองหลังของฉัน และได้รับการเปิด ความจริงของเรื่องคือ ว่า จริง ๆ ก็ไม่อยากจะโยนลูกบอล ฉันไม่ต้องการเป็นหนึ่งในข้อบกพร่องถ้าผมทิ้งลูก และเล่นไม่ประสบความสำเร็จ ฉันไม่ต้องรับผิดชอบให้ความช่วยเหลือทีมงานเนื่องจากกลัวเกินไปทำให้ความผิดพลาด ว่า ลักษณะของอักขระของฉันนำชีวิตมัธยมปีแรก ผม refrained จากการถามคำถามในชั้นเรียน กลัวพวกเขาอาจเป็นใบ้ หรือโง่เกินไป โดยเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ผมไปฝึกพูด และทุกวัน ฉันกลับบ้าน และจิตใจเหนื่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างที่ดีเยี่ยมจากการมีส่วนร่วมในการแข่งขันฟุตบอลมหาวิทยาลัย มีการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของฉันใน Outlook และท่าทีต่อชีวิต ไฮสคูลของฉันในปีก่อนที่[สูง]โรงเรียนผมเป็นคนขี้อายได้ต่ำตนเองและหันมาอยู่ห่างจากความท้าทายเป็นไปไม่ได้ดูเหมือนว่า ฟุตบอลมีการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติเหล่านี้ทั้งหมด ในวันแรกของการปฏิบัติไฮสคูลทีมอุ่นขึ้นด้วยเกมฟุตบอลแตะผู้เล่นที่ได้แตกขึ้นมาและเล่นเกมที่เริ่ม แต่ถึงอย่างไรก็ตามในระหว่างเกมที่ผมสังเกตเห็นว่าผมไม่ได้ทำงานในฮาร์ดดิสก์อย่างที่ผมไม่สามารถและไม่ฉันพยายามที่จะหลบกองหลังของฉันและได้เปิดให้บริการ ข้อเท็จจริงของเรื่องนี้ก็คือผมจริงๆไม่ได้ต้องการจะโยนบอล ผมไม่ได้ต้องการจะเป็นหนึ่งในความผิดถ้าผมไปส่งลูกและการเล่นที่ไม่ประสบความสำเร็จฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบของช่วยให้ทีมได้เพราะผมไม่ได้กลัวการทำความผิดที่ ลักษณะที่โดดเด่นของเรานำปีแรกของชีวิตสูงโรงเรียนของฉัน ฉันยับยั้งใจจากการถามคำถามในระดับ First Class กลัวว่าเขาอาจจะได้รับการพิจารณาให้มากเกินไปหรือพูดไม่ได้โง่เง่าโดยเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ในขณะที่ผมไปและการปฏิบัติทุกวันผมก็กลับบ้านทางร่างกายและจิตใจแล้ว.