A form of literature that uses aest

A form of literature that uses aesthetic and rhythmic qualities of language such as phonaesthetics,sound symbolism and metre to evoke meanings in addition to or in the place of the prosaic ostensible meaning

Each poem has its own significant communication to share.The crucial substance of poetry is its human relevance and the universality of its theme.As we delve into the contents of poems,we develop the skill of criticizing them.We discover a lot of controversies beyond the words-morally,philosophically,psychologically,and sociologically.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบของวรรณกรรมที่ใช้ภาษาเช่น phonaesthetics สัญลักษณ์เสียง และเมตรคุณภาพความสวยงาม และจังหวะจะทำให้เกิดความหมายเพิ่มเติม หรือ สถานความหมาย ostensible ธรรมดา บทกวีแต่ละมีการสื่อสารสำคัญของตัวเองเพื่อแบ่งปัน เนื้อหาสำคัญของบทกวีที่เป็นสากลของแบบและความเกี่ยวข้องของมนุษย์ ขณะที่เราเจาะลึกเนื้อหาของบทกวี เราพัฒนาทักษะของการวิจารณ์พวกเขา เราพบมากทางเหนือ words-morally ปรัชญา จิตใจ และปัญหาสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบของวรรณกรรมที่ใช้คุณภาพความงามและลีลาของภาษาเช่น phonaesthetics สัญลักษณ์เสียงและเมตรจะทำให้เกิดความหมายนอกเหนือไปหรือในสถานที่ของความหมายที่ชัดเจนน่าเบื่อบทกวีแต่ละคนมีการติดต่อสื่อสารอย่างมีนัยสำคัญของตัวเองเพื่อ share.The สารสำคัญของบทกวี ความสัมพันธ์กันเป็นมนุษย์และความเป็นสากลของ theme.As ของเราเจาะลึกเนื้อหาของบทกวีเราพัฒนาทักษะของการวิจารณ์ them.We ค้นพบจำนวนมากของการถกเถียงกันเกินกว่าคำศีลธรรมที่ปรัชญาจิตใจและวิเศษ