Rebecca Horn is back at the Hayward

Rebecca Horn is back at the Hayward Gallery for the summer, but this time she has been given the run of the whole place. “Bodylandscapes” is a retrospective exhibition, spanning the past four decades of the artist’s career. The show has not been arranged chronologically, but in sequences that appear calculated to evoke a series of different moods, from the eerily sinister to the elegiac. The result resembles a fine art version of an fairground experience, like taking a ride on some slightly creaky old-fashioned ghost train – but one freighted with all kinds of heavyweight literary and mythological references. Oscar Wilde, Franz Kafka and James Joyce are obscurely alluded to, in sundry automated sculptures that incorporate copies of their works – opening and shutting them with mechanical hands, spattering them with paint splashed by automated paintbrushes, and so on. But the overall balance of the presentation is skewed towards Horn’s more recent work, much of which takes the form of large and somewhat hectically scribbled drawings. Even in the domain of mechanised sculpture, she has increasingly taken to working with lights, mirrors, and reflections, rather than the eccentric, heath-Robinson-like machinery for which she is principally known.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รีเบคก้าฮอร์นกลับมาที่หอศิลป์เฮย์เวิร์ดสำหรับฤดูร้อน แต่เวลานี้เธอได้รับการทำงานของสถ​​านที่ทั้งหมด "Bodylandscapes" เป็นนิทรรศการย้อนหลังทอดที่ผ่านมาสี่ทศวรรษที่ผ่านมาของการทำงานของศิลปิน แสดงยังไม่ได้รับการจัดลำดับ แต่ในลำดับที่ปรากฏคำนวณจะทำให้เกิดชุดของอารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างกันจาก eerily น่ากลัวที่จะเสียใจ ผลคล้ายกับรุ่นที่ศิลปะของประสบการณ์งานแสดงนิทรรศการเช่นการนั่งในบางรถไฟผีสมัยเก่าเอี๊ยดเล็กน้อย - แต่คนนำพากับทุกชนิดของการอ้างอิงวรรณกรรมและตำนานเฮฟวี่เวท ออสการ์ไวลด์ Franz Kafka และเจมส์จอยซ์จะพาดพิงไปยังคลุมเครือในประติมากรรมอัตโนมัติต่างๆนานาที่รวมเล่มผลงานของพวกเขา - เปิดและปิดพวกเขาด้วยมือกลกระเด็นพวกเขาด้วยสีกระเด็นแปรงทาสีโดยอัตโนมัติและอื่น ๆ แต่ยอดเงินโดยรวมของงานนำเสนอที่เบ้ต่อการทำงานมากขึ้นล่าสุดของฮอร์นซึ่งส่วนมากจะใช้รูปแบบของภาพวาดขนาดใหญ่และค่อนข้างเขียน hectically แม้จะอยู่ในโดเมนของประติมากรรมยานยนต์ที่เธอได้ดำเนินการมากขึ้นในการทำงานร่วมกับไฟกระจกและสะท้อนมากกว่าประหลาดป่า-โรบินสันเหมือนเครื่องจักรที่เธอเป็นที่รู้จักกันโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รีเบคก้า เขากลับมาอยู่ใน เฮย์เวิร์ดแกลลอรี่สำหรับฤดูร้อน แต่เวลานี้เธอได้รับวิ่งของสถานที่ทั้งหมด " bodylandscapes " เป็นนิทรรศการย้อนหลัง รวมถึงที่ผ่านมาสี่ทศวรรษที่ผ่านมาของอาชีพของศิลปิน การแสดงยังไม่ได้เรียงตามลำดับ แต่ในลำดับที่ปรากฏค่าความชุดของอารมณ์ที่แตกต่างกันจาก eerily น่ากลัวเพื่อไว้อาลัย .ผลมีลักษณะคล้ายกับรุ่นที่ศิลปะของงานแสดงนิทรรศการประสบการณ์เหมือนนั่งบนรถไฟผี–เชยทรุดโทรมเล็กน้อยบาง แต่ freighted กับทุกชนิดของการอ้างอิงในวรรณคดีและตำนานรุ่น . Oscar Wilde , Franz Kafka และเจมส์ จอยซ์จะปิดบัง alluded เพื่อในบัญชีอัตโนมัติที่รวมผลงานประติมากรรมชุดสำหรับเปิดและปิดกับมือกลด้วยสีกระเซ็นสาดโดย paintbrushes แบบอัตโนมัติ และอื่น ๆ แต่ความสมดุลโดยรวมของการนำเสนอเป็นเบ้กับเขาสัตว์ล่าสุด ซึ่งใช้รูปแบบของขนาดใหญ่และค่อนข้าง hectically ขีดเขียนรูปวาดแม้แต่ในโดเมนของ mechanised ประติมากรรม เธอได้มากขึ้นไปทำงานด้วยไฟ , กระจก , และการสะท้อนมากกว่านอกรีต เฮลธ์โรบินสันเหมือนเครื่องจักรที่เธอพละกัน .