Nash's mental illness first began t

Nash's mental illness first began to manifest in the form of paranoia; his wife later describing his behavior as erratic. Nash seemed to believe that all men who wore red ties were part of a communist conspiracy against him; Nash mailed letters to embassies in Washington, D.C., declaring that they were establishing a government.[4][18] Nash's psychological issues crossed into his professional life when he gave an American Mathematical Society lecture at Columbia University in 1959. Originally intended to present proof of the Riemann hypothesis, the lecture was incomprehensible. Colleagues in the audience immediately realized that something was wrong.[19]

He was admitted to McLean Hospital in April 1959, staying through May of the same year. There, he was diagnosed with paranoid schizophrenia. According to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, or DSM, a person suffering from the disorder is typically dominated by relatively stable, often paranoid, fixed beliefs that are either false, over-imaginative or unrealistic, and usually accompanied by experiences of seemingly real perception of something not actually present. Further signs are marked particularly by auditory and perceptional disturbances, a lack of motivation for life, and mild clinical depression.[20][21]

In 1961, Nash was admitted to the New Jersey State Hospital at Trenton.[22] Over the next nine years, he spent periods in psychiatric hospitals, where he received both antipsychotic medications and insulin shock therapy.[21][23][24]

Although he sometimes took prescribed medication, Nash later wrote that he did so only under pressure. After 1970, he was never committed to a hospital again, and he refused any further medication. According to Nash, the film A Beautiful Mind inaccurately implied he was taking what were the new atypical antipsychotics of the time period. He attributed the depiction to the screenwriter who was worried about the film encouraging people with the disorder to stop taking their medication.[25] Journalist Robert Whitaker wrote an article suggesting recovery from illnesses like Nash's can be hindered by such drugs.[26]

Nash felt psychotropic drugs were overrated and that the adverse effects were not given enough consideration once someone was deemed mentally ill.[27][28][29] According to Sylvia Nasar, author of the book A Beautiful Mind, on which the movie was based, Nash recovered gradually with the passage of time. Encouraged by his then former wife, de Lardé, Nash worked in a communitarian setting where his eccentricities were accepted. De Lardé said of Nash, "it's just a question of living a quiet life".[4]

Nash dated the start of what he termed "mental disturbances" to the early months of 1959, when his wife was pregnant. He described a process of change "from scientific rationality of thinking into the delusional thinking characteristic of persons who are psychiatrically diagnosed as 'schizophrenic' or 'paranoid schizophrenic'".[9] For Nash, this included seeing himself as a messenger or having a special function of some kind, of having supporters and opponents and hidden schemers, along with a feeling of being persecuted and searching for signs representing divine revelation.[30] Nash suggested his delusional thinking was related to his unhappiness, his desire to feel important and be recognized, and his characteristic way of thinking, saying, "I wouldn't have had good scientific ideas if I had thought more normally." He also said, "If I felt completely pressureless I don't think I would have gone in this pattern".[31] He did not draw a categorical distinction between schizophrenia and bipolar disorder.[32] Nash reported he did not hear voices until around 1964, and later engaged in a process of consciously rejecting them.[33] He further stated he was always taken to hospitals against his will. He only temporarily renounced his "dream-like delusional hypotheses" after being in a hospital long enough to decide he would superficially conform – to behave normally or to experience "enforced rationality". Only gradually on his own did he "intellectually reject" some of the "delusionally influenced" and "politically oriented" thinking as a waste of effort. By 1995, however, even though he was "thinking rationally again in the style that is characteristic of scientists," he said he felt more limited.[9][34]

Nash wrote in 1994:

I spent times of the order of five to eight months in hospitals in New Jersey, always on an involuntary basis and always attempting a legal argument for release. And it did happen that when I had been long enough hospitalized that I would finally renounce my delusional hypotheses and revert to thinking of myself as a human of more conventional circumstances and return to mathematical research. In these interludes of, as it were, enforced rationality, I did succeed in doing some respectable mathematical research. Thus there came about the research for "Le problème de Cauchy pour les équations différentielles d'un fluide général"; the idea that Prof. Hironaka called "the Nash blowing-up transformation"; and those of "Arc Structure of Singularities" and "Analyticity of Solutions of Implicit Function Problems with Analytic Data".

But after my return to the dream-like delusional hypotheses in the later 60s I became a person of delusionally influenced thinking but of relatively moderate behavior and thus tended to avoid hospitalization and the direct attention of psychiatrists.

Thus further time passed. Then gradually I began to intellectually reject some of the delusionally influenced lines of thinking which had been characteristic of my orientation. This began, most recognizably, with the rejection of politically oriented thinking as essentially a hopeless waste of intellectual effort. So at the present time I seem to be thinking rationally again in the style that is characteristic of scientists

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคจิตของแนชก่อนเริ่มรายการในรูปแบบของทโป ภรรยาของเขาในภายหลังอธิบายลักษณะการทำงานของเขาเป็นความ แนชดูเหมือนจะ เชื่อว่า คนทั้งหมดสวมผูกสีแดงมีส่วนสมคบคิดคอมมิวนิสต์เขา แนชส่งจดหมายให้สถานทูตใน Washington, dc ประกาศว่า พวกเขาได้สร้างรัฐบาล [4] [18] ปัญหาทางจิตใจแนชข้ามในชีวิตมืออาชีพเมื่อเขาให้บรรยายสังคมอเมริกันคณิตศาสตร์มหาวิทยาลัยโคลัมเบียใน 1959 เดิม ตั้งใจจะนำเสนอหลักฐานของสมมติฐาน Riemann การบรรยายนั้นไม่สามารถเข้าใจได้ เพื่อนร่วมงานในการเข้าเฝ้าทันทีรู้ว่า อะไรถูกผิด [19]เขาได้รับเข้าโรงพยาบาลลาดใน 1959 เมษายน พักผ่านพฤษภาคมของปีเดียวกัน มี เขาถูกวินิจฉัยกับโรคจิตเภทระแวง ตามการวินิจฉัย และสถิติด้วยตนเองของจิตผิดปกติ DSM ผู้ที่ทุกข์ทรมานจากโรคที่ที่ถูกมักจะครอบงำ โดยความเชื่อที่ค่อนข้างมั่นคง มักจะระแวง ถาวรที่เป็นเท็จ over-imaginative หรือไม่ และมักจะมาพร้อมกับ ด้วยประสบการณ์ของจริงดูเหมือนว่าการรับรู้ของสิ่งไม่มีจริง สัญญาณเพิ่มเติมทำเครื่องหมายไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหู และ perceptional รบกวน การขาดแรงจูงใจเพื่อชีวิต ภาวะซึมเศร้าทางคลินิกไม่รุนแรง [20] [21]ใน 1961 แนชได้รับเข้าโรงพยาบาลรัฐนิวเจอร์ซี่ที่ Trenton [22] ปีถัดไปเก้า เขาใช้เวลาในโรงพยาบาลจิตเวช การที่เขาได้รับอินซูลินช็อกบำบัดยา antipsychotic และรอบระยะเวลา [21] [23] [24]แม้ว่าบางครั้งเขาเอายา แนชภายหลังเขียนว่า เขาไม่ได้เท่านั้นดังนั้นภายใต้ความดัน หลังจากปี 1970 เขาไม่ให้โรงพยาบาลอีกครั้ง และเขาปฏิเสธยาเพิ่มเติม ตามแนช ฟิล์ม A ผู้ชายอย่างไม่ถูกต้องโดยนัยเขาคือการมี antipsychotics อักเสบใหม่รอบระยะเวลา เขาเกิดจากการแสดงให้เห็นการเขียนบทที่กังวลเกี่ยวกับภาพยนตร์ที่ส่งเสริมให้ผู้ที่ มีโรคที่หยุดใช้ยาของพวกเขา [25] นักข่าวโรเบิร์ตวิตเทกเกอร์เขียนบทความแนะนำการฟื้นตัวจากการเจ็บป่วยเช่นของ Nash สามารถเป็นผู้ที่ขัดขวาง โดยยาดังกล่าว [26]แนชรู้สึกถูก overrated psychotropic ยา และที่กระทบได้ไม่รับพิจารณาเพียงพอเมื่อคนถือว่าจิตใจป่วย [27] [28] [29] ตามอยู่กับซิลเวีย Nasar ผู้เขียนของหนังสือผู้ชาย A บนซึ่งภาพยนตร์ขึ้น แนชกู้ค่อย ๆ กับกาลเวลา สนับสนุนแล้วอดีตภรรยา เด Lardé แนชทำการ communitarian ที่ eccentricities ของเขาได้รับ เดอ Lardé กล่าวว่า Nash "มันเป็นเพียงคำถามของชีวิตชีวิตที่เงียบสงบ" [4]แนชวันเริ่มต้นที่เขาเรียกว่า "จิตเกิด" การ 1959 ภรรยาตั้งครรภ์เมื่อเดือนก่อน เขาอธิบายกระบวนการเปลี่ยนแปลง "จาก rationality ทางวิทยาศาสตร์ความคิดในลักษณะไร้ความคิดของบุคคลที่ได้รับการวินิจฉัย psychiatrically 'schizophrenic' หรือ 'พารานอยด์ schizophrenic'" [9] สำหรับแนช นี้รวมถึงการเห็นตัวเองเป็นแบบ messenger หรือมีฟังก์ชันพิเศษบางชนิด มีผู้สนับสนุน และฝ่ายตรงข้าม และ schemers ซ่อน พร้อมกับความรู้สึกของการถูกลงโทษ และการค้นหาสำหรับสัญญาณแสดงถึงวิวรณ์ที่พระเจ้า [30] แนะนำแนชไร้ความคิดเกี่ยวข้องกับความทุกข์ของเขา เขาต้องรู้สึกสำคัญ และรับ รู้ และเขาลักษณะของความคิด บอกว่า "ฉันจะไม่ มีความคิดทางวิทยาศาสตร์ที่ดีถ้าฉันมีความคิดมากกว่า ปกติ" เขายังกล่าว "ถ้าฉันรู้สึกสมบูรณ์ pressureless อย่าคิดว่า ฉันจะได้ไปในรูปแบบนี้" [31] นอกจากนี้เขาไม่ได้วาดแตกแน่ชัดระหว่างโรคจิตเภทและโรค bipolar [32] แนชรายงานเขาได้ยินเสียงจนถึงประมาณปี 1964 และภายหลังเข้าร่วมในกระบวนการของสติปฏิเสธพวกเขา [33] เพิ่มเติมเขาระบุไว้เขาจะถูกนำไปโรงพยาบาลกับของพระองค์ เขาเพียงชั่ว renounced ของเขา "เหมือนฝันไร้สมมุติฐาน" หลังจากอยู่โรงพยาบาลนานพอตัดสินเผิน ๆ จะสอดคล้อง– การทำงานปกติ หรือการ "บังคับใช้ rationality" เพียงค่อย ๆ บนเขาเอง ไม่ได้เขา "สติปัญญาปฏิเสธ" บางส่วนของความคิด "เชื delusionally" และ "แนวทางการเมือง" เป็นขยะที่ โดย 1995 อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขา "คิดลูกอีกแบบที่เป็นลักษณะของนักวิทยาศาสตร์ เขากล่าวว่า เขารู้สึกมีจำกัด [9] [34]แนชเขียนในปี 1994:ผมใช้เวลาลำดับห้า-แปดเดือนในโรงพยาบาลใน New Jersey เสมอบนพื้นฐานการทำเสมอพยายามอาร์กิวเมนต์ทางกฎหมายสำหรับการ และมันไม่ได้เกิดขึ้นที่เมื่อผมได้รับนานพอพักที่ฉันจะ renounce สมมุติฐานของฉันไร้ และแปลงกลับเป็นความคิดของตัวเองเป็นมนุษย์สถานการณ์ทั่วไปมากขึ้น และกลับไปวิจัยทางคณิตศาสตร์ ใน interludes เหล่านี้ของ เท่านั้น ใช้ rationality ฉันไม่ประสบความสำเร็จในการทำวิจัยทางคณิตศาสตร์บางอย่าง จึง มีมาเกี่ยวกับการวิจัยสำหรับ "เลอ problème เดออสมการโคชีเทเลส équations différentielles d'un fluide général" คิดว่า ศาสตราจารย์ Hironaka เรียกว่า "การแนชขึ้นพัดแปลง" และบรรดา "โค้งโครงสร้างของ Singularities" และ "Analyticity ของโซลูชั่นของฟังก์ชัน Implicit ปัญหาด้วยระบบข้อมูล"แต่หลังจากสมมุติฐานไร้ฝันเหมือนในยุค 60s ที่ภายหลังกลับฉัน ฉันกลายเป็น คนคิดเชื delusionally แต่ลักษณะค่อนข้างปานกลาง และจึง มีแนวโน้มที่จะ หลีกเลี่ยงความสนใจโดยตรงของโรงพยาบาลและโรงพยาบาลดังนั้น ต่อไปเวลาผ่านไป แล้ว ค่อย ๆ เริ่มปฏิเสธการสนับสนุนบางบรรทัด delusionally รับอิทธิพลของความคิดซึ่งลักษณะของการวางแนวของฉัน เริ่ม สุด recognizably กับการปฏิเสธความคิดแนวทางการเมืองเป็นหลักเสียตาของความพยายามทางปัญญา ดังนั้น ในขณะ ฉันดูเหมือนจะคิดลูกอีกแบบที่เป็นลักษณะของนักวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเจ็บป่วยทางจิตของแนชแรกเริ่มที่จะแสดงให้เห็นในรูปแบบของความหวาดระแวงนั้น ภรรยาของเขาต่อมาอธิบายพฤติกรรมของเขาในฐานะที่ผิดปกติ แนชดูเหมือนจะเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนที่สวมสัมพันธ์สีแดงเป็นส่วนหนึ่งของสมรู้ร่วมคิดกับเขาคอมมิวนิสต์; แนชส่งจดหมายถึงสถานทูตในกรุงวอชิงตันดีซีประกาศว่าพวกเขาได้รับการจัดตั้งรัฐบาล. [4] [18] ปัญหาทางด้านจิตใจของแนชเดินเข้ามาในชีวิตมืออาชีพของเขาเมื่อเขาให้ American Society คณิตศาสตร์บรรยายที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียในปี 1959 เดิมทีตั้งใจที่จะนำเสนอ หลักฐานของสมมติฐาน Riemann บรรยายก็ไม่สามารถเข้าใจได้ เพื่อนร่วมงานในกลุ่มผู้ชมทันทีตระหนักว่ามีบางอย่างผิด. [19] เขาได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลแมคลีนในเดือนเมษายนปี 1959 การเข้าพักตลอดเดือนพฤษภาคมของปีเดียวกัน ที่นั่นเขาได้รับการวินิจฉัยโรคจิตเภทแบบหวาดระแวง ตามคู่มือการวินิจฉัยและสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิตหรือ DSM คนที่ทุกข์ทรมานจากโรคที่ถูกครอบงำโดยทั่วไปค่อนข้างคงที่มักจะหวาดระแวงความเชื่อคงที่เป็นเท็จอย่างใดอย่างหนึ่งมากกว่าความคิดสร้างสรรค์หรือไม่สมจริงและมักจะมาพร้อมประสบการณ์ของผู้ที่ดูเหมือนจะ การรับรู้ที่แท้จริงของสิ่งที่ไม่จริงในปัจจุบัน สัญญาณเพิ่มเติมมีการทำเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับระเบิดหูและ perceptional ขาดแรงจูงใจสำหรับชีวิตและโรคซึมเศร้าอ่อน. [20] [21] ในปี 1961 แนชเข้ารับการรักษาโรงพยาบาลรัฐนิวเจอร์ซีย์ในเทรนตัน. [22] ในช่วงต่อไป เก้าปีเขาใช้ระยะเวลาในโรงพยาบาลจิตเวชที่เขาทั้งสองได้รับยารักษาโรคจิตและการรักษาด้วยอินซูลินช็อต. [21] [23] [24] แม้ว่าบางครั้งเขาเอากำหนดยาแนชต่อมาเขียนว่าเขาทำเช่นนั้นเพียง แต่ภายใต้ความกดดัน หลังจากที่ปี 1970 เขาได้รับการมุ่งมั่นที่ไม่เคยไปโรงพยาบาลอีกครั้งและเขาปฏิเสธยาใด ๆ ต่อไป ตามที่แนชภาพยนตร์เรื่องจิตใจงดงามไม่ถูกต้องโดยนัยเขากำลังเป็นสิ่งที่ผิดปกติทางจิตเวชใหม่ของช่วงเวลา เขามาประกอบภาพในการเขียนบทที่เป็นห่วงเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ส่งเสริมให้คนที่มีความผิดปกติที่จะหยุดการใช้ยาของพวกเขา. [25] ข่าวโรเบิร์ตวิทเทเกอร์เขียนบทความแนะนำการกู้คืนจากการเจ็บป่วยเช่นแนชสามารถขัดขวางโดยยาเสพติดดังกล่าว. [26] แนช รู้สึกว่ายาเสพติดที่ออกฤทธิ์ต่อจิตเป็นมุขตลกและผลกระทบที่ไม่ได้รับการพิจารณามากพอที่ครั้งหนึ่งเคยมีคนมาถือว่าป่วยทางจิต. [27] [28] [29] ตามที่ซิลเวีย Nasar, ผู้เขียนหนังสือจิตใจงดงามซึ่งหนังเรื่องนี้เป็นไปตาม แนชหายค่อย ๆ กับกาลเวลา การสนับสนุนจากอดีตภรรยาแล้วเขา Larde เดแนชทำงานในการตั้งค่า communitarian ที่แปลกแหวกแนวของเขาได้รับการยอมรับ De Larde ของแนชกล่าวว่า "มันเป็นเพียงคำถามของการใช้ชีวิตที่เงียบสงบ". [4] แนชลงวันที่เริ่มต้นของสิ่งที่เขาเรียกว่า "รบกวนจิตใจ" เพื่อช่วงต้นเดือน 1959 เมื่อภรรยาของเขากำลังตั้งท้อง เขาอธิบายกระบวนการของการเปลี่ยนแปลง "จากเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ของการคิดเข้ามาในลักษณะความคิดหลงผิดของบุคคลที่ได้รับการวินิจฉัย psychiatrically เป็น 'จิตเภท' หรือ 'หวาดระแวงจิตเภท" ได้. [9] สำหรับแนชนี้รวมเห็นว่าตัวเองเป็นผู้ส่งสารหรือมี ฟังก์ชั่นพิเศษบางชนิดของการมีผู้สนับสนุนและฝ่ายตรงข้ามและ schemers ที่ซ่อนพร้อมกับความรู้สึกของการถูกข่มเหงและค้นหาสัญญาณที่เป็นตัวแทนของการเปิดเผยของพระเจ้า. [30] แนชชี้ให้เห็นความคิดหลงผิดของเขาที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์ของเขาปรารถนาที่จะรู้สึกมีความสำคัญและ จะได้รับการยอมรับและวิธีการลักษณะของเขาคิดว่า "ฉันจะไม่ได้มีความคิดทางวิทยาศาสตร์ที่ดีถ้าผมคิดอื่น ๆ ได้ตามปกติ." นอกจากนี้เขายังกล่าวว่า "ถ้าผมรู้สึกว่าสมบูรณ์ความดันผมไม่คิดว่าผมจะได้ไปในรูปแบบนี้". [31] เขาไม่ได้วาดความแตกต่างระหว่างเด็ดขาดโรคจิตเภทและโรคสองขั้ว. [32] รายงานแนชเขาไม่ได้ยินเสียง ไปจนถึงปี 1964 และต่อมามีส่วนร่วมในกระบวนการของการมีสติปฏิเสธพวกเขา. [33] เขากล่าวต่อไปเขาถูกนำตัวไปยังโรงพยาบาลเสมอกับความประสงค์ของเขา เขาเพียง แต่สละชั่วคราว "สมมติฐานหลงเหมือนฝัน" ของเขาหลังจากที่อยู่ในโรงพยาบาลนานพอที่จะตัดสินใจเขาเผิน ๆ จะสอดคล้อง - เพื่อทำงานได้ตามปกติหรือจะได้สัมผัสกับ "การบังคับใช้เหตุผล" เฉพาะค่อย ๆ กับตัวเขาเองเขาก็ "ปัญญาปฏิเสธ" บางส่วนของ "อิทธิพล delusionally" และ "การเมืองที่มุ่งเน้น" ความคิดเป็นของเสียของความพยายาม โดยปี 1995 แต่ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับการ "คิดอย่างมีเหตุผลอีกครั้งในรูปแบบที่เป็นลักษณะของนักวิทยาศาสตร์" เขากล่าวว่าเขารู้สึกที่ จำกัด มากขึ้น [9] [34]. แนชเขียนในปี 1994: ผมใช้เวลาช่วงเวลาของคำสั่งของห้าที่จะ แปดเดือนในโรงพยาบาลในรัฐนิวเจอร์ซีย์เสมอบนพื้นฐานที่ไม่ได้ตั้งใจและมักจะพยายามโต้แย้งทางกฎหมายสำหรับการเปิดตัว และมันไม่เกิดขึ้นว่าเมื่อผมได้รับการรักษาในโรงพยาบาลนานพอที่ในที่สุดผมก็จะสละสมมติฐานประสาทหลอนของฉันและกลับไปใช้ความคิดของตัวเองเป็นมนุษย์ของสถานการณ์การชุมนุมมากขึ้นและกลับไปที่การวิจัยทางคณิตศาสตร์ ในหูของเหล่านี้มันเป็นเหตุเป็นผลบังคับใช้ผมไม่ประสบความสำเร็จในการทำบางวิจัยทางคณิตศาสตร์เกียรติ ดังนั้นจึงมีมาเกี่ยวกับการวิจัยสำหรับ "เลอ probleme เด Cauchy เทเลสมdifférentielles d 'ยกเลิก fluide général"; ความคิดที่ว่าศ Hironaka เรียกว่า "แนชการเปลี่ยนแปลงพัดขึ้น"; และผู้ที่ของ "อาร์โครงสร้างเอก" และ "Analyticity โซลูชั่นปัญหาฟังก์ชั่นโดยปริยายด้วยการวิเคราะห์ข้อมูล". แต่หลังจากที่ฉันกลับไปสมมติฐานหลงเหมือนฝันในยุค 60 ต่อมาฉันกลายเป็นคนที่มีอิทธิพลต่อความคิด delusionally แต่ในระดับปานกลางค่อนข้าง พฤติกรรมและทำให้มีแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงการรักษาในโรงพยาบาลและความสนใจของจิตแพทย์โดยตรง. ดังนั้นต่อไปเวลาผ่านไป แล้วค่อยๆผมเริ่มที่จะปฏิเสธความรู้บางส่วนของสาย delusionally อิทธิพลของความคิดที่ได้รับลักษณะของการวางแนวของฉัน นี้เริ่มต้นส่วนใหญ่ recognizably ด้วยการปฏิเสธที่มุ่งเน้นความคิดทางการเมืองเป็นหลักเสียสิ้นหวังของความพยายามทางปัญญา ดังนั้นในช่วงเวลาปัจจุบันฉันดูเหมือนจะคิดอย่างมีเหตุผลอีกครั้งในรูปแบบที่เป็นลักษณะของนักวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนชของความเจ็บป่วยทางจิตเริ่มที่จะปรากฏในรูปแบบของความหวาดระแวง ภรรยาของเขา ต่อมาการอธิบายพฤติกรรมของเขาเป็นคุ้มดีคุ้มร้าย แนช ดูเหมือนจะเชื่อว่า ผู้ชายที่ใส่เนคไทสีแดงเป็นส่วนหนึ่งของคอมมิวนิสต์ การสมรู้ร่วมคิดกับเขา แนช ส่งจดหมายไปยังสถานทูตในวอชิงตัน ดีซี กล่าวว่า ได้จัดตั้งรัฐบาล[ 4 ] [ 18 ] แนชเป็นจิตปัญหาข้ามพรมแดนเข้าไปในชีวิตของเขา เมื่อเขาให้สังคมอเมริกันคณิตศาสตร์บรรยายที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียในปี 1959 เดิมทีตั้งใจจะพิสูจน์ปัจจุบันของสมมติฐานของรีมันน์ , บรรยายก็ยากที่จะเข้าใจเขา เพื่อนร่วมงานในกลุ่มผู้ชมทันทีตระหนักว่ามีบางสิ่งผิดปกติ [ 19 ]

เขาเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล McLean เมษายน 1959 ,อยู่ถึงพฤษภาคมของปีเดียวกัน ที่นั่นเขาถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภท ตามการวินิจฉัยและคู่มือสถิติของความผิดปกติทางจิตหรือดีเอสเอ็ม คนทุกข์จากโรคที่มักจะถูกครอบงำโดยค่อนข้างคงที่ มักหวาดระแวง ถาวร ความเชื่อที่เป็นเท็จ เกินจินตนาการ หรือ สมจริงและมักจะมาพร้อมกับประสบการณ์การรับรู้ที่ดูเหมือนจริงอะไรจริงในปัจจุบัน สัญญาณมีการทำเครื่องหมายโดยเฉพาะการฟังและ perceptional แปรปรวน ขาดแรงจูงใจ สำหรับชีวิต และโรคซึมเศร้าอ่อน [ 20 ] [ 21 ]

ใน 1961 , แนช เข้าโรงพยาบาลในเทรนตันรัฐนิวเจอร์ซีย์ [ 22 ] ในอีกเก้าปี เขาใช้เวลาในโรงพยาบาลจิตเวช ช่วงซึ่งเขาได้รับทั้งโรคจิตและการรักษาช็อกอินซูลิน [ 21 ] [ 23 ] [ 24 ]

ถึงแม้ว่าบางครั้งเขาก็สั่งยา แนชต่อมาเขียนว่าเขาทำเพื่อเพียงภายใต้ความกดดัน 1970 หลังจากที่เขาไม่เคยยอมรับกับโรงพยาบาลอีกครั้ง และเขาปฏิเสธยาเพิ่มเติมใด ๆ ตาม แนชภาพยนตร์เรื่อง A Beautiful Mind อย่างไม่ถูกต้องว่า เขากำลังเกิดผิดปกติโรคจิตใหม่ของระยะเวลา เขาบันทึกภาพให้คนเขียนบท ที่เป็นห่วงเกี่ยวกับภาพยนตร์ ส่งเสริมให้ประชาชนกับโรคการหยุดยาของพวกเขา . [ 25 ] นักข่าวโรเบิร์ตวิเทเกอร์เขียนบทความแนะนำการกู้คืนจากการเจ็บป่วยเช่น Nash สามารถขัดขวางโดยเช่นยา[ 26 ]

แนชรู้สึก psychotropic ยาเกินไปและที่ได้รับผลกระทบไม่ได้รับเพียงพอพิจารณาเมื่อใครบางคนถือว่าป่วยทางจิต [ 27 ] [ 28 ] [ 29 ] ตามซิลเวีย นาซาร์ , ผู้เขียนของหนังสือ จิตใจที่งดงาม ซึ่งเป็นภาพยนตร์อิง แนช ได้ค่อย ๆ กับเนื้อเรื่องของ เวลา ได้รับการสนับสนุนจากอดีตภรรยาของเขา , และหมู ,แนชทำงานในกลยุทธ์การตั้งค่าที่ eccentricities ของเขาได้รับการยอมรับ เดอ น้ำมันหมูและของแนชกล่าวว่า " มันเป็นเพียงคำถามของการใช้ชีวิต " เงียบ [ 4 ]

แนชกับจุดเริ่มต้นของสิ่งที่เขาเรียกว่า " จิตสงบ " เป็นเดือนแรกของปี เมื่อภรรยาของเขากำลังตั้งครรภ์เขาอธิบายกระบวนการของการเปลี่ยนแปลง " จากเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ของการคิดในลักษณะของคนที่หลงผิดคิด psychiatrically วินิจฉัยว่า ' โรคจิตเภท ' หรือ ' โรคจิต ' " [ 9 ] สำหรับ แนช โดยเห็นตัวเองเป็นสารหรือมีฟังก์ชันพิเศษบางชนิด มีผู้สนับสนุนและฝ่ายตรงข้าม และจอมวางแผน ที่ซ่อนอยู่ ,พร้อมกับความรู้สึกที่ถูกข่มเหง และการค้นหาสัญญาณของการเปิดเผยของพระเจ้า [ 30 ] แนชแนะคิดที่ผิดของเขาที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์ของเขา ความปรารถนาของเขาที่จะรู้สึกว่าเป็นคนสำคัญและได้รับการยอมรับ และลักษณะวิธีคิดของเขา กล่าวว่า " ผมไม่ได้มีความคิดทางวิทยาศาสตร์ดีถ้าผมมีความคิดมากกว่าปกติ " นอกจากนี้เขายังกล่าวว่า" ถ้าฉันรู้สึกสมบูรณ์ การเก็บรักษาผล ผมไม่คิดว่าผมจะได้ไปในรูปแบบนี้ " [ 31 ] เขาไม่ได้วาดความแตกต่างอย่างแท้จริงระหว่างโรคจิตเภทและโรคสองขั้ว [ 32 ] Nash รายงานว่าเขาไม่ได้ยินเสียงจนรอบ 2507 และต่อมาร่วมในกระบวนการของการมีสติ [ 33 ] เขาปฏิเสธมัน กล่าวต่อไปเขาก็มักจะไปโรงพยาบาลกับเขา