Evaluation of the Structural Differ

Evaluation of the Structural Differences between T1D
and T2D (Research Objective 2)
The first constrained model was tenable in the longitudinal tests, with practical
fit indices showing good model fit (Table 2, Panel B). The χ2 differences
were not statistically significant for the factor interrelation equivalence model
(p > .10). This confirms that these models account as well for the sample’s
variance/covariance as the unrestricted model. The other models proved to
be applicable at p ≤ .02, suggesting that paths and factor residuals were to
some extent sample specific (Table 2, Panel B).
Effects of the SCT Variables on Physical Activity
(Research Question 3)
To test where the differences between the diabetes groups occur, dissimilarities
in the paths were tested in the factor interrelation equivalence models
(cf. Methods section). Predicted associations were tested between the baseline
SCT variables with 6-month PA (Figure 1).
Self-efficacy was the main predictor of goals and subsequent behavior
in both diabetes groups. In both groups, self-efficacy was significantly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินโครงสร้างความแตกต่างระหว่าง T1Dและ T2D (วิจัยวัตถุประสงค์ที่ 2)แบบแรกมีข้อจำกัดคือ tenable ในการทดสอบระยะยาว มีจริงพอดัชนีแสดงรูปดีพอ (ตารางที่ 2, B แผง) ความแตกต่าง χ2ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติสำหรับรูปแบบปัจจัยสัมพันธ์เทียบเท่า(p > .10). นี้ยืนยันว่า แบบจำลองเหล่านี้บัญชีเช่นในตัวอย่างผลต่าง/แปรปรวนเป็นแบบจำกัด รูปแบบอื่น ๆ ได้สามารถใช้ที่≤ p .02 แนะนำว่า เส้นทางและตัวคูณค่าคงเหลือได้บางขอบเขตตัวอย่างเฉพาะ (ตารางที่ 2 แผง B)ผลของตัวแปรบริษัทเอสซีทีกิจกรรมทางกายภาพ(คำถามวิจัย 3)การทดสอบ ที่แตกต่างระหว่างกลุ่มโรคเบาหวานเกิดขึ้น dissimilaritiesในเส้นทางการทดสอบในรูปแบบปัจจัยสัมพันธ์เทียบเท่า(cf. ส่วนวิธี) คาดการณ์ความสัมพันธ์ระหว่างหลักการทดสอบบริษัทเอสซีทีแปรกับ PA 6 เดือน (รูปที่ 1)ประสิทธิภาพตนเองมีจำนวนประตูหลักของเป้าหมายและพฤติกรรมตามมาในกลุ่มโรคเบาหวานทั้งสอง ในกลุ่มทั้งสอง ประสิทธิภาพตนเองถูกมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผลของความแตกต่างระหว่างโครงสร้าง T1D
และ T2D (Research มีวัตถุประสงค์ 2)
รูปแบบเป็นครั้งแรกที่มีข้อ จำกัด ในการทดสอบการปรองดองกันได้ยาวที่มีการปฏิบัติ
ดัชนีพอดีพอดีแสดงแบบอย่างที่ดี (ตารางที่ 2 แผง B) ความแตกต่างχ2
ไม่นัยสำคัญทางสถิติสำหรับปัจจัยที่สัมพันธ์รูปแบบเท่าเทียมกัน
(p> 0.10) นี้ยืนยันว่ารูปแบบเหล่านี้บัญชีเป็นอย่างดีสำหรับตัวอย่างของ
ความแปรปรวน / แปรปรวนเป็นแบบไม่ จำกัด รุ่นอื่น ๆ ที่พิสูจน์แล้วว่า
สามารถใช้งานได้ที่หน้า≤ 0.02 บอกว่าเส้นทางที่เหลือและปัจจัยที่มีการ
บางอย่างที่เฉพาะเจาะจงตัวอย่างขอบเขต (ตารางที่ 2 แผง B).
ผลของตัวแปร SCT ในการออกกำลังกาย
(Research คำถามที่ 3)
ในการทดสอบที่ ความแตกต่างระหว่างกลุ่มผู้ป่วยโรคเบาหวานเกิดความแตกต่าง
ในเส้นทางที่ได้รับการทดสอบในรูปแบบความสัมพันธ์สมมูลปัจจัย
(cf ส่วนวิธีการ) สมาคมคาดการณ์ได้มีการทดสอบพื้นฐานระหว่าง
ตัวแปร SCT 6 เดือน PA (รูปที่ 1).
การรับรู้ความสามารถตนเองเป็นปัจจัยบ่งชี้หลักของเป้าหมายและพฤติกรรมที่ตามมา
ในกลุ่มผู้ป่วยโรคเบาหวานทั้งสอง ในทั้งสองกลุ่มรับรู้ความสามารถของตนเองอย่างมีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินความแตกต่างทางโครงสร้างระหว่าง t2d ( วัตถุประสงค์ในการวิจัยและ t1d
2 )
1 ข้อ จำกัด รูปแบบได้ในการทดสอบตามยาวกับการปฏิบัติ
พอดีดัชนีแสดงแบบพอดี ( ตารางที่ 2 แผง B ) การχ 2 ความแตกต่าง
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ สำหรับปัจจัยความสัมพันธ์สมมูลแบบ
( p < . 10 )ยืนยันว่ารุ่นนี้บัญชีเช่นกันสำหรับตัวอย่างของความแปรปรวน
/ เป็นแบบไม่จำกัด . รุ่นอื่น ๆได้พิสูจน์

สามารถใช้ P ≤ . 02 บอกว่าเส้นทางและปัจจัยค่า

มีขอบเขตตัวอย่างที่เฉพาะเจาะจง ( ตารางที่ 2 แผง B ) ผลของ SCT ตัวแปรต่อกิจกรรมทางกาย ( ตั้งคำถามวิจัย 3 )

เพื่อทดสอบความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่เป็นเบาหวานเกิดขึ้น dissimilarities
ในเส้นทางทดสอบปัจจัยความสัมพันธ์สมมูลแบบ
( วิธีการโฆษณา ส่วน ) คาดการณ์สมาคมทดสอบระหว่าง 0
SCT ตัวแปร 6 ) ( รูปที่ 1 ) .
ตนเองเป็นตัวหลักของเป้าหมายตามพฤติกรรม
ในเบาหวานทั้งสองกลุ่ม ในทั้งสองกลุ่มการรับรู้ความสามารถของตนเอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ