Chronic exposure to hyperglycemia c

Chronic exposure to hyperglycemia can lead to cellular dysfunction that may become irreversible over time, a process that is termed glucose toxicity. Our perspective about glucose toxicity as it pertains to the pancreatic β-cell is that the characteristic decreases in insulin synthesis and secretion are caused by decreased insulin gene expression. The responsible metabolic lesion appears to involve a posttranscriptional defect in pancreas duodenum homeobox-1 (PDX-1) mRNA maturation. PDX-1 is a critically important transcription factor for the insulin promoter, is absent in glucotoxic islets, and, when transfected into glucotoxic β-cells, improves insulin promoter activity. Because reactive oxygen species are produced via oxidative phosphorylation during anaerobic glycolysis, via the Schiff reaction during glycation, via glucose autoxidation, and via hexosamine metabolism under supraphysiological glucose concentrations, we hypothesize that chronic oxidative stress is an important mechanism for glucose toxicity. Support for this hypothesis is found in the observations that high glucose concentrations increase intraislet peroxide levels, that islets contain very low levels of antioxidant enzyme activities, and that adenoviral overexpression of antioxidant enzymes in vitro in islets, as well as exogenous treatment with antioxidants in vivo in animals, protect the islet from the toxic effects of excessive glucose levels. Clinically, consideration of antioxidants as adjunct therapy in type 2 diabetes is warranted because of the many reports of elevated markers of oxidative stress in patients with this disease, which is characterized by imperfect management of glycemia, consequent chronic hyperglycemia, and relentless deterioration of β-cell function.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัมผัส hyperglycemia เรื้อรังอาจทำให้ทำโทรศัพท์มือถือที่อาจให้เวลา กระบวนการที่เรียกว่ากลูโคสความเป็นพิษ มุมมองของเราเกี่ยวกับความเป็นพิษของกลูโคสเป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับตับอ่อนβเซลล์คือ ลักษณะลดในอินซูลินสังเคราะห์ และหลั่งที่เกิดจากยีนอินซูลินลดลง แผลเผาผลาญความรับผิดชอบจะ เกี่ยวข้องกับข้อบกพร่อง posttranscriptional ในตับอ่อน duodenum homeobox 1 mRNA (PDX-1) พ่อแม่แล้ว PDX-1 เป็นปัจจัยสำคัญถึง transcription สำหรับโปรโมเตอร์อินซูลิน การขาดงาน ในเกาะ glucotoxic และ เมื่อ transfected เป็น glucotoxic βเซลล์ ปรับปรุงกิจกรรมโปรโมเตอร์อินซูลิน เนื่องจากออกซิเจนปฏิกิริยาชนิดผลิตผ่านปฏิกิริยาออกซิเด phosphorylation ขณะไม่ใช้ glycolysis ผ่านปฏิกิริยาองท์ชิฟฟ์ระหว่าง glycation ผ่านกลูโคส autoxidation และผ่านการเผาผลาญ hexosamine ภายใต้ความเข้มข้นกลูโคส supraphysiological เรา hypothesize เครียด oxidative ที่เรื้อรัง จะเป็นกลไกสำคัญสำหรับความเป็นพิษของน้ำตาลกลูโคส สนับสนุนสมมติฐานนี้จะพบในข้อสังเกตุว่า ความเข้มข้นกลูโคสสูงเพิ่มระดับเปอร์ออกไซด์ intraislet เกาะประกอบด้วยกิจกรรมของเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระในระดับต่ำมาก และ overexpression ที่ adenoviral ของเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระในหลอดในเกาะ ตลอดจนรักษาบ่อย ด้วยสารต้านอนุมูลอิสระในสัตว์ทดลองในสัตว์ เล็ทป้องกันผลกระทบจากพิษระดับน้ำตาลมากเกินไป ทางคลินิก พิจารณาสารต้านอนุมูลอิสระเป็นเกียรติคุณบำบัดในโรคเบาหวานประเภท 2 warranted เนื่องจากรายงานหลายเครื่องหมายยกระดับความเครียดในผู้ป่วยที่มีโรคนี้ ซึ่งโดยจัดการไม่สมบูรณ์ glycemia, hyperglycemia เรื้อรังตามมา และ relentless การเสื่อมสภาพของเซลล์βฟังก์ชัน oxidative

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสัมผัสเรื้อรังน้ำตาลในเลือดสูงที่จะสามารถนำไปสู่​​ความผิดปกติของเซลล์ที่อาจกลายเป็นกลับไม่ได้เมื่อเวลาผ่านกระบวนการที่เรียกว่าพิษกลูโคส มุมมองของเราเกี่ยวกับความเป็นพิษของน้ำตาลกลูโคสที่เกี่ยวข้องกับตับอ่อนเซลล์βคือการที่ลดลงลักษณะในการสังเคราะห์การหลั่งอินซูลินและที่เกิดจากการลดลงการแสดงออกของยีนอินซูลิน แผลเผาผลาญรับผิดชอบดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับข้อบกพร่อง posttranscriptional ในลำไส้เล็กส่วนต้นตับอ่อน homeobox-1 (PDX-1) การเจริญเติบโต mRNA PDX-1 เป็นถอดความปัจจัยสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้ก่อการอินซูลินที่เป็นอยู่ในเกาะเล็กเกาะน้อย glucotoxic และเมื่อเข้าไปใน transfected glucotoxic βเซลล์ช่วยเพิ่มกิจกรรมก่อการอินซูลิน เพราะออกซิเจนที่มีการผลิตผ่าน oxidative phosphorylation ในช่วง anaerobic glycolysis ผ่านปฏิกิริยาชิฟฟ์ในช่วง glycation ผ่านปฏิกิริยาออกซิเดชันกลูโคสและผ่านการเผาผลาญ hexosamine ภายใต้ความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคส supraphysiological เราตั้งสมมติฐานว่าความเครียดออกซิเดชันเรื้อรังเป็นกลไกสำคัญสำหรับความเป็นพิษของน้ำตาลกลูโคส การสนับสนุนสำหรับสมมติฐานนี้จะพบได้ในข้อสังเกตที่ความเข้มข้นของน้ำตาลสูงเพิ่มระดับ intraislet เปอร์ออกไซด์ที่เกาะเล็กเกาะน้อยมีระดับที่ต่ำมากของเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระและที่แสดงออก adenoviral ของเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระในหลอดทดลองในเกาะเล็กเกาะน้อยเช่นเดียวกับการรักษาด้วยสารต้านอนุมูลอิสระจากภายนอกในร่างกาย ในสัตว์ปกป้องเกาะจากพิษของระดับน้ำตาลมากเกินไป คลินิกการพิจารณาของสารต้านอนุมูลอิสระเป็นยาเสริมในโรคเบาหวานชนิดที่ 2 คือการรับประกันเพราะรายงานจำนวนมากของเครื่องหมายสูงของความเครียดออกซิเดชันในผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้ซึ่งมีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการบริหารจัดการที่ไม่สมบูรณ์ของการควบคุมน้ำตาล, น้ำตาลในเลือดสูงเรื้อรังที่เกิดขึ้นและเสื่อมสภาพอย่างไม่หยุดยั้งของβ- การทำงานของเซลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปิดรับผู้ป่วยเรื้อรังสามารถนำไปสู่ความผิดปกติของเซลล์ที่อาจจะแก้ไขได้ตลอดเวลา กระบวนการที่เรียกว่าพิษกลูโคส มุมมองของเราเกี่ยวกับความเป็นพิษของกลูโคสเป็นมันเกี่ยวข้องกับบีตา - เซลล์ตับอ่อนที่ลดลงในลักษณะการสังเคราะห์และการหลั่งอินซูลินลดลง เกิดจากอินซูลินยีนสีหน้าแผลสลายรับผิดชอบปรากฏเกี่ยวข้องกับข้อบกพร่อง posttranscriptional ในตับอ่อน duodenum homeobox-1 ( pdx-1 ) ของวุฒิภาวะ pdx-1 เป็นปัจจัยการถอดความสำคัญมากสำหรับการขาดอินซูลินอยู่ใน glucotoxic เกาะเล็กเกาะน้อย และเมื่อ transfected เป็น glucotoxic บีตา - เซลล์ ช่วยเพิ่มกิจกรรมส่งเสริมอินซูลินเพราะปฏิกิริยาชนิดออกซิเจนที่ผลิตผ่านทางตัวละครชาวออสเตรเลียในถังปฏิกิริยาไกลโคไลซิส ผ่านชิฟใน glycation ผ่านออกซิเดชันกลูโคส และผ่าน hexosamine การเผาผลาญภายใต้ supraphysiological กลูโคสความเข้มข้น เราพบว่า ภาวะเครียดออกซิเดชันเรื้อรังเป็นกลไกสำคัญสำหรับความเป็นพิษของกลูโคสสนับสนุนสมมติฐานนี้ถูกพบในการสังเกตว่า ความเข้มข้นของกลูโคสสูงเพิ่มระดับเปอร์ออกไซด์ intraislet , เกาะเล็กเกาะน้อยมีมากน้อยระดับกิจกรรมของเอนไซม์สารต้านอนุมูลอิสระและ adenoviral overexpression ของ antioxidant enzymes ในหลอดทดลองในเกาะเล็กเกาะน้อย ตลอดจนการรักษาจากภายนอก ด้วย antioxidants ในร่างกายสัตว์ปกป้องเกาะเล็กจากพิษของระดับกลูโคสที่มากเกินไป ทางการแพทย์ , การพิจารณาของ antioxidants ช่วยในการรักษาเบาหวานชนิดที่ 2 คือ การรับประกันเนื่องจากหลายรายงานสูงเครื่องหมายของภาวะเครียดออกซิเดชันในผู้ป่วยด้วยโรคนี้ ซึ่งเป็นลักษณะการจัดการที่ไม่สมบูรณ์ของไกลซีเมียจึงเรื้อรัง , hyperglycemia ,และการเสื่อมสภาพอย่างไม่หยุดยั้งของบีตา - หน้าที่ของเซลล์