Birds are the only non-mammalian ta

Birds are the only non-mammalian taxonomic group to exhibit high amplitude slow oscillatory EEG activity during SWS and low amplitude mixed frequency EEG activity during REM sleep. Compared with human sleep, sleep in birds is quite fragmented, occurring in short bouts of 1–4 min duration. Periods of SWS last around 50 s in the beginning of the sleep period and decrease to ∼25 s at the end of the night. The average increase in SWA from wake to SWS is smaller than in mammals. While birds spend most time in SWS, REM sleep accounts typically for less than 10% of total sleep time and is distributed across sleep in relatively short epochs. Unlike mammals with the exception of whales and dolphins, birds regularly display unihemispheric sleep with one eye open, especially in threatening environmental conditions. Under safe conditions they prefer SWS with both eyes closed, suggesting that SWS expanding over the whole brain represents the more effective state. Consistent with this view, chickens spend more time sleeping with both eyes closed when they were deprived of sleep during the prior day. Whereas SWS can occur unihemispherically REM sleep does not.

In birds, like in humans, SWA primarily reflects the homeostatic regulation of sleep. SWA is higher after longer periods of wakefulness and highest at the beginning of the night declining exponentially across the sleep period. Sleep deprivation in pigeons and white-crowned sparrows produced compensatory increases in SWA during subsequent sleep. Comparable with conditions in mammals, SWA in birds seems to be additionally locally regulated, increasing specifically in brain regions that were used more extensively during prior wakefulness. Pigeons after watching David Attenborough's ‘The Life of Birds’ with only one eye, showed increased SWA (i.e., power in the 0.5–4.5 Hz frequency band) in the primary visual processing area (the hyperpallium) of the corresponding eye during subsequent sleep. The homeostatic regulation of SWA in birds, like that of humans, has been linked to an underlying process of synaptic down-scaling and renormalization that serves to globally balance synaptic connectivity, and thereby prepares the neuronal network for encoding of new information during the upcoming wake phase. In contrast to SWS, REM sleep in birds, like in mammals, appears to be primarily driven by the circadian rhythm and typically increases across nocturnal sleep, thus pointing to a differential function of both core sleep stages also in birds. However, there are observations suggesting that sleep deprivation in birds can be followed by increases in REM sleep as well which would implicate the existence of additional homeostatic mechanisms also for REM sleep regulation.

Because reptiles and amphibians lack distinct forms of SWS and REM sleep stages, it can be assumed that SWS in birds coevolved independently from mammals (Fig. 3a; Rattenborg, 2006). Indeed, the convergent evolution of this prominent feature of sleep might bear the answer as to the function of this sleep stage, which is possibly related to the comparably large and strongly interconnected brain in both mammals and birds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นกมีกลุ่มอนุกรมวิธานเท่านั้นไม่ใช่เลี้ยงลูกด้วยนมจะแสดงคลื่นสูงช้า oscillatory EEG กิจกรรมระหว่าง SWS และคลื่นต่ำที่ผสมความถี่กิจกรรม EEG ในระหว่างหลับ เมื่อเทียบกับมนุษย์นอนหลับ นอนหลับในนกเป็นค่อนข้างมาก เกิดขึ้นในระยะสั้นของระยะเวลา 1 – 4 นาที ระยะเวลาของ SWS ล่าสุดประมาณ 50 วินาทีในการเริ่มต้นของระยะเวลานอนหลับและลดลง ∼25 s ที่สุดของคืน การเพิ่มขึ้นเฉลี่ยใน SWA จากปลุกเป็น SWS มีขนาดเล็กกว่าในการเลี้ยงลูกด้วยนม ในขณะที่นกใช้เวลาส่วนใหญ่ใน SWS, REM การนอนหลับโดยทั่วไปบัญชีน้อยกว่า 10% ของเวลานอนรวม และกระจายใน epochs ค่อนข้างสั้น ซึ่งแตกต่างจากการเลี้ยงลูกด้วยนมยกเว้นปลาวาฬและปลาโลมา นกเป็นประจำแสดงโหมดสลี unihemispheric ตาเปิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมที่คุกคาม ภายใต้เงื่อนไขความปลอดภัย พวกเขาชอบ SWS ด้วยตาทั้งสองปิด บอกว่า SWS ขยายผ่านสมองทั้งหมดแสดงถึงสถานะที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น สอดคล้องกับมุมมองนี้ ไก่ใช้เวลานอนหลับตาทั้งสองปิดเมื่อพวกเขาลประจำนอนหลับช่วงกลางวันก่อน ในขณะที่ SWS อาจเกิด unihemispherically REM การนอนหลับไม่นก เช่นในมนุษย์ SWA หลักสะท้อนให้เห็นถึงการควบคุมทำการนอนหลับ SWA มีสูงขึ้นหลังจากระยะเวลานานของความตื่นตัว และสูงสุดที่จุดเริ่มต้นของกลางคืนลดลงชี้แจงตลอดการนอนหลับ การอดในนกพิราบและนกกระจอกสีขาว–คราวผลิต SWA ชดเชยเพิ่มขึ้นระหว่างการนอนหลับตามมา เทียบได้กับเงื่อนไขในการเลี้ยงลูกด้วยนม SWA ในนกน่าจะมีนอกจากนี้ภายในการควบคุม เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะในเขตสมองที่ถูกใช้อย่างกว้างขวางมากขึ้นในระหว่างความตื่นตัวก่อน นกหลังจากดู David Attenborough 'ชีวิตของนก' ตาเดียว แสดงให้เห็นว่าเพิ่ม SWA (เช่น พลังงานใน 0.5 – 4.5 Hz ความถี่) ในการประมวลผลภาพหลัก (hyperpallium) ตาสอดคล้องกันระหว่างการนอนหลับตามมา กฎระเบียบทำของ SWA ในนก เหมือนมนุษย์ มีการเชื่อมโยงกับกระบวนการพื้นฐานของ synaptic ลงมาตราส่วนและ renormalization ที่ทำหน้าที่ในการสมดุลการเชื่อมต่อ synaptic ทั่วโลก และจึงเตรียมเครือข่ายเส้นประสาทสำหรับการเข้ารหัสข้อมูลใหม่ระหว่างขั้นตอนการปลุกเกิดขึ้น ใน การ SWS หลับใน นกเช่นเชิงกราน ปรากฏเป็นหลักขับเคลื่อน โดยเป็นกลาง และโดยทั่วไปเพิ่มข้ามกลางคืนนอนหลับ จึง ชี้ไปยังฟังก์ชันแตกต่างกันของทั้งสองขั้นตอนนอนหลักในนก อย่างไรก็ตาม มีข้อสังเกตแนะนำว่า การอดในนกตามด้วยเพิ่มขึ้น REM การนอนหลับเช่นกันซึ่งจะอ้างอิงถึงการดำรงอยู่ของกลไกการทำเพิ่มเติมสำหรับกฎระเบียบ REM การนอนหลับเนื่องจากสัตว์เลื้อยคลานและครึ่งบกครึ่งน้ำขาดแตกฟอร์มของ SWS และ REM การนอนหลับระยะ จึงสามารถสันนิษฐานได้ว่า SWS ในนก coevolved อย่างเป็นอิสระจากการเลี้ยงลูกด้วยนม (รูปที่ 3a Rattenborg, 2006) จริง convergent evolution ของคุณลักษณะนี้โดดเด่นของการนอนหลับอาจทนคำตอบเป็นการทำงานของขั้นตอนนอนนี้ ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับสมองใหญ่ปาน และเชื่อมต่อกันอย่างยิ่งในการเลี้ยงลูกด้วยนมและนก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นกเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มอนุกรมวิธานที่จะแสดงความกว้างสูงช้ากิจกรรม EEG แกว่งในช่วง SWS และความกว้างความถี่ต่ำผสมกิจกรรม EEG ระหว่างการนอนหลับ REM เมื่อเทียบกับการนอนหลับของมนุษย์ในการนอนหลับนกมีการแยกส่วนมากเกิดขึ้นในศึกสั้นระยะเวลา 1-4 นาที ระยะเวลาของ SWS ที่ผ่านมาประมาณ 50 วินาทีในการเริ่มต้นของช่วงเวลาการนอนหลับและลดลง ~25 s ในตอนท้ายของคืน การเพิ่มขึ้นของค่าเฉลี่ยใน SWA จากตื่น SWS มีขนาดเล็กกว่าในสัตว์ ในขณะที่นกใช้เวลามากที่สุดใน SWS บัญชีหลับมักจะน้อยกว่า 10% ของเวลานอนรวมและมีการกระจายทั่วนอนในยุคสมัยที่ค่อนข้างสั้น ซึ่งแตกต่างจากสัตว์มีข้อยกเว้นของปลาวาฬและปลาโลมานกประจำแสดงการนอนหลับ unihemispheric กับตาเปิดหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมที่คุกคาม ภายใต้เงื่อนไขที่พวกเขาต้องการที่ปลอดภัย SWS กับดวงตาทั้งสองข้างปิดบอกว่า SWS ขยายมากกว่าสมองทั้งหมายถึงรัฐที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น สอดคล้องกับมุมมองนี้ไก่ใช้เวลามากขึ้นนอนกับตาทั้งสองข้างปิดเมื่อพวกเขาถูกกีดกันจากการนอนหลับในช่วงวันก่อนหน้า ในขณะที่สามารถเกิดขึ้นได้ SWS unihemispherically หลับไม่ได้.

นกเช่นในมนุษย์ SWA สะท้อนให้เห็นถึงการควบคุม homeostatic ของการนอนหลับ SWA เป็นที่สูงขึ้นหลังจากระยะเวลานานของความตื่นตัวและสูงสุดที่จุดเริ่มต้นของคืนที่ลดลงชี้แจงตลอดระยะเวลาการนอนหลับ อดนอนในนกพิราบและนกกระจอกสีขาวสวมมงกุฎผลิตเพิ่มขึ้นชดเชยใน SWA ระหว่างการนอนหลับที่ตามมา เปรียบได้กับเงื่อนไขในการเลี้ยงลูกด้วยนมใน SWA นกดูเหมือนว่าจะยังควบคุมในประเทศที่เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะในบริเวณสมองที่ถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวางมากขึ้นในช่วงก่อนที่ความตื่นตัว นกพิราบหลังจากดู David Attenborough ของ 'ชีวิตของนกด้วยตาเพียงข้างเดียวแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้น SWA (เช่นการใช้พลังงานในแถบความถี่ 0.5-4.5 Hz) ในพื้นที่การประมวลผลภาพหลัก (คน hyperpallium) ของตาที่สอดคล้องกันระหว่างการนอนหลับที่ตามมา ระเบียบ homeostatic ของ SWA นกเช่นนั้นของมนุษย์ได้รับการเชื่อมโยงกับกระบวนการพื้นฐานของ synaptic ลงปรับและ renormalization ที่ทำหน้าที่ในทั่วโลกเชื่อมต่อสมดุล synaptic และจึงเตรียมความพร้อมเครือข่ายเส้นประสาทสำหรับการเข้ารหัสของข้อมูลใหม่ในช่วงการปลุกที่จะเกิดขึ้น ระยะ ในทางตรงกันข้ามกับ SWS, การนอนหลับ REM นกเหมือนเลี้ยงลูกด้วยนมที่ดูเหมือนจะเป็นแรงผลักดันหลักโดยจังหวะ circadian และมักจะเพิ่มขึ้นทั่วนอนหลับกลางคืนจึงชี้ไปที่ฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันของทั้งสองขั้นตอนการนอนหลับหลักยังอยู่ในนก อย่างไรก็ตามมีข้อสังเกตบอกว่าอดนอนในนกสามารถตามการเพิ่มขึ้นของการนอนหลับ REM เป็นอย่างดีซึ่งจะมีส่วนการดำรงอยู่ของกลไก homeostatic เพิ่มเติมนอกจากนี้ยังมีการควบคุมการนอนหลับ REM ได้.

เพราะสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำขาดรูปแบบที่แตกต่างของ SWS และนอนหลับ REM ขั้นตอน มันอาจจะคิดว่า SWS นก coevolved เป็นอิสระจากเลี้ยงลูกด้วยนม (รูป 3a. Rattenborg 2006) ที่จริงที่วิวัฒนาการมาบรรจบของคุณลักษณะที่โดดเด่นของการนอนหลับนี้อาจแบกคำตอบที่เป็นฟังก์ชั่นการนอนหลับของเวทีนี้ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับสมองขนาดใหญ่และเชื่อมต่อกันอย่างมากทั้งในปานเลี้ยงลูกด้วยนมและนก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นกเป็นเพียงไม่เฉพาะกลุ่มมีแอมพลิจูดสูง กิจกรรมทางสมองช้าและลังเลระหว่างกิจกรรมคลื่นสมองความถี่ต่ำ SWS ผสมต่ำในระหว่างการนอนหลับ REM . เมื่อเทียบกับการนอนของมนุษย์ , นอนในนกค่อนข้างกระจัดกระจาย เกิดขึ้นใน bouts สั้น 1 – 4 นาทีระยะเวลา ระยะเวลาของ SWS ล่าสุดประมาณ 50 ในจุดเริ่มต้นของระยะเวลาการนอนหลับและลด 25 ∼ s ในตอนกลางคืน โดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้นจากปลุกกิจกรรม SWS มีขนาดเล็กกว่าในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในขณะที่นกใช้เวลาส่วนใหญ่ใน SWS เรมนอนบัญชีมักจะน้อยกว่า 10% ของเวลา นอนรวม และการกระจายของการนอนหลับในยุคสมัยที่ค่อนข้างสั้น ไม่เหมือนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมด้วยข้อยกเว้นของปลาวาฬและปลาโลมา , นกเป็นประจำแสดงช้านอนกับตาเปิด โดยเฉพาะในภาวะคุกคามด้านสิ่งแวดล้อม ภายใต้เงื่อนไขที่ปลอดภัยที่พวกเขาชอบ SWS มีทั้งตาปิด แนะนำว่า SWS ขยายไปทั้งสมองเป็นรัฐที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น สอดคล้องกับมุมมองนี้ ไก่ ใช้เวลานอนกับตาทั้งสองข้างปิดเมื่อพวกเขาถูกลิดรอนนอนกลางวันก่อน ในขณะที่ SWS สามารถเกิดขึ้น unihemispherically REM การนอนหลับไม่ได้ในนกเหมือนในมนุษย์ , อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นหลัก สะท้อนให้เห็นถึงระเบียบ homeostatic นอน ซ่าขึ้นหลังจากระยะเวลานานของการตื่นตัว และสูงสุดที่จุดเริ่มต้นของคืนลดลงชี้แจงในช่วงนอนหลับ นอนหลับการลิดรอนนกพิราบสีขาวสวมมงกุฎนกกระจอกผลิตชดเชยเพิ่มขึ้นในกิจกรรมการนอนหลับ เปรียบได้กับเงื่อนไขในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ซ่าในนกน่าจะเป็นนอกจากนี้ในการควบคุมเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะในพื้นที่สมองที่ถูกใช้อย่างกว้างขวางมากขึ้นในช่วงก่อนการตื่นตัว นกพิราบหลังจากที่ดูเดวิด Attenborough " ชีวิตของนก " มีเพียงดวงเดียว พบเพิ่มขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่ง ( เช่นพลังงานใน 0.5 – 4.5 เฮิรตซ์วงดนตรีความถี่ ) ในพื้นที่หลักการประมวลผลภาพ ( hyperpallium ) ของตาที่สอดคล้องกันของการนอนหลับ ระเบียบ homeostatic ของซ่าในนก เหมือนของมนุษย์ ถูกเชื่อมโยงกับกระบวนการพื้นฐานของการปรับและ renormalization Synaptic ลงตั้งแต่การเชื่อมต่อ synaptic และสมดุล และเพื่อเตรียมการสำหรับเครือข่ายการเข้ารหัสของข้อมูลใหม่ในช่วงระยะปลุกกำลังจะมาถึง ในทางตรงกันข้ามกับ SWS เรมอนนก เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ที่ดูเหมือนจะเป็นแรงผลักดันหลักจากจังหวะที่เป็นกลางและมักจะเพิ่มขึ้นในเวลากลางคืนนอนหลับจึงชี้ไปที่ดิฟฟังก์ชันของแกนทั้งสองนอนขั้นตอนในนก อย่างไรก็ตาม มีข้อสังเกตว่า sleep deprivation ในนกสามารถตามด้วยเพิ่มขึ้นของการนอนหลับ REM เช่นกันซึ่งจะเกี่ยวพันกับการมีอยู่ของกลไก homeostatic เพิ่มเติมสำหรับระเบียบหลับ .เพราะสัตว์เลื้อยคลานสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ และขาดรูปแบบแตกต่างกันของ SWS และระยะหลับ มันสามารถสันนิษฐานว่า SWS นก coevolved อิสระจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ( รูปที่ 3A ; rattenborg , 2006 ) แน่นอน , วิวัฒนาการมาบรรจบกันของคุณลักษณะเด่นของหมีนอนอาจจะตอบเป็นฟังก์ชันของการนอนหลับในระยะนี้ ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับปานกันใหญ่และขอเชื่อมสมองทั้งในสัตว์และนก