Mike Lesher, the paramedic who firs

Mike Lesher, the paramedic who first carried Gardell to the ambulance, heads back to the station. The CPR has gone on for more than an hour; typically rescuers give up after less than half that time. “If he survives,” Lesher remarks, “it will be a miracle.”

A moment later, the aircraft lifts off. Rose watches through the window, tears stinging her eyes; she has missed her little one again.



Dr. Frank Maffei is preparing for his evening rounds in the pediatric intensive care unit at Geisinger Medical Center’s Janet Weis Children’s Hospital in Danville, some 15 miles from Lewisburg. He gets a call from the ER downstairs: toddler on his way via Life Flight, full cardiac arrest. Worse: CPR ongoing for more than an hour, to no avail. Not promising.

Still, Dr. Maffei and his colleagues leap into action. Upon Gardell’s arrival, they run a breathing tube down the boy’s throat, and four residents line up on his left side to continue CPR: two minutes of chest compressions, move to the back of the line. It’s critical to get Gardell warmed up, so even as the limp little body jiggles and jolts under the force of the chest compressions, other doctors and nurses carefully insert an IV and two catheters to send warm fluids into his body, which is at only 77 degrees.

A resident turns to Dr. Maffei. “At what point are we going to stop?”

“We’ll stop if we warm him to 90 degrees and he’s still unresponsive,” Dr. Maffei says.

“What about a pH?”

The resident is referring to the acidity of the blood, which spikes when a person stops breathing; a pH lower than 6.8 is considered incompatible with life.

Objectively, he knows that it’s all over. Yet he can’t shake some strange, subjective notion that Gardell is still in there.
Dr. Maffei hears himself answer, “6.5.” It’s an outrageous threshold. A few minutes later, the pH comes back at 6.54. No heartbeat, no breathing, and a low pH: The boy is dead.

Dr. Maffei has been doing this work for 25 years. Objectively, he knows that it’s all over. Yet he can’t shake some strange, subjective notion that Gardell is still in there. “Keep going,” he says.

Now it’s after 8 p.m., and Gardell remains unresponsive. The doctors move him to the operating room and prepare to put him on a heart bypass machine. They’ve gotten his temperature up to 83 degrees, but the machine will allow them to warm his blood externally and recirculate it, speeding the process. A surgeon stands scrubbed and ready to cut into the little boy’s chest.

“Let’s just do one more pulse check,” Dr. Maffei says, laying his fingertips against Gardell’s femoral artery. To his amazement, there is a pulse. His colleague Dr. Rich Lambert checks the brachial artery—there is a strong pulse there. Excited, they stand in the OR, monitoring Gardell’s pulse for more than an hour, then transfer him to pediatric intensive care.

Dr. Maffei steps out into the waiting area to meet Rose. “Gardell’s alive,” he says. “However, we have to understand that he’s alive after essentially being dead for an hour and 41 minutes.” He needs to manage her expectations: Gardell’s oxygen-starved brain will probably be forever damaged. It’s anyone’s guess as to when—or whether—he will wake up and what function he’ll have when he does.



Now it’s the wee hours of the morning. Doyle Martin has gotten in from the highways, and he and Rose are sitting over Gardell’s bed. “Gardell,” Doyle says as he always does when he reaches home, “I came back from trucking to play with you. Do you want to play?”

And to the eternal astonishment of all, the boy opens his eyes and turns his head toward his father—the boy who, eight hours ago, was dead.

Gardell stays in the hospital two more days, under light sedation. He’s kept at a cool 90 degrees to prevent his brain tissue from swelling. He begins opening his eyes more frequently, obviously aware of his surroundings. The breathing tube is removed. He’s weaned off the sedation. On the fourth day, a Sunday, he returns home. Within a week, he’s playing with his siblings. “You would never know anything happened,” Rose says.


So how did a little boy who, by every objective measure, was dead for nearly two hours come back to life unscathed? To the Martins and many others, Gardell’s survival was simply a miracle. Rose points out that his pulse returned just as local church groups were meeting to pray on his behalf. Physiologically, the key to Gardell’s survival was the fact that he nearly drowned in ice water. “Hypothermia imparts a degree of protection from the detrimental effects of low blood flow and low oxygen,” Dr. Maffei says.

Read More: Frozen Back to Life: How Hypothermia Can Help Cheat Death

The severe cold stopped Gardell’s heart, but it also saved his brain, just as you might put an amputated finger on ice until you can reattach it. At a higher temperature, Gardell’s brain cells would surely have died for lack of oxygen; as it was, they could wait—at least for an ho

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไมค์ Lesher แพทย์ที่ดำเนิน Gardell ครั้งแรก กับรถพยาบาล หัวกลับไปยังสถานี การ CPR ได้ไปกว่าชั่วโมง โดยปกติครั้งให้ขึ้นหลังจากเวลาที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่ง "ถ้าเขามีชีวิตอยู่ หมายเหตุ Lesher "มันจะเป็นความมหัศจรรย์"ช่วงหลัง เครื่องบินลิฟต์ปิด กุหลาบนาฬิกาผ่านหน้าต่าง น้ำตา stinging ดวงตาของเธอ เธอได้พลาดเธอน้อยอีกครั้ง ดร.แฟรงก์ Maffei กำลังเตรียมสำหรับรอบเย็นของเขาในการหน่วยที่โรงพยาบาลศูนย์การแพทย์ Geisinger คุก Weis เด็กในแดนวิลล์ บาง 15 ไมล์จากลูอิส เขาได้รับการกระตุ้นจาก ER ชั้นล่าง: เด็กวัยหัดเดินในทางของเขาผ่านชีวิต เต็มหัวใจ เลวร้ายยิ่ง: CPR อย่างต่อเนื่องกว่าชั่วโมง ไม่มีประโยชน์ สัญญาว่าจะไม่ออกยังคง ดร. Maffei และเพื่อนร่วมงานของเขากระโดดไปสู่การปฏิบัติ เมื่อมาถึงของ Gardell พวกเขาเรียกใช้ท่อหายใจลงลำคอของเด็กผู้ชาย และชาวสี่สายขึ้นเขาด้านซ้ายต้องการ CPR: สองนาทีกดหน้าอก ย้ายไปด้านหลังของบรรทัด มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะได้รับ Gardell อุ่นขึ้น ดังนั้นแม้เป็นตัวน้อย limp พค้าง และ jolts ภายใต้แรงกดหน้าอก อื่น ๆ แพทย์และพยาบาลอย่างระมัดระวังแทรก IV และสายสวนที่สองจะส่งอุ่นของเหลวในร่างกายของเขา ซึ่งเป็นเพียง 77 องศามีถิ่นที่อยู่เป็นดร. Maffei "ณจุดใดเราจะหยุด"ดร. Maffei กล่าวว่า "เราจะหยุดถ้าเราอบอุ่นเขาถึง 90 องศา และเขายังคงไม่ตอบสนอง"สิ่งที่เกี่ยวกับค่า pH"อาศัยกำลังอ้างอิงถึงความเป็นกรดของเลือด ซึ่ง spikes เมื่อคนหยุดหายใจ ค่า pH ต่ำกว่า 6.8 จะถือว่าเข้ากันกับชีวิตวัตถุ เขารู้เรื่องก็จบ แต่ เขาไม่สามารถเขย่าความคิดแปลก อัตนัยบางที่ Gardell ยังมีดร. Maffei ได้ยินตัวเองตอบ "6.5" มันเป็นค่าเกณฑ์อุกอาจ กี่นาทีต่อมา ค่า pH กลับมาเวลา 6.54 น. หัวใจเต้นไม่ ไม่หายใจ และค่า pH ต่ำ: ก็ตายดร. Maffei ได้รับการทำงาน 25 ปี วัตถุ เขารู้เรื่องก็จบ แต่ เขาไม่สามารถเขย่าความคิดแปลก อัตนัยบางที่ Gardell ยังมี "เก็บไป เขากล่าวตอนนี้ ก็หลัง 20.00 น. และ Gardell ยังคงไม่ตอบสนอง แพทย์ย้ายเขาไปห้องปฏิบัติการ และเตรียมที่จะนำเขาบนเครื่องบายพาสหัวใจ พวกเขาเคยได้รับอุณหภูมิของเขาถึง 83 องศา แต่เครื่องจะช่วยให้อุ่นเลือดของเขาจากภายนอก และ recirculate มัน เร่งความเร็วกระบวนการ เป็นศัลยแพทย์ยืนอ่าน และพร้อมที่จะตัดเป็นหน้าอกของเด็กน้อย"ขอเพียงทำเช็คชีพจรมากกว่าหนึ่ง ดร. Maffei กล่าว วางปลายนิ้วของเขากับของ Gardell เอาหลอดเลือด ท่ามกลางความประหลาดใจของเขา มีชีพจร เพื่อนร่วมงานของเขาแลมเบิร์ต Rich ดร.ตรวจหลอดเลือดแดงแขน — มีชีพจรแข็งแกร่งมี ตื่นเต้น พวกเขายืนใน OR ตรวจสอบชีพจรของ Gardell สำหรับชั่วโมง แล้วโอนย้ายเขาไปอภิบาลกุมารดร. Maffei ขั้นตอนออกเป็นบริเวณรอกับโรส เขากล่าวว่า "Gardell ของชีวิต "อย่างไรก็ตาม เราได้เข้าใจว่า เขามีชีวิตอยู่หลังจากที่ถูกหลักตาย สำหรับชั่วโมง และ 41 นาที" เขาต้องจัดการความคาดหวังของเธอ: สมองของ Gardell starved ออกซิเจนจะคงตลอดกาลเสียหาย มันเป็นของทุกคนเข้าใจว่าเป็นเมื่อ — หรือว่า — เขาจะตื่น และฟังก์ชันใดเขาจะมีเมื่อเขาไม่ ตอนนี้ มันเป็นกระจ้อยร่อยชั่วโมงของเช้า มาร์ตินดอยล์มีอากาศในจากทางหลวง และเขาและดอกกุหลาบกำลังนั่งอยู่บนเตียงของ Gardell "Gardell ดอยล์กล่าวว่า เสมอทำไมเมื่อเขามาถึงบ้าน "ฉันกลับมาจากรถบรรทุกจะเล่นกับคุณ คุณต้องการเล่น"และเมือนิรันดร์ทั้งหมด เด็กเปิดตาของเขา และหันศีรษะไปทางบิดา — เด็กที่ 8 ชั่วโมง ตายGardell อยู่ในโรงพยาบาลสองวัน ภายใต้แสงระงับประสาท เขาจะอยู่ที่ 90 องศาเย็นเพื่อป้องกันไม่ให้เนื้อเยื่อสมองของเขาบวม เขาเริ่มเปิดตาของเขาบ่อย ตระหนักถึงสภาพแวดล้อมของเขาอย่างชัดเจน ท่อหายใจจะถูกเอาออก เขาหย่านมปิดการระงับประสาท วันสี่ วันอาทิตย์ ที่เขากลับบ้าน ภายในสัปดาห์ เขาจะเล่นกับพี่น้องของเขา ดอกกุหลาบกล่าวว่า "คุณจะไม่เคยรู้อะไรเกิดขึ้น ดังนั้นวิธีทำเล็กน้อยเด็ก ที่ โดยวัดทุกวัตถุประสงค์ ตายสำหรับเกือบสองชั่วโมงกลับมาชีวิตปราศจากอันตราย มาร์ตินส์และอื่น ๆ อีกมากมาย ความอยู่รอดของ Gardell ได้เพียงปาฏิหาริย์ กุหลาบชี้ว่า ชีพจรของเขากลับเหมือนว่ากลุ่มคริสตจักรท้องถิ่นได้ประชุมอธิษฐานในนามของเขา สรีรวิทยา กุญแจสำคัญในการอยู่รอดของ Gardell คือ ความจริงที่ว่าเขาเกือบจมน้ำในน้ำแข็ง ดร. Maffei "hypothermia ภูมิต้านทานในระดับของการป้องกันผลเสียของการไหลเวียนของเลือดต่ำและออกซิเจนต่ำ กล่าวว่าอ่านเพิ่มเติม: แช่แข็งกลับไปชีวิต: Hypothermia สามารถวิธีโกงความตายหนาวเย็นอย่างรุนแรงหยุดหัวใจของ Gardell แต่ยังบันทึกสมองของเขา เหมือนอย่างที่คุณอาจใส่นิ้วที่ amputated น้ำแข็งจนกว่าคุณสามารถ reattach ที่อุณหภูมิสูง เซลล์สมองของ Gardell ก็ย่อมตายขาดออกซิเจน มันเป็น พวกเขาอาจรอ — น้อยสำหรับการโฮ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไมค์ Lesher, แพทย์คนแรกที่ดำเนินการเดลล์รถพยาบาลหัวกลับไปที่สถานี ซีพีได้หายไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมง โดยทั่วไปแล้วการกู้ชีพให้ขึ้นหลังจากที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของเวลา "ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่" Lesher พูด "มันจะเป็นความมหัศจรรย์." ช่วงเวลาต่อมายกเครื่องบินออก โรสนาฬิกาผ่านหน้าต่างน้ำตาแสบตาของเธอ; เธอได้พลาดหนึ่งน้อยของเธออีกครั้ง. ดร. แฟรงก์ Maffei มีการเตรียมการออกรอบในช่วงเย็นของเขาในเด็กหอผู้ป่วยหนักที่โรงพยาบาลเจเน็ตไวส์เด็ก Geisinger ศูนย์การแพทย์วิลล์ 15 ไมล์จากลูอิสเบิร์ก เขาได้รับโทรศัพท์จากชั้นล่างเอ่อ: เด็กวัยหัดเดินในทางของเขาผ่านชีวิตเที่ยวบินเต็มหัวใจหยุดเต้น ที่เลวร้ายยิ่ง: การทำ CPR อย่างต่อเนื่องมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงจะไม่มีประโยชน์ ไม่ได้มีแนวโน้ม. ยังคงดร. Maffei และเพื่อนร่วมงานของเขากระโดดไปสู่การปฏิบัติ เมื่อมาถึงเดลล์พวกเขาเรียกใช้ท่อหายใจลงลำคอของเด็กและสี่ที่อาศัยอยู่ในแถวที่ด้านข้างซ้ายของเขาจะยังคงทำ CPR: สองนาทีของการกดหน้าอกให้ย้ายไปยังด้านหลังของสาย มันสำคัญที่จะได้รับเดลล์อุ่นขึ้นดังนั้นแม้เป็น jiggles ร่างกายน้อยปวกเปียกและ jolts ภายใต้แรงกดหน้าอกที่แพทย์อื่น ๆ และพยาบาลอย่างระมัดระวังแทรก IV และสองสายสวนเพื่อส่งของเหลวอบอุ่นเข้าไปในร่างกายของเขาซึ่งอยู่ที่เพียง 77 องศา. มีถิ่นที่อยู่หันไปดร. Maffei "สิ่งที่จุดที่เราจะหยุด?" "เราจะหยุดถ้าเราให้ความอบอุ่นเขาถึง 90 องศาและเขายังคงไม่ตอบสนอง" ดร Maffei กล่าวว่า. "สิ่งที่เกี่ยวกับค่า pH หรือไม่?" ถิ่นที่อยู่จะหมายถึงความเป็นกรดของ เลือดซึ่ง spikes เมื่อคนหยุดหายใจ; ค่า pH ต่ำกว่า 6.8 ถือว่าเป็นเข้ากันไม่ได้กับชีวิต. กรรมเขารู้ว่ามันเป็นไปทั่ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถสั่นคลอนบางแปลกคิดอัตนัยที่เดลล์ยังคงอยู่ในมี. ดร. Maffei ได้ยินเสียงตัวเองตอบ "6.5." มันเป็นเกณฑ์อุกอาจ ไม่กี่นาทีต่อค่า pH กลับมาที่ 6.54 ไม่มีการเต้นของหัวใจไม่หายใจและค่า pH ต่ำ: เด็กจะตาย. ดร. Maffei ได้รับการทำผลงานชิ้นนี้เป็นเวลา 25 ปี กรรมที่เขารู้ว่ามันเป็นไปทั่ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถสั่นคลอนบางแปลกคิดอัตนัยที่เดลล์ยังคงอยู่ในที่นั่น "ให้ไป" เขากล่าว. ตอนนี้ก็หลังจากที่ 08:00 และเดลล์ยังคงไม่ตอบสนอง แพทย์ย้ายเขาไปที่ห้องปฏิบัติการและเตรียมที่จะวางเขาลงบนเครื่องบายพาสหัวใจ พวกเขาได้ gotten อุณหภูมิของเขาขึ้นถึง 83 องศา แต่เครื่องจะช่วยให้พวกเขาเพื่อให้ความอบอุ่นเลือดของเขาภายนอกและ recirculate มันเร่งกระบวนการ ศัลยแพทย์ยืนขัดและพร้อมที่จะตัดเข้าไปในหน้าอกของเด็กน้อย. "ขอเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งมากขึ้นตรวจสอบชีพจร" ดร Maffei กล่าวว่าการวางปลายนิ้วของเขากับเส้นเลือดแดงของเดลล์ ท่ามกลางความประหลาดใจของเขามีการเต้นของชีพจร เพื่อนร่วมงานของเขาดร. ริชแลมเบิร์ตรวจสอบ brachial หลอดเลือดแดงมีความแข็งแรงมีการเต้นของชีพจร รู้สึกตื่นเต้นที่พวกเขายืนอยู่ในหรือตรวจสอบชีพจรเดลล์มานานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วโอนให้เขาดูแลอย่างเข้มข้นในเด็ก. ดร. Maffei ขั้นตอนที่ออกไปในพื้นที่รอที่จะพบกับโรส "เดลล์มีชีวิตอยู่" เขากล่าว " แต่เราต้องเข้าใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่หลังจากที่หลักที่ตายแล้วเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงและ 41 นาที." เขาต้องการที่จะจัดการกับความคาดหวังของเธอ: สมองออกซิเจนหิวโหยของเดลล์อาจจะได้รับความเสียหายตลอดไป มันเป็นเรื่องของทุกคนคาดเดาว่าเมื่อ-หรือไม่ว่าเขาจะตื่นขึ้นมาและสิ่งที่ทำงานเขาจะมีเมื่อเขาไม่. ตอนนี้ก็กระจ้อยร่อยชั่วโมงของเช้า ดอยล์มาร์ตินมีอากาศจากทางหลวงและเขาและโรสกำลังนั่งอยู่เหนือเตียงของเดลล์ "เดลล์" ดอยล์กล่าวว่าในขณะที่เขามักจะไม่เมื่อเขามาถึงบ้าน "ผมกลับมาจากรถบรรทุกมาเล่นกับคุณ คุณต้องการที่จะเล่นหรือไม่? " และรวมไปถึงความประหลาดใจนิรันดร์ของทุกเด็กเปิดตาของเขาและหันศีรษะของเขาที่มีต่อพ่อของเขาเด็กที่แปดชั่วโมงที่ผ่านมาตาย. เดลล์อยู่ในโรงพยาบาลสองวันมากขึ้นภายใต้แสงไฟ ความใจเย็น เขาเก็บไว้ที่เย็น 90 องศาเพื่อป้องกันไม่ให้เนื้อเยื่อสมองของเขาจากอาการบวม เขาเริ่มเปิดตาของเขาบ่อยครั้งมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดตระหนักถึงสภาพแวดล้อมของเขา ท่อหายใจจะถูกลบออก เขาหย่านมปิดใจเย็น ในวันที่สี่ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ที่เขากลับบ้าน ภายในหนึ่งสัปดาห์เขาเล่นกับพี่น้องของเขา "คุณจะไม่เคยรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น" โรสกล่าวว่า. ดังนั้นวิธีการที่ไม่เป็นเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่โดยวัดวัตถุประสงค์ทุกตายเป็นเวลาเกือบสองชั่วโมงกลับมามีชีวิตได้รับบาดเจ็บ? กับมาร์ตินและอื่น ๆ อีกมากมายการอยู่รอดของเดลล์เป็นเพียงปาฏิหาริย์ ชี้ให้เห็นว่าโรสชีพจรของเขากลับเช่นเดียวกับกลุ่มคริสตจักรท้องถิ่นกำลังประชุมที่จะอธิษฐานในนามของเขา ทางสรีรวิทยาที่สำคัญเพื่อความอยู่รอดของเดลล์คือข้อเท็จจริงที่ว่าเขาเกือบจะจมอยู่ในน้ำใส่น้ำแข็ง "Hypothermia ภูมิต้านทานระดับของการป้องกันจากผลกระทบที่เป็นอันตรายของการไหลเวียนของเลือดต่ำและออกซิเจนต่ำ" ดร Maffei กล่าว. อ่านเพิ่มเติม: แช่แข็งกลับไปใช้ชีวิต: วิธี Hypothermia สามารถช่วยโกงความตายเย็นอย่างรุนแรงหยุดหัวใจเดลล์ แต่ก็ยังบันทึกไว้ สมองของเขาเช่นเดียวกับคุณอาจจะใส่นิ้วด้วนบนน้ำแข็งจนกว่าคุณจะสามารถใส่กลับเข้าไปมัน ที่อุณหภูมิสูงกว่าเดลล์ของเซลล์สมองก็จะมีผู้เสียชีวิตเพราะขาดออกซิเจน เพราะมันเป็นอะไรที่พวกเขาสามารถรออย่างน้อยสำหรับโฮ