Since I came to Khon Kaen Universit

Since I came to Khon Kaen University. My life has changed. Last week I do not sleep because many activities. I rarely have time to do homework. I often do homework at 1.00 am - 2.00 am. I lived in khonkaen for two months, but i never get back home. Sometimes I am frustrated and homesick, but many things make I do not go home. The return trip takes up to ten hours. If there are many vacation days I will be irreversible. But I think when no activity . Everything would be better. I have many friends but I feel lonely . Maybe I am still adjusting. If I talked to my parents. I will be homesick. I cried when I talked to my mom

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ผมมาถึงมหาวิทยาลัยขอนแก่น ชีวิตมีการเปลี่ยนแปลง สัปดาห์สุดท้ายฉันไม่นอนเนื่องจากกิจกรรมต่าง ๆ ผมไม่ค่อยมีเวลาทำการบ้าน ฉันมักจะทำการบ้านในเวลา 01.00 น. - 14.00 น. ผมอยู่ในขอนแก่น 2 เดือน แต่ฉันไม่เคยได้รับกลับบ้าน บางครั้งฉันผิดหวัง และเมนู แต่สิ่งที่ทำให้ฉันไม่กลับบ้าน นักท่องเที่ยวใช้เวลาถึง 10 ชั่วโมง ถ้ามีวันหยุดหลายวัน ผมจะให้ แต่คิดว่า เมื่อไม่มีกิจกรรม ทุกอย่างจะดีกว่า มีเพื่อน แต่รู้สึกโดดเดี่ยว บางทีผมกำลังยังคงปรับ ถ้าฉันพูดคุยกับพ่อ ฉันจะเป็นเมนู ข้าเมื่อฉันพูดคุยกับแม่ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ผมมาถึงมหาวิทยาลัยขอนแก่น ชีวิตของฉันมีการเปลี่ยนแปลง สัปดาห์ที่แล้วผมนอนไม่หลับเพราะกิจกรรมต่างๆมากมาย ผมไม่ค่อยมีเวลาที่จะทำบ้าน ฉันมักจะทำบ้านที่ 1:00-02:00 ฉันอาศัยอยู่ในขอนแก่นเป็นเวลาสองเดือน แต่ฉันไม่เคยได้รับกลับบ้าน บางครั้งผมผิดหวังและคิดถึงบ้าน แต่หลายสิ่งหลายอย่างทำให้ผมไม่ได้กลับบ้าน เดินทางกลับใช้เวลาถึงสิบชั่วโมง หากมีวันพักผ่อนเป็นจำนวนมากก็จะกลับไม่ได้ แต่ผมคิดว่าเมื่อกิจกรรม ทุกอย่างจะดีขึ้น ฉันมีเพื่อนมากมาย แต่ฉันรู้สึกเหงา บางทีฉันยังคงปรับ ถ้าผมพูดคุยกับพ่อแม่ของฉัน ฉันจะคิดถึงบ้าน ฉันร้องไห้เมื่อฉันพูดคุยกับแม่ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ผมมาที่ มหาวิทยาลัย ขอนแก่น ชีวิตของฉันมีการเปลี่ยนแปลง สัปดาห์ที่แล้วผมไม่ได้นอน เพราะกิจกรรมต่างๆ มากมาย ฉันแทบไม่มีเวลาทำการบ้าน ฉันมักจะทำการบ้านที่ 1.00 น. - 2.00 น. ผมอยู่ขอนแก่น สองเดือน แต่ผมไม่เคยได้กลับบ้าน บางครั้งผมท้อแท้และคิดถึงบ้าน แต่หลายๆอย่างทำให้ผมไม่กลับบ้าน การเดินทางกลับใช้เวลาถึง 10 ชั่วโมงถ้ามีวันหยุดผมจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่ฉันว่า เวลาไม่มีกิจกรรม ทุกอย่างจะดีขึ้น ฉันมีเพื่อนมากมาย แต่ฉันก็รู้สึกโดดเดี่ยว บางทีฉันยังคงปรับ ถ้าผมพูดกับพ่อแม่ของฉัน ผมจะคิดถึงบ้าน ผมร้องไห้ตอนที่ฉันคุยกับแม่