ในการสมัครเข้าเรียนต่อในสาขาบริหารธ

ในการสมัครเข้าเรียนต่อในสาขาบริหารธุรกิจในต่างประเทศ ถึงแม้ว่า “essay” จะเป็นเพียงส่วนหนึ่งในการสมัคร แต่ก็ถือได้ว่าเป็นตัวตัดสินได้เลยว่า เพื่อนๆจะได้เข้าเรียนกับทางมหาวิทยาลัย หรือจะต้องผิดหวัง

การเขียนเอสเสนั้นเป็นสิ่งที่มหาวิทยาลัยคาดหวังและเปิดโอกาสให้ว่าที่นักศึกษาแต่ละคน ได้แสดงให้ทางมหาวิทยาลัยเห็นถึงแรงบันดาลใจและความคิดความอ่านของตัวเอง ซึ่งมีความสำคัญมากกว่าคะแนนสอบหรือ CV เสียอีก

ด้วยเหตุผลดังกล่าว เมื่อปีที่ผ่านมา Harvard Business School (HBS) ก็ได้มีการให้ผู้สมัครเข้าศึกษาต่อ ได้แสดงความคิดผ่านการเขียนเอสเส ภายใต้คำถามที่ว่า
“You’re applying to Harvard Business School. We can see your resume, school transcripts, extra-curricular activities, awards, post-MBA career goals, test scores and what your recommenders have to say about you. What else would you like us to know as we consider your candidacy? (No word limit)”

ทั้งนี้ The Harbus หนังสือพิมพ์นักศึกษาของ HBS ได้ตีพิมพ์เผยแพร่เอสเสชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในตัวอย่างเอสเสที่ดีที่สุด ที่ทำให้นักศึกษาคนหนึ่งได้เข้ามาเรียนที่ HBS แห่งนี้ โดยเอสเสนี้มีชื่อหัวข้อว่า “The Giver” ครับ

What else would I like you to know?

I am who I am today mostly because of my brother [name]. [name] was born when I was four years old, and he had an extremely rare birth defect called Robert’s Syndrome. At the time, he was one of a handful in the world to have it. He was born without arms, couldn’t walk or talk, and had many other severe physical and mental defects. It was a complete shock to my parents. He was only expected to live for a day or two, but after a few weeks in the hospital he was healthy enough to come home with us. I was too young to really understand what was going on; I was just excited to have a brother.

[name] was a full-time job for us. For his entire life he was incapable of doing anything for himself. My parents and I didn’t have much, but we did have an amazing family and group of friends to support us. We couldn’t have taken care of [name] without all of them, and seeing this level of sacrifice from so many people had a huge impact on me. No one ever complained. No one ever hesitated. We just did what we had to, and I saw first-hand at a young age how important it is to work together and help those around you. And our family (extended included), became so much closer because of how we came together for [name], and that closeness still holds today.

[name] ended up living for about four years, and I’m so grateful for the lessons I learned from him. My generosity, kindness, team work, and independence, come directly from him being in my life. And learning to deal with that level of stress and responsibility made me a much, much stronger person than I would have been without.

So my family and I have carried [name]’s memory with us since he passed in the form of giving to others. About ten years ago, we started a charity called [institution], whose purpose is to supply beds and bedding to children in our area who are without. The thought was that [name] spent most of his life in bed, and if we hadn’t had a decent one for him his life would have been so uncomfortable. As of this year, we have supplied almost [number] kids with mattresses, blankets, and stuffed animals, and each year we are able to help more and more children.

This mentality of service has been a big part of my life since we started [institution], and as I got older I wanted to start branching out to new service opportunities. And let me tell you, [city] has been a great place to start. This city has made a serious impression on me. Anyone who’s from here either loves it or hates it, but either way, [city] is the kind of place that defines a person. [city] is the underdog, full of unrealized potential. Living in a place like this has opened my eyes to the heartache of missed opportunities (not even mentioning our sports teams…), and it’s because of this that I’ve become so involved in the community. I’ve been able to work with so many very smart, driven people, and together we’ve done a lot to make a positive impact. My work with the [institution] has allowed me to help raise over [number] for small, local NFPs, and my work with the [institution] has complemented that with a more hands-on, service based focus. And being a Big Brother through [institution] has allowed me to make a lasting, consistent impact in a more focused way.

All of these, together with working for a commercial bank, have given me a very satisfying life balance. I’m able to do so many things, and able to make a tangible impact in each of them. But sometimes I do so much that I don’t take the time to stop and look around – to process what’s happening. This was missing in my life. I know that the path I’d been taking was the right one for me, I’d just never truly felt ready to move on to the next phase.

This changed this past summer when I did my first [event]. If you’re not familiar with this, it’s a [number] mile swim followed by a [number] mile bike and then a [number] mile run. Still seems nuts to me. I’d never done a triathlon of any kind before I signed up for this, but was so overwhelmed by watching my friend compete in the same one the year before. I’ll never forget the moment: I was watching a quadriplegic go up the final – and largest – hill in his wheelchair, sweating, grunting, and crying. And finishing. I’m pretty sure everyone watching that was crying; it was one of the most moving things I’d ever seen. So I signed up.

Training for this requires a serious amount of time, most of which you’re alone with your thoughts (no music allowed during the race, so you train without). Eight hours biking, five running, and two swimming, each week for seven months, is so mentally taxing, and your mind goes to some new places. I started reflecting a lot, and really began to understand the choices I’ve made and the impact they’ve had. I thought a lot about where I was in life, why I was there, and what I would have done differently along the way. I thought about what I wanted for my future, not just career-wise, but in order to be happy. And it’s not so much that my views changed from this experience, but I feel like I’ve gained a new level of clarity. I’m much more confident in my life goals, and can pursue them with pride and conviction.

I’m now ready to move on to the next phase of my life, and am very excited to do so.

ข้อมูลจาก: Business Insider

ด้วยเหตุผลดังกล่าว เมื่อปีที่ผ่านมา Harvard Business School (HBS) ก็ได้มีการให้ผู้สมัครเข้าศึกษาต่อ ได้แสดงความคิดผ่านการเขียนเอสเส ภายใต้คำถามที่ว่า
“You’re applying to Harvard Business School. We can see your resume, school transcripts, extra-curricular activities, awards, post-MBA career goals, test scores and what your recommenders have to say about you. What else would you like us to know as we consider your candidacy? (No word limit)”

ทั้งนี้ The Harbus หนังสือพิมพ์นักศึกษาของ HBS ได้ตีพิมพ์เผยแพร่เอสเสชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในตัวอย่างเอสเสที่ดีที่สุด ที่ทำให้นักศึกษาคนหนึ่งได้เข้ามาเรียนที่ HBS แห่งนี้ โดยเอสเสนี้มีชื่อหัวข้อว่า “The Giver” ครับ
 
What else would I like you to know?

I am who I am today mostly because of my brother [name]. [name] was born when I was four years old, and he had an extremely rare birth defect called Robert’s Syndrome. At the time, he was one of a handful in the world to have it. He was born without arms, couldn’t walk or talk, and had many other severe physical and mental defects. It was a complete shock to my parents. He was only expected to live for a day or two, but after a few weeks in the hospital he was healthy enough to come home with us. I was too young to really understand what was going on; I was just excited to have a brother.

[name] was a full-time job for us. For his entire life he was incapable of doing anything for himself. My parents and I didn’t have much, but we did have an amazing family and group of friends to support us. We couldn’t have taken care of [name] without all of them, and seeing this level of sacrifice from so many people had a huge impact on me. No one ever complained. No one ever hesitated. We just did what we had to, and I saw first-hand at a young age how important it is to work together and help those around you. And our family (extended included), became so much closer because of how we came together for [name], and that closeness still holds today.

[name] ended up living for about four years, and I’m so grateful for the lessons I learned from him. My generosity, kindness, team work, and independence, come directly from him being in my life. And learning to deal with that level of stress and responsibility made me a much, much stronger person than I would have been without.

So my family and I have carried [name]’s memory with us since he passed in the form of giving to others. About ten years ago, we started a charity called [institution], whose purpose is to supply beds and bedding to children in our area who are without. The thought was that [name] spent most of his life in bed, and if we hadn’t had a decent one for him his life would have been so uncomfortable. As of this year, we have supplied almost [number] kids with mattresses, blankets, and stuffed animals, and each year we are able to help more and more children.

This mentality of service has been a big part of my life since we started [institution], and as I got older I wanted to start branching out to new service opportunities. And let me tell you, [city] has been a great place to start. This city has made a serious impression on me. Anyone who’s from here either loves it or hates it, but either way, [city] is the kind of place that defines a person. [city] is the underdog, full of unrealized potential. Living in a place like this has opened my eyes to the heartache of missed opportunities (not even mentioning our sports teams…), and it’s because of this that I’ve become so involved in the community. I’ve been able to work with so many very smart, driven people, and together we’ve done a lot to make a positive impact. My work with the [institution] has allowed me to help raise over [number] for small, local NFPs, and my work with the [institution] has complemented that with a more hands-on, service based focus. And being a Big Brother through [institution] has allowed me to make a lasting, consistent impact in a more focused way.

All of these, together with working for a commercial bank, have given me a very satisfying life balance. I’m able to do so many things, and able to make a tangible impact in each of them. But sometimes I do so much that I don’t take the time to stop and look around – to process what’s happening. This was missing in my life. I know that the path I’d been taking was the right one for me, I’d just never truly felt ready to move on to the next phase.

This changed this past summer when I did my first [event]. If you’re not familiar with this, it’s a [number] mile swim followed by a [number] mile bike and then a [number] mile run. Still seems nuts to me. I’d never done a triathlon of any kind before I signed up for this, but was so overwhelmed by watching my friend compete in the same one the year before. I’ll never forget the moment: I was watching a quadriplegic go up the final – and largest – hill in his wheelchair, sweating, grunting, and crying. And finishing. I’m pretty sure everyone watching that was crying; it was one of the most moving things I’d ever seen. So I signed up.

Training for this requires a serious amount of time, most of which you’re alone with your thoughts (no music allowed during the race, so you train without). Eight hours biking, five running, and two swimming, each week for seven months, is so mentally taxing, and your mind goes to some new places. I started reflecting a lot, and really began to understand the choices I’ve made and the impact they’ve had. I thought a lot about where I was in life, why I was there, and what I would have done differently along the way. I thought about what I wanted for my future, not just career-wise, but in order to be happy. And it’s not so much that my views changed from this experience, but I feel like I’ve gained a new level of clarity. I’m much more confident in my life goals, and can pursue them with pride and conviction.

I’m now ready to move on to the next phase of my life, and am very excited to do so.

ข้อมูลจาก: Business Insider

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ในการสมัครเข้าเรียนต่อในสาขาบริหารธุรกิจในต่างประเทศ ถึงแม้ว่า “essay” จะเป็นเพียงส่วนหนึ่งในการสมัคร แต่ก็ถือได้ว่าเป็นตัวตัดสินได้เลยว่า เพื่อนๆจะได้เข้าเรียนกับทางมหาวิทยาลัย หรือจะต้องผิดหวัง การเขียนเอสเสนั้นเป็นสิ่งที่มหาวิทยาลัยคาดหวังและเปิดโอกาสให้ว่าที่นักศึกษาแต่ละคน ได้แสดงให้ทางมหาวิทยาลัยเห็นถึงแรงบันดาลใจและความคิดความอ่านของตัวเอง ซึ่งมีความสำคัญมากกว่าคะแนนสอบหรือ CV เสียอีก ด้วยเหตุผลดังกล่าว เมื่อปีที่ผ่านมา Harvard Business School (HBS) ก็ได้มีการให้ผู้สมัครเข้าศึกษาต่อ ได้แสดงความคิดผ่านการเขียนเอสเส ภายใต้คำถามที่ว่า“You’re applying to Harvard Business School. We can see your resume, school transcripts, extra-curricular activities, awards, post-MBA career goals, test scores and what your recommenders have to say about you. What else would you like us to know as we consider your candidacy? (No word limit)”

ทั้งนี้ The Harbus หนังสือพิมพ์นักศึกษาของ HBS ได้ตีพิมพ์เผยแพร่เอสเสชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในตัวอย่างเอสเสที่ดีที่สุด ที่ทำให้นักศึกษาคนหนึ่งได้เข้ามาเรียนที่ HBS แห่งนี้ โดยเอสเสนี้มีชื่อหัวข้อว่า “The Giver” ครับ

What else would I like you to know?

I am who I am today mostly because of my brother [name]. [name] was born when I was four years old, and he had an extremely rare birth defect called Robert’s Syndrome. At the time, he was one of a handful in the world to have it. He was born without arms, couldn’t walk or talk, and had many other severe physical and mental defects. It was a complete shock to my parents. He was only expected to live for a day or two, but after a few weeks in the hospital he was healthy enough to come home with us. I was too young to really understand what was going on; I was just excited to have a brother.

[name] was a full-time job for us. For his entire life he was incapable of doing anything for himself. My parents and I didn’t have much, but we did have an amazing family and group of friends to support us. We couldn’t have taken care of [name] without all of them, and seeing this level of sacrifice from so many people had a huge impact on me. No one ever complained. No one ever hesitated. We just did what we had to, and I saw first-hand at a young age how important it is to work together and help those around you. And our family (extended included), became so much closer because of how we came together for [name], and that closeness still holds today.

[name] ended up living for about four years, and I’m so grateful for the lessons I learned from him. My generosity, kindness, team work, and independence, come directly from him being in my life. And learning to deal with that level of stress and responsibility made me a much, much stronger person than I would have been without.

So my family and I have carried [name]’s memory with us since he passed in the form of giving to others. About ten years ago, we started a charity called [institution], whose purpose is to supply beds and bedding to children in our area who are without. The thought was that [name] spent most of his life in bed, and if we hadn’t had a decent one for him his life would have been so uncomfortable. As of this year, we have supplied almost [number] kids with mattresses, blankets, and stuffed animals, and each year we are able to help more and more children.

This mentality of service has been a big part of my life since we started [institution], and as I got older I wanted to start branching out to new service opportunities. And let me tell you, [city] has been a great place to start. This city has made a serious impression on me. Anyone who’s from here either loves it or hates it, but either way, [city] is the kind of place that defines a person. [city] is the underdog, full of unrealized potential. Living in a place like this has opened my eyes to the heartache of missed opportunities (not even mentioning our sports teams…), and it’s because of this that I’ve become so involved in the community. I’ve been able to work with so many very smart, driven people, and together we’ve done a lot to make a positive impact. My work with the [institution] has allowed me to help raise over [number] for small, local NFPs, and my work with the [institution] has complemented that with a more hands-on, service based focus. And being a Big Brother through [institution] has allowed me to make a lasting, consistent impact in a more focused way.

All of these, together with working for a commercial bank, have given me a very satisfying life balance. I’m able to do so many things, and able to make a tangible impact in each of them. But sometimes I do so much that I don’t take the time to stop and look around – to process what’s happening. This was missing in my life. I know that the path I’d been taking was the right one for me, I’d just never truly felt ready to move on to the next phase.

This changed this past summer when I did my first [event]. If you’re not familiar with this, it’s a [number] mile swim followed by a [number] mile bike and then a [number] mile run. Still seems nuts to me. I’d never done a triathlon of any kind before I signed up for this, but was so overwhelmed by watching my friend compete in the same one the year before. I’ll never forget the moment: I was watching a quadriplegic go up the final – and largest – hill in his wheelchair, sweating, grunting, and crying. And finishing. I’m pretty sure everyone watching that was crying; it was one of the most moving things I’d ever seen. So I signed up.

Training for this requires a serious amount of time, most of which you’re alone with your thoughts (no music allowed during the race, so you train without). Eight hours biking, five running, and two swimming, each week for seven months, is so mentally taxing, and your mind goes to some new places. I started reflecting a lot, and really began to understand the choices I’ve made and the impact they’ve had. I thought a lot about where I was in life, why I was there, and what I would have done differently along the way. I thought about what I wanted for my future, not just career-wise, but in order to be happy. And it’s not so much that my views changed from this experience, but I feel like I’ve gained a new level of clarity. I’m much more confident in my life goals, and can pursue them with pride and conviction.

I’m now ready to move on to the next phase of my life, and am very excited to do so.

ข้อมูลจาก: Business Insider

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ในการสมัครเข้าเรียนต่อในสาขาบริหารธุรกิจในต่างประเทศถึงแม้ว่า " เรียงความ " จะเป็นเพียงส่วนหนึ่งในการสมัครแต่ก็ถือได้ว่าเป็นตัวตัดสินได้เลยว่าเพื่อนๆจะได้เข้าเรียนกับทางมหาวิทยาลัยหรือจะต้องผิดหวัง

การเขียนเอสเสนั้นเป็นสิ่งที่มหาวิทยาลัยคาดหวังและเปิดโอกาสให้ว่าที่นักศึกษาแต่ละคนได้แสดงให้ทางมหาวิทยาลัยเห็นถึงแรงบันดาลใจและความคิดความอ่านของตัวเองซึ่งมีความสำคัญมากกว่าคะแนนสอบหรือ CV เสียอีก

ด้วยเหตุผลดังกล่าวเมื่อปีที่ผ่านมาโรงเรียนธุรกิจฮาร์วาร์ด ( HBS ) ก็ได้มีการให้ผู้สมัครเข้าศึกษาต่อได้แสดงความคิดผ่านการเขียนเอสเสภายใต้คำถามที่ว่า
" คุณกำลังสมัครโรงเรียนธุรกิจฮาร์วาร์ด เราสามารถดูประวัติของคุณ , บันทึก , โรงเรียนเสริมหลักสูตร กิจกรรม รางวัลโพสต์ MBA อาชีพเป้าหมาย คะแนนสอบ และสิ่งที่ recommenders ของคุณจะพูดเกี่ยวกับคุณ อะไรที่คุณจะต้องการให้เรารู้ว่าที่เราพิจารณาการสมัครของคุณ ( ไม่จำกัดคำ ) "

ทั้งนี้ HBS หนังสือพิมพ์นักศึกษาของ harbus ได้ตีพิมพ์เผยแพร่เอสเสชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในตัวอย่างเอสเสที่ดีที่สุดที่ทำให้นักศึกษาคนหนึ่งได้เข้ามาเรียนที่ HBS แห่งนี้โดยเอสเสนี้มีชื่อหัวข้อว่า " ผู้ให้ " ครับ

แล้วจะให้ฉันชอบคุณจะรู้ ?

ฉันเป็นฉันในวันนี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะพี่ชายของฉัน [ ชื่อ ] [ ชื่อ ] เกิด เมื่อผมอายุได้ 4 ขวบ และเขามีปมด้อยตั้งแต่เกิดน้อยมาก เรียกว่า โรเบิร์ต ซินโดรม ในช่วงเวลาที่เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่ ใน โลก ได้ เขาเกิดมาไม่มีแขน ไม่สามารถเดินหรือพูด และหลายอื่น ๆ ความบกพร่องทางร่างกาย และจิตใจที่รุนแรงมันเป็นช็อตที่สมบูรณ์กับพ่อแม่ของฉัน เขาก็แค่คาดหวังอยู่หนึ่งหรือสองวัน แต่หลังจากไม่กี่สัปดาห์ในโรงพยาบาลเขายังแข็งแรงพอที่จะกลับบ้านกับเรา ฉันยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจได้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมแค่ตื่นเต้นที่จะได้มีพี่ชาย

[ ชื่อ ] เป็นงานเต็มเวลาสำหรับเรา สำหรับชีวิตทั้งหมดของเขา เขาไม่สามารถทำอะไรให้ตัวเองพ่อแม่ของฉันและฉันก็ไม่ได้มีอะไรมาก แต่เราก็มี ครอบครัวที่น่าตื่นตาตื่นใจและกลุ่มเพื่อนเพื่อสนับสนุนเรา เราไม่สามารถดูแล [ ชื่อ ] โดยไม่ต้องทั้งหมดของพวกเขาและเห็นระดับของการเสียสละนี้จากคนมากมายที่มีผลกระทบอย่างมากต่อผม ไม่มีใครบ่น ไม่มีใครเคยลังเล เราแค่ทำในสิ่งที่เราต้องและฉันก็เห็นมือแรกตั้งแต่อายุยังน้อย มันสำคัญที่จะทำงานร่วมกันและช่วยให้ผู้ที่อยู่รอบ ๆตัวคุณ และครอบครัวของเรา ( ไปอยู่ ) ก็ใกล้มาก เพราะเราจะมาด้วยกัน [ ชื่อ ] และที่ใกล้ชิดยังคงถือวันนี้

[ ชื่อ ] จบอยู่ประมาณ 4 ปี และผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ สำหรับบทเรียนที่ผมได้เรียนรู้จากเขา ของผม ความเอื้ออาทร ความเมตตา ทีมงาน และความเป็นอิสระมาโดยตรงจากเขาอยู่ในชีวิตของฉัน และการเรียนรู้ที่จะจัดการกับระดับความเครียดและความรับผิดชอบให้มาก คนที่แข็งแกร่งกว่าผมจะได้โดยไม่ต้อง

ดังนั้นฉันและครอบครัวของฉันได้ดำเนินการ [ ชื่อ ] ความทรงจำกับเราเพราะเขาผ่านในรูปแบบของการให้ผู้อื่น ประมาณสิบปีที่ผ่านมา เราเริ่มเป็นองค์กรการกุศลที่เรียกว่า [ ก ]ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดหาเตียงและเครื่องนอนให้กับเด็กในพื้นที่ของเราที่ไม่มี มันเป็นความคิดที่ [ ชื่อ ] ใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตของเขาในเตียง และถ้าเราไม่มีที่เหมาะสมสำหรับเขา ชีวิตของเขาคงจะอึดอัด โดยในปีนี้เราได้จัดเกือบ [ จำนวน ] เด็กที่นอน , ผ้าห่ม , และสัตว์ยัดไส้ และในแต่ละปี เราสามารถที่จะช่วยให้เด็กมากขึ้น

นี่จิตบริการเป็นส่วนสำคัญของชีวิตของฉันตั้งแต่เริ่มต้น [ สถาบัน ] และเป็นฉันโตขึ้น ฉันต้องการเริ่มแตกแขนงออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้บริการใหม่ และให้ฉันบอกคุณ , [ เมือง ] เป็นสถานที่ที่ดีที่จะเริ่มต้น เมืองนี้ได้สร้างความประทับใจให้จริงจังกับฉัน ใครมาจากที่นี่เหมือนกัน รักหรือเกลียดมัน แต่ไม่ว่ายังไง [ เมือง ] เป็นชนิดของสถานที่ที่กำหนดคน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.