Leaving for boarding school was one

Leaving for boarding school was one of the hardest moments of my life. The unexplainable feeling of leaving everything behind that provided me with the comfort and warmth of home to go somewhere where I had no idea what was ahead of me was very scary. I was going to start from scratch with no friends and nobody to trust. It was going to be a challenge for me, and I realised quickly that I had very ambivalent feelings for going away to school. Although I tried to look positively at the situation by telling myself that it would be exciting and a new experience, as the end of summer was closing in, I began to have less and less confidence and even became frightened at the thought of leaving Hinsdale and losing the identity that my family and friends had given me. Although my anxiety was quickly interrupted as summer came to an abrupt hault, and I said my goodbyes as I left Hinsdale for my first day at Lake Forest Academy.
The first week of school was torture. I had heard that Lake Forest Academy moved at an accelerated pace, but I was having a difficult time in most of my classes. We were studying cell reproduction in biology when I didn’t even understand the basic cell structure. In english we were reading Hamlet and I wasn’t able understand a single word. And even in geometry we had started equations for spheres and I didn’t even know the equation for a circle. In my dorm, I became deathly afraid of my dorm master, Mr. McGee, who was also the weight room supervisor. He was built like an ox. Even the strongest varsity football lineman couldn’t bench press nearly as much as Mr. McGee. When he shook my hand I could feel my bones grinding against eachother under his death grip, and when he knocked on my door to check me in for curfew I waited to see if he would punch a whole through the door. On top of my intimidating dorm master though, I had only made one friend in our dorm of t...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกจากโรงเรียนประจำเป็นช่วงเวลาที่ยากที่สุดของชีวิตอย่างใดอย่างหนึ่ง มายมายรู้สึกออกทุกหลังที่ให้ฉัน ด้วยความสะดวกสบาย และความอบอุ่นของบ้านไปไหนซึ่งผมมีความคิดอะไรได้ก่อนฉันไม่กลัว ผมกำลังจะเริ่มต้นตั้งแต่ไม่มีเพื่อนและไม่มีใครเชื่อถือ มันกำลังจะเป็นเรื่องท้าทายสำหรับฉัน และฉันเองก็ยังคิดได้อย่างรวดเร็วซึ่งผมมีความรู้สึกไม่แน่ใจมากสำหรับเก็บไปโรงเรียน แม้ว่าฉันพยายามมองเชิงบวกในสถานการณ์ โดยบอกตัวเองว่า มันจะน่าตื่นเต้น และประสบการณ์ใหม่ เป็นจุดสิ้นสุดของฤดูร้อนถูกปิด เริ่มมี น้อยความเชื่อมั่น และแม้เป็นกลัวที่คิดออก Hinsdale และสูญเสียตัวตนที่เพื่อนและครอบครัวของฉันมีให้ฉัน แม้ว่าความกังวลของฉันถูกขัดจังหวะอย่างรวดเร็วเป็นฤดูร้อนมาเป็น hault อย่างทันทีทันใด และฉันกล่าวว่า ฉัน-อำลา-แนะทันที Hinsdale วันแรกของฉันที่ออสการ์ป่าทะเลสาบสัปดาห์แรกของโรงเรียนถูกทรมาน ได้ยินว่า ออสการ์ป่าเลย้ายอย่างรวดเร็วก้าว แต่ฉันมีเวลายากเป็นชั้นเรียนของฉัน เราได้ศึกษาเซลล์สืบพันธุ์ชีววิทยาเมื่อฉันยังไม่เข้าใจโครงสร้างพื้นฐานของเซลล์ ในภาษาอังกฤษ เราก็อ่านแฮมเลต และฉันไม่สามารถเข้าใจคำเดียว และแม้ในเรขาคณิต เราได้เริ่มต้นสมการสำหรับรัฐบาลท้องถิ่น และแม้ไม่ทราบสมการวงกลม ในหอพักของฉัน ฉันเป็นอย่างยิ่งกลัวนายหอพัก นาย McGee ซึ่งยังเป็นผู้ควบคุมห้องน้ำหนัก เขาสร้างเช่นวัว แม้จะแข็งแกร่ง varsity ฟุตบอล lineman ไม่เกือบมากกดม้านั่งเป็นนาย McGee เมื่อเขาจับมือของฉัน ฉันสามารถรู้สึกกระดูกของฉันบดกับ eachother ภาย ใต้การจับตายของเขา และ เมื่อเขากังวานประตูของฉันให้ฉันในเคอร์ฟิวฉันรอดูถ้าเขาจะชกทั้งประตู บนหอพักนายสับสน แม้ว่า ฉันเพียงมีเพื่อนหนึ่งในหอพักของเราของ t ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกจากโรงเรียนประจำเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่ยากที่สุดในชีวิตของฉัน ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ออกจากที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่างที่ให้ฉันกับความสะดวกสบายและความอบอุ่นของบ้านไปที่ไหนสักแห่งที่ฉันมีความคิดสิ่งที่อยู่ข้างหน้าของผมก็คือไม่น่ากลัวมาก ผมจะเริ่มต้นจากขั้นกับเพื่อนและไม่มีใครที่จะให้ความไว้วางใจ มันก็จะเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับฉันและฉันตระหนักอย่างรวดเร็วว่าผมมีความรู้สึกสับสนมากสำหรับจะไปโรงเรียน ถึงแม้ว่าผมจะพยายามที่จะมองในเชิงบวกที่สถานการณ์ด้วยการบอกตัวเองว่ามันจะเป็นที่น่าตื่นเต้นและประสบการณ์ใหม่เป็นจุดสิ้นสุดของฤดูร้อนที่ถูกปิดในผมเริ่มที่จะมีความเชื่อมั่นน้อยลงและแม้กระทั่งกลายเป็นกลัวที่คิดว่าจะออกจาก Hinsdale และ การสูญเสียตัวตนที่ครอบครัวและเพื่อน ๆ ของฉันมีให้ฉัน แม้ว่าความวิตกกังวลของฉันถูกขัดจังหวะโดยเร็วในช่วงฤดูร้อนมาถึง hault อย่างกระทันหันและพูดว่าลาของฉันเป็นฉันซ้าย Hinsdale สำหรับวันแรกของฉันที่ทะเลสาบป่าสถาบันการศึกษา.
สัปดาห์แรกของโรงเรียนคือการทรมาน ผมเคยได้ยินว่าทะเลสาบป่าย้ายสถาบันการศึกษาที่ก้าวเร่ง แต่ผมมีช่วงเวลาที่ยากในส่วนของชั้นเรียนของฉัน เรากำลังศึกษาเซลล์สืบพันธุ์ในทางชีววิทยาเมื่อฉันไม่ได้ทำความเข้าใจโครงสร้างเซลล์พื้นฐาน ในภาษาอังกฤษที่เรากำลังอ่านหมู่บ้านและผมก็ไม่สามารถเข้าใจคำเดียว และแม้จะอยู่ในรูปทรงเรขาคณิตที่เราได้เริ่มต้นสำหรับสมทรงกลมและฉันไม่ได้รู้ว่าสมการของวงกลม ในหอพักของฉันฉันกลายเป็นเหมือนคนตายกลัวของนายหอพักของฉันนาย McGee ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาน้ำหนักห้องพัก เขาได้รับการสร้างขึ้นเช่นวัว แม้ตัวแทนผู้กำกับเส้นฟุตบอลที่แข็งแกร่งไม่สามารถนั่งกดเกือบเท่านาย McGee เมื่อเขาจับมือของฉันฉันรู้สึกว่ากระดูกของบดกับ eachother ภายใต้การจับการตายของเขาและเมื่อเขาเคาะประตูของฉันฉันจะตรวจสอบในเคอร์ฟิวฉันรอเพื่อดูว่าเขาจะชกต่อยทั้งผ่านประตู ด้านบนของต้นแบบหอพักข่มขู่ของฉันแม้ว่าฉันได้ทำเพียงคนเดียวเพื่อนของเราอยู่ในหอพักของเ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกจากโรงเรียนเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่ยากที่สุดของชีวิต ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง ที่ให้ฉันกับความสะดวกสบายและความอบอุ่นของบ้านที่จะไปที่ไหนสักแห่งที่ผมไม่มีความคิดอะไรเลยนะน่ากลัวมาก ฉันกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับเพื่อน และไม่มีใครเชื่อถือ มันก็จะเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับฉันและฉันตระหนักอย่างรวดเร็วว่าผมมีความรู้สึกมากลังเล สำหรับไปโรงเรียน แม้ว่าฉันพยายามที่จะมองบวกในสถานการณ์ โดยบอกตัวเองว่า มันคงจะน่าตื่นเต้นและประสบการณ์ใหม่ ๆ เป็นจุดสิ้นสุดของฤดูร้อนก็ใกล้แล้วฉันเริ่มที่จะมีความเชื่อมั่นน้อยลง และแม้แต่น้อย และก็ตกใจที่คิดว่าจะไป hinsdale และการสูญเสียเอกลักษณ์ที่ครอบครัวและเพื่อนของฉันมีให้ฉัน แต่ความกังวลของฉันได้อย่างรวดเร็วแทรกเป็นฤดูร้อนมา hault ทันทีทันใด และผมกล่าวคำอำลา ฉันออกจาก hinsdale สำหรับวันแรกที่โรงเรียนป่าทะเลสาบ .
สัปดาห์แรกของโรงเรียนถูกทรมานฉันได้ยินมาว่าโรงเรียนป่าทะเลสาบย้ายในอัตราที่เร่ง แต่ฉันมีเวลาที่ยากที่สุดในชั้นเรียนของฉัน เราเรียนชีววิทยาการสืบพันธุ์ของเซลล์ ในเมื่อไม่รู้ว่าโครงสร้างเซลล์พื้นฐาน ในภาษาอังกฤษที่เราอ่านประชาไทและฉันไม่สามารถเข้าใจคำเดียวและแม้แต่ในเรขาคณิตเราเริ่มสมการทรงกลมและฉันไม่ได้แม้กระทั่งทราบว่าสมการวงกลม ในหอพักของฉัน ฉันเป็นเหมือนคนตายกลัวของอาจารย์ หอพักนายแม็กกี้ที่ยังหนักในห้องผู้จัดการ เขาถูกสร้างขึ้นเหมือนวัว แม้แข็งแกร่งตัวแทนฟุตบอลหนึ่งไม่สามารถกดม้านั่งเกือบเท่าคุณแม็คกีเมื่อเขากระตุกมือฉัน ฉันรู้สึกได้ว่ากระดูกบดกับ eachother ภายใต้การจับตายของเขา และเมื่อเขาเคาะประตูเพื่อตรวจสอบฉันกลับบ้านฉัน คอยดูว่าเขาจะชกทั้งหมดผ่านประตู ด้านบนของฉันน่าวิตกหอพักอาจารย์ แต่ผมก็ทำให้เพื่อนในหอของเรา . . .