l proved unless they are manifested

l proved unless they are manifested in human behaviour. Here then we have the core rule of criminal law, which gives it its main protective force: punishment is acceptable only if
- in a legal procedure has been found (formal aspect) that
- the citizen’s behaviour fell within the terms of a more or less precise prohibitive rule or was not in conformance with a more or less precise instructive rule (substantive aspect).
Here we also find the cornerstones for an effective defence.
Because too much protection would even prevent a well-deserved punishment, the need to punish sinners and the need to protect the citizens against public government are symbiotic. There should be a balance between (the effects of) protective rules and the need to punish. This is strongly reflected in the way formal and substantive criminal law are constructed; many rules of criminal law are more 'punishing' than 'protective'. Nevertheless the raison d' être of criminal law as a field of law is determined exclusively by its protective aspects. The aims of criminal law are decidedly different from the aims of punishment.
We saw that - in principle - so-called substantive law does not create norms; it only indicates what norms may be maintained by punishment. But of course this is only the principle. Substantive law does formulate the norms, and in this way helps both to determine them and to influence their content. One of the main features of this process is that the basic norms (thou shalt not kill, thou shalt not steal, etc) are divided into a broad range of more specific norms and norms that are only meant to make it possible to comply with the basic norms (keep to the right when driving) or to control compliance (thou shalt keep books). This differentiation certainly aims at regulating the community; but it also provides for the need to clarify the norm. Substantive law gives meaning to the rule that criminal acts should be proven before they are punished; it does so by determining what exactly should be proven. Substantive law is less substantive than it seems to be!
The violation of the norm as specified by statute law has to be translated into an indictment; the prosecutor does not have to prove that the law has been violated, but rather has to prove that the indictment is correct. There are many different ways this has been implemented in domestic law; but the differences primarily have to do with the difficult question of the extent to which the judicial decision may be at variance with the original indictment. The principle seems to be the same everywhere: no punishment without a charge of illegal behaviour as formulated in an indictment and proven in a procedure guaranteeing the possibility of an effective defence.
II Showing intent
Only illegal behaviour may lead to punishment; a 'criminal mind' alone is not enough. But there should also be a mens rea; illegal behaviour in itself is insufficient, too. Although in many cases involving minor offences it is not necessary to prove a mens rea and it is up to the defendant to show that he could not help what he did, or even was justified in doing what he did, the prosecutor often has to prove intent before punishment is allowed. In other cases (proof of) intent will make it possible to impose a heavier penalty than without such proof. Generally the statutes governing criminal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

l พิสูจน์ถ้าพวกเขาได้ประจักษ์ในพฤติกรรมมนุษย์ ที่นี่แล้วเรามีกฎหลักของกฎหมายอาญา ซึ่งให้กำลังป้องกันของหลัก: ลงโทษไม่ยอมรับ-ในขั้นตอนทางกฎหมายมี (ทางด้าน) ที่-พฤติกรรมของประชาชนลดลงภายเงื่อนไขของกฎห้ามปรามแม่นยำมากหรือน้อย หรือไม่ได้อยู่ในความสอดคล้องกับกฎให้คำแนะนำละเอียดมากหรือน้อย (แน่นด้าน)ที่นี่เรายังหาสิ่งสำคัญสำหรับการป้องกันที่มีประสิทธิภาพเนื่องจากป้องกันมากเกินไปแม้จะป้องกันไม่ให้โทษสมควร จำเป็นต้องลงโทษคนบาปและต้องปกป้องประชาชนต่อต้านรัฐบาลสาธารณะเป็น symbiotic ควรมีความสมดุลระหว่าง (ผลของ) กฎป้องกันและจำเป็นต้องลงโทษ นี้ขอสะท้อนออกมาในลักษณะที่กฎหมายอาญาอย่างเป็นทางการ และเราจะสร้าง กฎต่าง ๆ ของกฎหมายอาญามีมากกว่า 'ร็อกโซเวียน,' มากกว่า 'ป้องกัน' อย่างไรก็ตาม d raison' être ของกฎหมายอาญาตามที่กฎหมายกำหนด โดยเฉพาะด้านการป้องกัน จุดมุ่งหมายของกฎหมายอาญาจะเด็ดที่แตกต่างจากจุดมุ่งหมายของการลงโทษเราเห็น--หลัก - กฎหมายเรียกว่าเราไม่ได้สร้างบรรทัดฐาน มันเพียงแต่ระบุบรรทัดฐานใดอาจรักษา โดยการลงโทษ แต่ของหลักสูตรนี้เป็นหลักเท่านั้น กฎหมายเรากำหนดพื้นฐาน และในทางช่วยกำหนดไว้ และ จะมีผลต่อเนื้อหาของ หนึ่งในคุณลักษณะหลักของกระบวนการนี้ว่าบรรทัดฐานพื้นฐาน (พระองค์เจ้าไม่ฆ่า พระองค์เจ้า ขโมย ฯลฯ) แบ่งออกเป็นบรรทัดฐานและบรรทัดฐานที่มีขึ้นเพียงเพื่อให้สามารถสอดคล้องกับบรรทัดฐานพื้นฐาน (ให้ไปทางขวาขับรถ) หรือควบคุม (พระองค์เจ้าเก็บหนังสือ) ปฏิบัติตามกฎระเบียบ เฉพาะที่หลากหลาย สร้างความแตกต่างนี้อย่างแน่นอนมีวัตถุประสงค์เพื่อควบคุมชุมชน แต่ก็ยังให้ต้องชี้แจงแบบปกติ กฎหมายที่เราให้ความหมายกฎอาญาที่ควรพิสูจน์กระทำก่อนที่จะถูกลงโทษ มันไม่ได้ด้วยที่ว่าควรได้รับการพิสูจน์ กฎหมายเราจะแน่นน้อยกว่าจึงน่าจะเป็นการละเมิดบรรทัดฐานตามที่ระบุไว้ตามกฎหมายกฎหมายเป็นทนาย แปล พนักงานอัยการไม่ได้พิสูจน์ว่า กฎหมายมีการละเมิด แต่ค่อนข้าง ได้รับการพิสูจน์ว่า คำฟ้องร้องที่ถูกต้อง มีหลายวิธีแตกต่างกันนี้ได้ถูกนำมาใช้ในกฎหมายภายในประเทศ แต่ความแตกต่างหลักต้องทำอย่างไรกับคำถามที่ยากของขอบเขตการตัดสินยุติธรรมอาจดังแสนฉบับ หลักการน่าจะเหมือนกันทุก: ไม่ลงโทษ โดยไม่มีค่าธรรมเนียมของพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องตามสูตรในบาห์เรนมี และพิสูจน์ในขั้นตอนการรับประกันของการป้องกันที่มีประสิทธิภาพII แสดงเจตนาเฉพาะพฤติกรรมที่ไม่ถูกต้องอาจนำไปสู่โทษ 'ใจร้าย' เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ แต่ยังมีสวทชบุรุษ พฤติกรรมที่ผิดกฎหมายในตัวเองเพียงพอ มากเกินไป แม้ว่าในหลายกรณีที่เกี่ยวข้องกับคดีความผิดเล็กน้อย ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์สวทชบุรุษ และขึ้นจำเลยแสดงว่า เขาไม่สามารถช่วยอะไรเขาไม่ได้ หรือแม้แต่เป็นธรรมในการทำสิ่งที่เขาไม่อยู่ พนักงานอัยการมักจะมีการพิสูจน์เจตนาก่อนลงโทษได้ ในกรณีอื่นๆ (หลักฐาน) เจตนาจะทำให้สามารถกำหนดโทษที่หนักกว่า โดยไม่มีหลักฐานดังกล่าว โดยทั่วไปคดีอาญาการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพิสูจน์จนกว่าพวกเขาจะปรากฏในพฤติกรรมของมนุษย์ ที่นี่เราก็มีกฎหลักของกฎหมายอาญา ซึ่งให้พลังป้องกันของหลัก : การลงโทษที่ยอมรับได้ถ้า
- ในขั้นตอนทางกฎหมายได้ ( ลักษณะที่เป็นทางการ )
- พฤติกรรมของประชาชนลดลงในแง่ของกฎข้อห้ามที่ชัดเจนมากขึ้นหรือน้อยลง หรือไม่สอดคล้องกับกฎให้ชัดเจนมากขึ้นหรือน้อยลง ( ด้านกฎหมาย ) .
ที่นี่เรายังค้นหา cornerstones สำหรับการป้องกันที่มีประสิทธิภาพ .
เพราะการป้องกันมากเกินไปจะป้องกันอย่างดีสมควรได้รับการลงโทษต้องลงโทษคนบาปและต้องปกป้องประชาชน กับ ประชาชน รัฐบาลจะอาศัย . ควรมีความสมดุลระหว่าง ( ผล ) กฎป้องกันและต้องลงโทษ นี้สะท้อนให้เห็นอย่างมากในวิธีที่เป็นทางการและกฎหมายอาญาสารบัญญัติที่ถูกสร้างขึ้น ; กฎมากมายของกฎหมายอาญามีมากขึ้น ' ลงโทษ ' มากกว่า ' ป้องกัน 'แต่เหตุผลว่า D ' ê Tre กฎหมายอาญาเป็นเขตของกฎหมายกำหนดโดยเฉพาะด้านการป้องกันของมัน วัตถุประสงค์ของกฎหมายอาญาเป็นเด็ดที่แตกต่างจากวัตถุประสงค์ของการลงโทษ
เราเห็น - หลักการ - กฎหมายเรียกว่าไม่สร้างบรรทัดฐาน ; มันเพียงระบุว่าเกณฑ์อาจจะรักษาโดยการลงโทษ แต่ของหลักสูตรนี้เป็นเพียงหลักการกฎหมายสารบัญญัติไม่สร้างบรรทัดฐานและวิธีนี้จะช่วยให้ทั้งสองเพื่อตรวจสอบพวกเขาและจะมีผลต่อเนื้อหาของพวกเขา หนึ่งในคุณสมบัติหลักของกระบวนการนี้คือ แบบพื้นฐาน อย่าฆ่าคน อย่าลักทรัพย์ฯลฯ ) จะแบ่งออกเป็นหลากหลายแบบเฉพาะเจาะจงมากขึ้นและบรรทัดฐานที่มี แค่ตั้งใจจะทำให้มันเป็นไปได้เพื่อให้สอดคล้องกับบรรทัดฐานพื้นฐานของ ( ชิดขวาเมื่อขับรถ หรือควบคุมการปฏิบัติ ( จงเก็บหนังสือ ) ความแตกต่างนี้อย่างแน่นอนมีวัตถุประสงค์เพื่อจัดระเบียบชุมชน แต่ยังมีความต้องการที่จะชี้แจงเกณฑ์