Analysis using the Gini ratio, a co

Analysis using the Gini ratio, a commonly used measure of inequality, shows that all provinces in Indonesia experienced worsening inequality in 2011 compared to 2009 and 2007. And it is the richer provinces — such as East Kalimantan, Jakarta, Riau and Kepulauan Riau — that have high, if not the highest, income inequality across provinces. They have high per capita income and relatively low poverty, yet inequality has increased. In provinces like Papua and West Papua, which are relatively rich compared to the Indonesian average, the picture is arguably worse: both exhibit poor Gini ratios and very high poverty — a combination that implies a very skewed income distribution.
On the national level, the Gini ratio has increased from 0.35 in 2009 to 0.41 in 2011. While this is slightly better than China (0.44) or Malaysia (0.46), it shows that Indonesia once had a better distribution of income than it does today, although the number of people in poverty has declined from 14.2 per cent of the population in 2009 to 12.5 per cent in 2011. Wealth is unevenly distributed across regions, too: Indonesia’s per capita income rose to US$3,000 in 2010, but in some regions the average is closer to US$10,000.

The other major concern is the long-debated fuel subsidy. Early in 2012 the government failed to cut the large subsidy following a dramatic defeat in parliament. The 2013 budget will see a more than US$6 billion increase in the subsidy to US$20 billion — or 2.1 per cent of GDP. This dwarfs the subsidy allocated for other sectors, such as food and public infrastructure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์โดยใช้อัตราส่วน Gini การวัดความไม่เท่าเทียมกัน ใช้บ่อยแสดงว่า ทุกจังหวัดในอินโดนีเซียมีประสบการณ์กำเริบอสมการในปี 2554 เมื่อเทียบกับปี 2007 และ 2009 และเป็นจังหวัดสวยงามยิ่งขึ้น — เช่นกาลิมัน ตันตะวันออก จาการ์ตา ริโอ และริ โอ Kepulauan — ที่มีสูง ถ้า ไม่ที่สูงที่สุด จาก ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ข้ามจังหวัด มีรายได้ต่อหัวสูงและค่อนข้างต่ำความยากจน ได้มีเพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน ในจังหวัดปาปัวและนิวกินีตะวันตก ซึ่งมีค่อนข้างหลากหลายเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยอินโดนีเซีย ภาพจะแย่ว่า: ทั้งสองแสดงอัตรา Gini ที่ยากจนและความยากจนสูงมาก — รวมที่หมายถึงการกระจายรายได้มากบิด ในระดับชาติ อัตราส่วน Gini ได้เพิ่มขึ้นจาก 0.35 ใน 2009-0.41 ใน 2011 ขณะนี้เล็กน้อยดีกว่าจีน (0.44) มาเลเซีย (0.46), มันแสดงที่อินโดนีเซียเมื่อมีดีกระจายรายได้กว่าไม่วันนี้ แม้ว่าจำนวนคนยากจนได้ถูกปฏิเสธจาก 14.2 ร้อยละของประชากรใน 2009 การ 12.5 ร้อยใน 2011 ให้เลือกมากมายซึ่งกระจายทั่วภูมิภาค เกินไป: อินโดนีเซียต่อรายได้เศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงโรส 3000 ดอลลาร์ สหรัฐในปี 2010 แต่ในบางภูมิภาค เฉลี่ยจะใกล้ชิดกับสหรัฐอเมริกา $10, 000ความกังวลที่สำคัญอื่น ๆ เป็นเงินสมทบยังคงลองเชื้อเพลิง ในช่วง 2012 รัฐบาลไม่สามารถตัดเงินสมทบขนาดใหญ่ที่ต่อความพ่ายแพ้อย่างมากในรัฐสภา งบประมาณ 2013 จะเห็นมากกว่า 6 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ เพิ่มขึ้นถึง 20 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ เงินสมทบ — หรือ 2.1 ร้อยละของ GDP นี้ dwarfs เงินสมทบที่ปันส่วนสำหรับภาคอื่น ๆ อาหารและสาธารณูปโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์โดยใช้อัตราส่วน Gini วัดที่ใช้กันทั่วไปของความไม่เท่าเทียมกันแสดงให้เห็นว่าทุกจังหวัดในประเทศอินโดนีเซียที่มีประสบการณ์ที่เลวร้ายความไม่เท่าเทียมกันในปี 2011 เมื่อเทียบกับปี 2009 และปี 2007 และมันก็เป็นจังหวัดที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น - เช่นกาลิมันตันตะวันออกจาการ์ตาเรียวและหมู่เกาะเรียว - นั่น มีสูงหากไม่ได้สูงสุดไม่เท่าเทียมกันของรายได้ทั่วทั้งจังหวัด พวกเขามีรายได้ต่อหัวที่สูงและความยากจนที่ค่อนข้างต่ำ แต่ความไม่เท่าเทียมกันได้เพิ่มขึ้น ในต่างจังหวัดเช่นปาปัวและปาปัวตะวันตกซึ่งเป็นที่อุดมไปด้วยเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของอินโดนีเซีย, ภาพเป็น arguably ที่เลวร้ายยิ่ง: ทั้งสองแสดงอัตราส่วน Gini ยากจนและความยากจนสูงมาก - การรวมกันที่แสดงถึงการกระจายรายได้เบ้มาก.
ในระดับชาติที่ อัตราส่วน Gini ได้เพิ่มขึ้นจาก 0.35 ใน 2009-.41 ในปี 2011 ขณะนี้เป็นเล็กน้อยดีกว่าประเทศจีน (0.44) หรือมาเลเซีย (0.46) ก็แสดงให้เห็นว่าอินโดนีเซียเคยมีการกระจายรายได้ที่ดีขึ้นของกว่าจะในวันนี้แม้จะมีผู้คนจำนวนมาก ในความยากจนได้ลดลงจากร้อยละ 14.2 ของประชากรในปี 2009 เป็นร้อยละ 12.5 ในปี 2011 ความมั่งคั่งมีการกระจายไม่สม่ำเสมอทั่วทั้งภูมิภาคเกินไป: อินโดนีเซียรายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้นเป็น US $ 3,000 ในปี 2010 แต่ในบางภูมิภาคโดยเฉลี่ยจะอยู่ใกล้กับสหรัฐ $ 10,000. อื่น ๆ ความกังวลที่สำคัญคือเงินอุดหนุนเชื้อเพลิงระยะที่ถกเถียงกัน ในช่วงต้นในปี 2012 รัฐบาลล้มเหลวในการตัดเงินอุดหนุนขนาดใหญ่ต่อไปนี้ความพ่ายแพ้อย่างมากในรัฐสภา งบประมาณ 2013 จะเห็นมากขึ้นกว่า US $ 6000000000 การเพิ่มขึ้นของเงินอุดหนุนสหรัฐ 20000000000 $ - หรือร้อยละ 2.1 ของ GDP ดาวแคระนี้เงินอุดหนุนที่จัดสรรไว้สำหรับภาคอื่น ๆ เช่นอาหารและโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์การใช้อัตราส่วนี่ , มักใช้วัดความไม่เท่าเทียมกัน , แสดงให้เห็นว่าทุกจังหวัดในประเทศอินโดนีเซียที่มีประสบการณ์ย่ำแย่ความไม่เสมอภาคใน 2011 เมื่อเทียบกับปี 2550 และมันก็เป็นคนรวย จังหวัด เช่น จังหวัดกาลีมันตันตะวันออก จาการ์ตา เรียว และเรียว - เกอปูลาวันมีสูง ถ้าไม่สุด ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ข้ามจังหวัดพวกเขามีรายได้ต่อหัวสูง และความยากจนค่อนข้างต่ำ แต่กลับมีเพิ่มขึ้น ในจังหวัดปาปัวตะวันตก เช่น และปาปัวนิวกินี ซึ่งค่อนข้างรวย เทียบกับค่าเฉลี่ยของอินโดนีเซีย รูปเป็นอย่างรุนแรง ทั้งมีคนจนและความยากจน - ี่อัตราส่วนสูงมากรวมกันที่บางมาก การบิดเบือน การกระจายรายได้ .
ในระดับชาติอัตราส่วนี่เพิ่มขึ้นจาก 0.35 ) 0.41 ในปี 2011 ขณะนี้มีเล็กน้อยดีกว่าจีน ( 2 ) หรือ ( 3 ) มาเลเซีย พบว่า อินโดนีเซีย เมื่อมีการกระจายรายได้ที่ดีขึ้นกว่าทุกวันนี้ แม้ว่าจำนวนของคนในความยากจนได้ลดลงจาก 6.9 เปอร์เซ็นต์ของประชากรในช่วงปี 12.5 เปอร์เซ็นต์ใน 2011 ซึ่งการกระจายความมั่งคั่งในภูมิภาคด้วย :รายได้ต่อหัวของอินโดนีเซียเพิ่มขึ้น US $ 3 , 000 บาท แต่ในบางพื้นที่ โดยเฉลี่ยจะใกล้ชิดกับเรา 10 , 000 $

ปัญหาใหญ่ๆ คือ ยาว debated เชื้อเพลิงเงินอุดหนุน ในช่วงต้นปี 2012 รัฐบาลล้มเหลวในการตัดเงินอุดหนุนขนาดใหญ่ดังต่อไปนี้พ่ายแพ้อย่างมากในรัฐสภา 2013 งบประมาณจะเห็นมากกว่าเรา $ 6 พันล้านเพิ่มขึ้นในเงินอุดหนุนเพื่อ US $ 20 พันล้านดอลลาร์ หรือ 2.1 ร้อยละของ GDPคนแคระนี้เงินจัดสรรให้ภาคอื่น ๆเช่น อาหาร และโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะ