Seeking to pursue his interest in p

Seeking to pursue his interest in photography, Beaton sent photos to editors and fell in with the Bright Young Things, London's bohemian crowd. He was eventually hired as a staff photographer for Vanity Fair and Vogue, where he developed a unique style of posing sitters with unusual backgrounds. Beaton published his first collection of works in 1930 with The Book of Beauty, and his fame grew to the point where he was tapped to photograph the wedding of the Duke and Duchess of Windsor in 1937 and Queen Elizabeth in 1939.

Beaton recorded the fighting in England, Africa and the Middle East for the British Ministry of Information during World War II, his famous photo of a hospitalized 3-year-old air-raid victim named Eileen Dunne gracing the cover of Life magazine. He resumed shooting portraits of the rich and famous after the war ended, but also spent more time nurturing his passion for costume and set design. Proving highly adept in this field, Beaton won Tony Awards for his costume work for My Fair Lady (1957) and Coco (1970), and nabbed Oscars for Gigi (1958) and the big screen adaptation of My Fair Lady (1964).

Beginning in the 1960s, Beaton released a series of diaries that documented his relationships with royalty and celebrities over previous decades. He was knighted by Queen Elizabeth II in 1972.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่กำลังมองหาที่จะไล่ตามความสนใจของเขาในการถ่ายภาพ, ตันส่งภาพถ่ายไปยังบรรณาธิการและตกอยู่ในกับสิ่งที่หนุ่มสาวสดใสฝูงชนในกรุงลอนดอนโบฮีเมียน เขาถูกจ้างในที่สุดก็เป็นช่างภาพพนักงานแฟร์และ Vogue ที่เขาพัฒนารูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์ของการวางตัวผู้ช่วยดูแลที่มีภูมิหลังที่ผิดปกติ ตันตีพิมพ์ครั้งแรกของงานในปี 1930 ที่มีหนังสือของความงามและชื่อเสียงของเขาเพิ่มขึ้นไปยังจุดที่เขาได้รับการทาบทามให้ถ่ายภาพงานแต่งงานของดยุคและดัชเชสแห่งวินด์เซอร์ในปี 1937 และสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบ 1,939 ตันบันทึกการต่อสู้ใน อังกฤษ, แอฟริกาและตะวันออกกลางของกระทรวงข้อมูลของอังกฤษในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองภาพที่มีชื่อเสียงของเขาเป็นเหยื่อการโจมตีทางอากาศในโรงพยาบาล 3 ปีชื่อไอลีนดันน์ gracing ปกของนิตยสารชีวิต เขากลับมาถ่ายภาพบุคคลของคนรวยและมีชื่อเสียงหลังจากสงครามสิ้นสุดลง แต่ยังใช้เวลามากขึ้นในการบำรุงความรักของเขาสำหรับการแต่งกายและการออกแบบที่ตั้ง พิสูจน์ความเชี่ยวชาญอย่างสูงในด้านนี้ตันได้รับรางวัลรางวัลโทนี่สำหรับการทำงานของเครื่องแต่งกายของเขาสำหรับแฟร์เลดี้ (1957) และโคโค่ (1970) และรางวัลออสการ์ nabbed สำหรับจีจี้ (1958) และการปรับตัวหน้าจอขนาดใหญ่ของแฟร์เลดี้ (1964). จุดเริ่มต้น ในปี 1960 ตันเปิดตัวชุดของสมุดบันทึกเอกสารที่สัมพันธ์กับเจ้านายและคนดังในช่วงหลายทศวรรษก่อนหน้านี้ เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นอัศวินโดย Queen Elizabeth II ในปี 1972

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสวงหาที่จะไล่ตามความสนใจของเขาในการถ่ายภาพ บีตันส่งภาพถ่ายบรรณาธิการและตกอยู่ในกับหนุ่มสดใสสิ่งลอนดอนฝูงชนโบฮีเมีย . เขาก็จ้างเป็นเจ้าหน้าที่ยุติธรรมโต๊ะเครื่องแป้งและช่างภาพสมัยที่เขาพัฒนาเอกลักษณ์ของท่าพี่เลี้ยงที่มีพื้นหลังปกติ ตัวแทนเผยแพร่คอลเลกชันแรกของการทำงานในปี 1930 กับหนังสือความงามและชื่อเสียงของเขาเติบโตไปยังจุดที่เขาถูกทาบทามให้ถ่ายงานแต่งงานของดยุคและดัชเชสแห่งวินด์เซอร์ในปี 1937 และราชินีอลิซาเบธใน 1939

บีตันบันทึกการต่อสู้ในอังกฤษ แอฟริกา และตะวันออกกลาง กระทรวง อังกฤษข้อมูลในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ภาพที่มีชื่อเสียงของเขาในโรงพยาบาล 3 ปีการโจมตีทางอากาศเหยื่อชื่อ ไอรีนดันน์ gracing ครอบคลุมของนิตยสารชีวิตเขากลับมาถ่าย portraits ของรวยและมีชื่อเสียงหลังจากสิ้นสุดสงคราม แต่ยังใช้เวลาฟูมฟักตัณหาของเขาสำหรับเครื่องแต่งกายและออกแบบชุด พิสูจน์สูงเชี่ยวชาญในฟิลด์นี้ ตัวแทนจะโทนี่รางวัลสำหรับการทำงานเครื่องแต่งกายของเขาสำหรับผู้หญิงของฉัน ( 1957 ) และโกโก้ ( 1970 ) และถูกจับออสการ์สำหรับจีจี้ ( 1958 ) และจอใหญ่ การปรับตัวของผู้หญิงของฉัน ( 2507 ) .

เริ่มต้นปี 1960บีตันเปิดตัวชุดของบันทึกที่เป็นเอกสารความสัมพันธ์ของเขากับค่าภาคหลวงและคนดังกว่าทศวรรษก่อนหน้านี้ . เขาถูกแต่งตั้งให้เป็นอัศวินโดยสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธที่ 2 ใน 1972 .