Yi (2003) argues that, since averag

Yi (2003) argues that, since average tariff rates have fallen from about 15 percent in 1960
to 5 percent in 1990, incorporating policy changes into the new trade theory cannot account for
the increase in trade unless we assume very high elasticities of substitution in varieties. He
presents a model in which it is increases in international vertical integration, induced by changes
in trade policy, that account for the increase in the ratio of trade to product. It must be pointed
out, however, that a large number of non-tariff barriers to trade have been increasingly used
since the 1960s. To the extent that these trade barriers have fallen significantly, a version of the
new trade model that emphasizes trade policy may be capable of explaining large increases in the
ratio of trade to income. Yet, the evidence with respect to their quantitative importance as a
barrier to trade is mixed, as shown, for example, by Harrigan (1993), Hummels (1990), and Laird
and Yeats (1990).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยี่ (2003) จนที่ เนื่องจากอัตราภาษีเฉลี่ยได้ลดลงจากประมาณร้อยละ 15 ใน 1960ร้อยละ 5 ในปี 1990 เพจเปลี่ยนแปลงนโยบายในทฤษฎีการค้าใหม่ไม่บัญชีสำหรับการค้าเพิ่มขึ้นยกเว้นว่าเราสมมติ elasticities สูงมากของแทนในสายพันธุ์ เขานำเสนอรูปแบบที่เป็นสากลรวมแนวตั้ง เกิดจากการเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นในนโยบายทางการค้า ที่บัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นของอัตราส่วนของการค้าผลิตภัณฑ์ ต้องชี้ออก อย่างไรก็ตาม ว่าอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษีการค้าเป็นจำนวนมากมีการใช้มากขึ้นตั้งแต่ปี 1960 แค่อุปสรรคทางการค้าเหล่านี้ได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ รุ่นการค้ารูปแบบใหม่ที่เน้นนโยบายการค้าอาจสามารถอธิบายเพิ่มขึ้นอัตราส่วนของการค้าการเงิน ยัง หลักฐานเกี่ยวกับความสำคัญเชิงปริมาณเป็นการอุปสรรคทางการค้าผสม เหมือน เช่น โดย Harrigan (1993), Hummels (1990), และ Lairdและ Yeats (1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อี ( 2546 ) ระบุว่า เนื่องจากอัตราค่าไฟฟ้าเฉลี่ยได้ลดลงจากประมาณร้อยละ 15 ในปี 1960
5 เปอร์เซ็นต์ ในปี 1990 ผสมผสานการเปลี่ยนแปลงนโยบายในทฤษฎีการค้าใหม่ไม่สามารถบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นในการค้า
ถ้าเราถือว่าสูงมาก โดยการใช้พันธุ์ เขาได้เสนอแบบจำลอง
ซึ่งจะถูกเพิ่มในแนวตั้งรวมระหว่างประเทศ การเปลี่ยนแปลง
ในนโยบายด้านการค้าที่บัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นในสัดส่วนของการค้าสินค้า มันต้องแหลม
ออกไป อย่างไรก็ตาม ตัวเลขขนาดใหญ่ของภาษีศุลกากรเพื่อการค้า - ไม่ใช่ได้รับการใช้มากขึ้น
ตั้งแต่ 1960 จนอุปสรรคทางการค้าเหล่านี้ได้ลดลงอย่างมากรุ่นของ
การค้าใหม่แบบที่เน้นนโยบายการค้าอาจจะสามารถอธิบายการเพิ่มขนาดใหญ่ใน
อัตราส่วนของการค้าเพื่อรายได้ แต่หลักฐานเกี่ยวกับความสำคัญเชิงปริมาณของพวกเขาเป็น
อุปสรรคการค้า ผสม เป็น ตัวอย่าง โดย ฮาร์ริแกน ( 1993 ) , ครอบครัวฮัมเมลหรอกนะ ( 1990 ) และแลด
กับยีตส์ ( 1990 )