The quality of financial reporting

The quality of financial reporting has been considered a proxy for information risk. In the presence of poor financial reporting quality, uncertainty about a firms future profitability is expected to be high (Rajgopal and Venkatachalam, 2011), while, in the same direction Lui et al. (2007) testify that analysts indeed view firms with lower earnings quality as riskier. This is because financial reporting quality has been considered a proxy for information risk (Francis et al., 2005; Ecker et al., 2006) or to quote Francis et al. (2005) information risk is increasing in ‘the likelihood that firm-specific information that is pertinent to investor pricing decisions is of poor quality’ (Francis et al., 2005). Francis et al. (2005), based on Dechow and Dichev (2002), make the assumption that cash flows represent the main element priced by investors, and they identify accruals quality as the measure of information risk associated with a firm’s earnings. Under the assumption that investors value securities by estimating their future cash flows, they argue in favor of making use of a measure for information risk
which will capture the information uncertainty in cash flows. Given that, accruals quality should inform investors about the predictability of the mapping of accounting earnings into cash flows, with poorer accruals quality weakening this mapping and increasing information risk (Francis et al., 2005). In a similar vein, Bhattacharya et al. (2012) consider that accounting quality, or earnings quality, represents a naturally interpreted measure of information risk and because of its direct link to cash flows, which is the presumed object of investors’ interest.
In this study, we extend prior evidence that financial reporting quality represents a measure of information risk with an increasing effect on stock market volatility (Rajgopal and Venkatachalam, 2011), and examine the impact of accounting quality on option-implied equity volatility levels and changes around quarterly earnings announcements. In this respect, we follow the criticism made by Rajgopal and Venkatachalam (2011), that neither Pastor and Veronesi (2003) norWei and Zhang (2003) distinguish between sources of increased uncertainty about firm profitability, in other words, uncertainty of cash flows as opposed to information uncertainty regarding future cash flows that stems from the quality of accounting information. To address this issue, we examine the impact of AQ on the behavior of implied volatility around earnings announcements by controlling for volatility in cash flows, in an effort to isolate the effect of the quality of accounting information on implied volatility.We consider that this approach is consistent with Zhang (2006), who defines information uncertainty, in terms of the ambiguity of the implications of new information for firm value, deriving from both the volatility of firm fundamentals and poor information.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณภาพของรายงานทางการเงินได้รับการพิจารณาเป็นพร็อกซีสำหรับข้อมูลความเสี่ยง ในต่อหน้าของเงินเพื่อการรายงานคุณภาพที่ไม่ดี ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับผลกำไรในอนาคตที่บริษัทคาดว่าจะสูง (Rajgopal และ Venkatachalam, 2011), ขณะที่ ในทิศทางเดียวกัน al. et Lui (2007) เป็นพยานว่า นักวิเคราะห์ดูบริษัท ด้วยคุณภาพกำไรต่ำเป็น riskier แน่นอน ทั้งนี้เนื่องจากคุณภาพการรายงานทางการเงินได้รับการพิจารณาเป็นพร็อกซีสำหรับข้อมูลความเสี่ยง (Francis et al., 2005 Ecker และ al., 2006) หรือเพื่อเสนอข้อมูล Francis et al. (2005) ความเสี่ยงเพิ่มขึ้นใน 'โอกาสที่ข้อมูลเฉพาะบริษัทที่เกี่ยวข้องกับนักลงทุนที่กำหนดมีคุณภาพไม่ดี' (Francis et al., 2005) Francis et al. (2005), ตาม Dechow และ Dichev (2002) ทำให้สมมติฐานที่ว่า กระแสเงินสดแสดงถึงองค์ประกอบหลักที่ราคาถูก โดยนักลงทุน และพวกเขาระบุคุณภาพการรับรู้เป็นการวัดความเสี่ยงของข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับกำไรของบริษัท ภายใต้สมมติฐานว่า นักลงทุนมูลค่าหลักทรัพย์ โดยการประมาณการกระแสเงินสดในอนาคต พวกเขาโต้แย้งสามารถทำให้ใช้การวัดสำหรับข้อมูลความเสี่ยงซึ่งจะจับความไม่แน่นอนข้อมูลในเงินทุนหมุนเวียน รับ การรับรู้คุณภาพควรแจ้งนักลงทุนเกี่ยวกับแอพพลิเคชันการแม็ปบัญชีรายได้เป็นเงินทุนหมุนเวียน มีคุณภาพรับรู้ย่อมลดลงการแมปนี้ และเพิ่มข้อมูลความเสี่ยง (Francis et al., 2005) ในหลอดเลือดดำคล้าย al. et Bhattacharya (2012) พิจารณาที่คุณภาพบัญชี หรือกำไรคุณภาพ แสดงวัด interpreted ธรรมชาติ ของข้อมูลความเสี่ยง และเนื่อง จากการเชื่อมโยงโดยตรงของกระแสเงินสด ซึ่งเป็นวัตถุ presumed น่าสนใจของนักลงทุนในการศึกษานี้ เราขยายหลักฐานทราบว่า คุณภาพรายงานทางการเงินหมายถึงการวัดความเสี่ยงของข้อมูลมีผลกระทบความผันผวนของตลาดหลักทรัพย์ (Rajgopal และ Venkatachalam, 2011) เพิ่มขึ้น และตรวจสอบผลกระทบของบัญชีคุณภาพระดับนัยเลือกหุ้นผันผวนและการเปลี่ยนแปลงสถานประกาศกำไรรายไตรมาส ประการนี้ เราทำตามวิจารณ์โดย Rajgopal และ Venkatachalam (2011), ไม่มีศิษยาภิบาลและ Veronesi norWei (2003) และจาง (2003) แยกแยะแหล่งที่มาของความไม่แน่นอนเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับบริษัทผลกำไร ในคำอื่น ๆ ความไม่แน่นอนของกระแสเงินสดซึ่งตรงข้ามกับข้อมูลความไม่แน่นอนเกี่ยวกับกระแสเงินสดในอนาคตที่เกิดจากคุณภาพของข้อมูลทางบัญชี ปัญหานี้ เราตรวจสอบผลกระทบของ AQ กับพฤติกรรมของความผันผวนโดยนัยสถานประกาศกำไร โดยการควบคุมสำหรับความผันผวนในเงินทุนหมุนเวียน ในความพยายามที่จะแยกผลกระทบของคุณภาพของข้อมูลทางบัญชีความผันผวนโดยนัย เราพิจารณาว่าวิธีการนี้สอดคล้องกับเตียว (2006), ที่กำหนดข้อมูลความไม่แน่นอน ในความคลุมเครือของผลกระทบของข้อมูลใหม่สำหรับค่าของบริษัท บริษัทฯ จากความผันผวนที่ทั้งพื้นฐานของบริษัทและข้อมูลที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณภาพของรายงานทางการเงินได้รับการพิจารณาพร็อกซี่สำหรับความเสี่ยงด้านข้อมูล ในการปรากฏตัวของการรายงานทางการเงินที่มีคุณภาพไม่ดีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับ บริษัท ทำกำไรในอนาคตที่คาดว่าจะสูง (Rajgopal และ Venkatachalam 2011) ในขณะที่ไปในทิศทางเดียวกันลุย et al, (2007) เป็นพยานว่านักวิเคราะห์ บริษัท แน่นอนมุมมองที่มีคุณภาพรายได้ที่ลดลงในขณะที่ความเสี่ยงสูง เพราะนี่คือการรายงานทางการเงินที่มีคุณภาพได้รับการพิจารณาพร็อกซี่สำหรับความเสี่ยงด้านข้อมูล (ฟรานซิส et al, 2005;. Ecker et al, 2006.) หรือพูด et al, ฟรานซิส (2005) ความเสี่ยงที่ข้อมูลจะเพิ่มขึ้นใน 'โอกาสที่ บริษัท ข้อมูลเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดราคาการตัดสินใจของนักลงทุนที่มีคุณภาพไม่ดี' (ฟรานซิส et al., 2005) ฟรานซิสและอัล (2005) บนพื้นฐานของ Dechow และ Dichev (2002) ให้สันนิษฐานว่ากระแสเงินสดหมายถึงองค์ประกอบหลักราคาโดยนักลงทุนและพวกเขาระบุรายการคงค้างที่มีคุณภาพเป็นตัวชี้วัดความเสี่ยงของข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับผลประกอบการของ บริษัท
ภายใต้สมมติฐานที่ว่านักลงทุนค่าหลักทรัพย์โดยการประมาณกระแสเงินสดในอนาคตของพวกเขาให้เหตุผลในความโปรดปรานของการใช้มาตรการความเสี่ยงข้อมูลที่จะจับความไม่แน่นอนของข้อมูลในกระแสเงินสด ระบุว่าคุณภาพคงค้างควรแจ้งให้นักลงทุนเกี่ยวกับการคาดการณ์ของการทำแผนที่ของรายได้ทางบัญชีลงในงบกระแสเงินสดที่มีคุณภาพคงค้างยากจนลดลงการทำแผนที่นี้และเพิ่มความเสี่ยงข้อมูล (ฟรานซิส et al., 2005) ในทำนองเดียวกัน Bhattacharya et al, (2012) พิจารณาว่ามีคุณภาพการบัญชีหรือคุณภาพของผลประกอบการแสดงให้เห็นถึงมาตรการตีความตามธรรมชาติของความเสี่ยงข้อมูลและเนื่องจากการเชื่อมโยงโดยตรงไปยังกระแสเงินสดซึ่งเป็นวัตถุที่สันนิษฐานที่น่าสนใจของนักลงทุน.
ในการศึกษานี้เราขยายหลักฐานก่อนที่ทางการเงิน แสดงให้เห็นถึงคุณภาพของการรายงานตัวชี้วัดของความเสี่ยงที่ข้อมูลที่มีผลต่อการเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับความผันผวนของตลาดหุ้น (Rajgopal และ Venkatachalam, 2011) และการตรวจสอบผลกระทบของคุณภาพการบัญชีเกี่ยวกับส่วนของตัวเลือกโดยนัยระดับความผันผวนและการเปลี่ยนแปลงรอบการประกาศผลประกอบการรายไตรมาส ในแง่นี้เราทำตามคำติชมที่ทำโดย Rajgopal และ Venkatachalam (2011), ว่าทั้งพระและ Veronesi (2003) norWei และจาง (2003) ความแตกต่างระหว่างแหล่งที่มาของความไม่แน่นอนที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการทำกำไรของ บริษัท ในคำอื่น ๆ , ความไม่แน่นอนของกระแสเงินสด เมื่อเทียบกับความไม่แน่นอนของข้อมูลเกี่ยวกับกระแสเงินสดในอนาคตที่เกิดจากคุณภาพของข้อมูลการบัญชี เพื่อแก้ไขปัญหานี้เราตรวจสอบผลกระทบของ AQ ในพฤติกรรมของความผันผวนโดยนัยรอบประกาศผลประกอบการโดยการควบคุมสำหรับความผันผวนของกระแสเงินสดในความพยายามที่จะแยกผลกระทบของคุณภาพของข้อมูลทางบัญชีใน volatility.We โดยนัยที่พิจารณาว่าวิธีการนี้ มีความสอดคล้องกับจาง (2006) ซึ่งกำหนดความไม่แน่นอนของข้อมูลในแง่ของความคลุมเครือของความหมายของข้อมูลใหม่สำหรับค่า บริษัท ที่สืบมาจากทั้งความผันผวนของปัจจัยพื้นฐานของ บริษัท และข้อมูลที่น่าสงสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณภาพของรายงานทางการเงินที่ได้รับการถือว่าเป็นพร็อกซี่สำหรับข้อมูลความเสี่ยง ในการแสดงตนของคุณภาพของรายงานทางการเงินที่ยากจน ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับ บริษัท อนาคตกำไรคาดว่าจะสูง ( rajgopal และ venkatachalam , 2011 ) , ในขณะที่ , ในทิศทางเดียวกันลุย et al . ( 2007 ) เบิกความว่า นักวิเคราะห์ บริษัท ที่มีกำไรแน่นอนดูคุณภาพเป็นเสี่ยงนี้เป็นเพราะการรายงานทางการเงินที่มีคุณภาพได้รับการพิจารณาทุกข้อมูลความเสี่ยง ( ฟรานซิส et al . , 2005 ; เอ็กเคอร์ et al . , 2006 ) หรืออ้างฟรานซิส et al . ( 2005 ) ข้อมูลความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นในโอกาสที่ข้อมูลเฉพาะ บริษัท ที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจในราคาที่เป็นนักลงทุนคุณภาพ " ( Francis et al . , 2005 ) ฟรานซิส et al . ( 2005 )ตาม dechow และ dichev ( 2002 ) ให้สันนิษฐานว่ากระแสเงินสดเป็นตัวแทนขององค์ประกอบหลักราคาโดยนักลงทุน และพวกเขา ระบุเป็นมาตรการด้านคุณภาพของข้อมูลความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับผลประกอบการของบริษัท ภายใต้สมมติฐานว่า ค่าลงทุนหลักทรัพย์โดยประมาณการกระแสเงินสดในอนาคตของพวกเขา พวกเขายืนยันในความโปรดปรานของการใช้มาตรการ
ข้อมูลความเสี่ยงซึ่งจะจับข้อมูลที่ไม่แน่นอนในกระแสเงินสด ระบุว่า คุณภาพด้านควรแจ้งนักลงทุนเกี่ยวกับความสามารถในการพยากรณ์ของแผนที่ของกำไรทางบัญชีให้เป็นกระแสเงินสด กับด้านคุณภาพด้อยลงแผนที่นี้และเพิ่มความเสี่ยงของข้อมูล ( ฟรานซิส et al . , 2005 ) ในหลอดเลือดดำที่คล้ายกัน bhattacharya et al . ( 2012 ) พิจารณาว่าบัญชีคุณภาพหรือคุณภาพของกำไร , แสดงให้เห็นถึงธรรมชาติของข้อมูลและตีความวัดความเสี่ยงเพราะมีการเชื่อมโยงโดยตรงเพื่อกระแสเงินสด ซึ่งสันนิษฐานวัตถุของความสนใจของนักลงทุน .
ในการศึกษานี้เราขยายก่อนที่หลักฐานว่า การรายงานทางการเงิน หมายถึง การวัดคุณภาพข้อมูลความเสี่ยงด้วยการเพิ่มผลกระทบต่อตลาดหุ้นผวน ( rajgopal venkatachalam และ , 2011 )และตรวจสอบผลกระทบคุณภาพบัญชีตัวเลือก ( ระดับความผันผวนและการเปลี่ยนแปลงรอบ ๆส่วนผลประกอบการประกาศ ในส่วนนี้เราตามการวิจารณ์โดย rajgopal และ venkatachalam ( 2011 ) ที่ทั้งพระและเวโรเนซิ ( 2003 ) และ norwei จาง ( 2003 ) ความแตกต่างระหว่างแหล่งเพิ่มความไม่แน่นอนเกี่ยวกับ บริษัท ทำกำไร ในคำอื่น ๆความไม่แน่นอนของกระแสเงินสด ซึ่งตรงข้ามกับความไม่แน่นอนของข้อมูลเกี่ยวกับกระแสเงินสดในอนาคตที่เกิดจากคุณภาพของข้อมูลทางการบัญชี เพื่อแก้ไขปัญหานี้ , เราตรวจสอบผลกระทบของ AQ ต่อพฤติกรรมของความผันผวนโดยนัยรอบประกาศกำไรโดยการควบคุมการความผันผวนในกระแสเงินสดในความพยายามที่จะแยกผลกระทบจากคุณภาพของข้อมูลทางบัญชีในความผันผวนโดยนัย เราพิจารณาว่า แนวทางนี้สอดคล้องกับจาง ( 2006 ) ที่กำหนดความไม่แน่นอนของข้อมูล ในแง่ของความกำกวมของความหมายข้อมูลใหม่ สําหรับค่า บริษัท ที่ได้รับทั้งจากความผันผวนของ บริษัท และข้อมูลพื้นฐานไม่ดี