It was a perfect day to skip Histor

It was a perfect day to skip History class. The sun on Luhan’s face felt nice, not too bright but just right, not to mention the breeze cooling the air, giving the relaxing atmosphere around him.

This feels great, Luhan thought to himself

The sound of textbooks and boring lectures are now temporarily nonexistent in Luhan’s page of his life and the day just couldn’t get any better… until his best friend happen to drop by the rooftop to remind Luhan of reality that is school.

“Luhan!" Yixing calls, "stop pretending you’re asleep, I know you’re awake” Yixing kneels beside the boy, shaking him in the process,” I don’t think Mr. Kim appreciates us skipping his class again, so let’s go”

Luhan was now trying very hard to ignore Yixing who’s rudely interrupting his sacred time with nature but answers anyway, “well, it’s not like Mr. Kim appreciates us in his class either,” Luhan rolled his body to his left, his back now facing his best friend, “now go away”

Yixing lets out a sigh, “well I don’t blame him for hating us, you burnt half of his school records last year and didn’t get suspended at all,” Luhan rolls back to face Yixing, “hey, don’t act like you have nothing to do with the records. You were practically the mastermind”

“Nope, it was Baekhyun’s idea, I just helped with the planning and you and Jongdae did the dirty work. It was a work of masterpiece” Yixing said proudly but frowned after he saw how Luhan’s back is facing him again

“Luhaaaaan…” Yixing wails, pulling on Luhan’s collar earning him weird chocking sounds from the boy

“gack-Yixi-cough-let go damnit,” Luhan chocked, bolting right up to catch his breath when Yixing let go of him, “are you trying to ғυϲƙing kill me, Zhang Yixing? I will sue you!”

“No, I was trying to get you up actually, and look, it worked,” Yixing smiles

Luhan gave Yixing a weird look, like how the hell can Yixing try to choke his best friend just minutes ago and still look like a saint afterwards, but nope not telling him that, “look, I skipped English yesterday so I’m skipping History today so you can’t make me go with you, bye bye” Luhan waved his hand

“You’re seriously not coming to class?” Yixing asked, trying his best to make the saddest puppy dog eyes he could make right now and seriously that face has got to be illegal, because damn it’s a weapon of manipulation.

But No. Luhan had been friends with Yixing for more than six years now and he has been trained for such situations with Yixing

“Nope, I’m not coming to class” Yixing’s face changed from puppy dog sad to helplessly dejected.

“Well, if you’re not coming then I might as well skip with you” Yixing said, still frowning because really, Yixing doesn’t want to attend a boring History class without his best friend who loves passing notes with knock knock jokes written on them.

“Well if you’re skipping then lay down with me cuz the sky looks so damn fine right now” Luhan smiles, patting the space beside him

Yixing smiled doing what he was to told, “You sound like you’re checking out a chick”

“Well I am, that cloud there looks like a baby chick if you tilt your head to your left”

“Really? Like this?”

“No, you tilt your head to your left, not my left”

“What?”

“nevermind,” Luhan sighs, “just shut up and let me appreciate nature”





*





After Mr. Kim’s History class, then comes the most awaited lunch break. Yixing and Luhan came down after having their heart to heart discussion about shitty looking clouds. And when they entered their classroom to fetch their other friends to come eat lunch with them, well, they weren’t really expecting something so… cliché.

Baekhyun and Jongdae were standing in front of the door when Luhan slid it open, earning a small whelp of “you surprised me” from Yixing. Both their friends have the same annoyed look plastered on their faces with their arms crossed around their chest and not to mention the synchronized tapping of the foot against the floor.

“I thought we all agreed to stop skipping History because we’re failing the subject” Jongdae starts raising a brow

“well technically, it’s just you and Baekhyun who’s failing. Me ang Yi-“ Luhan was cut off midsentence when Baekhyun surprised him by placing a finger on his lips.

“hush my little princess,” Baekhyun whispers but loud enough for the other two to hear

Luhan’s eyes grew wide, “What did you just call me?” Luhan hates it when people call him names that contradicts his manliness. And Baekhyun just adores Luhan’s angry face.

“That’s what you get for skipping class without us, sparkly doe eyes princess” And Baekhyun ran for his life.



*



It wasn’t an easy walk from the classroom to the school cafeteria. Normally, a student would take less than three minutes to get there and maybe find seats, but Luhan and his group of friends are different. The student in the hallway would flock over them like they were celebrities (but they are considered celebrities in the school so yeah)

“Hey Baek! I love what you did with Ms. Park’s desk. It was hilarious” a boy called out and Baekhyun didn’t say a word and just gave him a high five. Jongdae on the other hand had a mix of girls and boys giving him envelopes, “Jongdae-ya, please look it up for me, I’ll bring the cash tomorrow” and Jongdae just smiles and answers, “sure sure, but bring the right amount. I don’t give changes” Meanwhile, Luhan and Yixing are suffocated by a group of fangirls mobbing them. Giving them gifts, homemade lunches, love letters which Luhan is pretty sure is just another excuse to give their number.



“Kyungsoo?!” Baekhyun calls, and a short boy with natural wide eyes stood up from the sea of students in the cafeteria. He was raising his hand because his short legs isn’t really doing a good job with helping him get his friends attention

Jongdae looked to his right and saw their friend, “there,” he points to a seat near the window,” I see Kyungsoo”

Baekhyun and Jongdae happily skipped their way to their table while Luhan and Yixing followed, looking raggedy with their hair pointing to every side possible and their uniform wrinkled on the front, “what happened to them?” Kyungsoo asked

“The usual” Jongdae answers,

“oh okay” Kyungsoo didn’t even ask what and why again because Luhan and Yixing’s fangirls does this giving of gift event once a week and they always pick the day randomly so Luhan and Yixing has no idea when to avoid them. It was horrible.

Luhan was fixing his hair, trying to make himself at least half decent as before when Yixing asked, “so Chen, what’s new?”

“My name is not Chen” Jongdae glared

“Whatever, just answer my question,” Jongdae rolled his eyes at Yixing

“Well according to one of my sources, we’ll be having a transfer student in our class. And he’ll probably be attending by next week” Jongdae said, trying to open the lunchbox Luhan received from his fangirls but got his hand slapped instead. Jongdae gently rubbed his bright red hand from the slap Luhan gave him and adds, “and oh, I heard he’s somewhat related to Mr. Kim”

Luhan’s eyes grew wide, “Mr. Kim our History teacher?” he asked

“yep” Jongdae answers.

Luhan laughed, “seriously? If he’s related to Mr. Kim then I’m betting he’s boring as ғυϲƙ” The sound of the word bet made all of them pause on the food in front of them.

Baekhyun grins, “I’m betting my whole week allowance that he’s boring as ғυϲƙ and wears glasses”

And everyone happily placed their bets.

"sweet, I am so winning this bet" Luhan grins

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นวันที่โดดเรียนประวัติศาสตร์ อาทิตย์หน้าของ Luhan รู้สึกดี ไม่สว่างเกินไปแต่ทาง ไม่ต้องพูดถึงสายลมเย็นอากาศ ให้ผ่อนเขา

นี้รู้สึกดี Luhan คิดไปเอง

เสียงบรรยายน่าเบื่อและตำราเรียนก็ไม่มีอยู่ในหน้าของ Luhan ของชีวิตชั่วคราว และวันเพียงสับสนดี...จนเพื่อนของเขาที่เกิดขึ้นจะ ปล่อย โดยบนดาดฟ้าเพื่อเตือน Luhan ของความเป็นจริงที่โรงเรียน

"Luhan " เรียกหยีซิง, "หยุดอ้างคุณหลับ ฉันรู้ว่า คุณกำลังทำงาน" หยีซิงคุกเข่าลงข้าง ๆ บอย สั่นเขาในกระบวนการ"ฉันไม่คิดว่า นายคิมชื่นชมเราข้ามชั้นของเขาอีก ดังนั้น ลองไป"

Luhan ตอนนี้พยายามละเว้นหยีซิง rudely จะรบกวนเวลาของเขาศักดิ์สิทธิ์กับธรรมชาติ แต่คำตอบยังคง "ดี จึงไม่เหมือนนายคิมชื่นชมเราในชั้นเรียนของเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง น้อย Luhan สะสมร่างกายของเขาทางด้านซ้ายของเขา เขากลับมาตอนนี้หันหน้าไปทางเพื่อนของเขา "ขณะนี้ไป"

หยีซิงให้ออกแยกกัน, "ดีฉันไม่โทษเขาสำหรับ hating เรา คุณเผาครึ่งของเขาเรียนปีสุดท้าย และไม่ได้หยุดเลย ม้วน Luhan กลับไปยังหน้าหยีซิง "เฮ้ อย่าทำเหมือนคุณมีอะไรจะทำอย่างไรกับข้อมูล คุณถูกจริงบงการ "

" Nope มันเป็นความคิดของ Baekhyun ฉันช่วย ด้วยการวางแผน และคุณและ Jongdae ทำงานสกปรก มันเป็นงานชิ้นเอกของ"หยีซิงกล่าวว่า ภูมิใจ frowned แต่หลังจากที่เขาเห็นว่า Luhan ของกลับจะหันเขาอีก

"Luhaaaaan..." หยีซิง wails ดึงบนคอของ Luhan รายได้เขาเลย chocking เสียงจากเด็ก

"gack-Yixi-ไอให้ไป damnit," Luhan chocked, bolting ขวาขึ้นไปจับลมหายใจของเขาเมื่อหยีซิงปล่อยของเขา "มีคุณพยายาม ғυϲƙing ฆ่าฉัน เตียวหยีซิง ฉันจะฟ้องคุณ"

ยิ้มหยีซิง "ไม่ ฉันพยายามเพื่อให้ได้ค่าจริง และดู ทำ งาน

Luhan ให้หยีซิงแบบแปลก เช่นนรกสามารถ หยีซิงพยายามหายใจติดขัดเพื่อนของเขาเพียงนาทีผ่านมา และยังคงลักษณะเหมือนนักบุญหลังจากนั้น แต่ nope ไม่เล่าเขาว่า "ดู ฉันข้ามไปอังกฤษเมื่อวานนี้ดังนั้นฉันกำลังกระโดดข้ามประวัติศาสตร์วันนี้ดังนั้นคุณไม่สามารถทำให้ฉันไปกับคุณ, บ๊ายบาย" Luhan waved มือ

"คุณกำลังอย่างจริงจังไม่มาเรียนหรือไม่ " หยีซิงถาม พยายามที่ดีที่สุดทำตาเศร้าของสุนัขสุนัขเขาไม่ทำอย่างจริงจัง และขณะนี้ที่หน้ามีจะไม่ถูกต้อง เพราะไอ้เป็นอาวุธของจัดการ

แต่เลข Luhan เคยกับหยีซิงมากกว่า 6 ปีตอนนี้ และเขาได้รับการฝึกอบรมสำหรับสถานการณ์ดังกล่าวกับหยีซิง

"Nope หน้าฉันฉันไม่มาเรียน"หยีซิงของเปลี่ยนจากสุนัขลูกสุนัขเศร้ากับครูฝึกหดหู่ใจซม.

"ดี ถ้าคุณกำลังมา แล้วเช่นฉันอาจข้ามกับคุณ"หยีซิงกล่าวว่า ยังคงงอ เพราะจริง ๆ ยี่ซิงไม่ต้องเข้าชั้นเรียนประวัติน่าเบื่อไม่ มีเพื่อนของเขาที่รักช่วยบันทึก ด้วยเสียงเคาะเคาะเขียนได้ตลก

"ดี ถ้าคุณกำลังข้ามวางกับ cuz ท้องฟ้าดูดังนั้นไอ้ดีตอน" Luhan ยิ้ม patting พื้นที่ริมเขา

ยิซิยิ้มทำอะไรเขาไม่บอก "คุณเสียงเหมือนคุณกำลังตรวจสอบเจี๊ยบ"

"ดีฉัน ว่า เมฆมีเหมือนเจี๊ยบเด็กถ้าคุณเอียงศีรษะทางซ้ายมือ"

"จริง ๆ เช่นนี้"

"ไม่ คุณเอียงศีรษะทางซ้ายมือ ไม่ซ้ายของฉัน"

"อะไร"

"เนเวอร์ไมนด์ Luhan sighs "เพียงหุบ และผมชื่นชมธรรมชาติ"





*





หลังจากนายคิมคอประวัติคลาส มาพักเที่ยง awaited สุดแล้ว หยีซิงและ Luhan มาลงหลังจากที่มีการสนทนาของหัวใจหัวใจเกี่ยวกับเมฆ shitty มอง เมื่อเข้าห้องเรียนของพวกเขาดึงของเพื่อนคนอื่น ๆ มารับประทานอาหารกลางวันด้วย ดี พวกเขาจริง ๆ ไม่ได้คาดหวังบางสิ่งบางอย่างดังนั้น... cliché

Baekhyun และ Jongdae ก็ยืนอยู่หน้าประตูเมื่อ Luhan ฝ่อมันเปิด รายได้ whelp เล็กของ "คุณแปลกฉัน" จากหยีซิง เพื่อนของพวกเขาทั้งสองมีปูนซบหน้ากับแผ่นดินของพวกเขาข้าม รอบหน้าอกของพวกเขา และไม่ ต้องพูดถึงแตะให้ตรงกันของเท้ากับพื้นแก้รำคาญกัน

"ฉันคิดว่า เราทั้งหมดตกลงที่จะหยุดข้ามประวัติศาสตร์เนื่องจากเรากำลังล้มเหลวเรื่อง" Jongdae เริ่มเพิ่มคิ้วเป็น

"ด้วยเทคนิค มันเป็นเพียงคุณและ Baekhyun ที่ล้มเหลว ฉันอังยี่- " Luhan ถูกตัด midsentence เมื่อ Baekhyun ประหลาดใจเขา โดยวางนิ้วบนริมฝีปากของเขา

"ปิดเจ้าหญิงน้อยของฉัน Baekhyun whispers แต่เสียงดังพอที่จะอื่น ๆ ฟัง

ของ Luhan ตาโตกว้าง "อะไรไม่ได้คุณเพียงโทรหาฉัน" Luhan เกลียดมันเมื่อคนเรียกชื่อที่ทุก manliness ของเขา และ Baekhyun adores เพียงใบหน้าโกรธของ Luhan.

"นั่นคือสิ่งที่คุณได้รับสำหรับการข้ามชั้นไม่ มีเรา ป้องกัน sparkly ตาเจ้าหญิง" และ Baekhyun วิ่งสำหรับชีวิตของเขา



*



มันไม่ได้เดินจากห้องเรียนถึงโรงอาหารที่โรงเรียน โดยปกติ นักเรียนจะใช้เวลาน้อยกว่า 3 นาที การเดินทางอาจจะหาที่นั่ง แต่ Luhan และกลุ่มเพื่อนของเขาจะแตกต่างกัน นักเรียนในห้องโถงจะยกขบวนเหล่านั้นเหมือนพวกดารา (แต่ว่าดาราในโรงเรียนใช่)

"Hey Baek รักสิ่งที่คุณไม่ มีโต๊ะนางสาวพาร์ค ก็เฮฮา"เด็กที่เรียกมาและ Baekhyun ไม่พูด และเพียงให้เขาห้าสูง Jongdae คงมีผสมของหญิงและชายให้เขาซองจดหมาย, " Jongdae-ยา กรุณาดูมันสำหรับฉัน ฉันจะนำเงินสดพรุ่งนี้" และรอยยิ้มเพียง Jongdae และคำตอบ, "แน่แน่ แต่นำปริมาณเหมาะสม ฉันไม่ให้เปลี่ยนแปลง"ในขณะเดียวกัน Luhan และหยีซิงจะอึดอัด โดย fangirls mobbing พวกเขา ให้ของขวัญเขา อาหารที่โฮมเมด จดหมายรักที่ Luhan รักเป็นหมายเลขของพวกเขาได้เพียงหนึ่งแก้



"Kyungsoo !" เรียก Baekhyun และเด็กชายสั้นกับตาธรรมชาติกว้างยืนขึ้นจากทะเลของนักเรียนในโรงอาหาร เขาได้ยกมือเนื่องจากขาของเขาจริง ๆ ไม่ได้ทำงานดีช่วยให้เขาได้รับเพื่อนของเขาสนใจ

Jongdae มองทางขวาของเขา และเห็นของเพื่อน "มี เขาชี้ไปนั่งใกล้หน้าต่าง, " เห็น Kyungsoo "

Baekhyun และ Jongdae อย่างมีความสุขข้ามของพวกเขาวิธีการของตารางในขณะที่ Luhan และหยีซิง ตาม หา raggedy ผมของพวกเขาชี้ไปสุดทุกด้านและเครื่องแบบของรอยย่นบนหน้า "เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา" ถาม Kyungsoo

"ปกติ" คำตอบ Jongdae,

"โอ้ โอเควัน" Kyungsoo ไม่ถามอะไร และทำไมอีก เพราะไม่ fangirls ของหยีซิงและ Luhan นี้ให้ของขวัญพิธีสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง และพวกเขามักจะเลือกวันสุ่ม ดังนั้น Luhan และหยีซิงมีความคิดแม้ว่าจะหลีกเลี่ยงพวกเขา ก็น่ากลัว

Luhan ถูกแก้ไขผมของเขา พยายามทำตัวเองน้อยครึ่งดีเป็นก่อนเมื่อยี่ฉิงถาม "ให้เฉิน มีอะไรใหม่"

"ชื่อของฉันไม่ใช่เฉิน" Jongdae glared

"เพียง เพียงตอบคำถามของฉัน Jongdae สะสมตาที่หยีซิง

"ดีตามแหล่งของฉันหนึ่ง เราจะมีโอนย้ายนักเรียนในชั้นเรียนของเรา และเขาจะอาจจะเข้าร่วม โดยสัปดาห์หน้า" Jongdae กล่าว ว่า พยายามเปิดสูง Luhan ที่ได้รับจาก fangirls ของเขา แต่มีมือของเขา slapped แทน Jongdae rubbed เบา ๆ มือสีแดงสดใสจากเปอร์ส Luhan ให้เขา และเพิ่ม "และโอ้ ฉันได้ยินเขาค่อนข้างเกี่ยวข้องกับนายคิม"

ของ Luhan ตาโตกว้าง "นายคิมครูประวัติของเรา" เขาถาม

"ฮ่ะ" Jongdae ตอบ

Luhan หัวเราะ "อย่างจริงจังหรือไม่ ถ้าเขาเกี่ยวข้องกับนาย คิมแล้วฉันเดิมพันคงจะน่าเบื่อเป็นғυϲƙ"เสียงใกล้เคียงคำที่ทำทั้งหมดหยุดอาหารหน้าให้

Baekhyun grins "ฉันเดิมพันของฉันหักทั้งสัปดาห์ว่า เขาน่าเบื่อเป็นғυϲƙ และสวมแว่นตา"

และทุกคนวางเดิมพันของพวกเขาอย่างมีความสุข

"หวาน ฉันดังนั้นฉันชนะเดิมพันนี้" Luhan grins

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นวันที่สมบูรณ์แบบที่จะข้ามชั้นเรียนประวัติ ดวงอาทิตย์บนใบหน้าของลู่หานรู้สึกดีไม่สว่างเกินไป แต่เพียงขวาไม่พูดถึงสายลมเย็นอากาศให้บรรยากาศที่ผ่อนคลายรอบนี้รู้สึกดีลู่หานคิดกับตัวเองเสียงของหนังสือและการบรรยายที่น่าเบื่อตอนนี้ดำรงอยู่ชั่วคราว ในหน้าลู่หานของชีวิตและวันของเขาเพียงไม่สามารถรับได้ดีกว่า ... จนเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาเกิดขึ้นจะลดลงบนดาดฟ้าเพื่อเตือนให้ลู่หานของความเป็นจริงที่เป็นโรงเรียน"ลู่หาน" Yixing เรียก "หยุดแกล้งคุณนอนหลับ ฉันรู้ว่าคุณกำลังตื่นตัว "Yixing คุกเข่าลงข้างๆเด็กเขย่าเขาในกระบวนการ" ฉันไม่คิดว่านายคิมชื่นชมเรากระโดดข้ามชั้นเรียนของเขาอีกครั้งเพื่อให้เป็นไป " ลู่หานตอนนี้พยายามอย่างหนักที่จะไม่สนใจ Yixing ใคร หยาบคายรบกวนเวลาอันศักดิ์สิทธิ์ของเขากับธรรมชาติ แต่คำตอบอยู่แล้ว "ดีก็ไม่ชอบนายคิมชื่นชมเราในชั้นเรียนของเขาทั้งสอง" ลู่หานรีดร่างกายของเขาให้เขาออกจากหลังของเขาตอนนี้หันหน้าไปทางเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา "ตอนนี้หายไป" Yixing ช่วยให้ออกถอนหายใจ "ดีฉันไม่โทษเขาเกลียดเราคุณครึ่งหนึ่งของการบันทึกที่ถูกเผาไหม้โรงเรียนของเขาเมื่อปีที่แล้วและไม่ได้รับการสนับสนุนที่ทุกคน" ลู่หานม้วนกลับไปเผชิญ Yixing, "เดี๋ยวก่อนไม่ได้ทำหน้าที่ เหมือนคุณมีอะไรจะทำอย่างไรกับบันทึก คุณเป็นจริงบงการ " "Nope, มันเป็นความคิดของแบคฮยอนผมเพียงแค่ช่วยในการวางแผนและคุณและ Jongdae ได้ทำงานสกปรก มันเป็นงานชิ้นเอก "Yixing กล่าวว่าภาคภูมิใจขมวดคิ้ว แต่หลังจากที่เขาเห็นว่ากลับลู่หานจะหันเขาอีกครั้ง"Luhaaaaan ... " Yixing ร้องไห้ดึงบนปกลู่หานเขาได้ CHOCKING แปลกเสียงจากเด็ก"gack-Yixi-ไอปล่อยให้ไป Damnit "ลู่หาน chocked, bolting ขวาขึ้นที่จะจับลมหายใจของเขาเมื่อ Yixing ปล่อยให้ไปของเขาว่า" คุณพยายามที่จะฆ่าฉันғυςƙingเหวย Yixing? ฉันจะฟ้องคุณ " "ไม่ฉันกำลังพยายามที่จะได้รับคุณจริงและมองมันทำงาน" Yixing ยิ้มให้ลู่หาน Yixing ลักษณะแปลกเช่นวิธีนรกสามารถ Yixing พยายามที่จะสำลักเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมาและ ยังคงมีลักษณะเหมือนนักบุญหลังจากนั้น Nope แต่ไม่ได้บอกเขาว่า "มองฉันข้ามภาษาอังกฤษเมื่อวานนี้ดังนั้นฉันกระโดดประวัติความเป็นมาวันนี้เพื่อให้คุณไม่สามารถทำให้ฉันไปกับคุณลาก่อน" ลู่หานโบกมือ"คุณ อย่างจริงจังไม่ได้มาเรียน "Yixing ถามพยายามที่ดีที่สุดของเขาที่จะทำให้ดวงตาเศร้าสุนัขลูกสุนัขเขาจะทำให้ในขณะนี้อย่างจริงจังและใบหน้าที่ได้มีการกระทำที่ผิดกฎหมายเพราะด่ามันอาวุธของการจัดการแต่ไม่ลู่หานเคยเป็นเพื่อน ด้วย Yixing นานกว่าหกปีแล้วและเขาได้รับการฝึกอบรมสำหรับสถานการณ์ดังกล่าวกับ Yixing "Nope, ฉันไม่ได้มาที่ระดับ" ใบหน้า Yixing เปลี่ยนจากสุนัขลูกสุนัขที่น่าเศร้าสลดใจอย่างช่วยไม่ได้ที่จะ"ดีถ้าคุณไม่ได้มาแล้ว ฉันอาจรวมทั้งข้ามกับคุณ "Yixing กล่าวว่ายังคงขมวดคิ้วเพราะจริงๆ Yixing ไม่ต้องการที่จะเข้าเรียนประวัติศาสตร์ที่น่าเบื่อไม่มีเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาที่รักผ่านบันทึกด้วยเคาะเคาะตลกเขียนบนพวกเขา"ดีถ้าคุณกำลังการกระโดดข้าม แล้วล้มตัวลงนอนกับฉัน cuz ท้องฟ้าดูเพื่อปรับแช่งตอนนี้ "ลู่หานยิ้มตบพื้นที่ข้างเขาYixing ยิ้มทำในสิ่งที่เขากำลังจะบอกว่า "คุณเสียงเหมือนคุณกำลังตรวจสอบจากเจี๊ยบ" "อืมผมว่า เมฆมีลักษณะเหมือนเจี๊ยบทารกถ้าคุณเอียงศีรษะไปทางซ้ายของคุณ " "จริงเหรอ? เช่นนี้หรือไม่ " "ไม่คุณเอียงศีรษะไปทางด้านซ้ายของคุณไม่ฉันซ้าย" "อะไร" "ไม่เป็นไร" ลู่หานถอนหายใจ "เพียงแค่ปิดและแจ้งให้เราชื่นชมธรรมชาติ" * หลังเลิกเรียนประวัตินายคิมแล้วมา พักรับประทานอาหารกลางวันรอคอยมากที่สุด Yixing และลู่หานลงมาหลังจากที่มีการเต้นของหัวใจของพวกเขาในการอภิปรายเกี่ยวกับการเต้นของหัวใจเมฆมอง shitty และเมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องเรียนของพวกเขาที่จะเรียกเพื่อนคนอื่น ๆ ของพวกเขาที่จะมากินอาหารกลางวันกับพวกเขาเป็นอย่างดีพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าบางสิ่งบางอย่างจริงๆดังนั้น ... ความคิดโบราณแบคฮยอนและ Jongdae กำลังยืนอยู่หน้าประตูเมื่อลู่หานเลื่อนเปิดได้ขนาดเล็ก ลูกของ "คุณแปลกใจฉัน" จาก Yixing ทั้งเพื่อนของพวกเขามีลักษณะเหมือนกันรำคาญฉาบบนใบหน้าของพวกเขาด้วยแขนของพวกเขาข้ามบริเวณหน้าอกของพวกเขาและไม่พูดถึงการกรีดตรงของเท้ากับพื้น"ผมคิดว่าเราทุกคนเห็นด้วยที่จะหยุดการกระโดดข้ามประวัติเพราะเราล้มเหลวในเรื่อง "Jongdae เริ่มยกคิ้ว"ดีในทางเทคนิคก็เพียงคุณและแบคฮยอนผู้ที่ล้มเหลว ฉันอ่าง Yi-"ลู่หานถูกตัดออก midsentence เมื่อแบคฮยอนทำให้เขาประหลาดใจโดยการวางนิ้วมือบนริมฝีปากของเขา"เงียบเจ้าหญิงน้อยของฉัน" แบคฮยอนกระซิบ แต่ดังพอสำหรับอีกสองคนจะได้ยินลู่หานตาขยายตัวกว้าง "สิ่งที่คุณไม่ได้เพียงแค่ โทรหาฉัน "ลู่หานเกลียดมันเมื่อมีคนเรียกเขาว่าชื่อที่ขัดแย้งกับความเป็นลูกผู้ชายของเขา และแบคฮยอนเพียงแค่รักลู่หานใบหน้าโกรธ"นั่นคือสิ่งที่คุณจะได้รับการกระโดดข้ามชั้นเรียนโดยไม่ต้องเราตากวาง sparkly เจ้าหญิง" และแบคฮยอนวิ่งเพื่อชีวิตของเขา* มันไม่ได้เดินได้ง่ายจากห้องเรียนเพื่อโรงอาหารโรงเรียน โดยปกตินักเรียนจะใช้เวลาน้อยกว่าสามนาทีที่จะได้รับมีและอาจจะหาที่นั่ง แต่ลู่หานและกลุ่มเพื่อนของเขาจะแตกต่างกัน นักเรียนในห้องโถงจะแห่เหนือพวกเขาเหมือนพวกเขามีชื่อเสียง (แต่พวกเขาจะพิจารณาคนดังในโรงเรียนเพื่อให้ใช่) "เฮ้ Baek! ฉันรักสิ่งที่คุณทำกับโต๊ะทำงานของนางสาวปาร์ค มันเป็นเฮฮา "เด็กที่เรียกว่าออกมาและแบคฮยอนไม่ได้พูดคำและเพียงแค่ให้เขาสูงห้า Jongdae ในทางกลับกันมีการผสมของเด็กหญิงและเด็กชายให้เขาซอง "Jongdae-ya กรุณามองมันได้สำหรับผมที่ผมจะนำเงินสดในวันพรุ่งนี้" และ Jongdae เพียงรอยยิ้มและคำตอบ "แน่ใจแน่ใจ แต่นำ ในปริมาณที่เหมาะสม ฉันไม่ให้การเปลี่ยนแปลง "ในขณะเดียวกันลู่หานและ Yixing จะหายใจไม่ออกโดยกลุ่มของพวกเขา fangirls ขวักไขว่ ให้พวกเขาของขวัญอาหารกลางวันโฮมเมดจดหมายรักลู่หานซึ่งเป็นรักว่าเป็นเพียงข้ออ้างอื่นเพื่อให้จำนวนของพวกเขา"คยองซู!" แบคฮยอนเรียกและเด็กสั้นกับตากว้างธรรมชาติลุกขึ้นยืนจากทะเลของนักเรียนในโรงอาหาร เขาได้รับการยกมือของเขาเพราะขาสั้นของเขาไม่ได้ทำจริงๆงานที่ดีกับการช่วยให้เขาได้รับความสนใจของเพื่อนของเขาJongdae มองไปทางขวาของเขาและเห็นเพื่อนของพวกเขา "มี" เขาชี้ไปยังที่นั่งใกล้หน้าต่าง "ที่ฉันเห็น คยองซู " แบคฮยอนและ Jongdae อย่างมีความสุขข้ามทางของพวกเขาไปที่โต๊ะของพวกเขาในขณะที่ลู่หานและ Yixing ตามหาตุ๊กตาที่มีผมของพวกเขาชี้ไปทุกด้านเป็นไปได้และชุดของพวกเขามีรอยย่นบนหน้า "สิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา" คยองซูถาม"ปกติ" Jongdae คำตอบ"โอ้โอเค" คยองซูไม่ได้ถามสิ่งที่และทำไมอีกครั้งเพราะลู่หานและ fangirls Yixing ของไม่ให้เหตุการณ์นี้ของของขวัญสัปดาห์ละครั้งและพวกเขามักจะเลือกวันแบบสุ่มเพื่อให้ลู่หานและ Yixing มีความคิดที่จะหลีกเลี่ยงเมื่อพวกเขาไม่ มันเป็นที่น่ากลัวลู่หานได้รับการแก้ไขผมของเขาพยายามที่จะทำให้ตัวเองอย่างน้อยครึ่งหนึ่งที่ดีก่อนที่จะเป็นเมื่อ Yixing ถามว่า "เฉินดังนั้นสิ่งที่ใหม่ได้หรือไม่" "ชื่อของฉันคือไม่เฉิน" Jongdae จ้อง"สิ่งที่เพียงแค่ตอบคำถามของฉัน" Jongdae รีดตาของเขาที่ Yixing "ดีตามที่เป็นหนึ่งในแหล่งที่มาของเราจะมีการถ่ายโอนของนักเรียนในชั้นเรียนของเรา และเขาอาจจะเข้าร่วมการประชุมสัปดาห์ถัดไป "Jongdae กล่าวว่าพยายามที่จะเปิดกล่องอาหารกลางวันลู่หานที่ได้รับจากแฟน ๆ ของเขาได้ แต่มือของเขาตบแทน Jongdae เบา ๆ ลูบมือสีแดงของเขาสดใสจากตบลู่หานทำให้เขาและเพิ่ม "และโอ้ผมได้ยินเขาค่อนข้างที่เกี่ยวข้องกับนายคิม" ลู่หานตาขยายตัวกว้าง "นาย คิมครูประวัติความเป็นมาของเราหรือไม่ "เขาถาม"ครับ" คำตอบ Jongdae ลู่หานหัวเราะ "อย่างจริงจัง ถ้าเขาเกี่ยวข้องกับนายคิมแล้วฉันเดิมพันที่เขาน่าเบื่อเป็นғυςƙ "เสียงของการเดิมพันคำที่ทำทั้งหมดของพวกเขาหยุดอยู่กับอาหารในด้านหน้าของพวกเขาแบคฮยอนยิ้ม "ฉันเดิมพันค่าตลอดทั้งสัปดาห์ของฉันที่เขาเป็น น่าเบื่อเป็นғυςƙและสวมแว่น " และทุกคนมีความสุขวางเดิมพันของพวกเขา"หวานผมจึงชนะการเดิมพันครั้งนี้" ยิ้มลู่หาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นวันที่สมบูรณ์แบบที่จะข้าม วิชาประวัติศาสตร์ ดวงอาทิตย์บนใบหน้าของลู่ฮานก็รู้สึกว่าดี ไม่สว่างเกินไป แต่ตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึง ลมเย็นอากาศ ทำให้บรรยากาศรอบๆตัวเขา

รู้สึกดีเยี่ยม ลู่ฮานคิดกับตัวเอง

เสียงของตำราและการบรรยายที่น่าเบื่อก็หมดไปชั่วคราวในลู่ฮานเป็นหน้าของชีวิตของเขาและวันก็ไม่ได้ดีขึ้น . . . . . . . จนกระทั่งเพื่อนรักของเขาขึ้นไปบนดาดฟ้าเพื่อเตือนให้ลู่ฮานของความเป็นจริงที่โรงเรียน

" ลู่หาน " Yixing เรียก " หยุดแกล้งทำเป็นหลับ ฉันรู้ว่าเธอตื่นอยู่ " Yixing คุกเข่าลงข้างเด็กหนุ่มเขย่าเขาในกระบวนการ" ผมไม่คิดว่า คุณคิมชื่นชมเราโดดเรียนอีกแล้ว งั้นไปกันเถอะ "

ลู่หานกำลังพยายามอย่างหนักที่จะละเว้น Yixing ที่หยาบคายขัดจังหวะของเขาเวลาศักดิ์สิทธิ์กับธรรมชาติ แต่ตอบไปว่า " อืม มันไม่เหมือนที่คุณคิมชื่นชมเราในชั้นเรียนของเขาเช่นกัน " ลู่หานรีดร่างกายของเขา ด้านซ้ายของเขากลับเผชิญหน้ากับเพื่อนสนิทของเขา " ไปได้แล้ว "

Yixing ส่งเสียงถอนหายใจ" ผมไม่โทษเค้าเกลียดเรา คุณเผาครึ่งโรงเรียนของเขาบันทึกปีและไม่ได้พักเลย " ลู่ฮานม้วนกลับไปหน้า Yixing , " เฮ้ อย่าทำเหมือนไม่มีอะไรจะทำบันทึก จริงๆคุณเป็นคนบงการ "

" ไม่ เป็นความคิดของแบคฮยอน ผมก็ช่วยวางแผน และคุณ และจงแดก็ทำงานสกปรกมันคือผลงานชิ้นเอก " อี้ชิงกล่าวอย่างภูมิใจแต่ขมวดคิ้วหลังจากที่เขาเห็นลู่หานกลับมาเผชิญหน้าเขาอีกครั้ง

" luhaaaaan . . . . . . . " Yixing ระงม ดึงบนลู่ฮานของปลอกคอรายได้เค้าแปลก ๆช๊อกกิ้งเสียงจากเด็ก

" แก็ค ; ไอไปไม่ไหวแล้ว " ลู่หานช็อคค่ะ , bolting ขึ้นมาจับ ลมหายใจของเขาเมื่อ Yixing ปล่อยเขาไป " แกพยายามจะฆ่าฉันғυϲƙไอเอ็นจี จางอี้ชิง ?ผมจะฟ้องคุณ "

" ไม่ ฉันพยายามที่จะทำให้คุณ จริง ดู มันได้ผล " Yixing Yixing ยิ้ม

ลู่หานให้แปลกเหมือนมันสามารถ Yixing บีบคอเพื่อนสนิทของเขาเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา และยังคงมีลักษณะเหมือนนักบุญภายหลัง แต่ยังไม่ได้บอกเค้าว่า " ฟังนะ ผมข้ามไปภาษาอังกฤษเมื่อวานผมโดดประวัติวันนี้เพื่อให้คุณไม่สามารถทำให้ฉันไปกับคุณบ๊ายบาย " ลู่หานโบกมือ

" นายไม่ไปเรียนเหรอ ? " อี้ชิงถาม พยายามที่ดีที่สุดของเขาเพื่อให้เขาสามารถทำน้องหมาตาเศร้า ตอนนี้ จริงจัง และหน้าตาต้องผิดกฎหมาย เพราะมันคืออาวุธของการจัดการ

แต่ ลู่หานก็เป็นเพื่อนกับ ใหญ่ กว่า 6 ปี แล้ว และเขาได้รับการฝึกอบรมสำหรับสถานการณ์เช่นนี้กับ

" อี้ชิงไม่ผมไม่ได้ไปเรียน " อี้ชิงหน้าเปลี่ยนจากสุนัขลูกสุนัขเศร้าหมดหนทาง เศร้า

" เอ่อ ถ้านายไม่มาฉันก็ข้ามกับคุณ " อี้ชิงบอกว่ายังมุ่ยเพราะจริงๆ ไม่ใหญ่ ต้องการที่จะเข้าร่วมชั้นเรียนประวัติศาสตร์น่าเบื่อไม่มีเพื่อนสนิทของเขา ที่ รัก โน้ตกับเคาะซื้อ

เขียนไว้ในพวกเขา" ถ้านายโดดแล้ววางลงกับผมเพราะฟ้าหน้าตาโคตรดีเลย " ลู่ฮานยิ้ม ตบที่ว่างข้างๆเขา

Yixing ยิ้มทำอะไรเขาจะบอก " คุณเสียงเหมือนคุณกำลังตรวจสอบเจี๊ยบ "

" เอ่อ ฉันว่าเมฆมีลักษณะเหมือน เจี๊ยบเด็กถ้าคุณเอียงหัวของคุณไปทางซ้าย "

" จริงๆเหรอ ? แบบนี้ "

" ไม่ เธอเอียงหัวไปซ้าย ไม่ใช่ซ้ายของฉัน "

" อะไร ? "

" ไม่เป็นไร " ลู่หานถอนหายใจ " หุบปาก และขอชื่นชมธรรมชาติ "











หลังจากนายคิม ประวัติศาสตร์ ชั้น แล้วมารอคอยมากที่สุดช่วงพักกลางวัน อี้ซิงลู่ฮานมาและลงหลังจากที่มีการอภิปรายเกี่ยวกับความต้องการของหัวใจ หัวใจๆ มองเมฆ และเมื่อได้เข้าเรียนเพื่อไปรับเพื่อน ๆของพวกเขามาทานอาหารกลางวันกับพวกเขา ดีพวกเขาไม่ได้คาดหวังอะไรมาก . . . . . . . สำนวนจำเจ .

แพคฮยอนกับจงแดยืนอยู่ในด้านหน้าของประตูเมื่อลู่หานลื่นมันเปิดไรลูกเล็กของ " คุณทำให้ฉันแปลกใจ " จาก Yixing . เพื่อนของพวกเขามีลักษณะเหมือนฉาบบนใบหน้าของพวกเขารำคาญแขนไขว้ที่หน้าอกของตนเอง และไม่ต้องพูดถึงตรงแตะเท้ากับพื้น

" ฉันคิดว่าเราตกลงกันว่าจะหยุดข้ามประวัติศาสตร์เพราะเราล้มเหลวในเรื่อง " จงแดจะเริ่มเลี้ยงคิ้ว

" จริงๆ แล้ว แค่คุณกับแพคฮยอนที่กำลังล้มเหลว ผม - อี - " ลู่หานถูกตัด midsentence เมื่อแพคฮยอนทำให้เขาประหลาดใจโดยการวางนิ้วบนริมฝีปากของเขา

" เงียบ เจ้าหญิงตัวน้อยของฉัน " แพคฮยอนกระซิบ แต่ดังพอสำหรับสองคนฟัง

ลู่หานมองขยายตัวกว้าง " เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ ? " ลู่หาน เขาไม่ชอบให้ใครเรียกเขาชื่อที่ตรงข้ามกับความเป็นลูกผู้ชายของเขา และ แพคฮยอนเพิ่ง adores ใบหน้าโกรธ ลู่หานก็

" นั่นคือสิ่งที่คุณได้รับสำหรับโดดเรียนโดยที่เรา sparkly ตากวางเจ้าหญิง " แบคฮยอนวิ่งสำหรับชีวิตของเขา .







ไม่ใช่ง่าย เดินจากห้องเรียนไปยังโรงอาหารโรงเรียน . โดยปกตินักเรียนจะใช้เวลาน้อยกว่าสามนาทีได้ และอาจหาที่นั่ง แต่ลู่หานและกลุ่มเพื่อนจะแตกต่างกัน นักเรียนในห้องโถงจะยกโขยงกว่าพวกเขาเหมือนเป็นคนดัง ( แต่พวกเขาจะถือว่าเป็นคนดังในโรงเรียนแล้วค่ะ )

" เฮ้เบค ! ฉันรักสิ่งที่คุณทำ กับโต๊ะของอาจารย์ปาร์คมันเฮฮา " เด็กชายร้องออกมาและแพคฮยอนไม่ได้พูดอะไรแค่ให้เขาสูงห้า จองแดบนมืออื่น ๆมีพวกผสมของผู้หญิงและให้ซอง " จองแดอ่า ช่วยดูให้หน่อย ผมจะเอาเงินไปพรุ่งนี้ " และจงแดก็ยิ้มและตอบ " แน่นอน แต่เอาจำนวนเงินที่ถูกต้อง ฉันไม่ให้เปลี่ยน " ในขณะเดียวกันลู่หาน และอี้ชิงจะหายใจไม่ออก โดยกลุ่ม fangirls ขวักไขว่พวกเขา การให้ของขวัญ , อาหารโฮมเมด , ความรักตัวอักษร ซึ่งลู่หานคือค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นแค่ข้ออ้างที่จะให้หมายเลขของพวกเขา .



" kyungsoo ? ! " แพคฮยอนเรียกและเด็กสั้นกับดวงตาที่เบิกกว้างของธรรมชาติลุกขึ้นจากทะเลของนักเรียนในโรงอาหารเขาถูกเลี้ยงดูด้วยมือของเขา เพราะขาของเขาสั้นไม่ได้จริงๆทำงานที่ดีกับเพื่อน ๆของเขาช่วยให้เขาได้รับความสนใจ

จองแดดูขวาของเขาและเห็นเพื่อนของพวกเขา , " นั่น " เขาชี้ไปยังที่นั่งอยู่ใกล้หน้าต่าง ผมเห็น kyungsoo "

แพคฮยอนจงแดมีความสุขและข้ามไปของพวกเขา ตารางในขณะที่ลู่หานใหญ่ และตามด้วยมองแน่นิ่งกับผมของพวกเขาชี้ไปที่ทุกด้านเป็นไปได้และเครื่องแบบรอยย่นบนหน้า " เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา " kyungsoo ถาม

" คำตอบเดิม "

จงแด" โอเค " kyungsoo ไม่ได้ถามอะไรและทำไมอีก เพราะลู่หาน Yixing เป็น fangirls และเหตุการณ์นี้ไม่ได้ทำให้ของขวัญเมื่อสัปดาห์และพวกเขามักจะเลือกวันและโดยการสุ่มเพื่อให้ลู่ฮาน Yixing ไม่มีความคิดเมื่อเพื่อหลีกเลี่ยงพวกเขา มันน่ากลัวมาก

ลู่หานกำลังซ่อมผม พยายามที่จะให้ตัวเองอย่างน้อยครึ่งที่ดีก่อนเมื่อใหญ่ ถามว่า " ดังนั้น Chen , มีอะไรใหม่ ? "

" ผมไม่ได้ชื่อเฉิน " จงแดก็

" ก็ได้ แค่ตอบคำถามของฉัน " จงแดรีดตาของเขาใน Yixing

" งั้นตามหนึ่งแหล่งที่มาของฉัน เราจะมีนักเรียนใหม่ในชั้นเรียนของเรา และเขาจะเข้าร่วม โดยในสัปดาห์หน้า " จงแดบอก พยายามเปิดกล่องลู่หานได้รับจาก fangirls ของเขา แต่ก็ใช้มือของเขาตบหน้าแทนจองแดเบาๆ ลูบมือสีแดงสดของเขาจากตบลู่หานให้เขาเพิ่ม , " โอ้ ฉันได้ยินว่าเขาค่อนข้างเกี่ยวข้องกับคุณคิม "

ลู่ฮานตาขยายตัวกว้าง " นายคิม ครูประวัติศาสตร์ " เขาถาม

" ใช่ " จงแดตอบ

ลู่ฮานหัวเราะ " จริงๆ เหรอ ถ้าเขามีความสัมพันธ์กับคุณคิม แล้วฉันเดิมพันมันน่าเบื่อғυϲƙ " เสียงของคำว่าทำทั้งหมดของพวกเขาหยุดอาหารในด้านหน้าของพวกเขา grins แพคฮยอน

" ฉันเดิมพันฉันทั้งอาทิตย์เผื่อเขาเบื่อเป็นғυϲƙและสวมแว่นตา "

และทุกคนมีความสุข วางของพวกเขา เดิมพัน .

" หวาน ฉันชนะพนัน " ลู่หาน grins