Individuals in both registries were

Individuals in both registries were similar in body mass index (mean 27 kg/m2
),
percent with obesity (25%) and gender (48% male). In T1DX there was longer diabetes duration
(32.3 vs. 28.8 years), greater use of antihypertensive medications (including ACE-I and ARBs;
85% vs 62%), statins (68% vs 40%), aspirin (77% vs 21%), insulin pumps (58% vs. 18%), and
less smoking (7% vs. 10%); lower adjusted mean LDL-cholesterol (84 vs. 109 mg/dL), and
lower adjusted mean systolic and diastolic blood pressures (128 vs. 136 and 68 vs. 74 mmHg);
fewer myocardial infarctions (6% vs. 9% [99% CI of difference, 1% to 5%]), strokes (2% vs. 8%
[3% to 7%]), microvascular complications including microalbuminuria (17% vs. 44% [22% to
32%]) but increased depression (16.1% vs. 8.7%). Adjusted mean HbA1c levels were similar
(7.5% 58 mmol/mol)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บุคคลในรีจิสทรีทั้งสองก็เป็นดัชนีมวลกาย (หมายถึง 27 kg/m2),ร้อยละกับโรคอ้วน (25%) และเพศ (เพศชาย 48%) ใน T1DX มีเป็นระยะเวลานานโรคเบาหวาน(32.3 เจอ 28.8 ปี), ใช้ยาลดความดันโลหิตสูง (รวมทั้งเอ-ฉันและ ARBs85% vs 62%), statins (68% vs 40%), แอสไพริน (77% เทียบกับ 21%) อินซูลินปั๊ม (58% เทียบกับ 18%), และสูบบุหรี่น้อยลง (7% เทียบกับ 10%) ต่ำปรับปรุงหมายถึง LDL-คอเลสเตอร (84 เจอ 109 mg/dL), และปรับปรุงต่ำกว่าเฉลี่ย systolic และ diastolic เลือดดัน (128 กับ 136 และ 68 เจอ 74 mmHg);infarctions กล้ามเนื้อหัวใจ (6% เทียบกับ 9% [99% CI ของความแตกต่าง 1-5%]) จังหวะ (2% กับ 8% น้อยลง[3% ถึง 7%]), ภาวะแทรกซ้อน microvascular microalbuminuria (17% เทียบกับ 44% [22% รวมถึง32%]) แต่ภาวะซึมเศร้าเพิ่มขึ้น (16.1% เทียบกับ 8.7%) ก็เป็นระดับ HbA1c หมายถึงปรับปรุง(7.5% 58 มิลลิโมล/โมล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุคคลในการลงทะเบียนทั้งสองมีความคล้ายคลึงกันในดัชนีมวลกาย (เฉลี่ย 27 กก. / m2
)
ร้อยละกับโรคอ้วน (25%) และเพศ (48% ชาย) ใน T1DX มีระยะเวลานานโรคเบาหวาน
(32.3 เทียบกับ 28.8 ปี) ส่วนใหญ่ที่ใช้ยาลดความดันโลหิต (รวม ACE-I และ ARBs;
85% เทียบกับ 62%) ยากลุ่ม statin (68% เทียบกับ 40%), แอสไพริน (77% เทียบกับ 21 %) อินซูลินเครื่องปั๊มน้ำ (58% เทียบกับ 18%) และ
การสูบบุหรี่น้อยลง (7% เมื่อเทียบกับ 10%); ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยที่ปรับ LDL คอเลสเตอรอล (84 เทียบกับ 109 mg / dL) และ
ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยที่ปรับ systolic และ diastolic ความดันเลือด (128 กับ 136 และ 68 เทียบกับ 74 มิลลิเมตรปรอท);
น้อยหัวใจขาดเลือด (6% เมื่อเทียบกับ 9% [99 % CI ของความแตกต่าง, 1% ถึง 5%]) จังหวะ (2% เทียบกับ 8%
[3% ถึง 7%]) ภาวะแทรกซ้อน microvascular รวมทั้ง microalbuminuria (17% เทียบกับ 44% [22% ถึง
32%]) แต่ เพิ่มขึ้นภาวะซึมเศร้า (16.1% เทียบกับ 8.7%) ปรับระดับ HbA1c เฉลี่ยใกล้เคียงกัน
(7.5% 58 มิลลิโมล / mol)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุคคลในรีจิสทรีทั้งสองมีความคล้ายคลึงกันในดัชนีมวลร่างกาย ( หมายถึง 27 กิโลกรัม / ตารางเมตร)เปอร์เซ็นต์กับโรคอ้วน ( 25% ) และเพศ ( ชายร้อยละ 48 ) ใน t1dx มีระยะเวลานานกว่า โรคเบาหวาน( 32.3 และ 28.8 ปี ) ใช้มากกว่า ( รวมถึงเวอร์ตติ้งในการรักษาภาวะแทรกซ้อนโรคความดันโลหิตสูง และ arbs ;85% vs ร้อยละ 62 ) , สเตติน ( 68 % และ 40 % ) แอสไพริน ( 77% และ 21% ) , ปั๊มอินซูลิน ( 58 % เทียบกับ 18% ) , และการสูบบุหรี่น้อยลง ( 7 % และ 10 % ) ; ลดปรับหมายถึงคอเลสเตอรอล ( 84 vs 109 mg / dl ) และลดปรับหมายถึงค่าเฉลี่ยความดันโลหิตตัวบนและตัวล่าง ( 128 กับ 136 และ 68 และ 74 มิลลิเมตรปรอท )น้อยลง กล้ามเนื้อหัวใจ infarctions ( 6% และ 9% [ 99% CI ของความแตกต่าง 1% ถึง 5% ) , จังหวะ ( 2% เทียบกับร้อยละ 8[ 3 % เป็น 7% ] ) เกิดภาวะ ได้แก่ โรคไต ( ร้อยละ 17 และร้อยละ 44 [ 22 %32 % ] ) แต่เพิ่มภาวะซึมเศร้า ( ร้อยละ 16.1 และ 8.7% ) 1 ) ปรับระดับกันหมายถึง( 7.5 % 58 มิลลิโมล / โมล )