As there is no cross-protection bet

As there is no cross-protection between the four dengue serotypes, and because of the possibility of immune enhancement by monotypic antibody leading to DHF with subsequent natural infections, the control of dengue will be possible only after an efficient tetravalent vaccine has been developed. This means a vaccine that protects against all four dengue serotypes. The most favored strategy is to develop a live vaccine. Attenuation was obtained by repeated passage of wild-type strains of dengue viruses in cell culture. The difficulty in this approach has been to find the correct balance between insufficient attenuation and over-attenuation of the candidate vaccine strains, as criteria of virus attenuation in vitro, such as small plaque phenotype and temperature-sensitive growth, do not appear to be predictive of attenuation in vivo. In addition, whereas monovalent attenuated vaccine lots showed good immunogenicity, their combination into a tetravalent vaccine initially generated disappointing immunogenicity results, due to a phenomenon of interference between strains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีการข้ามป้องกันระหว่าง serotypes ไข้เลือดออก 4 และเนื่องจากสามารถเพิ่มประสิทธิภาพภูมิคุ้มกันโดยแอนติบอดี monotypic นำ DHF กับการติดเชื้อตามธรรมชาติต่อมา การควบคุมไข้เลือดออกจะเป็นไปได้หลังจากได้รับการพัฒนาเป็นวัคซีน tetravalent มีประสิทธิภาพ นี้หมายถึง วัคซีนที่ป้องกันทั้งหมดสี่ป่วย serotypes กลยุทธ์ชื่นชอบมากที่สุดคือการ พัฒนาวัคซีนสด อ่อนได้รับตามกาลซ้ำป่าชนิดสายพันธุ์ของไวรัสไข้เลือดออกในงานเพาะเลี้ยงเซลล์ ความยากในวิธีการนี้มีการหาสมดุลระหว่างอ่อนไม่เพียงพอและเกินค่าลดทอนของสายพันธุ์วัคซีน ผู้สมัครต้องเป็นเงื่อนไขของการเพาะเลี้ยงไวรัสอ่อน เช่นหินปูนขนาดเล็ก phenotype และอุณหภูมิความเจริญเติบโต ไม่ปรากฏงานของอ่อนในสัตว์ทดลอง นอกจากนี้ ขณะ monovalent ไฟฟ้าเคร...วัคซีนจำนวนมากพบ immunogenicity ดี ชุดของพวกเขาเป็นวัคซีน tetravalent เริ่มขึ้น immunogenicity ผลลัพธ์ย่อม เนื่องจากปรากฏการณ์ของสัญญาณรบกวนระหว่างสายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ไม่มีการป้องกันข้ามระหว่างสี่สายพันธุ์ไข้เลือดออกและเพราะความเป็นไปได้ของการเพิ่มประสิทธิภาพของระบบภูมิคุ้มกันโดยแอนติบอดี monotypic ที่นำไปสู่​​โรคไข้เลือดออกมีการติดเชื้อตามธรรมชาติที่ตามมาของการควบคุมโรคไข้เลือดออกจะเป็นไปได้เท่านั้นหลังจากวัคซีน tetravalent ที่มีประสิทธิภาพได้รับการพัฒนา ซึ่งหมายความว่าวัคซีนที่ป้องกันทั้งสี่สายพันธุ์ไข้เลือดออก กลยุทธ์ที่ชื่นชอบมากที่สุดคือการพัฒนาวัคซีนที่มีชีวิตอยู่ การลดทอนที่ได้รับจากทางซ้ำของสายพันธุ์ป่าชนิดของไวรัสไข้เลือดออกในเซลล์เพาะเลี้ยง ความยากลำบากในแนวทางนี้ได้รับการหาสมดุลที่ถูกต้องระหว่างการลดทอนไม่เพียงพอและมากกว่าการลดทอนของสายพันธุ์วัคซีนที่เป็นเกณฑ์ของการลดทอนไวรัสในหลอดทดลองเช่นฟีโนไทป์คราบจุลินทรีย์ที่มีขนาดเล็กและการเจริญเติบโตไวต่ออุณหภูมิไม่ปรากฏที่จะคาดการณ์ ของการลดทอนในร่างกาย นอกจากนี้ในขณะที่จาง monovalent จำนวนมากแสดงให้เห็นว่าวัคซีนภูมิคุ้มกันที่ดีรวมกันของพวกเขาเป็นวัคซีน tetravalent ที่สร้างขึ้นครั้งแรกผลภูมิคุ้มกันที่น่าผิดหวังเนื่องจากปรากฏการณ์ของการรบกวนระหว่างสายพันธุ์