ฺBan Bat CommunityThe Ban Bat commu

ฺBan Bat Community

The Ban Bat community is the first and only community where the locals still earn a living making monk's alms-bowls.

The alms-bowls from Ban Bat are entirely hand-made following to the monk’s disciplines. This community was founded since the Ayutthaya era which was one of the eras where Buddhism was very prosperous. The villagers in Klong Bart Pra district at Ayutthaya worked as craftsmen who made monk's alms-bowls. After the Ayutthaya city was fell in 1767, they moved to live near the walls of the Rattanakosin city.

Later, King Rama I established Bangkok as the capital city. In 1783, the city plan was revised. Because of the loud noise caused by the making of monk's alms-bowls, the community was then moved to the Main Poon junction, the current location.

Most of the villagers kept making monk's alms-bowls until 1971. A bad luck struck them. The government allowed building factories to produce monk's alms-bowls. The alms-bowls from conveyers were a lot cheaper than theirs. So most of the retail shops changed to buy the alms-bowls from the factories. The only customers left were forest temple monks who were really strict to the disciplines. Many villagers had to quit their job because of insufficient incomes. The hand-made alms-bowls almost disappeared from Thailand.

But then the sky was opened again. In 2001, Chanchai Wamasiri, the director of Pom Prab Sattru Pie district, started to preserve the hand-made alms-bowls by bringing tourists to see the techniques. So he gathered five groups of the alms-bowls makers who are still working till today. Many families open their house to welcome tourists to see how they make alms-bowls. The unique characteristic of Ban Bat’s alms-bowls is they sound like a big bell when being knocked. This sound will always be heard everytime we enter this community. It is like a communal anthem, inviting tourists to find the source and reach this cultural legacy.

Apart from the monk’s alms-bowls, Ban Bat also has a Thai dancer band which was famous when Field Marshal Plaek Phibunsongkhram was the prime minister. The villagers in the past also wrote almost 100 Thai dance songs which were patented and published.

The locals of Ban Bat believe a hermit Khon head lives a sacred being that protects the community. At the center of the community, there is a shrine of พ่อปู where everyone pays respect to and arranges an annual ceremony during Songkran’s days.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุมชนบ้านค้างคาวชุมชนบ้านบาตรเป็นครั้งแรกและเฉพาะชุมชนที่ชาวบ้านยังคงได้รับทานของชีวิตทำให้พระชามชามทานจากบ้านบาตรมีทั้งทำด้วยมือต่อไปสาขาพระสงฆ์ ชุมชนนี้ก่อตั้งขึ้นตั้งแต่สมัยอยุธยาซึ่งเป็นหนึ่งในยุคที่พุทธศาสนากำลังเจริญรุ่งเรืองมาก ชาวบ้านย่านคลอง Bart พระที่อยุธยาทำงานเป็นช่างที่ทำพระของทานชาม หลังจากอยุธยาเมืองลดลงในปี 1767 พวกเขาย้ายไปอาศัยอยู่ใกล้กำแพงเมืองรัตนโกสินทร์ภายหลัง พระเจ้ารามที่ฉันก่อตั้งกรุงเทพเป็นเมืองหลวง ในค.ศ. 1783 แก้ไขปรับปรุงผังเมือง เนื่องจากเสียงดังที่เกิดจากการทำทานของพระภิกษุสงฆ์ชาม ชุมชนแล้วถูกย้ายไปแยกหลักพูน ตำแหน่งปัจจุบันส่วนใหญ่ชาวบ้านเก็บไว้ทำของพระทานชามจนถึงปี 1971 โชคไม่ดีหลงพวกเขา รัฐบาลอนุญาตให้สร้างโรงงานผลิตของพระทานชาม ชามทานจากสายพานลำเลียงถูกมากถูกกว่าพวกเขา เปลี่ยนแปลงมากที่สุดของร้านค้าปลีกจะซื้อชามทานจากโรงงาน ด้านซ้ายเฉพาะลูกค้าถูกพระวัดป่าที่เข้มงวดจริง ๆ กับสาขาวิชา ชาวบ้านมีการออกจากงานเนื่องจากรายได้ไม่เพียงพอ ทานชามทำมือเกือบหายไปจากประเทศไทยแต่แล้ว ท้องฟ้าเปิดอีกครั้ง ในปี 2001 ชาญชัย Wamasiri ผู้อำนวยการเขตป้อมยาพ่ายพาย เริ่มต้นการรักษาทานชามทำมือ โดยนำนักท่องเที่ยวเพื่อดูเทคนิคการ เพื่อให้เขารวบรวม 5 กลุ่มของเครื่องชงทานชามที่ยังคงทำงาน จนถึงวันนี้ หลายครอบครัวเปิดบ้านต้อนรับนักท่องเที่ยวเพื่อดูว่าพวกเขาทำทานชาม ลักษณะเฉพาะของบ้านบาตรทานชามเป็นพวกเขาเสียงเหมือนระฆังใหญ่เมื่อถูกเคาะ เสียงนี้มักจะได้ยินทุกครั้งที่เราป้อนชุมชนนี้ เช่นเพลงชาติส่วนกลาง เชิญชวนนักท่องเที่ยวเพื่อค้นหาแหล่ง และถึงมรดกทางวัฒนธรรมนี้ได้นอกจากพระสงฆ์ทานชาม บ้านบาตรยังมีวงดนตรีไทยนักเต้นที่มีชื่อเสียงเมื่อจอมพลแปลกพิบูลสงครามเป็นนายกรัฐมนตรี ชาวบ้านในอดีตเขียนรำไทยเกือบ 100 เพลงซึ่งได้จดสิทธิบัตร และเผยแพร่ชาวบ้านของบ้านบาตรเชื่อฤาษีหัวโขนอยู่การศักดิ์สิทธิ์ที่ปกป้องชุมชน ศูนย์กลางของชุมชน มีศาลของพ่อปูที่ทุกคนจ่ายเคารพ และจัดเป็นพิธีประจำปีในช่วงวันสงกรานต์ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฺบ้านบาตรชุมชน

ชุมชนบ้านบาตรเป็นชุมชนที่แรกและที่เดียวที่ชาวบ้านยังคงได้อาศัยอยู่ทำให้พระบาตร.

บาตรจากบ้านบาตรมีทั้งมือทำต่อไปนี้สาขาของพระภิกษุสงฆ์ ชุมชนแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นมาตั้งแต่สมัยอยุธยาซึ่งเป็นหนึ่งในยุคที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมาก ชาวบ้านในย่านคลอง Bart พระที่อยุธยาทำงานเป็นช่างฝีมือที่ทำพระบาตร หลังจากที่เมืองอยุธยาได้รับการลดลงในปี 1767 พวกเขาย้ายไปอาศัยอยู่ใกล้กำแพงเมืองกรุงรัตนโกสินทร์ได้.

ต่อมารัชกาลที่จัดตั้งขึ้นในกรุงเทพฯเป็นเมืองหลวง ใน 1783 ผังเมืองถูกแก้ไข เพราะเสียงดังที่เกิดจากการทำพระบาตรชุมชนจากนั้นก็ย้ายไปอยู่ที่สถานีชุมทางหลักพูนตำแหน่งปัจจุบัน.

ชาวบ้านส่วนใหญ่ยังคงสร้างพระบาตรจนถึงปี 1971 โชคไม่ดีพวกเขาหลง รัฐบาลได้รับอนุญาตให้สร้างโรงงานเพื่อผลิตพระบาตร บาตรจาก conveyers เป็นจำนวนมากที่ถูกกว่าพวกเขา ดังนั้นส่วนใหญ่ของร้านค้าปลีกที่มีการเปลี่ยนแปลงที่จะซื้อบาตรจากโรงงาน ลูกค้าเดียวที่เหลืออยู่ของพระสงฆ์วัดป่าที่เป็นจริงอย่างเข้มงวดเพื่อให้สาขาวิชา ชาวบ้านหลายคนต้องลาออกจากงานของพวกเขาเพราะรายได้ไม่เพียงพอ บาตรที่ทำด้วยมือเกือบจะหายไปจากประเทศไทย.

แต่แล้วฟ้าก็เปิดอีกครั้ง ในปี 2001, ชาญชัย Wamasiri ผู้อำนวยการเขตพื้นที่ Pom Prab Sattru พายเริ่มที่จะรักษาทำมือบาตรโดยนำนักท่องเที่ยวไปดูเทคนิค ดังนั้นเขาจึงรวมตัวกันห้ากลุ่มผู้ผลิตบาตรที่ยังคงทำงานจนถึงวันนี้ หลายครอบครัวเปิดบ้านของพวกเขาที่จะต้อนรับนักท่องเที่ยวที่จะดูว่าพวกเขาทำบาตร ลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ของบ้านบาตรของบาตรคือพวกเขาเสียงเหมือนระฆังใหญ่เมื่อถูกเคาะ เสียงนี้จะมักจะได้ยินทุกครั้งที่เราใส่ชุมชนแห่งนี้ มันเป็นเหมือนเพลงของชุมชนเชิญชวนนักท่องเที่ยวที่จะหาแหล่งที่มาและการเข้าถึงมรดกทางวัฒนธรรมนี้.

นอกเหนือจากพระบาตร, บ้านบาตรนอกจากนี้ยังมีวงดนตรีนักเต้นไทยซึ่งเป็นที่รู้จักเมื่อจอมพลแปลกพิบูลสงครามเป็นนายกรัฐมนตรี ชาวบ้านในอดีตยังเขียนเกือบ 100 เพลงรำไทยซึ่งได้รับการจดสิทธิบัตรและการตีพิมพ์.

ชาวบ้านบ้านค้างคาวเชื่อฤาษีขอนแก่นหัวชีวิตความเป็นอยู่ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยปกป้องชุมชน ที่เป็นศูนย์กลางของชุมชนที่มีศาลเจ้าที่ของพ่อปูที่ทุกคนให้ความเคารพและจัดให้มีพิธีประจำปีในช่วงวันสงกรานต์