For many years, dividends and share

For many years, dividends and share repurchases had very different tax consequences.
The dividends that investors received were generally taxed at ordinary
income tax rates. Therefore, if a firm paid $10 million in dividends, that payout
would trigger significant tax liabilities for the firm’s shareholders (at least those
subject to personal income taxes). On the other hand, when firms repurchased
shares, the taxes triggered by that type of payout were generally much lower.There were several reasons for this. Only those shareholders who sold their shares as part
of the repurchase program had any potential tax liability. Shareholders who did not
participate did not owe any taxes. Furthermore, some shareholders who did participate
in the repurchase program might not owe any taxes on the funds they received if they were tax-exempt institutions or if they sold their shares at a loss.
Finally, even those shareholders who participated in the repurchase program and
sold their shares for a profit paid taxes only at the (usually lower) capital gains tax
rate, and even that tax only applied to the gain, not to the entire value of the shares
repurchased. Consequently, investors could generally expect to pay far less in taxes
on money that a firm distributed through a share repurchase compared to money
paid out as dividends. That differential tax treatment in part explains the growing
popularity of share repurchase programs in the 1980s and 1990s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี เงินปันผล และหุ้นใน repurchases มีผลภาษีแตกต่างกันมากเงินปันผลที่นักลงทุนรับได้โดยทั่วไปคิดที่ธรรมดาอัตราภาษีเงินได้ ดังนั้น ถ้าบริษัทจ่าย $10 ล้านที่จ่าย เงินปันผลจะทำให้เกิดหนี้สินภาษีสำคัญผู้ถือหุ้นของบริษัท (น้อยเหล่านั้นเรื่องภาษีเงินได้ส่วนบุคคล) บนมืออื่น ๆ เมื่อบริษัท repurchasedหุ้น ทริกเกอร์ โดยที่ชนิดของการชำระภาษีต่ำมากโดยทั่วไปมีหลายเหตุผลสำหรับการนี้ เฉพาะหุ้นที่ขายหุ้นของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของการปรับ โปรแกรมมีภาระภาษีใด ๆ อาจเกิดขึ้น ผู้ถือหุ้นที่ไม่เข้าร่วมไม่ค้างชำระภาษีใด ๆ นอกจากนี้ ผู้ถือหุ้นบางคนได้มีส่วนร่วมในการปรับ โปรแกรมอาจไม่ค้างชำระภาษีใด ๆ เกี่ยวกับเงินที่ได้รับก็ได้ยกเว้นภาษีสถาบัน หรือ ถ้าจะขายหุ้นที่ขาดทุนแม้ผู้ถือหุ้นที่เข้าร่วมในโปรแกรมปรับสุดท้าย และขายหุ้นสำหรับกำไรจ่ายภาษีเฉพาะภาษีกำไรทุน (มักจะต่ำกว่า)อัตรา และแม้แต่ภาษีที่ใช้กับกำไร ไม่ให้มูลค่าของหุ้นทั้งหมดrepurchased ดังนั้น นักลงทุนสามารถโดยทั่วไปคาดว่าจะจ่ายภาษีน้อยที่สุดในในเงินที่บริษัทแจกผ่านปรับหุ้นเปรียบเทียบกับเงินจ่ายเป็นเงินปันผล รักษาภาษีส่วนที่ได้อธิบายการเจริญเติบโตในส่วนความนิยมของโปรแกรมปรับหุ้นในแถบเอเชีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายปีที่ผ่านเงินปันผลและการซื้อหุ้นคืนได้แตกต่างกันมากผลกระทบภาษี.
เงินปันผลที่นักลงทุนได้รับการถูกหักภาษีทั่วไปที่สามัญ
อัตราภาษีรายได้ ดังนั้นหาก บริษัท จ่าย $ 10 ล้านคนในการจ่ายเงินปันผลที่จ่ายเงิน
จะเรียกหนี้สินภาษีที่สำคัญสำหรับผู้ถือหุ้นของ บริษัท (อย่างน้อยผู้ที่
อาจมีการเสียภาษีรายได้ส่วนบุคคล) ในทางตรงกันข้ามเมื่อ บริษัท ซื้อคืน
หุ้นภาษีที่เรียกโดยประเภทของการจ่ายเงินที่มี lower.There มากโดยทั่วไปถูกหลายสาเหตุนี้ เฉพาะผู้ถือหุ้นที่ได้ขายหุ้นของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง
ของโปรแกรมการซื้อคืนมีภาระภาษีที่อาจเกิดขึ้น ผู้ถือหุ้นที่ไม่ได้
มีส่วนร่วมไม่ได้เป็นหนี้ภาษีใด ๆ นอกจากนี้ผู้ถือหุ้นบางส่วนที่ไม่เข้าร่วม
ในโครงการซื้ออาจจะไม่เป็นหนี้ภาษีใด ๆ เกี่ยวกับเงินที่พวกเขาได้รับว่าพวกเขาเป็นสถาบันรับการยกเว้นภาษีหรือถ้าพวกเขาขายหุ้นของพวกเขาที่สูญเสีย.
สุดท้ายแม้ผู้ถือหุ้นที่เข้าร่วมในโครงการซื้อและ
ขายหุ้นของพวกเขาสำหรับกำไรจ่ายภาษีเฉพาะที่ (มักจะต่ำกว่า) ทุนกำไรภาษี
อัตราและแม้กระทั่งภาษีที่นำมาใช้ในการรับไม่ได้ที่จะมีมูลค่าทั้งหมดของหุ้น
ที่ซื้อคืน ดังนั้นนักลงทุนทั่วไปสามารถคาดว่าจะจ่ายน้อยกว่าในภาษี
ในเงินที่ บริษัท จัดจำหน่ายผ่านโครงการซื้อหุ้นคืนเมื่อเทียบกับเงิน
ที่จ่ายออกไปเป็นเงินปันผล รักษาภาษีที่แตกต่างกันในส่วนนี้จะอธิบายถึงการเจริญเติบโต
ความนิยมของโปรแกรมการซื้อหุ้นคืนในช่วงปี 1980 และปี 1990

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายปี ปันผล และหุ้นที่มีอัตราภาษีผลแตกต่างกันมาก .
เงินปันผลที่นักลงทุนได้รับโดยทั่วไปเสียภาษีในอัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาธรรมดา

ดังนั้น ถ้าบริษัทจ่าย $ 10 ล้านในการจ่ายเงินปันผล ซึ่งจะทำให้เกิดหนี้สินทางภาษีอย่างมีนัยสำคัญ
สำหรับผู้ถือหุ้นของบริษัท ( อย่างน้อยพวก
เรื่องภาษีเงินได้ส่วนบุคคล ) บนมืออื่น ๆเมื่อ บริษัท ซื้อคืนหุ้น
, ภาษีถูกทริกเกอร์ โดยประเภทของการจ่ายเงินโดยทั่วไป มาก กว่า มีหลายเหตุผลสำหรับเรื่องนี้ มีแต่พวกผู้ถือหุ้นขายหุ้นเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมซื้อคืน
มีภาระภาษีใด ๆที่อาจเกิดขึ้น ผู้ถือหุ้นที่ไม่ได้
เข้าร่วมไม่ได้เป็นหนี้ภาษีใด ๆ โดยมีผู้ถือหุ้นที่ได้มีส่วนร่วม
ในโปรแกรม แต่ไม่อาจเป็นหนี้ภาษีใด ๆที่เงินที่พวกเขาได้รับถ้าพวกเขาได้รับการยกเว้นภาษีสถาบันหรือถ้าพวกเขาขายหุ้นของพวกเขาที่สูญเสีย .
ในที่สุด แม้แต่พวกผู้ถือหุ้นที่เข้าร่วมโปรแกรมซื้อขายหุ้นและ
สำหรับกำไรจ่ายภาษีเท่านั้นที่ ( มักจะลดอัตราภาษีผลได้จากทุน
) และแม้กระทั่งที่ภาษีเท่านั้นใช้เพื่อเพิ่มไม่ค่าทั้งหมดของหุ้นที่ซื้อคืน
. ดังนั้น นักลงทุนโดยทั่วไปคาดว่าจะจ่ายน้อยกว่าในภาษี
บนเงินที่ บริษัท จัดจำหน่ายผ่านหุ้นซื้อคืนเมื่อเทียบกับ เงินที่จ่ายเป็นเงินปันผล
. ภาษีที่แตกต่างกันการรักษาในส่วนที่อธิบายถึงความนิยมของโปรแกรมการซื้อคืนหุ้น
ใน 1980s และ 1990s .