I saw how they died… I saw how they

I saw how they died… I saw how they got torn apart in front of my eyes… I laughed as they died… I was happy… I was insane… I was a child… The insanity passed… But… Now it's coming back… I can't control myself anymore… I start laughing in random situations… I start strangling the people around me… I never feel safe… Especially in the dark… Now, in my dark room, in the night, with my head on my knees, I still feel unsafe. My headache isn't going away, in fact, it's getting worse. I feel the tears that are falling down my cheeks; I can't hold them back… I'm talking to Oto-san to calm down, as I usually do "Oto-san… why is this happening to me…?" I thought. "Because of your new powers…" I heard him answer. I hated my new powers. I know they make me strong, and now I'm the strongest being in the universe, and I'm taller, faster, crazier… I looked through the window with my tear filled eyes. I saw how the night was calm. I wished that I would be that calm again, but that will never happen… Never …

I leaned my back against the wall and closed my eyes. The tears didn't stop flowing. I felt my heart beating fast. I tried to calm down… Didn't work… Nothing worked basically. I'm insane, and I had to deal with it. I know that fact and I accepted it, but that doesn't mean that it doesn't hurt… I opened my eyes and looked at my bandaged up hands. I un-bandaged them and looked at them. Five hols in each one… I made those holes myself, using ten nails and a hammer. I did that after hurting Kakarot with the power that wasn't even mine. I tour the bandages off that were covering my chest and shoulders. Scars, scratch marks, bite marks, pieces of flesh missing in some places, and my right shoulder didn't have any meat or flesh on it – there was only bones there. I don't know where any of these scars came from. Every morning I find a new one on my body somewhere. I always wore a bandage over my left eye. What happened on that eye is too gruesome even for me. And, unlike the scars on my chest, I perfectly remember how I got that. My body shivered just of the thought of that. I want to be the man I once was… But that will never happen… Never…

I heard voices around me, but they were far away from me, I couldn't make out what they were saying. I don't know who they are, but I've gotten used to them. I place my head on my knees again and close my eyes. The tears still don't stop… Damn' it… When I'm with everyone else, I act like I'm still angry, like I was before, but actually I'm scared… Scared that I won't hurt them… "I don't want to be like this…" I thought and sobbed, but I know that that will never happen. I remember how my life used to be so simple, but now I'm living in fear… Fear of myself. I hear how the voices get louder, and suddenly I hear how someone starts scratching the wall, like trying to get to me. I lifted my head, and saw two hands appear behind me, ready to grab me. I got scared and dashed forward. I look behind – nothing there. Just another thing I go through every day. All this because of my insanity. I sight and bandage up my hands and chest and shoulders again. I sat on the ground and brushed the tears away. Suddenly I heard how someone opened my door. I acted like I didn't see or hear that. I look blankly in front of me. I hear a familiar voice say "Geta…?" I knew who that was. My best friend… My worst enemy… My rival… Kakarot. I don't say anything; I still act like I don't see anything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเห็นว่าการเสียชีวิต... ผมเห็นว่าพวกเขาได้ขาดออกจากกันหน้าตา... ผมหัวเราะ ตามเขาเสียชีวิต... ผมมีความสุข... ผมบ้า... ผมเด็ก... บ้าที่ผ่าน... แต่... ตอนนี้ มันจะกลับมา... ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองอีกต่อไป... ผมเริ่มหัวเราะในสถานการณ์ที่สุ่ม... ฉันเริ่ม strangling คนรอบตัว... ไม่เคยรู้สึกปลอดภัย... โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมืด... ตอนนี้ ในห้องมืด ในเวลากลางคืน มีหัวบนหัวเข่าของฉัน ของฉันยังสบาย ฉันปวดหัวไม่ไป ในความเป็นจริง มันเริ่มแย่ รู้สึกน้ำตาที่จะล้มลงแก้มของฉัน ฉันไม่สามารถเก็บพวกเขากลับ... ฉันพูดกับออโต้ซังสงบ เป็นปกติ "ออโต้ซัง...เหตุนี้เกิดขึ้นกับฉัน... ? " ฉันคิดว่า "เพราะอำนาจของคุณใหม่..." ผมได้ยินเขาตอบ ผมขี้เกียจอำนาจใหม่ของฉัน ฉันรู้ว่า พวกเขาที่ทำให้ผมแข็งแรง และตอนนี้ ฉันแข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล และผมสูง เร็ว crazier ... ผมมองผ่านหน้าต่างกับตาน้ำตาที่เต็มไป ผมเห็นว่าคืนสงบ ผมปรารถนาว่า ฉันจะเป็นที่สงบอีกครั้ง แต่ไม่เคยเกิดขึ้น... ไม่เคย...พิงหลังกับกำแพง และปิดตา น้ำตายังไม่หยุดไหล ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันตีอย่างรวดเร็ว พยายามสงบสติอารมณ์... ไม่ได้ทำงาน... ไม่ทำงานโดยทั่วไป ฉันบ้า และผมจะจัดการกับมัน ฉันรู้ว่าความจริงนั้น และยอมรับมัน แต่ไม่ได้หมายความ ว่า มันไม่เจ็บ... เปิดตา และมองมือ bandaged ค่าของฉัน ฉัน bandaged ไม่มองพวกเขา และพวกเขา Hols ห้าในแต่ละ... ทำที่หลุมตัวเอง เล็บสิบและค้อน ฉันไม่ว่าหลังจากทำร้าย Kakarot อำนาจที่ยังไม่ได้ฉัน ฉันท่องเที่ยวการใช้ผ้าพันแผลปิดที่ถูกครอบคลุมไหล่และหน้าอกของฉัน รอยแผลเป็น รอยขีดข่วนเครื่องหมาย เครื่องกัด ชิ้นเนื้อขาดหายไปในบางสถาน และไหล่ขวาของฉันไม่มีเนื้อหรือเนื้อบน – มีเพียงกระดูกมีการ ผมไม่ทราบว่ามีรอยแผลเป็นเหล่านี้มาจากไหน ทุกเช้าหาอันใหม่ในร่างกายของฉันอยู่ ผมมักจะใส่ผ้าพันแผลเหนือตาซ้ายของฉัน สิ่งที่เกิดขึ้นในตาที่จะสยดสยองเกินไปสำหรับฉัน ก ซึ่งแตกต่างจากรอยแผลเป็นบนหน้าอกของฉัน ฉันสมบูรณ์จำวิธีได้ที่ Shivered ร่างกายของฉันเพียงแค่ความคิดที่ อยากให้ คนที่ผมเคย... แต่ที่จะไม่เกิดขึ้น... ไม่เคย...I heard voices around me, but they were far away from me, I couldn't make out what they were saying. I don't know who they are, but I've gotten used to them. I place my head on my knees again and close my eyes. The tears still don't stop… Damn' it… When I'm with everyone else, I act like I'm still angry, like I was before, but actually I'm scared… Scared that I won't hurt them… "I don't want to be like this…" I thought and sobbed, but I know that that will never happen. I remember how my life used to be so simple, but now I'm living in fear… Fear of myself. I hear how the voices get louder, and suddenly I hear how someone starts scratching the wall, like trying to get to me. I lifted my head, and saw two hands appear behind me, ready to grab me. I got scared and dashed forward. I look behind – nothing there. Just another thing I go through every day. All this because of my insanity. I sight and bandage up my hands and chest and shoulders again. I sat on the ground and brushed the tears away. Suddenly I heard how someone opened my door. I acted like I didn't see or hear that. I look blankly in front of me. I hear a familiar voice say "Geta…?" I knew who that was. My best friend… My worst enemy… My rival… Kakarot. I don't say anything; I still act like I don't see anything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเห็นว่าพวกเขาจะตาย ... ผมเห็นว่าพวกเขาได้ฉีกขาดออกจากกันในสายตาของฉัน ... ฉันหัวเราะที่พวกเขาเสียชีวิต ... ฉันมีความสุข ... ฉันเป็นคนบ้า ... ฉันเป็นเด็ก ... บ้าผ่านไป ... แต่ ... ตอนนี้ก็กลับมา ... ฉัน ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป ... ฉันเริ่มหัวเราะในสถานการณ์ที่สุ่ม ... ผมเริ่มบีบคอคนรอบตัวฉัน ... ฉันไม่เคยรู้สึกปลอดภัย ... โดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่มืด ... ตอนนี้ในห้องมืดของฉันในเวลากลางคืนโดยมีหัวของฉันบนหัวเข่าของฉัน ฉันยังคงรู้สึกไม่ปลอดภัย อาการปวดหัวของฉันจะไม่ออกไปในความเป็นจริงมันเลวร้ายลง ผมรู้สึกว่าน้ำตาที่จะล้มลงแก้มของฉัน; ฉันไม่สามารถถือพวกเขากลับมา ... ฉันพูดคุยกับ Oto ซังจะสงบลงในขณะที่ฉันมักจะทำ "Oto ซัง ... ทำไมเป็นแบบนี้เกิดขึ้นกับฉัน ... ?" ฉันคิดว่า "เพราะอำนาจใหม่ของคุณ ... " ผมได้ยินคำตอบของเขา ฉันเกลียดอำนาจใหม่ของฉัน ผมรู้ว่าพวกเขาทำให้ฉันแข็งแกร่งและตอนนี้ฉันเป็นอยู่ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลและฉันสูง, เร็วกว่า, บ้า ... ฉันมองผ่านหน้าต่างที่มีการฉีกขาดของฉันเต็มไปด้วยสายตา ผมเห็นว่าคืนสงบ ฉันหวังว่าฉันจะเป็นที่สงบอีกครั้ง แต่ที่จะไม่เกิดขึ้น ... ไม่ ... ฉันพิงหลังของฉันกับผนังและปิดตาของฉัน น้ำตาไม่หยุดไหล ผมรู้สึกว่าหัวใจของฉันเต้นเร็ว ผมพยายามที่จะสงบลง ... ไม่ทำงาน ... ไม่มีอะไรทำงานโดยทั่วไป ฉันบ้าและผมก็มีการจัดการกับมัน ฉันรู้ว่าความเป็นจริงและผมยอมรับมัน แต่ไม่ได้หมายความว่ามันไม่เจ็บ ... ฉันเปิดตาของฉันและมองไปที่มือของฉันผ้าพันแผลขึ้น ฉันยกเลิกการพันผ้าพันแผลพวกเขาและมองไปที่พวกเขา ห้า HOLS ในแต่ละคน ... ฉันทำหลุมเหล่านั้นด้วยตัวเองโดยใช้สิบเล็บและค้อน ผมว่าหลังจากที่ทำร้าย Kakarot มีอำนาจที่ไม่ได้แม้แต่เหมือง ฉันทัวร์ผ้าพันแผลออกที่ถูกครอบคลุมหน้าอกและไหล่ของฉัน รอยแผลเป็นจากรอยขีดข่วนกัดเครื่องหมายชิ้นส่วนของเนื้อหนังที่ขาดหายไปในบางสถานที่และไหล่ขวาของฉันไม่ได้มีเนื้อสัตว์หรือเนื้อในมัน - มีกระดูกมีเพียง ผมไม่ทราบว่าที่ใด ๆ ของรอยแผลเป็นเหล่านี้มาจาก ทุกเช้าฉันพบใหม่ในร่างกายของฉันอยู่ที่ไหนสักแห่ง ฉันมักจะสวมผ้าพันแผลเหนือตาซ้ายของฉัน เกิดอะไรขึ้นในตาที่น่ากลัวเกินไปแม้สำหรับฉัน และแตกต่างจากรอยแผลเป็นบนหน้าอกของฉันที่ฉันได้อย่างสมบูรณ์แบบจำได้ว่าผมได้ที่ ร่างกายของฉันสั่นเพียงแค่ความคิดที่ ผมอยากจะเป็นคนที่ฉันเคยเป็น ... แต่ที่จะไม่เกิดขึ้น ... ไม่ ... ผมได้ยินเสียงรอบ ๆ ตัวผม แต่พวกเขาห่างไกลจากฉันฉันไม่สามารถทำให้สิ่งที่พวกเขากำลังพูด ผมไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร แต่ฉันได้อากาศที่ใช้กับพวกเขา ฉันวางหัวของฉันบนหัวเข่าของฉันอีกครั้งและปิดตาของฉัน น้ำตายังคงไม่หยุด ... ให้ตายเถอะมัน ... เมื่อฉันกับคนอื่นผมทำหน้าที่เหมือนฉันยังคงโกรธเหมือนผมมาก่อน แต่จริงๆแล้วฉันกลัว ... กลัวว่าฉันจะไม่ทำร้ายพวกเขา ... "ผมไม่ต้องการที่จะเป็นเช่นนี้ ... " ผมคิดว่าและสะอื้น แต่ฉันรู้ว่าจะไม่เกิดขึ้น ผมจำได้ว่าชีวิตของฉันที่เคยเป็นเพื่อให้ง่าย แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในความหวาดกลัว ... ความกลัวของตัวเอง ผมได้ยินว่าเสียงดังได้รับและก็ผมได้ยินว่ามีคนเริ่มเกาผนังเหมือนพยายามที่จะได้รับกับผม ผมยกหัวของฉันและเห็นสองมือปรากฏอยู่ข้างหลังผมพร้อมที่จะคว้าฉัน ผมได้กลัวและวิ่งไปข้างหน้า ฉันมองอยู่ข้างหลัง - ไม่มีอะไรที่นั่น เพียงอีกสิ่งหนึ่งที่ผมผ่านไปทุกวัน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความบ้าของฉัน สายตาผมและผ้าพันแผลขึ้นมือและหน้าอกและไหล่ของฉันอีกครั้ง ฉันนั่งอยู่บนพื้นดินและแปรงน้ำตาออกไป ทันใดนั้นผมได้ยินว่ามีคนเปิดประตูของฉัน ผมทำหน้าที่เหมือนที่ผมไม่ได้เห็นหรือได้ยินว่า ผมมอง blankly ในด้านหน้าของฉัน ฉันได้ยินเสียงที่คุ้นเคยพูดว่า "Geta ... ?" ฉันรู้ว่าใครที่เป็น เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ... ศัตรูที่เลวร้ายของฉัน ... คู่แข่งของฉัน ... Kakarot ผมไม่ได้พูดอะไร ฉันยังคงทำหน้าที่เหมือนที่ผมไม่เห็นอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเห็นพวกเขาตายอย่างไร . . . . . . . ผมได้เห็นแล้วว่า พวกเขาได้ฉีกออกในด้านหน้าของตาของฉัน . . . ฉันหัวเราะจะตาย . . . . . . . ฉันมีความสุข . . . . . . . ผมมันบ้า . . . . . . . ผมเป็นเด็ก . . . . . . . ความบ้าผ่าน . . . . . . . แต่ . . . . . . . ตอนนี้มันกำลังกลับมา . . . . . . . ผมควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว . . . . . . . ฉันเริ่มหัวเราะในสถานการณ์ . . . . . . . สุ่ม ผมเริ่มบีบคนรอบข้าง . . . . . . . ฉันไม่เคยรู้สึกปลอดภัย . . . . . . . โดยเฉพาะในที่มืด . . . . . . . ตอนนี้ในห้องมืดในตอนกลางคืนในหัวของฉันบนเข่าของฉัน ฉันก็ยังรู้สึกไม่ปลอดภัย อาการปวดหัวไม่จากไป ในความเป็นจริง มันแย่ลง ผมรู้สึกถึงน้ำตาที่ร่วงลงบนแก้มของฉัน ฉันไม่สามารถกลั้นไว้ได้ . . . . . . . ฉันพูดกับโอโต้ซัง ใจเย็น เป็นฉันมักจะทำ " โอโต้ซัง . . . . . . . ทำไมมันเกิดขึ้นกับฉัน . . . . . . . ? " ฉันคิดว่า " เพราะคุณอำนาจใหม่ . . . . . . . " ผมได้ยินเขาตอบ ฉันเกลียดพลังใหม่ของฉัน ผมรู้ว่ามันทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้นและตอนนี้ฉันกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลและฉันสูงกว่า เร็ว ๆ . . . . . . . ผมมองผ่านทางหน้าต่างพร้อมกับน้ำตาเต็มตา ผมเห็นแล้วว่าคืนที่สงบ ฉันหวังว่าฉันจะสงบอีกครั้ง แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้น . . . . . . . ไม่เคย . . . . . . .

ผมเอนหลังพิงกับกำแพง แล้วหลับตา น้ำตาไม่เคยหยุดไหล ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันเต้นเร็วผมพยายามใจเย็น . . . . . . . ไม่ทำงาน . . . . . . ไม่มีอะไรทำงานโดยทั่วไป ฉันบ้า ฉันต้องจัดการกับมัน ฉันรู้ความจริงและยอมรับมัน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า มันไม่เจ็บ . . . . . . . ฉันลืมตาและมองที่ผ้าพันแผลขึ้นมือ ฉันและ bandaged พวกเขาและดูพวกเขา ห้าวันหยุดในแต่ละคน . . . . . ผมทำหลุมนั้นเอง โดยใช้ตะปูสิบและค้อนผมทำหลังจากที่ทำร้ายคาคารอต ด้วยพลังที่ไม่ใช่ลูกฉัน ทัวร์ผ้าพันแผลออกที่ครอบคลุมของฉันหน้าอกและไหล่ แผล , รอยขีดข่วนเครื่องหมายเครื่องหมายกัดชิ้นเนื้อขาดหายไปในบางสถานที่ และไหล่ขวาของฉันไม่ได้มีเนื้อหรือเนื้อในมันและมีเพียงกระดูกมี ผมไม่รู้ว่ามีแผลนี้มาทุกๆเช้า ผมจะหาอันใหม่บนร่างกายของฉันอยู่ที่ไหน ฉันมักจะใส่ผ้าพันแผลมากกว่าตาซ้าย เกิดอะไรขึ้นที่ตานั่นจะน่ากลัวเกินไปสำหรับฉัน และแตกต่างจากแผลเป็นบนหน้าอกของฉัน ฉันเลยจำได้ว่า ผมมี ร่างกายของฉันสั่นแค่ความคิดแบบนั้น ฉันต้องการผู้ชายที่ฉันเคยเป็น . . . . . . แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้น . . . . . . . ไม่เคย . . . . . . .

ฉันได้ยินเสียงรอบข้าง แต่พวกเขาอยู่ไกลจากฉันผมไม่สามารถทำสิ่งที่พวกเขาพูด ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ที่ผมเคยใช้ ผมวางหัวของฉันบนเข่าของฉันอีกครั้ง และหลับตาลง น้ำตาก็ยังไม่หยุด . . . . . . . เวรแล้ว . . . . . . . เมื่อฉันอยู่กับคนอื่น ผมทำเหมือนผมยังคงโกรธ เหมือนเมื่อก่อน แต่ผมกลัว . . . กลัวว่าผมจะไม่ได้ทำร้ายพวกเขา . . . . . . . " ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ . . . . . . . " ฉันคิดและสะอื้น ,แต่ผมรู้ว่านั่นจะไม่มีวันเกิดขึ้น ผมจำได้ว่า ชีวิตผมเคยเป็นเรื่องที่ง่าย แต่ตอนนี้ ผมใช้ชีวิตอยู่ในความกลัว . . . กลัวตัวเอง ฉันได้ยินว่าเสียงจะดังขึ้น และทันใดนั้น ผมได้ยินว่ามีคนเริ่มเกาผนัง เหมือนพยายามจะให้ฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นและเห็นสองมือปรากฏอยู่ข้างหลังผม พร้อมที่จะจับฉัน ผมกลัวสาดไปข้างหน้า ฉันมองหลัง – ไม่มีอะไรเลย