Feed conversion ratio (FCR) in diff

Feed conversion ratio (FCR) in different dietary treatments during the whole
experimental period was statistically significant (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Feed conversion ratio (FCR) in different dietary treatments during the wholeexperimental period was statistically significant (P<0.01). At the end of the trial (28days of age), the FCR was lowest in treatment 0.5% powder followed by 1.5%, 1.0%and 0.0% turmeric powder treated groups (Table 2) indicating that the best feedefficiency was due to optimum antioxidant activity of turmeric powder at the level of0.5%. Similar result was found by Durrani et al. (2006); Raghdad and Al-Jaleel(2012); Al-Sultan et al., (2003); and Wuthi-Udomler et al. (2000). They reported thatbroilers that received diet with 0.5% of turmeric powder utilized their diets moreefficiently. However, Yaghobfar et al. (2011) stated that there was no significanteffect of feeding turmeric powder on FCR at the level of 0.4 and 0.8%.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราการเปลี่ยนอาหารเป็นเนื้อ (FCR) ในการรักษาอาหารที่แตกต่างกันระหว่างทั้ง
ระยะเวลาการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.01) ในตอนท้ายของการทดลอง (28
วันอายุ) อัตราแลกเนื้อต่ำสุดในการรักษา 0.5% ผงตามด้วย 1.5%, 1.0%
และ 0.0% กลุ่มผงขมิ้นได้รับการรักษา (ตารางที่ 2) แสดงให้เห็นว่าอาหารที่ดีที่สุด
ที่มีประสิทธิภาพเป็นผลจากการที่เหมาะสม ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของผงขมิ้นที่ระดับ
0.5% ผลที่คล้ายกันถูกพบโดย Durrani et al, (2006); Raghdad และอัลเอล
(2012); Al-สุลต่าน, et al (2003). และ Wuthi-Udomler et al, (2000) พวกเขารายงานว่า
ไก่เนื้อที่ได้รับอาหารที่มี 0.5% ของผงขมิ้นใช้อาหารของพวกเขามากขึ้น
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม Yaghobfar et al, (2011) ระบุว่าไม่มีนัยสำคัญ
ผลของการให้อาหารผงขมิ้นใน FCR ที่ระดับ 0.4 และ 0.8% บริษัท เดอะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราส่วนการแปลงอาหาร ( FCR ) ในการรักษาอาหารที่แตกต่างกันในทั้งระยะเวลาทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.01 ) เมื่อสิ้นสุดการทดลอง ( 28วันของอายุ ) , ใช้เป็นค่าในการรักษาร้อยละ 0.5 ตามด้วยผงร้อยละ 1.5 , 1.0 %0.0 % และผงขมิ้นกลุ่ม ( ตารางที่ 2 ) ที่ระบุว่าอาหารที่ดีที่สุดประสิทธิภาพเนื่องจากสารต้านอนุมูลอิสระที่เหมาะสมของผงขมิ้นที่ระดับ0.5 % ผลที่คล้ายกันถูกพบโดย ดูร์รานี et al . ( 2006 ) raghdad และอัล jaleel( 2012 ) ; อัลสุลต่าน et al . , 2003 ) และดา udomler et al . ( 2000 ) พวกเขารายงานว่าไก่ที่ได้รับอาหารที่มี 0.5% ของผงขมิ้นใช้อาหารของพวกเขามากกว่าได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม yaghobfar et al . ( 2011 ) ระบุว่ามีไม่แตกต่างกันผลของการใช้ผงขมิ้นในอาหารที่ระดับ 0.4 และ 0.8 %