of prescribed medication, diuretic

of prescribed medication, diuretic use or antidepressant
medication was similar in those considered by nurses to be
dehydrated or hydrated. Patients who were dehydrated had a
significantly higher admission median blood sodium (142 vs.
138 mmol/L), U:C ratio (105 vs. 62 mmol:mmol), and median
plasma osmolality (308 vs. 298 mOsm/kg) than those who
were not dehydrated (all P < 0Æ05, Mann–Whitney U-tests)
(Table 1). Dehydrated patients also had a higher median test
strip USG (1Æ020 vs. 1Æ010 SG units) and refractometer USG
(1Æ022 vs. 1Æ014 SG units) and Ucol (6 vs. 5) than those
hydrated, but these differences were not statistically significant
(all P > 0Æ05, Mann–Whitney U-test) (Table 1). Overall the
within-subject agreement between the refractometer USG
being >1Æ020 SG units (indicator of dehydration) and nurses
opinion that patients were dehydrated on admission was 84%
(95% confidence intervals, CI, 60%, 97%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยา ใช้ diuretic หรือ antidepressantยาที่ผู้พิจารณาจะพยาบาลอบแห้ง หรือ hydrated ผู้ป่วยที่อบแห้งได้อย่างมีนัยสำคัญสูงเข้าเลือดมัธยฐานโซเดียม (142 vs138 mmol/L), อัตราส่วน U:C (105 เทียบกับ 62 mmol:mmol), และค่ามัธยฐานพลาสม่า osmolality (308 เทียบกับ 298 mOsm/kg) มากกว่าผู้ที่มีอบแห้ง (P ทั้งหมด < 0Æ05 มานน์ – U วิทนีย์ทดสอบ)(ตาราง 1) ผู้ป่วยที่อบแห้งยังมีการทดสอบมัธยฐานสูงแถบประสบการณ์เขย่า (1Æ020 เทียบกับหน่วย 1Æ010 SG) และ refractometer ประสบการณ์เขย่า(1Æ022 เทียบกับหน่วย SG 1Æ014) และ Ucol (6 5) กว่าhydrated แต่ไม่มีความแตกต่างเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(P ทั้งหมด > 0Æ05, U-ทดสอบมานน์ – วิทนีย์) (ตาราง 1) โดยรวมการในเรื่องข้อตกลงระหว่าง refractometer ประสบการณ์เขย่าถูก > 1Æ020 SG หน่วย (ตัวบ่งชี้ของการคายน้ำ) และพยาบาลเห็นว่า ผู้ป่วยถูกอบแห้งในเข้าได้ 84%(95% ช่วงความเชื่อมั่น CI, 97%, 60%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของยาที่กำหนด, การใช้ยาขับปัสสาวะหรือยากล่อมประสาท
ยามีความคล้ายคลึงกับผู้ที่พิจารณาโดยพยาบาลจะต้องมี
การคายน้ำหรือไฮเดรท ผู้ป่วยที่ได้รับการอบแห้งได้
เข้ารับการรักษาที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญโซเดียมในเลือดเฉลี่ย (142 กับ
138 มิลลิโมล / ลิตร), U: อัตราส่วน C (105 เทียบกับ 62 มิลลิโมล: mmol) และแบ่ง
osmolality พลาสม่า (308 กับ 298 mOsm / กก.) สูงกว่า ผู้ที่
ไม่ได้แห้ง (ทั้งหมด p <0Æ05แมน-Whitney U-ทดสอบ)
(ตารางที่ 1) ผู้ป่วยที่แห้งยังมีการทดสอบค่าเฉลี่ยที่สูงขึ้น
แถบ USG (1Æ020กับหน่วย1Æ010 SG) และเครื่องวัด USG
(1Æ022กับหน่วย SG 1Æ014) และ UCOL (6 เทียบกับ 5) กว่าที่
ไฮเดรท แต่ความแตกต่างเหล่านี้ไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ
(ทั้งหมด P> 0Æ05แมน-Whitney U-ทดสอบ) (ตารางที่ 1) โดยรวม
ข้อตกลงภายในเรื่องระหว่าง Refractometer USG
เป็น> 1Æ020หน่วย SG (ตัวบ่งชี้ของการขาดน้ำ) และพยาบาล
เห็นว่าผู้ป่วยเข้ารับการรักษาเมื่อวันที่แห้งเป็น 84%
(ช่วงความเชื่อมั่น 95% CI, 60%, 97%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของสั่งยา ใช้ยาขับปัสสาวะหรือยาโรคซึมเศร้า
ก็คล้ายกันในการพิจารณา โดยพยาบาลต้อง
แห้ง หรือเพิ่ม ผู้ป่วยที่ขาดน้ำได้สูงกว่าค่ามัธยฐานเลือด
รับโซเดียม ( 142 vs
138 mmol / L ) u : C Ratio ( 105 vs . 62 มิลลิโมล : มิลลิโมล ) และค่ามัธยฐานค่าออสโมลาลิตี้ ( 308
พลาสม่า vs 298 mOsm / kg ) มากกว่าผู้ที่ยังแห้งไม่หมด
( p < 0 กู้ 05Mann Whitney u-tests – )
( ตารางที่ 1 ) ผู้ป่วยสูงกว่าค่ามัธยฐาน dehydrated นอกจากนี้ยังมีการทดสอบ
แถบ USG ( 1 vs 1 020 กู้กู้ 010 SG หน่วย ) และรีแฟรกโตมิเตอร์ USG
( 1 จุดกู้กับกู้ 014 SG 1 หน่วย ) และ ucol ( 5 vs 5 สูงกว่า
hydrated แต่ความแตกต่างนี้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0
กู้ 05 , Mann Whitney U-test ) – ( ตารางที่ 1 ) รวม
ภายในข้อตกลงเรื่องระหว่าง refractometer USG
เป็น 1 หน่วยกู้ 020 SG ( ตัวบ่งชี้ของการขาดน้ำ ) และพยาบาล
ความเห็นว่าผู้ป่วยขาดน้ำในเข้าเรียน 84 %
( 95% ช่วงความเชื่อมั่น , CI , 60% , 97 )