The impact of the “Singapore model”

The impact of the “Singapore model” on China shows that learning
by nondemocratic states is not necessarily a short-term “modular”
phenomenon that is largely reactive in character, but can be long-term
and highly institutionalized. Singapore’s leaders have carefully codified
their national model and taught it to thousands of eager Chinese government
officials who have visited the city-state to learn its secrets. This
makes the “Singapore model” the opposite of what is usually expected
with regard to “political learning”: Instead of a major power using its
clout to diffuse its own regime form, a small and relatively insignificant
country is teaching its governance approach to the “pupils” (government
officials) of a major power through carefully designed courses,
official and unofficial publications, direct government advice, and an
industrial park set up in China. In this way, Singapore actively promotes
its own model of economic growth with political stability as a “counterhegemonic”
alternative to the supposed liberal-democratic consensus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนรู้ที่แสดงผลกระทบของ "แบบสิงคโปร์" ในจีนโดย nondemocratic อเมริกาไม่จำเป็นต้องเป็นระยะสั้น "โมดูล"ปรากฏการณ์ที่เป็นปฏิกิริยาตอบสนองในละครส่วนใหญ่ แต่ได้ระยะยาวและสูง institutionalized ผู้นำของสิงคโปร์มีประมวลกฎหมายอย่างระมัดระวังรุ่นแห่งชาติของพวกเขา และสอนให้พันของรัฐบาลจีนที่กระตือรือร้นเจ้าหน้าที่ที่เข้าเยี่ยมชมนครรัฐเพื่อเรียนรู้ความลับ นี้ทำให้ "แบบสิงคโปร์" ตรงกันข้ามถูกมักจะคาดหวังอะไรเกี่ยวข้องกับ "เรียนรู้การเมือง": แทนการใช้พลังงานในการแบบฟอร์มการตีเพื่อกระจายระบอบการปกครองตนเอง เล็ก และค่อนข้างสำคัญประเทศคือการสอนวิธีการกำกับดูแลกิจการที่การ "นักเรียน" (รัฐบาลเจ้าหน้าที่) ของพลังงานที่ผ่านหลักสูตรที่ออกแบบอย่างระมัดระวังประกาศอย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทาง แนะนำตรงของรัฐบาล และการสวนอุตสาหกรรมที่ตั้งขึ้นในประเทศจีน ด้วยวิธีนี้ สิงคโปร์กำลังส่งเสริมรูปแบบของตัวเองเติบโตทางเศรษฐกิจมีเสถียรภาพทางการเมืองเป็นที่ "counterhegemonic"ทางเลือกเสรีนิยมประชาธิปไตยมติควร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของ "รูปแบบสิงคโปร์"
ในประเทศจีนแสดงให้เห็นว่าการเรียนรู้โดยรัฐnondemocratic ไม่จำเป็นต้องเป็นระยะสั้น "โมดูลาร์"
ปรากฏการณ์ที่เป็นส่วนใหญ่มีปฏิกิริยาในลักษณะ
แต่สามารถในระยะยาวและสถาบันสูง ผู้นำของสิงคโปร์มีการประมวลผลอย่างรอบคอบรูปแบบของชาติของพวกเขาและสอนหลายพันรัฐบาลจีนกระตือรือร้นที่เจ้าหน้าที่ที่ได้เยี่ยมชมเมืองของรัฐที่จะเรียนรู้เคล็ดลับของ นี้ทำให้ "รูปแบบสิงคโปร์" ตรงข้ามกับสิ่งที่คาดหวังมักจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับ"การเรียนรู้ทางการเมือง": แทนที่จะเป็นพลังที่สำคัญใช้ของอิทธิพลที่จะกระจายรูปแบบระบอบการปกครองของตัวเองที่มีขนาดเล็กและไม่มีนัยสำคัญค่อนข้างประเทศคือการสอนวิธีการกำกับดูแลในการ"นักเรียน" (รัฐบาลเจ้าหน้าที่) ของพลังงานที่สำคัญผ่านหลักสูตรการออกแบบอย่างระมัดระวัง, สิ่งพิมพ์อย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการคำแนะนำของรัฐบาลโดยตรงและสวนอุตสาหกรรมที่ตั้งอยู่ในประเทศจีน ด้วยวิธีนี้สิงคโปร์ส่งเสริมรูปแบบของตัวเองของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีเสถียรภาพทางการเมืองเป็น "counterhegemonic" ทางเลือกที่ควรฉันทามติเสรีนิยมประชาธิปไตย