Even as he went back and forth in h

Even as he went back and forth in his mind, he continued to proceed forward. However, he quickly found that if he stopped for even a moment, nearby mountains would collapse; even the rivers would change their course.

Almost everywhere he went rapidly turned into flatlands.

“Could there possibly be anybody more unreliable…?” Meng Hao thought. “If things keep going on like this, even if I really did beat him in the head in the Demon Immortal Pagoda, he should be able to understand that I’ll notice things are obviously off.” Meng Hao hesitated for another moment before his eyes began to glitter. At this point, he completely ceased suppressing his internal injuries. He let out a blood-curdling scream and then coughed up a mouthful of blood.

His face immediately went pale.

“My injury is playing up again!” he cried loudly. Bowing his head, he sank down toward the ground, picking a random area to sit down cross-legged to meditate and treat his injuries.

His injuries truly were not completely healed. They were only healed by approximately seventy percent. The remaining thirty percent were filled with the power of Dao Seeking, which was very difficult to heal with the Violet Pupil Transformation.

According to his calculations, the final thirty percent would take years to completely heal using his current method. Therefore, he didn’t mind allowing the old turtle to see that the injuries and the blood were very real.

“In order to deal with this unreliable old turtle,” he thought, grinding his teeth, “I just have to be more shameless than him. In that case, you bastard, I’ll just stay here indefinitely!”

Now it was Patriarch Reliance’s turn to be stunned. He rubbed his eyes vigorously as he watched Meng Hao sit down cross-legged to meditate. Then his eyes began to shine brightly as he saw that Meng Hao truly did have serious internal injuries.

Patriarch Reliance began to pant. He stared for a long moment, then grabbed at his long hair and began to pull it hard. He paced back and forth within the palace, his face unsightly to the extreme, looking like a volcano that was about to explode.

“Dammit! Who was it that hurt him!? Why didn’t you just directly kill him?! Why leave an injury like that to flare up at a time like this?!

“What do I do? What is the Patriarch supposed to do…? That injury won’t be healed for years. After everything I’ve done so far, just when I was about to succeed, then this kind of thing has to happen!” Patriarch Reliance ground his teeth. Inwardly, his hatred toward whoever had injured Meng Hao continued to grow.

Guyiding Tri’rain almost couldn’t stop herself from bursting out laughing. Right now, she almost couldn’t take it any more. She had to know, which of these two unreliable fellows would outdo the other….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ในขณะที่เขาเดินไปมาในใจของเขา เขายังคงดำเนินต่อไปข้างหน้า อย่างไรก็ตาม เขาได้อย่างรวดเร็วพบว่า หากเขาหยุดแม้ เทือกเขาใกล้เคียงจะยุบ แม้แม่น้ำจะเปลี่ยนแปลงหลักสูตรเกือบทุกที่เขาก็เปิดอย่างรวดเร็วเป็น flatlands"มีอาจจะเป็นใครน่าเชื่อถือมากขึ้น..." เมงเฮาคิดว่า "ถ้าสิ่งที่ให้ไปในเช่นนี้ แม้ว่าฉันจริง ๆ ไม่ชนะเขาในหัวในเจดีย์ปีศาจอมตะ เขาควรจะเข้าใจว่า ผมจะสังเกตสิ่งเห็นได้ชัดออก" เมงเฮาลังเลครู่อื่นก่อนที่ตาของเขา ที่จุดนี้ เขาสมบูรณ์หยุดระงับของเขาบาดเจ็บภายใน เขาให้ออกโหยหวนกรี๊ดแล้ว ไอขึ้นคำหนึ่งของเลือดใบหน้าของเขาทันทีหน้าซีด"อาการบาดเจ็บของฉันคือการเล่นขึ้นอีก" เขาร้องไห้เสียงดัง อกก้มศีรษะ เขาจมลงสู่พื้นดิน เบิกสุ่มบริเวณสำหรับนั่งไขว่ห้างนั่งสมาธิ และรักษาอาการบาดเจ็บของเขาบาดเจ็บของเขาอย่างแท้จริงก็ไม่หาย นอกจากนี้พวกเขาเท่านั้นที่หาย โดยประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ สามสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือเต็มไป ด้วยพลังงานของดาว ซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะรักษา ด้วยการเปลี่ยนแปลงของ Pupil ม่วงตามการคำนวณของเขา สามสิบเปอร์เซ็นต์สุดท้ายจะใช้ปีสมบูรณ์รักษาโดยใช้วิธีของเขาปัจจุบัน ดังนั้น เขาไม่คิดให้เต่าเก่าเพื่อดูว่า การบาดเจ็บและเลือดได้จริง"เพื่อจัดการกับเต่าเก่านี้ไม่น่าเชื่อถือ เขาคิดว่า ฟันของเขา "ผมก็มีจะไร้ยางอายยิ่งกว่าเขา ในกรณีที่ คุณลูกครึ่ง เพียงท่านที่นี่ตลอดไป"ตอนนี้ ก็เปิดพระพึ่งจะมึน เขาลูบดวงตาของเขาอย่างจริงจัง ตามที่เขาได้ดูเมงเฮานั่งลงขัดสมาธิหลังภาวนา แล้ว ตาของเขาเริ่มที่จะส่องสว่าง ตามที่เขาเห็นว่า เมงเฮาไม่ได้บาดเจ็บภายในพระพึ่งเริ่มหอบ เขาจ้องช่วงยาว แล้วคว้าที่ผมยาวของเขา และเริ่มที่จะดึงยาก เขารวดเร็วกลับมาภายในพระราชวัง ใบหน้าของเขาน่าเกลียดที่สุด มองเช่นภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิด"Dammit ที่ทำร้ายเขาคือใคร ทำไมไม่ได้คุณไปเที่ยวฆ่าเขา ทำไมปล่อยให้การบาดเจ็บเช่นนั้นกริ้วในเวลาเช่นนี้"ทำอย่างไร สิ่งเป็นพระที่ควรจะทำ... ว่า จะไม่หายบาดเจ็บปี หลังจากทุกอย่างที่ฉันได้ทำเพื่อห่างไกล เพียงเมื่อผมจะประสบความสำเร็จ แล้วชนิดของสิ่งนี้ได้เกิดขึ้น" พึ่งพระดินฟันของเขา อย่างภายใน ความเกลียดชังของเขาต่อผู้ได้รับบาดเจ็บเฮาเมงยังคงเติบโตGuyiding Tri'rain เกือบจะไม่สามารถหยุดตัวเองจากระเบิดออกหัวเราะ ขวาตอนนี้ เกือบจะไม่สามารถใช้ใด ๆ เพิ่มเติม เธอต้องรู้ ซึ่งพวกเหล่านี้ไม่น่าเชื่อถือที่สองจะขอบอื่น ๆ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ในขณะที่เขาเดินกลับมาในใจของเขาเขายังคงดำเนินการต่อไปข้างหน้า อย่างไรก็ตามเขาได้อย่างรวดเร็วพบว่าถ้าเขาหยุดแม้กระทั่งช่วงเวลาที่ใกล้ภูเขาจะยุบ; แม้แม่น้ำจะเปลี่ยนหลักสูตรของพวกเขา. เกือบทุกที่ที่เขาไปอย่างรวดเร็วกลายเป็นเมืองบน. "อาจจะมีใครที่อาจจะไม่น่าเชื่อถือมากขึ้น ... ?" เม้งเฮาคิดว่า "หากสิ่งให้เกิดขึ้นเช่นนี้แม้ว่าผมไม่ชนะเขาในหัวในอมตะเจดีย์ปีศาจที่เขาควรจะสามารถที่จะเข้าใจว่าผมจะสังเกตเห็นสิ่งที่เห็นได้ชัดออก." เม้งเฮาลังเลครู่อีกก่อนที่เขาจะ ตาเริ่มแวว เมื่อมาถึงจุดนี้เขาสมบูรณ์หยุดปราบปรามบาดเจ็บภายในของเขา เขาปล่อยให้ออกมาเป็นเสียงกรีดร้องของเลือดทำให้ตกใจแล้วไอคำหนึ่งของเลือด. ใบหน้าของเขาทันทีหน้าซีด. "อาการบาดเจ็บของผมคือเล่นขึ้นมาอีกครั้ง!" เขาร้องเสียงดัง ก้มศีรษะของเขาเขาจมลงสู่พื้นดินยกพื้นที่สุ่มที่จะนั่งลงไขว่ห้างการนั่งสมาธิและการรักษาอาการบาดเจ็บของเขา. เขาได้รับบาดเจ็บอย่างแท้จริงไม่ได้หายสนิท พวกเขาได้รับการเยียวยาโดยประมาณร้อยละเจ็ดสิบเท่านั้น ส่วนที่เหลืออีกร้อยละสามสิบเต็มไปด้วยพลังของดาวที่กำลังมองหาซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะรักษาด้วยการแปลงสีม่วงนักเรียน. ตามการคำนวณของเขาสุดท้ายร้อยละสามสิบจะใช้เวลาหลายปีที่จะสมบูรณ์โดยใช้วิธีการรักษาในปัจจุบันของเขา ดังนั้นเขาไม่ได้ใจปล่อยเต่าเก่าที่จะเห็นว่าการบาดเจ็บและเลือดเป็นจริงมาก. "เพื่อที่จะจัดการกับเต่าเก่านี้ไม่น่าเชื่อถือ" เขาคิดว่าบดฟันของเขา "ผมเพียง แต่ต้องไร้ยางอายมากขึ้น กว่าเขา ในกรณีที่คุณไอ้ฉันจะอยู่ที่นี่ต่อไปเรื่อย ๆ " ตอนนี้ก็หันพึ่งพระสังฆราชที่จะต้องตะลึง เขาลูบตาของเขาอย่างจริงจังในขณะที่เขาดูเม้งเฮานั่งไขว่ห้างที่จะนั่งสมาธิ แล้วดวงตาของเขาเริ่มที่จะเปล่งปลั่งสดใสในขณะที่เขาเห็นว่าเม้งเฮาอย่างแท้จริงไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงภายใน. พระสังฆราชพึ่งเริ่มหอบ เขาจ้องมองสำหรับช่วงเวลาที่นานแล้วคว้าที่ผมยาวของเขาและเริ่มที่จะดึงมันยาก เขาเดินไปเดินไปมาภายในพระราชวังใบหน้าของเขาน่าเกลียดไปมากมองเช่นภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิด. "Dammit! ใครว่าเป็นเรื่องที่ทำร้ายเขา !? ทำไมคุณไม่เพียงแค่ฆ่าเขาโดยตรง ?! ทำไมปล่อยให้ได้รับบาดเจ็บเช่นเดียวกับที่จะลุกเป็นไฟขึ้นในเวลาเช่นนี้ ?! "ฉันจะทำอย่างไร? อะไรคือสิ่งที่พระสังฆราชควรจะทำอย่างไร ... ? ได้รับบาดเจ็บที่จะไม่ได้รับการเยียวยามานานหลายปี หลังจากทุกอย่างที่ฉันได้ทำเพื่อให้ห่างไกลเพียงเมื่อผมกำลังจะประสบความสำเร็จแล้วชนิดของสิ่งนี้จะเกิดขึ้น! "พระสังฆราชพึ่งพื้นฟันของเขา ใจความเกลียดชังเขาที่มีต่อใครก็ตามที่ได้รับบาดเจ็บที่เม้งเฮายังคงเติบโต. Guyiding Tri'rain เกือบจะไม่สามารถหยุดตัวเองจากการระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ตอนนี้เธอเกือบจะไม่สามารถเอามันใด ๆ เพิ่มเติม เธอต้องรู้ซึ่งของทั้งสองพวกที่ไม่น่าเชื่อถือจะเอาชนะคนอื่น ๆ ...