Background Cellulitis (erysipelas)

Background Cellulitis (erysipelas) of the leg is a common, painful infection of the
skin and underlying tissue. Repeat episodes are frequent, cause significant morbidity
and result in high health service costs.
Objectives To assess whether prophylactic antibiotics prescribed after an episode of
cellulitis of the leg can prevent further episodes.
Methods Double-blind, randomized controlled trial including patients recently treated
for an episode of leg cellulitis. Recruitment took place in 20 hospitals. Randomization
was by computer-generated code, and treatments allocated by post
from a central pharmacy. Participants were enrolled for a maximum of 3 years
and received their randomized treatment for the first 6 months of this period.
Results Participants (n = 123) were randomized (31% of target due to slow
recruitment). The majority (79%) had suffered one episode of cellulitis on entry
into the study. The primary outcome of time to recurrence of cellulitis included
all randomized participants and was blinded to treatment allocation. The hazard
ratio (HR) showed that treatment with penicillin reduced the risk of recurrence
by 47% [HR 0Æ53, 95% confidence interval (CI) 0Æ26–1Æ07, P = 0Æ08]. In the
penicillin V group 12 ⁄60 (20%) had a repeat episode compared with 21 ⁄63
(33%) in the placebo group. This equates to a number needed to treat (NNT) of
eight participants in order to prevent one repeat episode of cellulitis [95% CI
NNT(harm) 48 to ¥ to NNT(benefit) 3]. We found no difference between the
two groups in the number of participants with oedema, ulceration or related
adverse events.
Conclusions Although this trial was limited by slow recruitment, and the result
failed to achieve statistical significance, it provides the best evidenc

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นหลัง Cellulitis (ไฟลามทุ่ง) ของขาเป็นที่พบการติดเชื้อที่เจ็บปวดของ
ผิวหนังและเนื้อเยื่อพื้นฐาน ตอนทำซ้ำอยู่บ่อย ๆ ทำให้เกิดการเจ็บป่วยที่สำคัญ
และส่งผลให้ค่าใช้จ่ายในการให้บริการด้านสุขภาพสูง.
วัตถุประสงค์เพื่อประเมินว่ายาปฏิชีวนะป้องกันโรคตามที่กำหนดไว้หลังจากเหตุการณ์ของ
เซลลูไลขาสามารถป้องกันไม่ให้ตอนต่อไป.
วิธี double-blind ทดลองควบคุมแบบสุ่มเมื่อเร็ว ๆ นี้รวมทั้งผู้ป่วยได้รับการรักษา
สำหรับ เรื่องราวของเซลลูไลขา รับสมัครงานที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล 20 การสุ่มตัวอย่าง
โดยรหัสคอมพิวเตอร์สร้างและรักษาจัดสรรโดยโพสต์
จากร้านขายยากลาง ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับการคัดเลือกได้สูงสุด 3 ปี
และได้รับการรักษาแบบสุ่มของพวกเขาสำหรับช่วง 6 เดือนแรกของช่วงเวลานี้.
ผลผู้เข้าร่วม (n = 123) ได้รับการสุ่ม (31% ของเป้าหมายจากการชะลอการ
รับสมัคร) ส่วนใหญ่ (79%) ได้รับความเดือดร้อนตอนหนึ่งของเซลลูไลในรายการ
ในการศึกษา ผลหลักของเวลาในการกำเริบของเซลลูไลรวมถึง
ผู้เข้าร่วมการสุ่มและเป็นคนตาบอดกับการจัดสรรการรักษา อันตราย
อัตราส่วน (HR) แสดงให้เห็นว่าการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดซ้ำ
47% [HR 0Æ53, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 0Æ26-1Æ07, P = 0Æ08] ใน
กลุ่มยาปฏิชีวนะ V 12 /60 (20%) มีเหตุการณ์ซ้ำเมื่อเทียบกับ 21 /63
(33%) ในกลุ่มยาหลอก นี้เท่ากับจำนวนที่จำเป็นในการรักษา (NNT) ของ
ผู้เข้าร่วมแปดเพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์ซ้ำหนึ่งของเซลลูไล [95% CI
NNT (อันตราย) 48 เยนเพื่อ NNT (ผลประโยชน์) 3] เราพบว่าไม่แตกต่างกันระหว่าง
สองกลุ่มในจำนวนของผู้ที่มีอาการบวมน้ำหรือแผลที่เกี่ยวข้องกับ
เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์.
สรุปแม้ว่าการทดลองนี้ถูก จำกัด ด้วยการรับสมัครช้าและผลที่
ล้มเหลวในการบรรลุนัยสำคัญทางสถิติก็ให้ evidenc ที่ดีที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังของโรคผิวหนัง ( ไฟลามทุ่ง ) ของขาเป็นทั่วไป การติดเชื้อเจ็บปวดและต้นแบบของ
ผิวเนื้อเยื่อ ชื่อตอนซ้ำบ่อย สาเหตุการเจ็บป่วยที่สำคัญและส่งผลให้ต้นทุน

บริการสุขภาพสูง วัตถุประสงค์เพื่อประเมินว่าปัญหายาปฏิชีวนะ ที่กำหนด หลังจากตอนที่
โรคผิวหนังของขาสามารถป้องกันตอนต่อไป .
วิธีการสองครั้งที่ตาบอดการวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม ได้แก่ ผู้ป่วยเพิ่งปฏิบัติ
สำหรับตอนขาโรคผิวหนัง สรรหาเอาสถานที่ใน 20 แห่ง ชุด
โดยสร้างรหัสและการจัดสรรโดยโพสต์
จากร้านขายยากลาง ผู้เข้าร่วมศึกษานานสูงสุด 3 ปี และได้รับการรักษาแบบสุ่ม
สำหรับ 6 เดือนแรกของรอบระยะเวลานี้ .
ผลลัพธ์ผู้เข้าร่วม ( n = 123 ) สุ่ม ( 31 % ของเป้าหมายเนื่องจากช้า
สรรหา ) ส่วนใหญ่ ( ร้อยละ 79 ) ได้รับความเดือดร้อนตอนหนึ่งของโรคผิวหนังในรายการ
เข้าศึกษา ผลหลักของเวลาในการเกิดโรคผิวหนัง รวมผู้เข้าร่วมการศึกษาทั้งหมดและตาบอด
เพื่อการรักษา อัตราส่วนอันตราย
( hr ) พบว่า มีการลดความเสี่ยงของการเกิด
เพนนิซิลลินโดย 47% [ HR 0 กู้ 53 , ช่วงความเชื่อมั่น 95% ( CI ) 0 26 – 1 กู้กู้กู้ 08 07 , p = 0 ] ใน
เพนนิซิลลินวีกลุ่ม 12 ⁄ 60 ( 20% ) มีซ้ำตอนเทียบกับ 21 ⁄ 63
( 33% ) ในกลุ่มยาหลอก นี้เท่ากับจำนวนที่จำเป็นเพื่อรักษา ( nnt )
8 คนเพื่อป้องกันตอนซ้ําของโรคผิวหนัง [ 95%CI
nnt ( อันตราย ) ต้อง¥เพื่อ nnt ( ประโยชน์ ) 3 ] เราไม่พบความแตกต่างระหว่าง
สองกลุ่มในหมายเลขของผู้ที่มีอาการบวมน้ำ ulceration หรือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่เกี่ยวข้อง ,
.
ข้อสรุปแม้ว่าการทดลองนี้ถูก จำกัด โดยการสรรหาช้าและผล
ล้มเหลวที่จะบรรลุอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และมี evidenc ที่ดีที่สุด