Christmas was upon us again this ye

Christmas was upon us again this year as well. That being said, it was actually still Christmas Eve, but today was the day the Christmas event collaboration, coordinated by the respective student councils of the schools Sobu High and Kaihin Sogo High, was finally being held.
The day before yesterday was a half day due to the closing ceremony and we were blessed with a national holiday along with more time to work. Our state of progress wasn’t bad at all.
And since the event would be held starting from the afternoon, we were able to spend today’s morning on work as well. In the morning, as per Isshiki’s instructions, we were focusing our efforts on baking cakes and cookies. Because of spending most of yesterday preparing, even I felt there was a sweet aroma of the sort coming from all over my body.
Still, even with the sweet aroma, you couldn’t say the same of the atmosphere at all, evident by the busyness enveloping the cooking room of the community center.
And the person who ascended as the master of this cooking room was working at the kitchen counter, Yukinoshita.
“Hikigaya-kun.”
Although Yukinoshita called my name, she didn’t say anything further. Well, she probably meant to hand over the fresh cream at my hands. Wait, at least tell me directly… As I thought that, I handed her the bowl.
“Here.”
“Thank you.”
After taking it, Yukinoshita began coating the sponge with the fresh cream and then called out to Yuigahama who was working on the side.
“Yuigahama-san. Are you all done with sealing the finished cookie bags?”
“Uh huh, I just finished. Should I bake the cake too?”
Yuigahama stood up as she spun her arms around seemingly having stiff shoulders and asked Yukinoshita. When she did, Yukinoshita immediately answered without halting her working hands.
“That’s all right. So absolutely make sure not to touch anything okay? And I mean absolutely.”
“Don’t you sound kind of mean!?”
“Never mind that, would it be okay if you went and picked up the resting dough in the refrigerator at school?”
Without hesitation, Yukinoshita warded off the crying Yuigahama and spoke without stopping her working hands.
“Okay…! C-Can it really sleep?”
“It’s a figure of speech. It should be inside the fridge, so could you go get it?”
There wasn’t any room for Yukinoshita to accompany Yuigahama today evident by how occupied she was. Gahama-san was so, so pitiful. But truthfully, it really was busy and with the oven ringing just now, the cooking room was fully operational.
Yuigahama was going to leave the cooking room as she muttered things like “is it sleeeeping?”
And then, the doors of the cooking room creaked open shyly.
The face that popped out from through the door was Totsuka’s.
“Huh? What’s wrong, Sai-chan?”
“Oh, when I asked the student council, they said to go here. I was wondering if I could help out and stuff. Right?”
Saying that, Totsuka turned behind him and furthermore, Komachi’s face popped out and she waved her hands at me. I did mention to her to stop by to relax and apparently she did. Moreover, I could hear some weird coughing like “gefun, gefun, okopooon” from behind those two, but let’s pretend as if I didn’t hear anything.
“Onii-chan, should Komachi help out too?”
Komachi entered the cooking room along with Totsuka as she said that.
“Oh, Totsuka-kun, Komachi-san. Hello.”
When Yukinoshita greeted them, the two said their hellos with a smile.
“Both of them said they’ll help.”
When I said that, Yuigahama clapped her hands and turned to Totsuka.
“Okay, Sai-chan, can you come with me to school? It looks like it’s resting so I might not be able to carry it by myself.”
“Okay, sure… What’s resting?”
Totsuka left the cooking room together with Yuigahama while being confused by her unnerving explanation. Could they really make it back here with the dough…? I was kind of worried as if this was their very first entrusted task.
“Well, could I ask Komachi-san to help me over here then? Cookies or cakes, which are your specialty?”
“Komachi can do either!”
Yukinoshita was getting Komachi to help her with making sweets in her own way.
“I see. That’ll be a big help. In that case, please take care of the ginger cookies. The recipe’s over there as well.”
“Okaaay! To be making sweets with Yukino-san, Komachi’s so happy with how much progress there is!”
What progress were you talking about, huh? Once Komachi cleaned her hands, she quickly got started on making one thing or another with Yukinoshita.
As I was nodding and watching those two girls having a friendly chat with each other while making sweets, this time, I could hear a “gefun, gefun, morusa” cough very close by. Was that really a cough?
I couldn’t really ignore him given how close he was now, could I…? I gave up and turned in the direction of where I could hear the coughing. Directly behind me was Zaimokuza.
“Gefun, gefun.”
“Zaimokuza, carry these boxes of cookies with me.”
“R-Right… Perhaps you could explain the reason why I am present?”
“Nope, not interested. Ah, also, help me carry that set too.”
“I-Indeed.”
Unexpectedly, Zaimokuza obediently carried the box and we did some group work for a while.

× × ×

And then, the curtains were raised on the Christmas event collaboration
When I peeked out from the wing of the stage, there was a considerable amount of guests. Komachi, Totsuka, and even Zaimokuza were in the audience. I also spotted Kawasaki, Hayama, and the others close by as well. There was no doubt Kawasaki was here to see her little sister. As for Hayama and the others, Yuigahama and Isshiki probably called them.
Presently, Kaihin Sogo High’s program was occupying the event hall.
As for what their schedule was, they had band performances done by students from Kaihin Sogo High and the classical business concert which compared to what they had planned at the beginning, the volume was rather lower, but even so, the audience was showing a good response.
For what they squeezed out, coupling the differences of the band and classical musical together looked like it was seeing some enjoyment. The performing musicians were all given a loud round of applause.
And it was almost time for Sobu High’s program to start.
This time, my job was currently known as a super sub, not a particularly special position, but there wasn’t all that much to do. As such, I was loitering about.
While Isshiki and the others were going through some mishaps and the like, they looked like they were getting them sorted out thoroughly.
I was doing nothing at the wing of the stage since I had no tasks to do and I could hear a very deep breath nearby. Upon taking a look, Isshiki had a nervous expression as she peeked at the audience.
“How’re things going?”
When I called out to her, Isshiki turned around and breathed a sigh of relief.
“Ah, senpai. Gosh, it’s definitely baaad!”
“The scenario was nicely written and the only hiccups during the rehearsal were just the planning portions. You don’t need to fret over it so much.”
When I said that, Isshiki looked boastful as she puffed up with pride.
“The scenario was written by our secretary-chan after all. Besides… You senpais taught me a lot too… Ah, that’s right. I need to get going to the others, okay!”
Isshiki spoke her last words quickly as if trying to hide her embarrassment and noisily ran off. And when she exited the wing of the stage, she turned around.
“Ah, as for the timing to the final, please check with the vice president. Also, please take care of the cake as well.”
“Roger that, prez.”
I answered briefly and watched Isshiki off as she headed to the other officers.

× × ×

And then, the curtains of the stage were raised.
The audience lights went out and the stage lights were still off.
“One dollar and eighty-seven cents… That was all…”
A narration could be heard from the darkness. Following that, the stage was lit and Rumi, wearing a blonde wig, was lamenting as she counted her small change. The narration continued further.
“But, as I thought, it’s still one dollar and eighty-seven cents. The next day is Christmas too.”
I recalled this opening scene from somewhere.
Amongst the numerous books that were given to Isshiki from Yukinoshita, the one she chose was called “The Gift of the Magi”[1].
Not only was it short in length, but the number of characters was low. On top of that, the story was constructed from primarily narration, so there wasn’t that much individual responsibility for the actors and there wasn’t a need to break up into two groups of onstage and line reading actors. Considering how much time there was to prepare, this was probably the best choice. I was honestly surprised at the choice that went beyond what I suggested.
Compared to Kaihin Sogo High from earlier, the stage was adorned with a homemade feeling in a plain way. The costumes and other things were chosen with a lot of care, but even so, it didn’t come off as something from a school arts festival.
On the stage, Rumi unfastened her tied blonde hair and stood before the mirror, but she eventually wore her coat, put on a hat, and disappeared to the wing of the stage.
The stage blacked out and when the light returned to the stage once again, the stage was set up as a city in Christmas. The cardboard and plywood were painted, papers were posted, and backdrops that resembled buildings made of brick were created, and a tree that was carried was at the center of everything. With the backdrops surrounding the tree, it looked very big.
And then, the scene changed with the spotlight focusing on the signboard indicating “Mne. Sofronie. Hair Goods of All Kinds”. On the stage along with Rumi was one more person, a girl acting as the landlady of the shop.
Rumi took a step inside and gulped. And with her throat shivering, she mustered her courage and called out.
“…Will you buy my hair?”
She spoke those lines. I knew it. She definitely had the qualities of an idol… I wan

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คริสต์มาสได้ตามเราอีกปี นี้เช่นกัน สุดท้ายจะจัดขึ้นที่ถูกกล่าว มันจริงยังคริสต์มาส แต่วันนี้วัน ที่คริสมาสต์เหตุการณ์ความร่วมมือ ประสานงาน โดยสภานักเรียนตามโรงเรียนสูง Sobu และ Kaihin โซโก้สูงวานซืนครึ่งวันเนื่องจากพิธีปิด และเรามีความสุขกับวันหยุดแห่งชาติพร้อมกับเวลาในการทำงาน ความคืบหน้าของรัฐไม่ดีเลยและเนื่องจากเหตุการณ์จะมีขึ้นตั้งแต่ช่วงบ่าย เราไม่สามารถใช้งานเช่นเช้าวันนี้ ในตอนเช้า ตามคำแนะนำของ Isshiki เราได้มุ่งเน้นความพยายามของเราอบเค้กและคุกกี้ เนื่องจากการใช้จ่ายส่วนใหญ่เตรียมเมื่อวานนี้ แม้แต่ผมรู้สึกมีกลิ่นหอมหวานของการเรียงลำดับมาจากทั่วร่างกายของฉันยังคง แม้แต่กับกลิ่นหอมหวาน คุณไม่สามารถพูดเหมือนกับของบรรยากาศเลย เห็นได้ชัด โดย busyness การห่อหุ้มอาหารห้องของศูนย์ชุมชนและแถมยังเป็นต้นแบบของห้องอาหารนี้คนทำงานที่เคาน์เตอร์ครัว Yukinoshita"Hikigaya-kun"แม้ว่า Yukinoshita เรียกชื่อของฉัน เธอไม่พูดอะไรต่อไป ดี เธอคงหมาย ถึงเอามือครีมสดที่มือของฉัน รอ น้อย บอกผมโดยตรง... เป็นความคิดว่า ฉันมอบเธอถ้วย"นี่""ขอบใจ"หลังจากนั้น Yukinoshita เริ่มเคลือบฟองน้ำกับครีมสด และเรียกมาเพื่อ Yuigahama ที่ทำงานด้าน"Yuigahama ซัง คุณทั้งหมดเสร็จสิ้นปิดผนึกถุงคุกกี้เสร็จแล้ว""Uh ฮะ ฉันเพิ่งเสร็จสิ้น ควรฉันอบเค้กเกินไป"Yuigahama ยืนขึ้นเธอปั่นแขนรอบดูเหมือนมีไหล่ที่แข็ง และถาม Yukinoshita เมื่อเธอไม่ได้ Yukinoshita ทันทีตอบไม่ชะงักงันลงมือทำงานของเธอ"ที่ถูก อย่างแน่นอนดังนั้นให้แน่ใจว่าไม่สัมผัสอะไรล่ะ และผมหมายถึงจริงๆ""ไม่คุณหมายความว่าชนิดเสียง?""Never mind ว่า มันจะไร ถ้าคุณไปเบิกค่าที่พักแป้งในตู้เย็นที่โรงเรียนหรือไม่"โดยไม่ลังเล Yukinoshita warded Yuigahama crying และพูดไม่หยุดมือทำงานของเธอ"ดี... C-สามารถนอนหลับจริง ๆ หรือ""มันเป็นภาพพจน์ มันควรจะอยู่ภายในตู้เย็น ดังนั้นสามารถไปรับ"โดยวิธีครอบครองเธอเลย Yukinoshita กับ Yuigahama วันนี้ชัดทุกห้อง Gahama ซังไม่ได้ ดังนั้นน่าสงสาร แต่จริง ๆ จริง ๆ มันว่าง และ มีเตา ringing เดี๋ยว ห้องอาหารพร้อมใช้งานYuigahama กำลังจะออกจากห้องอาหารเธอ muttered สิ่งที่ชอบ "คือมัน sleeeepingแล้ว ประตูห้องอาหาร creaked เปิด shylyหน้าที่ popped ออกจากประตูของมาทอทซูกาได้"ฮะ สิ่งไม่ถูกต้อง ทรายจัง? ""โอ้ เมื่อผมถามสภานักเรียน กล่าวต่อไป ผมสงสัยว่า ถ้า ผมสามารถช่วยทำให้ และสิ่ง ขวาหรือไม่"บอกว่า มาทอทซูกาเปิดด้านหลังนอกจากนี้ หน้าของโคมาจิ popped ออก และเธอ waved มือของเธอที่ฉัน ผมไม่ได้พูดถึงการผ่อนคลายของเธอ และเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ นอกจากนี้ ฉันสามารถได้ยินบางแปลกไอเช่น "gefun, gefun, okopooon" พอสองคน ได้ลองทำเป็นว่าฉันไม่ได้ยินอะไร"Onii-จันทร์ ควรโคมาช่วยออกเกินไป"โคมาใส่ห้องอาหารพร้อมมาทอทซูกา ตามที่เธอกล่าวว่า"โอ้ มาทอทซูกา-kun โคมาจิซัง ฮัลโหล"เมื่อ Yukinoshita รับการต้อนรับพวกเขา ทั้งสองกล่าวว่า hellos ของพวกเขา ด้วยรอยยิ้ม"ทั้งสองอย่างว่า จะช่วย"เมื่อฉันกล่าวว่า Yuigahama ปรบมือเพื่อเรียกมือของเธอ และหันไปมาทอทซูกา"เอาล่ะ จานทราย สามารถคุณมาด้วยโรงเรียน เหมือนอย่างเพื่อผมอาจไม่สามารถดำเนินการ ด้วยตัวเอง""ถูก แน่นอน... อะไรจะวางตัวอย่างไร"มาทอทซูกาซ้ายห้องทำอาหารร่วมกับ Yuigahama ในขณะที่กำลังสับสนตามคำอธิบายของเธอทำให้ตกใจ สามารถพวกเขาจริง ๆ ทำให้มันกลับมาที่นี่ ด้วยแป้ง... ผมกังวลประการว่านี่คืองานของพวกเขา entrusted แรก"ดี สามารถฉันถามโคมาจิซังจะช่วยให้ฉันมากกว่าที่นี่แล้ว คุกกี้หรือเค้ก ที่พิเศษของคุณ""โคมาจิทำอย่างใดอย่างหนึ่ง"Yukinoshita คือการโคมาช่วยเธอ ด้วยการทำขนมในแบบของเธอเอง"อืมม ที่จะช่วยใหญ่ ในกรณี กรุณาดูแลคุกกี้ขิง สูตรของนั่นเช่นกัน""Okaaay จะทำให้ขนมกับยูกิโนะซัง โคมาของความสุขมากกับความก้าวหน้ามากมี"ความคืบหน้าอะไรคุณพูดถึง ฮะ เมื่อโคมาล้างทำความสะอาดมือของเธอ เธออย่างรวดเร็วก็เริ่มทำสิ่งหนึ่งหรืออีก ด้วย Yukinoshitaผมมี nodding และดูสองคน หญิงที่มีการพูดคุยเป็นมิตรกันในขณะที่เวลาในการทำขนม นี้ สามารถฟังเป็น "gefun, gefun, morusa" ไอดีโดยการ นะจริง ๆ ไอฉันไม่สามารถจริง ๆ ละเว้นเขาให้วิธีปิดเขาตอนนี้ สามารถฉันได้... ได้ และเปิดในทิศทางที่ฉันสามารถได้ยินการไอ ตรงข้างหลังถูก Zaimokuza"Gefun, gefun"" Zaimokuza ยกกล่องเหล่านี้ของคุกกี้กับฉัน""R-ขวา... บางทีคุณสามารถอธิบายเหตุผลที่ทำไมฉันอยู่""Nope ไม่สนใจ Ah ยัง ได้ฉันมีที่ตั้งมากเกินไป""ฉันแน่นอน"โดยไม่คาดคิด Zaimokuza ทรงทำกล่อง และเราทำงานกลุ่มหนึ่ง× × ×แล้ว มีม่านขึ้นบนความร่วมมือกิจกรรมคริสต์มาสเมื่อฉัน peeked ออกจากปีกของเวที มีจำนวนห้องพักมาก โคมาจิ มาทอทซูกา และ Zaimokuza แม้ถูกผู้ชม นอกจากนี้ยังพบคาวาซากิ ยา และอื่น ๆ ใกล้เคียงเช่น มีข้อสงสัยคาวาซากิได้ที่นี่เพื่อ ดูน้องสาวน้อย ๆ ของเธอ ส่วนยาและคนอื่น ๆ Yuigahama และ Isshiki อาจเรียกพวกเขาว่าปัจจุบัน Kaihin โซโก้สูงเป็นโปรแกรมมีฮอลล์เหตุการณ์ส่วนที่กำหนดการของพวกเขาถูก มีวงดนตรีที่แสดงโดยนักเรียนจาก Kaihin โซโก้สูงและคอนเสิร์ตคลาสสิกธุรกิจซึ่งเมื่อเทียบกับพวกเขามีแผนในการเริ่มต้น ปริมาณค่อนข้างต่ำ แต่ถึงกระนั้น ผู้ชมได้แสดงการตอบสนองที่ดีสำหรับสิ่งที่คั้นออก coupling ความแตกต่างของวงดนตรีและดนตรีคลาสสิกด้วยกันดูเหมือนจะไม่เห็นกายบาง นักดนตรีประสิทธิภาพได้ทั้งหมดรับรอบปรบมือเสียงดังและก็เวลาเกือบ Sobu สูงโปรแกรมเริ่มต้นเวลานี้ งานในปัจจุบันถูกเรียกว่าย่อยซูเปอร์ ไม่เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งตำแหน่งพิเศษ แต่มีไม่มากที่จะทำ เช่น ฉันถูกมากยิ่งเกี่ยวกับขณะกำลัง Isshiki และอื่น ๆ ผ่านการ mishaps บางความหมาย พวกเขาดูเหมือนว่าพวกเขาได้รับโดยเรียงลำดับออกอย่างละเอียดฉันได้ทำอะไรที่ปีกของเวทีเนื่องจากผมไม่มีงานทำ และฉันสามารถได้ยินลมหายใจลึกมากใกล้เคียงกับ เมื่อการดู Isshiki มีนิพจน์ประสาทเป็นนาง peeked ที่ผู้ชม"วิธีสิ่งกำลัง"เมื่อฉันร้องเรียกเธอ Isshiki หันไปรอบ ๆ และหายใจแยกกันของบรรเทาทุกข์"อา senpai พุทโธ่ มันเป็น baaad ""สถานการณ์ที่เขียนอย่างสวยงาม และ hiccups เฉพาะในระหว่างการซ้อมได้เพียงบางส่วนวางแผน คุณไม่จำเป็นต้องกังวลมันมาก"เมื่อฉันกล่าวว่า Isshiki มอง boastful เธอหลงไหลกับความภาคภูมิใจ"สถานการณ์ถูกเขียน โดยจันเลขานุการของเราจากนั้น นอกจาก... คุณ senpais สอนมากเกินไป... อา ถูกต้อง ต้องได้รับไปให้ผู้อื่น เอาล่ะ"Isshiki พูดคำสุดท้ายของเธออย่างรวดเร็วว่าพยายามซ่อนความลำบากใจของเธอ และฟ้าลั่นครืนวิ่งออก และเมื่อเธอออกจากปีกของเวที เธอหันไปรอบ ๆ"อา สำหรับเวลาการสุดท้าย โปรดตรวจสอบกับกรรมการผู้จัดการใหญ่ ยัง กรุณาดูแลเค้กเช่นกัน"" Roger prez นั้น "ผมตอบสั้น ๆ และดู Isshiki ปิดเหมือนเธอมุ่งหน้าไปที่เจ้าหน้าที่อื่น ๆ× × ×แล้ว ม่านของเวทีขึ้นผู้ชมไฟออกไป และยังคงปิดไฟเวทีได้"หนึ่งดอลลาร์ และเอ้ 7 เซนต์... ให้... "คำบรรยายอาจจะได้ยินจากความมืด ต่อที่ ระยะที่สว่าง และขั้น สวมวิกสีบลอนด์ ไม่เสียใจเธอนับของเธอเปลี่ยนแปลงเล็ก การบรรยายอย่างต่อเนื่องต่อไป"แต่ ฉันคิดว่า มันเป็นยังคงหนึ่งดอลลาร์ และเอ้ 7 เซนต์ ในวันถัดไปเป็นคริสต์มาสเกินไป"ผมยกเลิกฉากนี้ยกมาจากที่อื่นบรรดาหนังสือต่าง ๆ ที่ได้รับการ Isshiki จาก Yukinoshita หนึ่งที่เธอเลือกถูกเรียกว่า "เดอะของขวัญของโหราจารย์" [1]ไม่เพียงแต่ไม่สั้นยาว แต่จำนวนของอักขระที่อยู่ในระดับต่ำ ด้านบนของที่ เรื่องถูกสร้างขึ้นจากหลักบรรยาย ที่รับผิดชอบมากแต่ละตัวแสดงที่ไม่มี และไม่มีความจำเป็นในการแบ่งกลุ่มของ onstage 2 และบรรทัดที่อ่านแสดง พิจารณาจำนวนเวลาที่มีการ เตรียมตัว แนะนำที่ดีที่สุด ผมประหลาดใจสุจริตอย่างที่เป็นทางเลือกที่นอกเหนือจากสิ่งที่ผมแนะนำไปเมื่อเทียบกับ Kaihin โซโก้สูงจากก่อนหน้านี้ ระยะถูกประดับไป ด้วยความรู้สึกแบบโฮมเมดแบบธรรมดา เครื่องแต่งกายและสิ่งอื่น ๆ ที่ถูกเลือก มีจำนวนมากดูแล แต่ถึงกระนั้น มันไม่ได้มาปิดเป็นเทศกาลศิลปะโรงเรียนบนเวที รู unfastened ผมสีบลอนด์ tied และยืนก่อนกระจก แต่เธอก็สวมเสื้อของเธอ สวมหมวก และหายไปกับปีกของเวทีระยะ blacked ออก และเมื่อไฟกลับไปยังระยะครั้ง ระยะถูกตั้งเป็นเมืองในวันคริสต์มาส สีกระดาษแข็งและไม้อัด เอกสารลงรายการ บัญชี สร้าง backdrops ที่คล้ายกับอาคารที่ทำด้วยอิฐ และต้นไม้ที่ทำเป็นที่พักผ่อน กับ backdrops รอบต้น มันดูใหญ่มากแล้ว เปลี่ยนฉาก ด้วยความโดดเด่นเน้นป้ายบ่งชี้ "Mne Sofronie ผมสินค้าทุกชนิด" บนเวทีพร้อมกับรูถูกอีกคน หญิงสาวคนหนึ่งทำหน้าที่เป็นเจ้าของที่ร้านขั้นเอาขั้นตอนภายใน และ gulped และ มีเธอคอสั่น เธอ mustered ความกล้าหาญของเธอ และเรียก“…จะซื้อผม"เธอพูดบรรทัดเหล่านั้น ผมรู้ว่ามัน เธอมีของไอดอลมีแน่นอน... ฉันหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คริสมาสต์เป็นพวกเราอีกครั้งในปีนี้เช่นกัน ที่ถูกกล่าวว่ามันเป็นจริงยังคงวันคริสต์มาสอีฟ แต่วันนี้เป็นวันคริสมาสต์การทำงานร่วมกันจัดกิจกรรมที่ประสานงานโดยคณะกรรมการนักเรียนของแต่ละโรงเรียน Sobu สูงและ Kaihin Sogo สูง, ในที่สุดก็ถูกจัดขึ้น.
วันก่อนเมื่อวานนี้เป็นวันครึ่ง เนื่องจากพิธีปิดและเราก็มีความสุขกับวันหยุดประจำชาติพร้อมกับเวลามากขึ้นในการทำงาน รัฐของความคืบหน้าก็ไม่เลวเลย.
และเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะถูกจัดขึ้นที่เริ่มต้นจากช่วงบ่ายเราก็สามารถที่จะใช้จ่ายในช่วงเช้าของวันนี้ในการทำงานได้เป็นอย่างดี ในตอนเช้าตามคำแนะนำ Isshiki ของเราได้มุ่งเน้นความพยายามของเราในการอบขนมเค้กและคุกกี้ เนื่องจากการใช้จ่ายมากที่สุดของเมื่อวานเตรียมแม้ฉันรู้สึกว่ามีกลิ่นหอมหวานของการจัดเรียงที่มาจากทั่วทุกมุมร่างกายของฉัน.
ยังคงแม้จะมีกลิ่นหอมหวานที่คุณไม่สามารถพูดเดียวกันของบรรยากาศที่ทุกคนเห็นได้ชัดโดย busyness ห่อห้องทำอาหารของศูนย์ชุมชน.
และคนที่ขึ้นครองเป็นหลักของห้องนี้ทำอาหารได้ทำงานที่เคาน์เตอร์ครัว, Yukinoshita.
"Hikigaya คุง."
แม้ว่า Yukinoshita เรียกชื่อของฉันที่เธอไม่ได้พูดอะไรต่อไป . ดีเธอหมายความว่าอาจจะมอบครีมสดที่อยู่ในมือของฉัน รออย่างน้อยบอกฉันโดยตรง ... ในขณะที่ฉันคิดว่าฉันส่งเธอชาม.
"ที่นี่."
"ขอบคุณ."
หลังจากที่มันเริ่ม Yukinoshita ฟองน้ำเคลือบด้วยครีมสดและจากนั้นก็เรียกออกไป Yuigahama ที่กำลังทำงานอยู่ ที่ด้านข้าง.
"Yuigahama ซัง คุณทำทั้งหมดที่มีการปิดผนึกถุงคุกกี้เสร็จแล้วได้หรือไม่ "
"เอ่อฮะผมเพิ่งเสร็จสิ้นแล้ว ฉันควรจะอบเค้กเกินไป? "
Yuigahama ลุกขึ้นยืนขณะที่เธอหมุนรอบแขนของเธอดูเหมือนจะมีไหล่แข็งและถาม Yukinoshita เมื่อเธอได้ Yukinoshita ตอบทันทีโดยไม่ลังเลของเธอทำงานอยู่ในมือ.
"นั่นคือทั้งหมดที่ด้านขวา ดังนั้นอย่างให้แน่ใจว่าจะไม่แตะต้องอะไรที่โอเค? และฉันหมายความอย่างแน่นอน. "
"คุณไม่เสียงหมายถึงชนิดของ !?"
"ไม่เคยคิดว่ามันจะโอเคถ้าคุณไปและหยิบแป้งที่วางอยู่ในตู้เย็นที่โรงเรียน?"
โดยไม่ลังเล, Yukinoshita ผลักออก ร้องไห้ Yuigahama และพูดโดยไม่ต้องหยุดการทำงานมือของเธอ.
"เอาล่ะ ... ! C-สามารถจริงๆมันนอนหลับ? "
"มันเป็นรูปของการพูด มันควรจะอยู่ในตู้เย็นเพื่อให้คุณสามารถไปรับได้หรือไม่ "
มีไม่ทุกห้องสำหรับ Yukinoshita ไปกับ Yuigahama วันนี้เห็นได้ชัดโดยวิธีการครอบครองเธอเป็น Gahama ซังเป็นเช่นนั้นน่าสงสารดังนั้น แต่ตามความเป็นจริงจริงๆมันก็ไม่ว่างและพร้อมเตาอบเรียกเข้าเพียงแค่ตอนนี้ห้องทำอาหารได้ดำเนินการอย่างเต็มที่.
Yuigahama กำลังจะออกจากห้องทำอาหารที่เธอพึมพำสิ่งที่ชอบ "มันเป็น sleeeeping?"
จากนั้นประตูห้องทำอาหาร creaked เปิดอาย.
ใบหน้าที่โผล่ออกมาจากผ่านประตูเป็น Totsuka ของ.
"อืมมม? มีอะไรผิดปกติ, สายจัง? "
"โอ้เมื่อฉันถามสภานักเรียนที่พวกเขาบอกว่าจะไปที่นี่ ผมสงสัยว่าถ้าฉันสามารถช่วยออกมาและสิ่งที่ ใช่มั้ย? "
บอกว่า Totsuka หันหลังเขาและนอกจากนี้ใบหน้าของ Komachi โผล่ออกมาและเธอโบกมือของเธอที่ฉัน ผมไม่พูดถึงเธอจะหยุดโดยที่จะผ่อนคลายและเห็นได้ชัดว่าเธอทำ นอกจากนี้ผมก็ได้ยินเสียงบางไอแปลก ๆ เช่น "gefun, gefun, okopooon" จากด้านหลังทั้งสอง แต่ขอหลอกเช่นถ้าฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย.
"Onii-chan, Komachi จะช่วยออก? เกินไป"
Komachi เข้ามาในห้องทำอาหาร พร้อมกับ Totsuka ขณะที่เธอกล่าวว่า.
"โอ้ Totsuka คุง Komachi ซัง สวัสดี. "
เมื่อพวกเขาได้รับการต้อนรับ Yukinoshita ทั้งสองกล่าวว่า Hellos ของพวกเขาด้วยรอยยิ้ม.
"ทั้งสองคนกล่าวว่าพวกเขาจะช่วยให้."
เมื่อฉันบอกว่า Yuigahama ตบมือเธอและหันไป Totsuka.
"โอเคทรายจังสามารถ คุณมากับฉันไปโรงเรียน? มันดูเหมือนว่ามันวางอยู่ดังนั้นฉันอาจจะไม่สามารถที่จะทำมันด้วยตัวเอง. "
"โอเค ... แน่ใจว่าสิ่งที่วางอยู่?"
Totsuka ออกจากห้องทำอาหารร่วมกับ Yuigahama ในขณะที่กำลังสับสนโดยคำอธิบายที่ทำให้ตกใจของเธอ พวกเขาจะทำจริงๆมันกลับมาที่นี่ด้วยแป้ง ... ? ฉันเป็นชนิดของความกังวลใจว่าถ้านี้เป็นครั้งแรกของพวกเขามากที่ได้รับมอบหมายงาน.
"ดีฉันจะถาม Komachi ซังจะช่วยให้ฉันมากกว่าที่นี่แล้ว? คุกกี้หรือเค้กซึ่งเป็นพิเศษของคุณ? "
"Komachi สามารถทำอย่างใดอย่างหนึ่ง!"
Yukinoshita ได้รับ Komachi จะช่วยให้เธอกับการทำขนมในแบบของเธอเอง.
"ผมเห็น ที่จะช่วยใหญ่ ในกรณีที่กรุณาดูแลคุกกี้ขิง สูตรของที่นั่นเช่นกัน. "
"OKAAAY! จะทำให้ขนมกับยูกิโนะซัง Komachi ของความสุขมากกับวิธีการความคืบหน้ามากมี! "
อะไรคืบหน้าคุณกำลังพูดคุยเกี่ยวกับฮะ? เมื่อ Komachi ทำความสะอาดมือของเธอเธอได้อย่างรวดเร็วได้เริ่มต้นในการทำสิ่งหนึ่งหรืออีกด้วย Yukinoshita.
ขณะที่ผมพยักหน้าและดูทั้งสองสาวที่มีความเป็นมิตรกับการแชทกับคนอื่น ๆ ในขณะที่การทำขนม, เวลานี้ผมก็ได้ยินเสียง "gefun, gefun , morusa "ไออย่างใกล้ชิดโดย ถูกที่จริงๆไอหรือไม่?
ฉันไม่สามารถจริงๆไม่สนใจเขาได้รับวิธีการปิดเขาเป็นตอนนี้ฉันจะ ... ? ผมขึ้นและหันไปในทิศทางของที่ฉันสามารถได้ยินเสียงไอ โดยตรงอยู่ข้างหลังผมเป็น Zaimokuza.
"Gefun, gefun."
"Zaimokuza พกกล่องเหล่านี้คุกกี้กับฉัน."
"R-ขวา ... บางทีคุณอาจจะสามารถอธิบายเหตุผลว่าทำไมผมในปัจจุบันได้หรือไม่"
"Nope, ไม่สนใจ Ah ยังช่วยให้ผมดำเนินการชุดที่มากเกินไป. "
"I-แท้จริง."
โดยไม่คาดคิด Zaimokuza เชื่อฟังดำเนินกล่องและเราได้ทำงานบางกลุ่มในขณะที่. ××× แล้ว, ผ้าม่านถูกยกขึ้นในการทำงานร่วมกันจัดกิจกรรมคริสมาสต์เมื่อฉันแอบมองออกจากปีกของเวทีมีจำนวนมากของผู้เข้าพัก Komachi, Totsuka และแม้กระทั่ง Zaimokuza อยู่ในกลุ่มผู้ชม ผมยังเห็นคาวาซากิ Hayama และอื่น ๆ ใกล้เคียงเป็นอย่างดี มีข้อสงสัยคาวาซากิไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อดูน้องสาวคนเล็กของเธอ สำหรับ Hayama และอื่น ๆ , Yuigahama และ Isshiki อาจจะเรียกพวกเขา. ปัจจุบันโปรแกรม Kaihin Sogo มัธยมถูกครอบครองห้องโถงเหตุการณ์. เป็นสิ่งที่ตารางเวลาของพวกเขาพวกเขาได้แสดงวงดนตรีที่ทำโดยนักเรียนจาก Kaihin Sogo สูงและคอนเสิร์ตธุรกิจคลาสสิกที่ เมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเขาได้วางแผนที่จุดเริ่มต้นปริมาณค่อนข้างต่ำกว่า แต่ยังให้ผู้ชมได้แสดงการตอบสนองที่ดี. สำหรับสิ่งที่พวกเขาบีบออก, การมีเพศสัมพันธ์ที่แตกต่างกันของวงดนตรีคลาสสิกและมองกันว่ามันเป็นบางอย่างที่เห็น สุข นักดนตรีที่มีประสิทธิภาพได้รับทุกรอบดังของเสียงปรบมือ. และมันก็เป็นเวลาเกือบสำหรับ Sobu โปรแกรมสูงที่จะเริ่มต้น. คราวนี้งานของฉันเป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันเป็นซุปเปอร์ซับไม่ตำแหน่งพิเศษโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่มีไม่ได้ทั้งหมดที่ มากจะทำอย่างไร เป็นเช่นนี้ผมก็เดินเตร่เกี่ยวกับ. ในขณะที่ Isshiki และคนอื่น ๆ ที่กำลังจะผ่านบางอุบัติเหตุและชอบที่พวกเขาดูเหมือนพวกเขาได้รับพวกเขาแยกออกได้อย่างทั่วถึง. ผมทำอะไรที่ปีกของเวทีตั้งแต่ฉันได้งานที่จะทำ และฉันก็ได้ยินเสียงลมหายใจลึกมากใกล้เคียง เมื่อการดู, Isshiki มีการแสดงออกประสาทที่เธอแอบมองที่ผู้ชม. "สิ่ง How're จะไปไหม" เมื่อตอนที่ผมเรียกว่าออกไปเธอ Isshiki หันไปรอบ ๆ และถอนหายใจด้วยความโล่งอก. "อารุ่นพี่ เอ้ก็ baaad แน่นอน! " "สถานการณ์เป็นหนังสือที่เขียนอย่างสวยงามและสะอึกเฉพาะในช่วงการฝึกซ้อมเป็นเพียงแค่ส่วนการวางแผน คุณไม่จำเป็นต้องทำให้ไม่สบายใจมากกว่านั้นมาก. " เมื่อฉันบอกว่า Isshiki มองโอ้อวดขณะที่เธอป่องขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ. "สถานการณ์ที่เขียนขึ้นโดยเลขานุการจังของเราหลังจากทั้งหมด นอกจากนี้ ... คุณรุ่นพี่สอนฉันมากเกินไป ... อ่าที่เหมาะสม ฉันต้องการที่จะได้รับไปกับคนอื่น ๆ โอเค! " Isshiki พูดคำพูดสุดท้ายของเธอได้อย่างรวดเร็วราวกับว่าพยายามที่จะซ่อนความลำบากใจของเธอและดังวิ่งออกไป และเมื่อเธอเดินออกมาจากปีกของเวทีที่เธอหันไปรอบ ๆ . "อาเป็นสำหรับระยะเวลาที่เข้าสู่รอบสุดท้ายโปรดตรวจสอบกับรองประธาน นอกจากนี้โปรดดูแลของเค้กเช่นกัน. " "โรเจอร์ที่ Prez." ผมตอบสั้น ๆ และดู Isshiki ออกขณะที่เธอมุ่งหน้าไปยังเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ . ××× แล้ว, ผ้าม่านเวทีถูกยก. ผู้ชม ไฟก็ออกไปและไฟเวทีก็ยังคงออก. "หนึ่งดอลลาร์และแปดสิบเจ็ดเซนต์ ... นั่นคือทั้งหมดที่ ... " คำบรรยายอาจจะได้ยินมาจากความมืด ต่อไปนี้ที่เวทีสว่างและรุมิสวมวิกผมสีบลอนด์เป็นเสียใจที่เธอนับการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ของเธอ คำบรรยายอย่างต่อเนื่องต่อไป. "แต่ที่ผมคิดว่ามันยังคงเป็นหนึ่งดอลลาร์และแปดสิบเจ็ดเซนต์ วันถัดไปคือวันคริสต์มาสมากเกินไป. " ผมจำได้ว่าฉากเปิดเรื่องนี้จากที่ใดที่หนึ่ง. ในบรรดาหนังสือจำนวนมากที่ได้รับการ Isshiki จาก Yukinoshita หนึ่งเธอเลือกที่ถูกเรียกว่า "ของขวัญของเมไจ" [1]. ไม่เพียง แต่มันสั้น ความยาว แต่จำนวนของตัวอักษรที่อยู่ในระดับต่ำ ด้านบนของที่, เรื่องที่สร้างขึ้นมาจากการบรรยายส่วนใหญ่จึงมีไม่ได้ที่ความรับผิดชอบของแต่ละบุคคลมากสำหรับนักแสดงและไม่มีความจำเป็นที่จะทำลายออกเป็นสองกลุ่มบนเวทีและสายการอ่านนักแสดง พิจารณาเท่าใดเวลาที่มีการเตรียมความพร้อมนี้อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ฉันรู้สึกประหลาดใจตรงไปตรงมาที่ทางเลือกที่ไปเกินกว่าสิ่งที่ผมแนะนำ. เมื่อเทียบกับ Kaihin Sogo สูงจากก่อนหน้านี้ขั้นตอนที่ถูกประดับด้วยความรู้สึกโฮมเมดในทางธรรมดา เครื่องแต่งกายและสิ่งอื่น ๆ ที่ได้รับการแต่งตั้งมีจำนวนมากในการดูแลรักษา แต่แม้ดังนั้นมันไม่ได้หลุดออกมาเป็นบางสิ่งบางอย่างจากงานเทศกาลโรงเรียนศิลปะ. บนเวทีรุมิ unfastened ผมบลอนด์ของเธอผูกมายืนอยู่หน้ากระจก แต่ในที่สุดเธอก็ สวมเสื้อคลุมของเธอใส่หมวกและหายปีกของเวที. เวทีบนบานและเมื่อแสงกลับไปยังเวทีอีกครั้งบนเวทีได้ถูกจัดตั้งขึ้นเป็นเมืองในวันคริสต์มาส กระดาษแข็งและไม้อัดทาสีเอกสารถูกโพสต์และฉากหลังที่ดูคล้ายกับอาคารที่ทำจากอิฐถูกสร้างขึ้นและต้นไม้ที่ได้ดำเนินการเป็นศูนย์กลางของทุกอย่าง ด้วยฉากหลังที่อยู่รอบ ๆ ต้นไม้มันดูใหญ่มาก. และแล้วฉากการเปลี่ยนแปลงกับความสนใจมุ่งเน้นไปที่ป้ายระบุ "Mne Sofronie ผมของสินค้าทุกชนิด " บนเวทีพร้อมกับรุมิเป็นคนคนหนึ่งมากขึ้นสาวทำหน้าที่เป็นเจ้าของร้านค้า. รุมิเอาขั้นตอนภายในและกลืนน้ำลาย และมีการสั่นที่ลำคอของเธอเธอรวบรวมความกล้าหาญของเธอและเรียกออกมา. "... คุณจะซื้อผมของฉัน" เธอพูดเส้นที่ ฉันรู้ว่ามัน เธอแน่นอนมีคุณภาพของไอดอล ... ฉัน wan

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คริสต์มาสอยู่กับเราอีกครั้งในปีนี้เช่นกัน ที่ถูกกล่าวว่ามันก็ยังเป็นคริสต์มาสอีฟ แต่วันนี้เป็นวันคริสต์มาสเหตุการณ์ความร่วมมือประสานงานโดยแต่ละคณะกรรมการนักเรียนของโรงเรียน sobu สูงและ kaihin โซโกะสูง สุดท้ายก็ถูกจัดขึ้น
เมื่อวานซืนครึ่งวันเนื่องจากพิธีปิดและเราก็มีความสุขกับวันหยุดแห่งชาติพร้อมกับเพิ่มเวลาทำงาน ความคืบหน้าของรัฐของเราไม่ได้เลวร้ายเลย .
และเนื่องจากเหตุการณ์จะจัดขึ้นตั้งแต่บ่าย เราได้ใช้เวลาช่วงเช้าของวันนี้ในงานได้เป็นอย่างดี ในตอนเช้า ชิกิ ตามคำแนะนำของเรามุ่งเน้นความพยายามของเราในการอบเค้กและคุกกี้ เพราะการใช้จ่ายมากที่สุดของเมื่อวาน เตรียมตัว ฉันก็รู้สึกว่ามีกลิ่นหอมหวานของเรียงมาจากทั่วร่างกายของฉัน .
ยังแม้จะมีกลิ่นหอมหวาน , คุณไม่สามารถพูดเดียวกันของบรรยากาศทั้งหมด เห็นได้ชัดจาก busyness ห่อหุ้มห้องประกอบอาหารของศูนย์กลางชุมชน
และคนที่ขึ้นเป็นหลักของห้องอาหารนี้ ทำงานที่เคาน์เตอร์ครัว yukinoshita .
" hikigaya คุง "
ถึงแม้ว่า yukinoshita เรียกชื่อเธอไม่ได้พูดอะไรต่อไปอีก อืม เธอคงหมายถึงการเอาครีมสดในมือของฉัน รออย่างน้อยบอกฉันโดยตรง . . . . . . . ฉันคิดว่า ฉันยื่นชาม .
" ที่นี่ "
" ขอบคุณ "
หลังจากกินยาyukinoshita เริ่มเคลือบฟองน้ำด้วยครีมสด แล้วเรียกให้ยูอิกาฮามะที่ทำงานด้าน .
" ยูอิกาฮามะซัง คุณทำเสร็จแล้วคุกกี้ถุงปิดผนึก ? "
" อืม ฉันเพิ่งทำงานเสร็จ ฉันอบเค้กด้วย "
ยูอิกาฮามะยืนขึ้นเธอปั่นแขนของเธอรอบ ๆดูเหมือนมีไหล่แข็งและถาม yukinoshita . เมื่อเธอทำyukinoshita ทันทีตอบโดยไม่ลังเล มือทำงานของเธอ .
" ไม่เป็นไร เพื่อให้แน่ใจว่า ไม่แตะต้องอะไรโอเค ? และผมหมายถึงแน่นอน "
" คุณไม่พูดแบบนั้น ! ? "
" ช่างเถอะ มันคงจะดีถ้าคุณไปหยิบพักแป้งในตู้เย็นที่โรงเรียน ? "
โดยไม่ลังเลyukinoshita ทิศทางออกร้องไห้ยูอิกาฮามะพูดโดยไม่หยุดมือในการทำงานของเธอ .
" โอเค . . . . . . . ล มันนอน "
" มันเป็นโวหาร มันน่าจะอยู่ในตู้เย็น ดังนั้นคุณสามารถไป ? "
ไม่มีห้องสำหรับ yukinoshita ไปกับยูอิกาฮามะ วันนี้ได้เห็นวิธีครอบครองเธอ gahama ซังแล้ว น่าสงสาร แต่ความจริงแล้วมันยุ่งกับเตาอบดังตอนนี้ ห้องทำอาหารก็ดำเนินงานอย่างเต็มที่
ยูอิกาฮามะกำลังจะออกจากห้องปรุงอาหาร เช่น เธอพึมพำอย่าง " มัน sleeeeping ? "
แล้ว ประตูของห้องทำอาหาร creaked เปิดเจี๋ยมเจี้ยม .
ใบหน้าที่ผุดมาจากผ่านประตูโทซึกะ .
" หือ ? เกิดอะไรขึ้น ทรายจัง "
" โอ้ เมื่อฉันถามว่า สภานักศึกษาพวกเขาบอกว่า ไปที่นี่ ผมสงสัยว่าถ้าผมสามารถช่วยหาและสิ่งที่ ใช่มั้ย ? "
บอกว่าโทซึกะ หันไปข้างหลังเขา และยิ่งไปกว่านั้น หน้าโคมาจิก็โผล่ออกมา เธอโบกมือ มือของเธอที่ฉัน ฉันบอกเธอให้หยุด เพื่อผ่อนคลาย และเห็นได้ชัดว่าเธอทำ นอกจากนี้ ผมได้ยินเสียงแปลกๆ เช่น " gefun gefun , ไอ , okopooon " จากข้างหลังทั้งสองคน