Chen Yuan harrumphed, stood up, and

Chen Yuan harrumphed, stood up, and turned to leave. He abruptly stopped and turned back to Chen Rong. Her demure and honest appearance was still all he saw. Chen Yuan moved his gaze and hurried away.

Chen Wei hurriedly got up and also followed him out.

After Chen Yuan had left Chen Rong’s courtyard, he dismissed his carriage and took a stroll for he was still feeling a little agitated.

Having walked around for half an hour, he next came to a garden where the sound of laughter could be heard ringing out. He adopted a smile and, from the distance, called out to a middle-aged scholar who was sitting in the pavilion to fish in the cold weather: “Elder brother.”

This scholar was Chen Gongrang.

Upon hearing his name, Chen Gongrang raised his head, but when he saw that it was Chen Yuan, his face hardened and he averted his gaze.

Chen Yuan’s expression sank. He sheepishly glanced at the nearby maids and again offered Chen Gongrang a smile.

Still staring at the lake, Chen Gongrang suddenly asked, “Did you go to see Ah Rong again? Who are you preparing to give her to this time?”

Rattled, Chen Yuan stammered with the same smile on his face: “Elder brother, what are you saying? She is of marriageable age. Since her father isn’t here, I ought to be looking out for her.”

Chen Gongrang frowned. “There’s no need to tell me this.”

Chen Yuan quickly complied. Seeing that Chen Gongrang was looking rather displeased, he couldn’t help himself from saying: “Brother, why let our relationship be affected by a lass?” He muttered when Chen Gongrang did not bother to give him a glance: “Even that Wang Qi turns out to be nothing more than a vulgar man. He was taking five courtesans around with him even in these turbulent times. Those who told me about it were all shaking their heads. Now they are saying that Lang’ya Wang Qi is but common and profane. Giving beautiful women to the Prince of Nan’yang – his action belies his reputation.” There was disdain in his voice.

Chen Gongrang slowly looked up. He spared Chen Yuan a glance as Chen Yuan had hoped for. But it was one of distaste. “Those five women didn’t belong to Wang Qi,” Chen Gongrang unhurriedly stated.

“Oh?” Chen Yuan took no notice of the distaste, asking in surprise: “I heard those five women are so uncommonly stunning that even the Prince of Nan’yang treats them like precious treasures. If such women didn’t belong to Wang Qi, then who could they possibly belong to?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินหยวน harrumphed ลุกขึ้น และการปล่อย เขาหยุด และหันกลับไปร้องเฉินทันที ลักษณะของเธอเอียงอาย และซื่อสัตย์ก็ทั้งหมดที่เขาเห็น เฉินหยวนย้ายสายตาของเขา และรีบออกไปเว่ยเฉินรีบตื่น และยัง ตามเขาออกมาหลังจากเฉินหยวนเหลือลานเฉินร่อง เขาไล่ขนของเขา และเอาเดินเล่นสำหรับเขายังคงมีความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยมีแถวสำหรับครึ่งชั่วโมง ถัดมาสวนซึ่งอาจจะได้ยินเสียงหัวเราะเสียงออก มาใช้รอยยิ้มและ ระยะ ไกล เรียกนักวิชาการวัยกลางคนที่นั่งในศาลาปลาในสภาพอากาศหนาวเย็น: "พี่น้อง"นักวิชาการนี้คือ เฉิน Gongrangเมื่อได้ยินชื่อของเขา เฉิน Gongrang ยกศีรษะของเขา แต่เมื่อเขาเห็นว่า มันเป็นเฉินหยวน แข็งใบหน้าของเขา และเขาป้องกันสายตาของเขาเฉินหยวนนิพจน์จม เขาเจื่อน glanced ที่แม่บ้านใกล้เคียง และอีก ให้เฉิน Gongrang รอยยิ้มยังคง จ้องทะเลสาบ เฉิน Gongrang ก็ถาม, "คุณไม่ได้ไปดู Ah ร่องอีกครั้ง ที่คุณกำลังเตรียมจะให้เธอไปในครั้งนี้"Rattled เฉินหยวน stammered ด้วยการยิ้มเดียว: "พี่น้อง สิ่งคุณพูด เธอเป็นของอายุแต่งงาน เนื่องจากพ่อของเธอไม่ได้ที่นี่ ฉันควรจะได้มองหาเธอ"เฉิน Gongrang frowned "ไม่จำเป็นจะบอกฉันนี้"Chen Yuan quickly complied. Seeing that Chen Gongrang was looking rather displeased, he couldn’t help himself from saying: “Brother, why let our relationship be affected by a lass?” He muttered when Chen Gongrang did not bother to give him a glance: “Even that Wang Qi turns out to be nothing more than a vulgar man. He was taking five courtesans around with him even in these turbulent times. Those who told me about it were all shaking their heads. Now they are saying that Lang’ya Wang Qi is but common and profane. Giving beautiful women to the Prince of Nan’yang – his action belies his reputation.” There was disdain in his voice.Chen Gongrang slowly looked up. He spared Chen Yuan a glance as Chen Yuan had hoped for. But it was one of distaste. “Those five women didn’t belong to Wang Qi,” Chen Gongrang unhurriedly stated.“Oh?” Chen Yuan took no notice of the distaste, asking in surprise: “I heard those five women are so uncommonly stunning that even the Prince of Nan’yang treats them like precious treasures. If such women didn’t belong to Wang Qi, then who could they possibly belong to?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินหยวน harrumphed ยืนขึ้นและหันไปออก จู่ ๆ เขาก็หยุดและหันกลับไปเฉินร่อง เธอปรากฏตัวเอียงอายและมีความซื่อสัตย์ก็ยังคงเป็นสิ่งที่เขาเห็น เฉินหยวนย้ายสายตาของเขาและรีบออกไป. เฉินเหว่ยรีบลุกขึ้นและยังตามเขาออก. หลังจากที่เฉินหยวนได้ออกจากคอร์ทยาร์ดเฉินร่องเขาไล่สายการบินของเขาและพาเดินเล่นสำหรับเขายังคงรู้สึกไม่สบายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ . ต้องเดินไปรอบ ๆ สำหรับ ครึ่งชั่วโมงถัดจากนั้นเขาก็มาถึงสวนที่เสียงหัวเราะอาจจะได้ยินเสียงเรียกเข้าออก เขาเป็นลูกบุญธรรมรอยยิ้มและจากระยะไกลที่เรียกว่าออกไปเป็นนักวิชาการวัยกลางคนที่กำลังนั่งอยู่ในศาลาปลาในสภาพอากาศเย็น: ". พี่ชาย" . นักวิชาการนี้เป็นเฉิน Gongrang เมื่อได้ยินชื่อของเขาเฉิน Gongrang ยก ศีรษะของเขา แต่เมื่อเขาเห็นว่ามันเป็นเฉินหยวนแข็งใบหน้าของเขาและเขาหันไปจ้องมองของเขา. แสดงออกเฉินหยวนจม เขาเจื่อนเหลือบมองไปที่สาวใช้อยู่บริเวณใกล้เคียงและอีกครั้งที่นำเสนอเฉิน Gongrang รอยยิ้ม. ยังคงจ้องมองที่ทะเลสาบเฉิน Gongrang จู่ ๆ ก็ถามว่า "คุณไปดูอาร่องอีกครั้งหรือไม่ ? คุณเป็นใครเตรียมที่จะให้เธอไปในเวลานี้ " สั่นเฉินหยวนตะกุกตะกักด้วยรอยยิ้มที่เดียวกันบนใบหน้าของเขา:" พี่ชายสิ่งที่คุณพูด? เธอเป็นคนที่อายุสมรส ตั้งแต่พ่อของเธอไม่อยู่ที่นี่ฉันควรจะมองหาเธอ. " เฉิน Gongrang ขมวดคิ้ว "ไม่มีความจำเป็นที่จะบอกฉันนี้เป็น." เฉินหยวนปฏิบัติได้อย่างรวดเร็ว เห็นว่าเฉิน Gongrang ถูกมองค่อนข้างไม่พอใจที่เขาไม่สามารถช่วยตัวเองจากการพูดว่า: "บราเดอร์ทำไมปล่อยให้ความสัมพันธ์ของเราได้รับผลกระทบโดยหญิงสาวที่เป็น" เขาพึมพำเมื่อเฉิน Gongrang ไม่ได้รำคาญที่จะให้เขาได้อย่างรวดเร็ว: "แม้ที่วัง ฉีจะออกมาเป็นอะไรมากไปกว่าเป็นคนหยาบคาย เขาได้รับการ courtesans ห้ารอบกับเขาแม้ในครั้งปั่นป่วนเหล่านี้ บรรดาผู้ที่บอกฉันเกี่ยวกับมันได้ทั้งหมดสั่นหัวของพวกเขา ตอนนี้พวกเขาจะบอกว่า Lang'ya วังฉี แต่ที่พบบ่อยและดูหมิ่น ให้ผู้หญิงสวยกับเจ้าชายแห่ง Nan'yang - การกระทำของเขาปฏิเสธชื่อเสียงของเขา "มีความรังเกียจอยู่ในเสียงของเขา.. เฉิน Gongrang ช้าเงยหน้าขึ้นมอง เขาได้หวงเฉินหยวนอย่างรวดเร็วเป็นเฉินหยวนมีหวัง แต่มันก็เป็นหนึ่งในความไม่พอใจ . "บรรดาผู้หญิงห้าคนไม่ได้อยู่ในวังฉี" เฉินกล่าว Gongrang ไม่รีบร้อน"โอ้" เฉินหยวนสังเกตเห็นความไม่พอใจไม่ถามด้วยความประหลาดใจว่า "ผมได้ยินบรรดาผู้หญิงห้าคนจึงผิดปกติที่สวยงามว่าแม้เจ้าชายแห่ง Nan'yang ปฏิบัติต่อพวกเขาเช่นสมบัติอันมีค่า ถ้าผู้หญิงดังกล่าวไม่ได้อยู่ในวังฉีแล้วที่จะพวกเขาอาจจะเป็นของใคร? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินหยวน harrumphed ก็ยืนอยู่ และเปลี่ยนไป เขาชะงักหยุดเดินและหันกลับไป Chen ร่อง ลักษณะที่เคร่งขรึม และซื่อสัตย์ของเธอ ยังคง ทั้งหมดที่เขาเห็น เฉินหยวนย้ายสายตาของเขาและรีบเดินออกไปเฉินเหว่ยรีบลุกขึ้นและตามเขาไปหลังจากเฉินหยวนมีซ้ายของ Chen ร่องสวน เขาไล่ม้าของเขา และใช้เวลาเดินเล่นกับเขายังรู้สึกปั่นป่วนได้มีเดินครึ่งชั่วโมงเขาต่อไปมาถึงสวนที่สามารถได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมา เขาใช้รอยยิ้ม และ จากระยะทางที่เรียกให้บัณฑิตกลางคนคนนั่งอยู่ในศาลาปลาในอากาศเย็น : " พี่ชาย "บัณฑิตผู้นี้คือ เฉิน gongrang .เมื่อได้ยินชื่อของเขา เฉิน gongrang ยกศีรษะของเขา แต่เมื่อเขาเห็นว่ามันเป็น เฉิน หยวน ใบหน้าของเขาแข็งและเขาไม่สนใจ สายตาของเค้าการแสดงออกของเฉินหยวนก็จม เขาเจื่อนมองที่สาวใช้ใกล้เคียงและอีกครั้งให้เฉิน gongrang รอยยิ้มยังคงจ้องทะเลสาบ เฉิน gongrang ก็ถามว่า " คุณไปดูโรงอีกครั้ง ที่คุณกำลังเตรียมที่จะให้เธอล่ะคราวนี้ "เขย่า , เฉินหยวนแค่พูดตะกุกตะกักด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา : " พี่ชาย คุณพูดเรื่องอะไร ? เธอควรจะแต่งงานได้แล้ว อายุ ตั้งแต่พ่อเธอไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันควรจะมองหาเธอ”เฉิน gongrang ขมวดคิ้ว . " ไม่จำเป็นต้องบอกนี่เฉินหยวนรีบปฏิบัติตาม เห็นว่าเฉิน gongrang ถูกมองค่อนข้างไม่พอใจ เขาก็ไม่สามารถช่วยให้ตัวเองว่า " พี่ ทำไมปล่อยให้ความสัมพันธ์ของเราจะได้รับผลกระทบ โดยสาว ? " เขาพึมพำเมื่อเฉิน gongrang ไม่ได้รบกวนให้เขาได้อย่างรวดเร็ว : " หวังฉีจะเปิดออกจะไม่มีอะไรมากกว่าผู้ชายหยาบคาย เขาใช้เวลาห้า . . . . อยู่ใกล้ๆ เขา แม้ในช่วงเวลาที่วุ่นวายเหล่านี้ ใครบอกฉันเกี่ยวกับมันก็สั่นศีรษะของพวกเขา ตอนนี้ พวกเขาพูดว่า lang"ya หวังฉี แต่สามัญและสามัญ ให้ผู้หญิงได้สวยกับเจ้าชายของ nan"yang –การกระทำของเขาที่เห็นชื่อเสียงของเขา " มีการดูถูกเหยียดหยามในเสียงของเขาเฉิน gongrang ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง เขาหวงเฉินหยวนได้อย่างรวดเร็วเป็นเฉินหยวนหวังสำหรับ แต่มันคือหนึ่งแห่งความรังเกียจ " ห้าผู้หญิงพวกนั้นก็ไม่ได้เป็นของ หวัง ฉี " เฉิน gongrang กล่าวเรื่อยเฉื่อย ." โอ้ " เฉินหยวนก็ไม่เห็นความรังเกียจ ถามอย่างประหลาดใจ " ฉันได้ยินห้าผู้หญิงพวกนั้นแล้วอย่างแปลกๆที่แม้แต่เจ้าชาย nan"yang รักษาเขาเหมือนสมบัติล้ำค่า ถ้าผู้หญิงไม่ได้เป็นของ หวัง ฉี แล้วใครเขาจะเป็นของ ? "