Development of the stored-program c

Development of the stored-program concept[edit]
The mathematician Alan Turing, who had been alerted to a problem of mathematical logic by the lectures of Max Newman at the University of Cambridge, wrote a paper in 1936 entitled On Computable Numbers, with an Application to the Entscheidungsproblem, which was published in the Proceedings of the London Mathematical Society.[6] In it he described a hypothetical machine which he called a "universal computing machine", and which is now known as the "Universal Turing machine". The hypothetical machine had an infinite store (memory in today's terminology) that contained both instructions and data. John von Neumann became acquainted with Turing while he was a visiting professor at Cambridge in 1935, and also during Turing's PhD year at the Institute for Advanced Study in Princeton, New Jersey during 1936 – 37. Whether he knew of Turing's paper of 1936 at that time is not clear.

In 1936, Konrad Zuse also anticipated in two patent applications that machine instructions could be stored in the same storage used for data.[7]

Independently, J. Presper Eckert and John Mauchly, who were developing the ENIAC at the Moore School of Electrical Engineering, at the University of Pennsylvania, wrote about the stored-program concept in December 1943.[8][9] In planning a new machine, EDVAC, Eckert wrote in January 1944 that they would store data and programs in a new addressable memory device, a mercury metal delay line memory. This was the first time the construction of a practical stored-program machine was proposed. At that time, he and Mauchly were not aware of Turing's work.

Von Neumann was involved in the Manhattan Project at the Los Alamos National Laboratory, which required huge amounts of calculation. This drew him to the ENIAC project, during the summer of 1944. There he joined into the ongoing discussions on the design of this stored-program computer, the EDVAC. As part of that group, he wrote up a description titled First Draft of a Report on the EDVAC[1] based on the work of Eckert and Mauchly. It was unfinished when his colleague Herman Goldstine circulated it with only von Neumann's name on it, to the consternation of Eckert and Mauchly.[10] The paper was read by dozens of von Neumann's colleagues in America and Europe, and influenced the next round of computer designs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาแนวคิดโปรแกรมที่เก็บไว้ [แก้ไข]
นักคณิตศาสตร์อลันทัวริงที่ที่ได้รับการแจ้งเตือนไปยังปัญหาของตรรกะทางคณิตศาสตร์โดยการบรรยายของนิวแมนแม็กซ์ที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์, เขียนกระดาษในปี 1936 ได้รับสิทธิเกี่ยวกับหมายเลขคำนวณกับแอพลิเคชัน ไป Entscheidungsproblem ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในการดำเนินการของลอนดอนคณิตศาสตร์สังคม. [6] ในนั้นเขาอธิบายเครื่องสมมุติซึ่งเขาเรียกว่า "เครื่องคอมพิวเตอร์สากล" และที่เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็น "เครื่องนิเวอร์แซลทัวริง" เครื่องสมมุติมีร้านค้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด (หน่วยความจำในคำศัพท์ของวันนี้) ที่มีคำแนะนำและข้อมูลทั้ง จอห์นฟอนนอยมันน์เริ่มคุ้นเคยกับทัวริงในขณะที่เขาเป็นอาจารย์ไปที่เคมบริดจ์ในปี 1935 และยังอยู่ในระหว่างปีปริญญาเอกของทัวริงที่สถาบันการศึกษาขั้นสูงในพรินซ์ตัน, นิวเจอร์ซีย์ในช่วง 1936 - 37. ไม่ว่าเขารู้ว่ากระดาษทัวริง 1936 ที่ว่า เวลาไม่ชัดเจน. ในปี 1936 คอนราด Zuse ยังคาดว่าในสองยื่นขอจดสิทธิบัตรที่คำแนะนำเครื่องจะถูกเก็บไว้ในการจัดเก็บข้อมูลเดียวกับที่ใช้สำหรับข้อมูล. [7] อิสระเจ Presper Eckert และจอห์น Mauchly ที่ถูกพัฒนา ENIAC ที่ โรงเรียนมัวร์วิศวกรรมไฟฟ้าที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเขียนเกี่ยวกับแนวคิดโปรแกรมที่เก็บไว้ในเดือนธันวาคม 1943 [8] [9] ในการวางแผนเครื่องใหม่ EDVAC, Eckert เขียนไว้ในมกราคม 1944 ว่าพวกเขาจะเก็บข้อมูลและโปรแกรมใน อุปกรณ์หน่วยความจำแอดเดรสใหม่โลหะปรอทหน่วยความจำสายล่าช้า นี่เป็นครั้งแรกที่การก่อสร้างของเครื่องที่จัดเก็บโปรแกรมการปฏิบัติที่ถูกนำเสนอ ในเวลานั้นเขา Mauchly และไม่ทราบการทำงานของทัวริง. Von Neumann มีส่วนร่วมในโครงการแมนฮัตตันที่ Los Alamos ห้องปฏิบัติการแห่งชาติซึ่งจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากในการคำนวณ ดึงเขาไปที่โครงการ ENIAC ในช่วงฤดูร้อนของปี 1944 ที่นั่นเขาได้เข้าร่วมหารืออย่างต่อเนื่องในการออกแบบของเครื่องคอมพิวเตอร์ที่จัดเก็บโปรแกรมนี้ที่ EDVAC ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่เขาเขียนถึงคำอธิบายชื่อร่างแรกของรายงานการ EDVAC a [1] ขึ้นอยู่กับการทำงานของ Mauchly และ Eckert มันก็ยังไม่เสร็จเมื่อเพื่อนร่วมงานของเขาเฮอร์แมน Goldstine หมุนเวียนด้วยชื่อฟอนเพียงนอยมันน์ที่มันจะตกตะลึงของ Mauchly และ Eckert ได้. [10] กระดาษได้อ่านโดยนับสิบของเพื่อนร่วมงานของ von Neumann ในอเมริกาและยุโรปและได้รับอิทธิพลรอบต่อไปของ การออกแบบเครื่องคอมพิวเตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาโปรแกรมบันทึกแนวคิด [ แก้ไข ]
นักคณิตศาสตร์ อลัน ทูริ่ง ที่ได้รับการแจ้งเตือนปัญหาของตรรกะทางคณิตศาสตร์โดยการบรรยายของแม็กซ์ นิวแมน ที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ เขียนกระดาษใน 1936 สิทธิไปคำนวณตัวเลข กับโปรแกรมประยุกต์ที่ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในกิจการของสมาคมคณิตศาสตร์ ลอนดอน[ 6 ] ในนั้นเขาอธิบายสมมุติเครื่องที่เขาเรียกว่า " เครื่อง " คอมพิวเตอร์สากล ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็น " เครื่องจักรทัวริงสากล " เครื่อง สมมุติมีร้านอนันต์ ( หน่วยความจำในศัพท์ของวันนี้ ) ที่มีทั้งคำสั่งและข้อมูล จอห์น ฟอน นอยมันน์มีความคุ้นเคยกับทัวริงในขณะที่เขาเป็นศาสตราจารย์ที่เคมบริดจ์ในปี 1935 ,และในช่วงปีปริญญาเอกที่ทำอยู่ที่สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูงใน Princeton , New Jersey ใน 1936 – 37 ว่าเขารู้เรื่องของกระดาษของทัวริง 2479 ในตอนนั้นไม่ชัด

ในปี 1936 คอนรัด ทซูเซอยังคาดจดสิทธิบัตรที่ใช้สองเครื่องจะถูกเก็บไว้ในที่เดียวกัน กระเป๋าที่ใช้สำหรับข้อมูล [ 7 ]

อย่างอิสระ และ จอห์น มอชลี เจ presper Eckert ,ที่ได้รับการพัฒนาอีนิแอกที่มัวร์โรงเรียนวิศวกรรมไฟฟ้าที่มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย เขียนเกี่ยวกับที่เก็บโปรแกรมแนวคิดในธันวาคม 1943 . [ 8 ] [ 9 ] ในการวางแผนใหม่ฉบับ Eckert , เครื่องเขียนในมกราคม 2487 ที่พวกเขาจะเก็บข้อมูลและโปรแกรมในอุปกรณ์หน่วยความจำแอดเดรสใหม่ ปรอท โลหะสายล่าช้าหน่วยความจำนี่เป็นครั้งแรกที่สร้างจริงที่เก็บโปรแกรม เครื่อง เป็น เสนอ ตอนนั้น เขา และ มอชลี่ไม่ทราบแนวทางปฏิบัติงาน

ฟอนนอยมันน์มีส่วนร่วมในโครงการแมนฮัตตันที่ Los Alamos National Laboratory ซึ่งเป็นยอดเงินขนาดใหญ่ของการคำนวณ นี่วาดให้โครงการนีแอค ในช่วงฤดูร้อนของ 1944 .ที่นั่นเขาได้เข้าร่วมในการอภิปรายอย่างต่อเนื่องในการออกแบบนี้ที่เก็บโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ฉบับ . เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนั้น เขาได้เขียนอธิบายเรื่องร่างฉบับแรกของรายงาน [ 1 ] ใช้งานของ Eckert และ มอชลี . มันยังไม่เสร็จ เมื่อเพื่อนร่วมงานของเขาเฮอร์แมน goldstine หมุนเวียนกับเพียงของฟอนนอยมันน์ชื่อบนมันเพื่อความตกตะลึงของ Eckert และ มอชลี .[ 10 ] กระดาษที่ถูกอ่านโดยนับสิบของเพื่อนร่วมงานของฟอนนอยมันน์ในอเมริกาและยุโรป และอิทธิพลในรอบต่อไปของการออกแบบคอมพิวเตอร์