Let me close this discussion by bri

Let me close this discussion by briefly addressing these questions from a
Buddhist perspective. If my account is correct, then Buddhism conceives of
happiness as a psychological state: the state of perfect mental health. Certainly,
mental health is a good thing, and so it follows that happiness is a good thing.
But it does not necessarily follow that a happy life is a good life, because
happiness might come into conflict with other things that matter in life. As
mentioned earlier, circumstances may arise in which we should be willing to
sacrifice our happiness for the sake of other goods—in particular, for moral
goods. I might be happier if I abandoned my family, but this would be the wrong
thing to do,14 and it is more important to do the right thing (or to be a good
person) than to be happy. If happiness is nothing more than “feeling good,” this
is a real conflict. But if feeling good is only one component of happiness, then
the conflict is more apparent than real. Shouldn’t a measure of mental health be
the extent to which one enjoys doing the right thing? If so, then one never has to
choose between happiness (understood as mental health) and virtue, because
virtue is a dimension or an expression of happiness. In situations of apparent
conflict, one is forced to choose between pseudo-happiness and virtue.
Finally, we might wonder whether a happy life is necessarily a good life.
Philosophers have variously equated happiness with pleasure, virtue, flourishing,
and authenticity, and there is some truth to each of these accounts. Assuming that
happiness is essential to the good life, then presumably one is happy because one
enjoys life, or is virtuous, or flourishes, or lives authentically. It makes sense,
though, to reverse this relation and to think of happiness as a state of being that
makes it possible to enjoy life, to be virtuous, to flourish, and to live authentically.
Depressed people find it impossible to enjoy anything. It’s not that people are
depressed because they do not enjoy life; rather, people do not enjoy life because
they are depressed. People are not depressed because they are unmotivated to
accomplish anything; rather, people lack motivation because they are depressed.
Happy people, on the other hand, enjoy life. They are motivated to achieve goals,
to flourish, because they embrace life enthusiastically. Yet, they see life for what

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมปิดการสนทนานี้โดยสั้น ๆ คำถามเหล่านี้จากการมุมมองของพุทธศาสนา ถ้าบัญชีของฉันถูกต้อง แล้วศาสนาพุทธ conceives ของความสุขเป็นสภาวะจิตใจ: สถานะของสุขภาพจิตที่สมบูรณ์แบบ แน่นอนสุขภาพจิตเป็นสิ่งดี และเพื่อให้เป็นไปตามความสุขนั้น เป็นสิ่งดีแต่มันไม่จำเป็นต้องทำตามที่ชีวิตมีความสุขมีชีวิตที่ดี เพราะความสุขอาจมาขัดแย้งกับสิ่งอื่น ๆ ที่สำคัญในชีวิต เป็นกล่าวถึงก่อนหน้านี้ สถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในที่ที่เราควรจะยินดีเสียสละความสุขของเราเพื่อสินค้าอื่น ๆ เช่นในศีลธรรมโดยเฉพาะสินค้า ฉันอาจจะมีความสุขถ้าฉันถูกทอดทิ้งครอบครัวของฉัน แต่นี้จะเป็นการไม่ถูกต้องสิ่งที่จะทำ 14 และเป็นเรื่องสำคัญ จะทำในสิ่งที่ดี (หรือจะ ดีคนกว่าจะมีความสุข ถ้าความสุขเป็นอะไรมากกว่า "ความรู้สึกดี นี้ความขัดแย้งจริง แต่ ถ้ารู้สึกดีเป็นส่วนประกอบหนึ่งของความสุข แล้วความขัดแย้งจะปรากฏชัดกว่าจริง วัดสุขภาพจิตไม่ควรขอบเขตที่หนึ่งแห่งนี้ทำในสิ่งที่ดีหรือไม่ ถ้าดังนั้น แล้วไม่มีเลือกระหว่างความสุข (เข้าใจว่าเป็นสุขภาพจิต) และคุณธรรม เนื่องจากคุณธรรมคือ ขนาดหรือค่าของความสุข ในสถานการณ์ของชัดเจนความขัดแย้ง หนึ่งถูกบังคับให้เลือกระหว่างความสุขเทียมและคุณธรรมสุดท้าย เราอาจสงสัยว่า ชีวิตมีความสุขเป็นจำเป็นต้องมีชีวิตที่ดีนักปรัชญาได้เพิ่ม equated ความสุข มีความสุข คุณธรรม มั่นใจและความถูก ต้อง และมีความจริงบางอย่างให้แต่ละเหล่า สมมติว่าที่ความสุขเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อชีวิตที่ดี แล้วน่าจะเป็นความสุขเพราะหนึ่งตลอดชีวิต มีคุณธรรม หรือ flourishes หรืออาหารอยู่ มันทำให้รู้สึกแม้ว่า การกลับความสัมพันธ์นี้ และคิดว่า ความสุขเป็นสิ่งของที่ทำให้สามารถสนุกกับชีวิต มีคุณธรรม งอกงาม และอาหารสดคนตกหาไปเพื่ออะไร มันไม่ใช่คนหดหู่ เพราะพวกเขาไม่สนุกกับชีวิต ค่อนข้าง คนสนุกกับชีวิตเนื่องจากพวกเขาจะตกต่ำ คนที่หดหู่เนื่องจาก unmotivated เพื่อทำอะไร ค่อนข้าง คนขาดแรงจูงใจเพราะเป็นเรื่องราวบนมืออื่น ๆ คนมีความสุข สนุกกับชีวิต มีแรงจูงใจเพื่อให้บรรลุเป้าหมายงอกงาม เนื่องจากพวกเขาโอบกอดชีวิตใหม่ ๆ ยัง พวกเขาเห็นชีวิตสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมขอปิดการสนทนานี้โดยในเวลาสั้น ๆ
ที่อยู่ในคำถามเหล่านี้จากมุมมองของชาวพุทธ หากบัญชีของฉันถูกต้องแล้วพุทธศาสนาตั้งครรภ์ของความสุขเป็นรัฐทางจิตวิทยา: สถานะของสุขภาพจิตที่สมบูรณ์แบบ แน่นอนว่าสุขภาพจิตเป็นสิ่งที่ดีและเพื่อให้เป็นไปตามที่มีความสุขเป็นสิ่งที่ดี. แต่ก็ไม่ได้จำเป็นต้องทำตามที่ชีวิตมีความสุขเป็นชีวิตที่ดีเพราะมีความสุขอาจจะมาสู่ความขัดแย้งกับสิ่งอื่น ๆ ที่มีความสำคัญในชีวิต ในฐานะที่เป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้สถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในการที่เราควรจะยินดีที่จะเสียสละความสุขของเราเพื่อประโยชน์ของสินค้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอื่นๆ ศีลธรรมสินค้า ผมอาจจะมีความสุขถ้าฉันทอดทิ้งครอบครัวของฉัน แต่นี้จะเป็นที่ไม่ถูกต้องสิ่งที่ต้องทำ14 และเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นในการทำสิ่งที่ถูกต้อง(หรือจะดีคน) กว่าจะมีความสุข ถ้าความสุขคืออะไรมากกว่า "รู้สึกดี" นี้เป็นความขัดแย้งที่แท้จริง แต่ถ้าความรู้สึกที่ดีเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความสุขแล้วความขัดแย้งที่ชัดเจนมากกว่าที่แท้จริง ไม่ควรวัดสุขภาพจิตจะมีขอบเขตที่หนึ่งสนุกกับการทำสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้นหนึ่งไม่ได้ที่จะเลือกระหว่างความสุข (เข้าใจว่าเป็นสุขภาพจิต) และคุณธรรมเพราะอาศัยอำนาจตามความเป็นมิติหรือการแสดงออกของความสุขอย่างเป็น ในสถานการณ์ที่เห็นได้ชัดความขัดแย้งหนึ่งถูกบังคับให้ต้องเลือกระหว่างหลอกความสุขและคุณธรรม. สุดท้ายเราอาจจะสงสัยว่าชีวิตมีความสุขคือจำเป็นต้องมีชีวิตที่ดี. ปรัชญาได้บรรจุแตกต่างมีความสุขกับความสุขความดีเจริญรุ่งเรืองและความถูกต้องและมีคือความจริงของแต่ละบัญชีเหล่านี้บางส่วน สมมติว่ามีความสุขเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อชีวิตที่ดีนั้นน่าจะมีความสุขอย่างใดอย่างหนึ่งเพราะชอบชีวิตหรือเป็นคุณงามความดีหรือลวดลายหรือมีชีวิตที่แท้จริง มันทำให้รู้สึก, แต่จะกลับความสัมพันธ์นี้และคิดว่ามีความสุขในฐานะของการเป็นรัฐที่ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะสนุกกับชีวิตที่จะเป็นคุณงามความดีที่จะเจริญและจะมีชีวิตอยู่แท้จริง. คนซึมเศร้าพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะสนุกกับอะไร มันไม่ได้ว่าคนที่มีความสุขเพราะพวกเขาไม่สนุกกับชีวิต; แต่คนไม่สนุกกับชีวิตเพราะพวกเขาจะมีความสุข คนที่ไม่ได้มีความสุขเพราะพวกเขาจะขาดแรงจูงใจที่จะประสบความสำเร็จได้; แต่คนขาดแรงจูงใจเพราะพวกเขาจะมีความสุข. คนที่มีความสุขในมืออื่น ๆ ที่สนุกกับชีวิต พวกเขามีแรงจูงใจเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่จะอวดเพราะพวกเขาโอบกอดชีวิตอย่างกระตือรือร้น แต่พวกเขาเห็นชีวิตสำหรับสิ่งที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้ฉันปิดการสนทนานี้โดยคร่าวๆอยู่เหล่านี้คำถามจาก
พุทธมุมมอง ถ้าบัญชีผู้ใช้ของฉันถูกต้อง ศาสนาพุทธ conceives ของ
ความสุขเป็นสภาวะทางจิตใจ : สภาพสมบูรณ์ สุขภาพจิต แน่นอน
สุขภาพจิตเป็นสิ่งที่ดี และ มัน คือ ความสุข เป็นสิ่งที่ดี แต่มันไม่จําเป็นต้องทําตาม
ที่ชีวิตมีความสุขเป็นชีวิตที่ดี เพราะว่า
ความสุขอาจเข้ามาในความขัดแย้งกับสิ่งอื่น ๆที่สำคัญในชีวิต โดย
กล่าวถึงก่อนหน้านี้ สถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในที่ที่เราควรจะยินดี
เสียสละความสุขของเราเพื่อประโยชน์ของสินค้าอื่น ๆ โดยเฉพาะสำหรับสินค้าจริยธรรม

ฉันอาจจะมีความสุขมากถ้าฉันทิ้งครอบครัวของฉัน แต่นี้จะเป็นสิ่งผิด
ทำ , และมันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้อง ( หรือจะดี
คน ) มากกว่าที่จะมีความสุข ถ้าความสุขมีอะไรมากกว่า " ความรู้สึกที่ดี " นี้
คือความขัดแย้งจริง แต่ถ้าความรู้สึกที่ดีเป็นเพียงส่วนประกอบหนึ่งของความสุขแล้ว
ความขัดแย้งชัดกว่าจริง ไม่ควรวัดสุขภาพจิตเป็น
ขอบเขตซึ่งหนึ่งสนุกกับการทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าเป็นเช่นนั้น แล้วไม่เคยได้

เลือกระหว่างความสุข ( เข้าใจว่าเป็นสุขภาพจิตและคุณธรรมเพราะ
คุณธรรมเป็นมิติหรือการแสดงออกของความสุข ในสถานการณ์ของความขัดแย้งชัดเจน
หนึ่งถูกบังคับให้เลือกระหว่างความสุขเทียมและคุณธรรม
ในที่สุด เราอาจจะสงสัยว่า ความสุขของชีวิตก็ต้องเป็นชีวิตที่ดี
นักปรัชญานานาเนก equated ความสุขกับความสุข , คุณธรรม , เฟื่องฟู ,
และความถูกต้อง และมีความจริงบางอย่างของแต่ละบัญชีเหล่านี้ สมมติว่า
ความสุขเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อชีวิตที่ดี ก็น่าจะมีความสุข เพราะหนึ่ง
มาตลอดชีวิต หรือคุณธรรม หรือลวดลาย หรือชีวิตแท้จริง . มันทำให้รู้สึก ,
แต่กลับความสัมพันธ์นี้ และคิดว่า ความสุขเป็นสภาพที่
ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะสนุกกับชีวิต เป็นคนดี เพื่ออวดและอยู่อย่างแท้จริง .
คนซึมเศร้าพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเพลิดเพลินกับอะไรเลยไม่ใช่ว่าคน
หดหู่เพราะพวกเขาไม่ได้สนุกกับชีวิต แต่คนไม่สนุกกับชีวิตเพราะ
พวกเขาจะหดหู่ คนกำลังเศร้า เพราะไม่มีแรงจูงใจอะไรเลย

; แต่คนที่ขาดแรงจูงใจ เพราะพวกเขาจะหดหู่ .
ความสุขบนมืออื่น ๆ , เพลิดเพลินกับชีวิต พวกเขามีแรงจูงใจเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย
รุ่งเรือง