No one in my family, immediate or e

No one in my family, immediate or extended, smokes. When I turned 18, I was way more excited about the prospect of being able to vote than the ability to buy a pack of cigarettes.
On first arriving to campus last year, I didn’t notice an extraordinary amount of smokers. Perhaps the main thing I noticed was the amount of cigarette butts lying around the Undergraduate Library.
Thus, I honestly don’t think that I will notice or be affected by the new smoking ban that will be enacted in November 2013.
While the University states eliminating secondhand smoke as the main reason the campus will go smoke-free, those who will be affected most by the ban are smokers themselves.
Now, everyone knows that smoking is bad for your health. Yet the addictive nature of cigarettes makes that fact all the less influential for smokers. After all, about 20 percent of the country smokes.
What this smoking ban will do is essentially force smokers either to decrease their consumption of cigarettes or to encourage them to quit. Those who live off-campus may be less inclined to quit because they can smoke at home. But those who live in the residence halls will more likely be moved toward quitting because they can no longer smoke outside of the residence halls.
I see both of these effects as nothing but good things. In addition to decreasing the use of cigarettes by smokers, the ban will probably discourage students from choosing to take up smoking. This equates to more money in smokers’ pockets and a longer life ahead of them. Doesn’t sound like a huge affront to me.
But I do understand the controversy surrounding the issue. Basically the entire campus is of the legal age to smoke. We all have the right. We all have the freedom to do so. And we all will still have the freedom to do so, just not on campus. The University does have the ability to make certain rules that benefit the health of its students. And the University decided that the negative effects of secondhand smoke were enough to impose a smoking ban. As much as I say that I don’t think I will notice the effect of the ban, I know that I have inhaled my fair share of secondhand smoke while on campus. To know that I will no longer have to subconsciously hold my breath as I walk into the UGL is comforting.
Most importantly, the University needs to hold true to its claim that it will provide many outlets for smokers to try to quit smoking. For immediate help, the Wellness Center website offers information and resources on how to quit. In addition to this, the University is currently figuring out how to develop a program to help students, faculty and staff quit smoking. If a successful program is not developed within a year, then many smokers will be left hanging and will have cause to be angry, creating a situation where the University should decide if it should go through with the ban. With the amount of controversy already surrounding this decision, it is essential that the University make these programs a focal point.
The University needs to make clear what area the term “campus” applies to. Several specifics are up in the air right now, but committees will be working on how to best let smokers know where they can and cannot smoke. Once this information is available, it needs to be easily accessible and highly publicized, for that is only fair and is essential for the ban to be successful.
Smokers should look at this ban as a way to improve their health. Sure, it may be an inconvenience. It may be difficult. But in the long run, I think you’ll thank the University for it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีใครในครอบครัว ทันที หรือ ขยาย smokes เมื่อฉันเปิด 18 ฉันถูกทางตื่นเต้นเกี่ยวกับโอกาสของความสามารถในการลงคะแนนเสียงมากกว่าความสามารถในการซื้อซองบุหรี่ในครั้งแรกมาถึงวิทยาเขตปี ผมไม่ได้สังเกตพิเศษจำนวนผู้สูบบุหรี่ บางทีสิ่งสำคัญที่ผมสังเกตเห็นมีจำนวนบุหรี่ butts โกหกรอบรีระดับปริญญาตรีดังนั้น สุจริตอย่างไม่คิดว่า ฉันจะสังเกตเห็น หรือได้รับผลกระทบ โดยบ้านสูบบุหรี่ใหม่ที่จะตราขึ้นในปี 2013 เดือนพฤศจิกายนในขณะที่มหาวิทยาลัยรัฐตัด secondhand ควันเป็นเหตุผลหลักที่มหาวิทยาลัยจะไปดี ผู้ที่จะได้รับผลกระทบ ส่วนใหญ่ตามบ้านมีผู้สูบบุหรี่เองตอนนี้ ทุกคนรู้ว่าบุหรี่ไม่ดีต่อสุขภาพ แต่ข้อเท็จจริงที่ทั้งหมดทำให้ลักษณะเสพติดบุหรี่ทรงอิทธิพลน้อยสำหรับผู้สูบบุหรี่ หลังจากที่ทุก ประมาณร้อยละ 20 ของประเทศ smokesบ้าน ปลอดบุหรี่นี้จะทำอะไรเป็นหลักให้ผู้สูบบุหรี่ เพื่อลดการบริโภคบุหรี่ หรือส่งเสริมให้เลิก ผู้ที่อาศัยอยู่นอกมหาวิทยาลัยได้น้อยอยากเลิก เพราะพวกเขาสามารถสูบบุหรี่ในบ้าน แต่ผู้ที่อาศัยอยู่ในห้องโถงเรสซิเดนซ์จะว่าถูกย้ายไปเลิกเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถสูบบุหรี่นอกโถงเรสซิเดนซ์ผมดูทั้งสองอย่างของลักษณะพิเศษเหล่านี้เป็นอะไรแต่สิ่งที่ดี นอกจากลดการใช้บุหรี่โดยผู้สูบบุหรี่ บ้านจะอาจกีดกันนักเรียนจากการเลือกที่จะใช้บุหรี่ นี้เท่ากับเงินในกระเป๋าของผู้สูบบุหรี่และชีวิตต่อไปข้างหน้าของพวกเขา ไม่เสียงชอบ affront มากกับฉันแต่ผมเข้าใจถกเถียงปัญหาสภาพแวดล้อม โดยทั่วไปทั้งมหาวิทยาลัยมีอายุกฎหมายการสูบบุหรี่ เราทุกคนมีสิทธิ เราทุกคนมีอิสระที่จะทำ และเรายังมีอิสระที่จะทำเช่นนั้น ไม่เพียงในมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมีความสามารถในการทำให้กฎบางอย่างที่มีประโยชน์สุขภาพของนักเรียน และมหาวิทยาลัยตัดสินใจที่ กระทบ secondhand ควันมีพอที่จะกำหนดการห้ามสูบบุหรี่ เท่าที่ผมพูดว่า ผมไม่คิดว่า ผมจะสังเกตผลของบ้าน ฉันรู้ว่า ฉันมีช่วยในหุ้นยุติธรรมของฉัน secondhand ควันในมหาวิทยาลัย รู้ว่า ฉันจะไม่ต้อง subconsciously ระงับลมหายใจของฉันเป็นฉัน แนะนำ UGL ได้พบสำคัญที่สุด มหาวิทยาลัยต้องการเก็บจริงเรียกร้องที่มันจะมีร้านค้าจำนวนมากสำหรับผู้สูบบุหรี่ที่พยายามเลิกสูบบุหรี่ สำหรับความช่วยเหลือทันที เว็บไซต์ศูนย์สุขภาพนำเสนอข้อมูลและทรัพยากรเกี่ยวกับวิธีการเลิก นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยเป็นกำลังหาวิธีการพัฒนาโปรแกรมเพื่อช่วยให้นักเรียน อาจารย์ และพนักงานที่เลิกสูบบุหรี่ ถ้าไม่ได้พัฒนาโปรแกรมสำเร็จภายในปี แล้วผู้สูบบุหรี่มากจะปล่อยลอย และจะทำให้โกรธ สร้างสถานการณ์ซึ่งมหาวิทยาลัยควรตัดสินใจถ้า มันจะต้องผ่านกับบ้าน มีจำนวนถกเถียงแล้วรอบตัดสินนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญที่มหาวิทยาลัยทำให้โปรแกรมเหล่านี้เป็นจุดสำคัญมหาวิทยาลัยต้องให้ชัดเจนพื้นที่ใดใช้คำว่า "วิทยาเขต" หลายประเภทที่ขึ้นในอากาศขณะนี้ แต่คณะกรรมการจะทำงานในวิธีที่ดีที่สุดให้ผู้สูบบุหรี่ทราบซึ่งพวกเขาสามารถ และไม่สูบบุหรี่ เมื่อมีข้อมูลนี้ จะต้องการเดินทาง และขอเผยแพร่ ที่เป็นยุติธรรมเท่านั้น และเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับบ้านให้ประสบความสำเร็จผู้สูบบุหรี่ควรดูที่บ้านนี้เป็นวิธีการปรับปรุงสุขภาพของพวกเขา แน่นอน มันอาจเป็นความไม่สะดวก มันอาจจะยาก แต่ในระยะยาว ผมคิดว่า คุณจะขอบคุณมหาวิทยาลัยเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีใครในครอบครัวของฉันทันทีหรือขยายสูบบุหรี่ เมื่อตอนที่ผมอายุ 18 ปีผมเป็นวิธีที่ตื่นเต้นเกี่ยวกับโอกาสของความสามารถในการออกเสียงลงคะแนนกว่าความสามารถในการซื้อบุหรี่หนึ่งซอง.
ในครั้งแรกที่เดินทางมาถึงมหาวิทยาลัยปีที่แล้วผมไม่ได้สังเกตเห็นจำนวนเงินที่ไม่ธรรมดาของผู้สูบบุหรี่ บางทีอาจจะเป็นสิ่งสำคัญที่ผมสังเกตเห็นก็คือปริมาณของก้นบุหรี่โกหกรอบห้องสมุดระดับปริญญาตรี.
ดังนั้นผมไม่คิดว่าผมจะแจ้งให้ทราบหรือได้รับผลกระทบจากการห้ามสูบบุหรี่ใหม่ที่จะประกาศใช้ในพฤศจิกายน 2013.
ในขณะที่มหาวิทยาลัยรัฐ ขจัดวันบุหรี่มือสองเป็นเหตุผลหลักที่มหาวิทยาลัยจะไปปลอดบุหรี่, ผู้ที่จะได้รับผลกระทบมากที่สุดโดยการห้ามสูบบุหรี่ตัวเอง.
ตอนนี้ทุกคนรู้ดีว่าการสูบบุหรี่ไม่ดีต่อสุขภาพของคุณ แต่ธรรมชาติเสพติดของบุหรี่จะทำให้ความเป็นจริงทั้งหมดที่มีอิทธิพลน้อยลงสำหรับการสูบบุหรี่ หลังจากที่ทั้งหมดประมาณร้อยละ 20 ของประเทศที่สูบบุหรี่.
สิ่งที่ห้ามสูบบุหรี่นี้จะทำเป็นหลักบังคับให้ผู้สูบบุหรี่ทั้งเพื่อลดการบริโภคบุหรี่หรือเพื่อส่งเสริมให้พวกเขาที่จะเลิก ผู้ที่อาศัยอยู่นอกมหาวิทยาลัยอาจจะน้อยแนวโน้มที่จะเลิกเพราะพวกเขาสามารถสูบบุหรี่ที่บ้าน แต่บรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในหอพักมีแนวโน้มที่จะถูกย้ายไปสู่การเลิกสูบบุหรี่เพราะพวกเขาไม่สามารถสูบบุหรี่ด้านนอกของห้องพัก.
ฉันเห็นทั้งผลกระทบเหล่านี้เป็นอะไร แต่สิ่งที่ดี นอกจากนี้การลดลงของการใช้บุหรี่โดยผู้สูบบุหรี่ห้ามอาจจะกีดกันนักเรียนที่มาจากการเลือกที่จะใช้เวลาถึงการสูบบุหรี่ นี้เท่ากับเงินในกระเป๋าของผู้สูบบุหรี่และชีวิตอีกต่อไปข้างหน้าของพวกเขา ไม่ชอบเสียงปรามาสใหญ่ให้ฉัน.
แต่ฉันจะเข้าใจปัญหาความขัดแย้งรอบ โดยทั่วไปมหาวิทยาลัยทั้งหมดเป็นบรรลุนิติภาวะที่จะสูบบุหรี่ เราทุกคนมีสิทธิ เราทุกคนมีอิสระที่จะทำเช่นนั้น และเราทุกคนจะยังคงมีอิสระที่จะทำเช่นนั้นเพียงแค่ไม่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยจะมีความสามารถในการที่จะทำให้กฎระเบียบบางอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของนักเรียน และมหาวิทยาลัยตัดสินใจว่าผลกระทบของการสูบบุหรี่มือสองก็เพียงพอที่จะกำหนดห้ามการสูบบุหรี่ เท่าที่ฉันบอกว่าฉันไม่คิดว่าฉันจะสังเกตเห็นผลกระทบของการห้ามฉันรู้ว่าฉันได้สูดดมร่วมงานของฉันวันบุหรี่มือสองในขณะที่ในมหาวิทยาลัย หากต้องการทราบว่าฉันจะไม่ต้องจิตใต้สำนึกกลั้นลมหายใจของฉันเป็นฉันเดินเข้าไปใน UGL จะปลอบโยน.
สิ่งสำคัญที่สุดคือมหาวิทยาลัยต้องการที่จะถือความจริงที่จะเรียกร้องว่าจะให้ร้านค้าจำนวนมากสำหรับผู้สูบบุหรี่จะพยายามที่จะเลิกสูบบุหรี่ สำหรับความช่วยเหลือในทันทีที่เว็บไซต์ศูนย์สุขภาพนำเสนอข้อมูลและทรัพยากรที่เกี่ยวกับวิธีการที่จะเลิก นอกจากนี้มหาวิทยาลัยในปัจจุบันคือการหาวิธีการพัฒนาโปรแกรมเพื่อช่วยให้นักเรียนอาจารย์และบุคลากรเลิกสูบบุหรี่ หากโปรแกรมที่ประสบความสำเร็จไม่ได้พัฒนาภายในปีแล้วผู้สูบบุหรี่จำนวนมากจะถูกทิ้งไว้ที่แขวนอยู่และจะมีสาเหตุที่จะโกรธ, การสร้างสถานการณ์ที่มหาวิทยาลัยควรตัดสินใจว่ามันควรจะผ่านไปพร้อมกับบ้าน มีจำนวนของความขัดแย้งที่มีอยู่แล้วโดยรอบการตัดสินใจครั้งนี้เป็นสิ่งสำคัญที่มหาวิทยาลัยให้โปรแกรมเหล่านี้เป็นจุดโฟกัส.
มหาวิทยาลัยต้องการให้ชัดเจนว่าพื้นที่คำว่า "มหาวิทยาลัย" นำไปใช้กับ รายละเอียดหลายอย่างขึ้นไปในอากาศในขณะนี้ แต่คณะกรรมการจะทำงานเกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่สุดให้ผู้สูบบุหรี่ทราบว่าพวกเขาสามารถและไม่สามารถสูบบุหรี่ เมื่อข้อมูลนี้เป็นใช้ได้ก็จะต้องมีการเข้าถึงได้ง่ายและการประชาสัมพันธ์อย่างมากสำหรับการที่เป็นเพียงที่เป็นธรรมและเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการห้ามจะประสบความสำเร็จ.
สูบบุหรี่ควรดูที่บ้านนี้เป็นวิธีการที่จะปรับปรุงสุขภาพของพวกเขา แน่นอนว่ามันอาจจะเป็นความไม่สะดวก มันอาจจะยาก แต่ในระยะยาวผมคิดว่าคุณจะขอบคุณมหาวิทยาลัยสำหรับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีใครในครอบครัวของฉันทันที หรือ ขยาย สูบบุหรี่ เมื่อฉันอายุ 18 ฉันเป็นวิธีเพิ่มเติมตื่นเต้นเกี่ยวกับโอกาสของความสามารถในการออกเสียงลงคะแนนมากกว่าความสามารถในการซื้อบุหรี่หนึ่งซอง
ก่อนมาถึงมหาลัยปีสุดท้าย ผมไม่ได้สังเกตยอดเงินพิเศษของคนสูบบุหรี่ บางทีสิ่งที่ผมสังเกตเห็นคือปริมาณของก้นบุหรี่เกลื่อน
ดังนั้นนักศึกษาห้องสมุดผมไม่คิดว่าผมจะสังเกตเห็นหรือได้รับผลกระทบจากการห้ามสูบบุหรี่ใหม่ที่จะประกาศใช้ในเดือนพฤศจิกายน 2013 .
ในขณะที่มหาวิทยาลัยรัฐขจัดควันบุหรี่มือสองเป็นหลัก เหตุผลที่ มหาวิทยาลัยจะต้องปลอดบุหรี่ ผู้ที่จะได้รับผลกระทบมากที่สุด โดยบ้านเป็นผู้สูบบุหรี่เอง .
ตอนนี้ทุกคนรู้ว่าการสูบบุหรี่คือ ที่ไม่ดีสำหรับสุขภาพของคุณแต่ธรรมชาติเสพติดของบุหรี่ทำให้ข้อเท็จจริงทั้งหมดน้อยกว่าอิทธิพลสำหรับคนสูบบุหรี่ หลังจากทั้งหมด ประมาณร้อยละ 20 ของประเทศ " .
แล้วนี้ห้ามสูบบุหรี่ จะทำเป็นหลักบังคับให้ลดการบริโภคการสูบบุหรี่หรือการกระตุ้นให้พวกเขาที่จะออกจาก ผู้ที่อาศัยอยู่นอกมหาวิทยาลัยอาจจะน้อยแนวโน้มที่จะเลิกเพราะพวกเขาสามารถสูบที่บ้านแต่ผู้ที่อาศัยอยู่ในหอพักจะเพิ่มเติมอาจถูกย้ายไปออกเพราะพวกเขาจะไม่สูบนอกหอพัก .
ผมดูทั้งผลกระทบเหล่านี้ แต่ไม่มีอะไรดี นอกจากจะลดการใช้บุหรี่ โดยผู้สูบบุหรี่ , บ้านอาจจะห้ามปรามนักเรียนเลือกที่จะสูบบุหรี่นี้เท่ากับเงินในกระเป๋าผู้สูบบุหรี่และชีวิตอีกต่อไปข้างหน้าของพวกเขา ไม่เหมือนดูถูกมากฉัน .
แต่ผมเข้าใจความขัดแย้งรอบปัญหา โดยทั่วไปมหาวิทยาลัยทั้งหมดเป็นอายุทางกฎหมายที่จะสูบบุหรี่ เราทุกคนมีสิทธิ . เราทุกคนมีอิสระที่จะทำเช่นนั้น และเราทุกคนจะยังคงมีเสรีภาพที่จะทำดังนั้นไม่เพียง แต่ในโรงเรียนมหาวิทยาลัยมีความสามารถในการทำให้กฎระเบียบบางอย่าง ที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของนักศึกษา . และมหาวิทยาลัยตัดสินใจว่าผลกระทบของควันมือสองมากพอที่จะกำหนดห้ามสูบบุหรี่ . เท่าที่ผมพูดได้ว่าผมไม่คิดว่าผมจะสังเกตเห็นผลของบ้าน ผมรู้ว่าผมได้สูดดมควันบุหรี่มือสองหุ้นยุติธรรมของฉันในขณะที่ในมหาวิทยาลัยว่าผมจะไม่ต้องเล็งถือลมหายใจของฉัน ฉันเดินเข้าไป ugl สะดวกสบาย .
ที่สำคัญ มหาวิทยาลัยต้องถือจริงการเรียกร้องว่ามันจะมีหลายช่องสำหรับผู้สูบบุหรี่ พยายามที่จะเลิกสูบบุหรี่ ขอความช่วยเหลือทันที เป็นศูนย์สุขภาพ เว็บไซต์ให้ข้อมูลและทรัพยากรในการเลิก นอกจากนี้มหาวิทยาลัยกำลังหาทางพัฒนาโปรแกรมเพื่อช่วยให้นักศึกษา อาจารย์ และเจ้าหน้าที่ เลิกสูบบุหรี่ ถ้าโปรแกรมที่ประสบความสำเร็จไม่พัฒนาภายใน 1 ปี แล้วผู้สูบบุหรี่หลายคนจะซ้ายห้อย และจะต้องทำให้โกรธ การสร้างสถานการณ์ที่มหาวิทยาลัยควรตัดสินใจว่าควรจะไปผ่านกับบ้านกับปริมาณของการโต้เถียงแล้วรอบการตัดสินใจนี้ มันเป็นสิ่งจำเป็นที่มหาวิทยาลัยให้โปรแกรมเหล่านี้เป็นจุดโฟกัส
มหาวิทยาลัยต้องการให้ชัดเจนว่า พื้นที่ คำว่า " มหาวิทยาลัย " กับ . หลายเกร็ดขึ้นไปในอากาศแล้ว แต่คณะกรรมการจะทำงานเกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่สุดให้คนรู้ว่าพวกเขาสามารถสูบบุหรี่ไม่ได้ เมื่อข้อมูลนี้จะพร้อมใช้งานมันต้องสามารถเข้าถึงได้อย่างง่ายดายและมีการเผยแพร่ที่ยุติธรรมและเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับบ้านที่จะประสบความสำเร็จ .
Smokers ควรดูบ้านนี้เป็นวิธีการปรับปรุงสุขภาพของพวกเขา แน่นอน มันอาจจะไม่สะดวก มันอาจจะยาก แต่ในระยะยาว , ฉันคิดว่าคุณจะขอบคุณมหาวิทยาลัยมัน