The three functional tests used wer

The three functional tests used were (1) a single-leg decline squat (1× and 10×) on a platform with a 20° slope and 60° knee flexion (Zwerver et al., 2007); (2) the vertical jump test (both legs
and one leg), and (3) the triple-hop test (Hamilton et al., 2008).All tests were performed with the left leg first and a practice trial was allowed before the actual test started. Participants were instructed to jump as high as possible during the vertical jump test and as far as possible during the triple-hop test; in both, the use of arms was allowed. The jumping height and the hopped distance were mea-sured. To determine the jumping height, participants touched the wall on the highest point with their fingers that were dipped in chalk.After each test, the subject was asked to indicate the amount of experienced pain using the visual analog scale (VAS). The VAS for pain ranges between 0 (no pain) and 100 mm(most severe pain) and measures chronic and acute pain in a valid and reliable way (Downie et al., 1978; Bijur et al., 2001). The order of the tests was the same for all participants and at least a 1-min break between the tests was warranted to allow for physiological recovery.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดสอบการทำงานสามที่ใช้ได้ลดลงขาเดียวหมอบ (1 ×และ 10 ×) บนแพลตฟอร์มกับ 20° 60° และชันเข่า flexion (Zwerver et al. 2007); (1) (2) การทดสอบกระโดดแนวตั้ง (ขาทั้งสองและขาข้างหนึ่ง), และ (3) การทดสอบทริปฮอป (แฮมิลตัน et al. 2008) ทดสอบทั้งหมด มีแรกขาซ้าย และตัวทดลองใช้ได้รับอนุญาตก่อนเริ่มการทดสอบ ผู้เข้าร่วมได้รับคำสั่งให้กระโดดให้สูงที่สุดใน ระหว่างการทดสอบกระโดดแนวตั้ง และ เท่าที่เป็นไปในระหว่างการทดสอบทริปฮอป ในทั้งสอง การใช้แขนได้รับอนุญาต กระโดดสูงและระยะทางรสมีการณ์ mea การตรวจสอบความสูงกระโดด ร่วมสัมผัสบนจุดสูงสุดด้วย fingers ของพวกเขาที่ถูกจุ่มลงในชอล์ก หลังจากแต่ละการทดสอบ เรื่องถูกขอให้ระบุจำนวนมีประสบการณ์อาการปวดโดยใช้มาตราส่วนภาพอะนาล็อก (VAS) VAS สำหรับอาการปวดช่วงระหว่าง 0 (ไม่ปวด) และ 100 mm (ความเจ็บปวดรุนแรงมากที่สุด) และวัดอาการปวดเรื้อรัง และเฉียบพลันในทางถูกต้อง และเชื่อถือได้ (Downie et al. 1978 Bijur et al. 2001) ลำดับของการทดสอบเดียวกันสำหรับทุกคน และถูกรับประกันอย่างน้อย 1 นาทีหยุดพักระหว่างการทดสอบเพื่อให้การกู้คืนทางสรีรวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามทดสอบการใช้ (1) เดียวขาลดลงหมอบ (1 × 10 ×) บนแพลตฟอร์มที่มีความลาดชัน 20 องศาและ 60 องศาเข่า FL exion (Zwerver et al, 2007.); (2) การทดสอบการกระโดดในแนวตั้ง (ขาทั้งสองข้าง
และขาข้างหนึ่ง) และ (3) การทดสอบสามปฮอป (แฮมิลตัน et al., 2008) การทดสอบโดยง่ายได้ดำเนินการกับขาซ้ายแรกและการทดลองการปฏิบัติที่ได้รับอนุญาตก่อน ทดสอบจริงเริ่มต้น ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับคำสั่งให้กระโดดให้สูงที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในระหว่างการทดสอบกระโดดในแนวตั้งและเท่าที่เป็นไปได้ในระหว่างการทดสอบสามฮอป; ทั้งในการใช้งานของแขนได้รับอนุญาต ความสูงและระยะทางกระโดดกระโดดเป็น MEA-sured ในการกำหนดความสูงของการกระโดดเข้าร่วมสัมผัสผนังบนจุดสูงสุดกับ ngers Fi ของพวกเขาที่ถูกจุ่มลงใน chalk.After การทดสอบแต่ละเรื่องก็ขอให้ระบุจำนวนเงินของความเจ็บปวดที่มีประสบการณ์โดยใช้ขนาดภาพแบบอนาล็อก (VAS) VAS สำหรับอาการปวดช่วงระหว่าง 0 (ไม่มีความเจ็บปวด) และ 100 มิลลิเมตร (อาการปวดอย่างรุนแรงมากที่สุด) และมาตรการเรื้อรังและอาการปวดเฉียบพลันในทางที่ถูกต้องและเชื่อถือได้ (Downie et al, 1978;.. Bijur, et al, 2001) ลำดับของการทดสอบได้เหมือนกันสำหรับผู้เข้าร่วมทั้งหมดและอย่างน้อยแบ่ง 1 นาทีระหว่างการทดสอบได้รับการรับประกันเพื่อให้สามารถกู้คืนทางสรีรวิทยา