THE GEOGRAPHY OF CRIME IN THE NETHE

THE GEOGRAPHY OF CRIME IN THE NETHERLANDS
PeÂnal. The French code was characterised by a large degree of tolerance, reflecting the view that the State should not act as moralist (van Dellen 1987). The death penalty was abol- ished in the Netherlands in 1870, except in times of war. In the aftermath of the Second World War, 152 death penalties were enforced for war crimes, of which 40 were executed.
Statistics on crime and punishment not only reflect constantly changing views in society on which activities can or will not be tolerated; they also mirror two other non-static trends. The first is the degree to which the members of a society comply to the set of rules and values; the second is the degree to which residents resign themselves to crime and find it useful to report crimes to the police.
Even for a short period, crime is a phenom- enon that can not easily be measured. A viola- tion of a certain law will only surface if a person or an organisation is victimised, if the violation is subsequently reported to the police, and if the police are willing to record the offence. Crime registration is thus a very `iffy' issue. For the 15 most frequently committed crimes in the Netherlands in 1997, the following statistics have been compiled (CBS & WODC 1999):
. 4,544,000 crimes (estimated by means of questionnaires among victims; this amount indicates a crime rate of almost 300 per 1,000 residents);
. 1,658,000 (36%) of these crimes were
reported to the police;
. four out of every five reported crimes (1,321,000 in total) were formally reported by the victim(s) by means of signing the police report;
. 1,219,000 (92%) of the reported crimes (or 27% of the estimated number of crimes) were registered by the police (this equals a crime rate of 75 per 1,000 residents).
Since crime statistics are based on registered crimes, crime statistics are more reliable for more serious crimes. Minor offences, like theft and vandalism, are not always noticed. And when they are noticed, such offences are less frequently reported to the police for a variety of reasons including a lack of faith in the ability of the police to solve the crime, unwillingness to spend time making the
report, fear for repercussions or for revealing own criminal or semi-criminal behaviour. The term dark number refers to crimes not known to the police. Estimates of the dark number rely on questionnaires among victims and, to a lesser extent, on so-called `self report studies' when certain groups are asked to indicate, on an anonymous basis, the number and sort of crimes they have committed.
The total number of registered crimes in the Netherlands increased from 131,000 in 1960 to more than 1.2 million in 1998 (CBS & WODC 1999), or from 11 per 1,000 residents in 1960 to 78 per 1,000 residents in 1998 (Figure 1).1 The Netherlands experienced a relative strong criminalisation from the late 1960s to the mid 1980s. The annual increase in the amount of registered crimes averaged 10.6% in the period 1970±85, whereas the annual population growth in the same period averaged only 0.7% (CBS 2000).
Apparently, the police could not keep pace with this sharp increase in the number of registered crimes. In the early 1960s, the police managed to solve over 50% of all registered crimes. Between 1960 and 1998 the solved crime rate dropped with an average of exactly one percentage point per year from 55% to barely 17%. Map 2000/3 illustrates the strong regional variations in the ability of police to solve crimes. Police regions with relatively high solved crime rates are the peripheral regions of Friesland (26%) and Zeeland (25%). On the other hand, certain police regions in the southern part of the Netherlands have many more problems in solving crimes, as demonstrated by the solved crime rates of 11% in South Gelderland and North North-Brabant. The police regions containing the three largest cities of the Netherlands (Amsterdam, Rotterdam and the Hague) all realised solved crime rates comparable to the national average, although the police force in these three regions is much larger (see the classification of the number of residents per police officer, Map 2000/3).
Another notable issue visualised in Figure 1 is the fact that the absolute number of solved crimes declined from the late 1980s onwards. Police solved 266,000 crimes in 1987 (24% of all registered crimes), but only 203,000 in 1998 (17%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิศาสตร์ของอาชญากรรมในประเทศเนเธอร์แลนด์PeÂnal รหัสฝรั่งเศสถูกดำเนิน โดยระดับของการยอมรับ การสะท้อนมุมมองที่รัฐควรทำหน้าที่ไม่เป็น moralist (van Dellen 1987) ขนาดใหญ่ โทษประหารชีวิตถูก abol-ished ในเนเธอร์แลนด์ในค.ศ. 1870 ยกเว้นในเวลาสงคราม ผลพวงของสงครามโลกครั้งสอง 152 ตายโทษถูกบังคับสำหรับอาชญากรรมสงคราม ที่ 40 ได้ดำเนินสถิติอาชญากรรมและการลงโทษไม่เพียงสะท้อนมุมมองที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาในสังคมซึ่งสามารถ หรือจะไม่มี อภัยโทษ กิจกรรม นอกจากนี้ยังสะท้อนแนวโน้มคงไม่ใช่สองอื่น ๆ ครั้งแรกเป็นระดับที่สมาชิกของสังคมปฏิบัติตามชุดของกฎและค่า ที่สองคือ ระดับที่คนเลิกเล่นเองให้อาชญากรรม และประโยชน์การรายงานอาชญากรรมตำรวจแม้ในระยะสั้น ๆ อาชญากรรมเป็น phenom-enon ที่สามารถไม่ได้วัด สเตรชันวิโอลากฎหมายบางจะพื้นผิวเพียง หากบุคคลหรือองค์กรที่เป็น victimised ถ้าต่อมามีรายงานการละเมิดตำรวจ และตำรวจยินดีที่จะบันทึกในคดีความผิด ลงทะเบียนอาชญากรรมจึงเป็นปัญหามาก 'iffy' สำหรับอาชญากรรมบ่อยมั่น 15 ในประเทศเนเธอร์แลนด์ในปี 1997 สถิติต่อไปนี้ได้รับการคอมไพล์ (CBS และ WODC 1999):. 4,544,000 อาชญากรรม (ประเมินโดยใช้แบบสอบถามระหว่างเหยื่อ เงินบ่งชี้อัตราอาชญากรรมเกือบ 300 ต่อ 1000 คน);. 1,658,000 (36%) ของอาชญากรรมเหล่านี้ได้รายงานตำรวจ. สี่จากอาชญากรรมรายงานทุกห้า (1,321,000 รวม) ได้อย่างเป็นกิจจะลักษณะรายงาน victim(s) โดยรับรองรายงานตำรวจ. 1,219,000 (92%) ของอาชญากรรมรายงาน (หรือ 27% ของจำนวนที่ประเมินของอาชญากรรม) ถูกลงทะเบียน โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจ (ซึ่งเท่ากับอัตราอาชญากรรม 75 ต่อ 1000 คน)เนื่องจากสถิติอาชญากรรมยึดทะเบียนอาชญากรรม สถิติอาชญากรรมมีความน่าเชื่อถือในการก่ออาชญากรรมรุนแรงมากขึ้น คดีความผิดเล็กน้อย เช่นโจรกรรมและการก่อกวน จะไม่สังเกตเห็นเสมอ และเมื่อพวกเขาจะสังเกตเห็น กระทำความผิดดังกล่าวน้อยกว่ารายงานตำรวจหลายประการรวมถึงการขาดความเชื่อในความสามารถของตำรวจเพื่อแก้ปัญหาอาชญากรรม unwillingness ใช้เวลาทำการรายงาน กลัวร้าย หรือเปิดเผยพฤติกรรมอาชญากรรม หรือกึ่งอาชญากรรมเอง หมายเลขดำหมายถึงอาชญากรรมที่ไม่ทราบว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจ ประเมินจำนวนมืดอาศัยแบบสอบถามระหว่างเหยื่อ และ ขอบเขตที่น้อยกว่า บนเรียกว่า 'ตัวเองรายงานการศึกษา' เมื่อบางกลุ่มจะต้องบ่งชี้ ตามตัวไม่ระบุชื่อ หมายเลขและประเภทของอาชญากรรมที่มีความมุ่งมั่นลงทะเบียนอาชญากรรมในเนเธอร์แลนด์จำนวนเพิ่มขึ้นจาก 131,000 ใน 1960 กว่า 1.2 ล้านในปี 1998 (CBS และ WODC 1999), หรือจาก 11 ต่อ 1000 คนใน 1960 การ 78 ต่อ 1000 คนในปี 1998 ประเทศเนเธอร์แลนด์ (รูป 1) .1 criminalisation แข็งแรงมีญาติจากปี 1960 ปลายจะไฟต์กลางที่มีประสบการณ์ เพิ่มขึ้นรายปีจำนวนอาชญากรรมลงทะเบียน averaged 10.6% ใน 1970±85 รอบระยะเวลา ในขณะที่ปีอัตราการเติบโตในช่วงเวลาเดียวกัน averaged เพียง 0.7% (CBS 2000)เห็นได้ชัด ตำรวจอาจไม่ให้ทันกับคมเพิ่มขึ้นจำนวนอาชญากรรมลงทะเบียน ในช่วงปี 1960 ตำรวจจัดการแก้กว่า 50% ของอาชญากรรมทั้งหมดลงทะเบียน ระหว่าง 1960 และ 1998 อัตราแก้ไขอาชญากรรมลดลง โดยเฉลี่ยของจุดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ต่อปีจาก 55% เพิ่งจะ 17% แผนที่ 2000/3 แสดงรูปแบบภูมิภาคที่แข็งแกร่งในความสามารถของตำรวจเพื่อแก้ปัญหาอาชญากรรม ตำรวจภูมิภาค ด้วยราคาค่อนข้างสูงแก้ไขอาชญากรรมภูมิภาคต่อพ่วง Friesland (26%) และ Zeeland (25%) ได้ บนมืออื่น ๆ บางภูมิภาคตำรวจในภาคใต้ของประเทศเนเธอร์แลนด์มีปัญหาอย่างมากในการแก้ปัญหาอาชญากรรม ตามโดยอัตราการแก้ไขอาชญากรรม 11% ใน Gelderland ใต้และเหนือเหนือราบันต์ ภูมิภาคตำรวจประกอบด้วยสามเมืองใหญ่ที่สุดของเนเธอร์แลนด์ (อัมสเตอร์ดัม รอตเตอร์ดัม และเดอะเฮก) ทั้งหมดเองก็ยังคิดแก้ไขอาชญากรรมพิเศษเทียบเท่ากับค่าเฉลี่ยชาติ แม้ว่ากองกำลังตำรวจในภูมิภาคเหล่านี้สาม มากใหญ่ (ดูการจัดประเภทจำนวนคนต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ แผนที่ 2000/3)อีกประเด็นที่สำคัญและ visualised ในรูปที่ 1 คือ ความจริงที่ว่า จำนวนสัมบูรณ์ของแก้ไขอาชญากรรมลดลงจากปลายทศวรรษ 1980 เป็นต้นไป ตำรวจแก้ไขอาชญากรรม 266000 ในปีค.ศ. 1987 (24% ของอาชญากรรมทั้งหมดลงทะเบียน), แต่เฉพาะ 203,000 ในปี 1998 (17%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิศาสตร์ของอาชญากรรมในประเทศเนเธอร์แลนด์PeÂnal รหัสฝรั่งเศสก็มีลักษณะใหญ่ระดับของความอดทนสะท้อนให้เห็นถึงมุมมองที่รัฐไม่ควรทำหน้าที่เป็นศีลธรรม (รถตู้ Dellen 1987) โทษประหารชีวิตถูก ished abol- ในประเทศเนเธอร์แลนด์ในปี 1870 ยกเว้นในช่วงเวลาของสงคราม ในผลพวงของสงครามโลกครั้งที่สอง 152 บทลงโทษตายถูกบังคับใช้สำหรับการก่ออาชญากรรมสงครามที่กำลังดำเนินการ 40.
สถิติเกี่ยวกับอาชญากรรมและการลงโทษที่ไม่เพียง แต่สะท้อนให้เห็นถึงมุมมองที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาในสังคมที่กิจกรรมสามารถหรือจะไม่ได้รับการยอมรับ; พวกเขายังสะท้อนสองแนวโน้มไม่คงที่อื่น ๆ ที่แรกก็คือระดับที่สมาชิกของสังคมให้สอดคล้องกับชุดของกฎและค่า; ที่สองคือระดับที่อาศัยอยู่ในลาออกเองกับอาชญากรรมและพบว่ามีประโยชน์ในการรายงานอาชญากรรมให้ตำรวจ.
แม้จะเป็นระยะเวลาสั้นอาชญากรรมเป็น Enon phenom- ที่ไม่สามารถวัดได้ การ viola- ของกฎหมายบางอย่างจะพื้นผิวถ้าบุคคลหรือองค์กรที่จะตกเป็นเหยื่อหากละเมิดจะถูกรายงานต่อมาตำรวจและถ้าตำรวจมีความเต็มใจที่จะบันทึกการกระทำผิดกฎหมาย ลงทะเบียนอาชญากรรมจึงเป็นปัญหามาก `ไม่แน่นอน ' สำหรับ 15 ความมุ่งมั่นที่อาชญากรรมบ่อยที่สุดในประเทศเนเธอร์แลนด์ในปี 1997 สถิติต่อไปนี้ได้รับการรวบรวม (ซีบีเอสและ WODC
1999): 4544000 อาชญากรรม (ประมาณโดยวิธีการของแบบสอบถามในหมู่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ; จำนวนนี้บ่งชี้ว่าอัตราการเกิดอาชญากรรมเกือบ 300 ต่อ 1,000
ประชาชน); 1658000 (36%) ของการก่ออาชญากรรมเหล่านี้ถูกแจ้งความกับตำรวจ; สี่ในห้าของการก่ออาชญากรรมรายงาน (1,321,000 ทั้งหมด) ได้รับรายงานอย่างเป็นทางการโดยเหยื่อ (s) โดยวิธีการของการลงนามในรายงานของตำรวจ; 1219000 (92%) ของการก่ออาชญากรรมรายงาน (หรือ 27% ของจำนวนโดยประมาณของการก่ออาชญากรรม) ได้รับการลงทะเบียนโดยตำรวจ (ซึ่งเท่ากับอัตราการเกิดอาชญากรรม 75 ต่อ 1,000 ประชาชน). ตั้งแต่สถิติอาชญากรรมจะขึ้นอยู่กับการก่ออาชญากรรมที่ลงทะเบียนสถิติอาชญากรรมเป็น น่าเชื่อถือมากขึ้นสำหรับการก่ออาชญากรรมที่รุนแรงมากขึ้น ความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นการโจรกรรมและป่าเถื่อนไม่ได้สังเกตเห็นเสมอ และเมื่อพวกเขาจะสังเกตเห็นความผิดดังกล่าวมีน้อยรายงานบ่อยกับตำรวจสำหรับความหลากหลายของเหตุผลรวมถึงการขาดความเชื่อมั่นในความสามารถของตำรวจที่จะแก้ปัญหาอาชญากรรมที่ไม่เต็มใจที่จะใช้เวลาในการทำรายงานความกลัวผลกระทบหรือเปิดเผยพฤติกรรมความผิดทางอาญาหรือกึ่งทางอาญาของตัวเอง จำนวนเข้มหมายถึงการก่ออาชญากรรมไม่เป็นที่รู้จักกับตำรวจ การประเมินจำนวนมืดพึ่งพาแบบสอบถามในหมู่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อและในระดับที่น้อยกว่าในสิ่งที่เรียกว่า 'การศึกษารายงานเมื่อคนบางกลุ่มจะถูกขอให้ระบุบนพื้นฐานที่ไม่ระบุชื่อจำนวนและการเรียงลำดับของการก่ออาชญากรรมที่พวกเขามีความมุ่งมั่น. จำนวนรวมของการก่ออาชญากรรมที่จดทะเบียนในประเทศเนเธอร์แลนด์เพิ่มขึ้นจาก 131,000 ในปี 1960 ถึงกว่า 1.2 ล้านคนในปี 1998 (ซีบีเอสและ WODC 1999) หรือจาก 11 ต่อ 1,000 ประชาชนใน 1960-78 ต่อ 1000 ประชาชนใน 1998 (รูปที่ 1) 0.1 เนเธอร์แลนด์ ประสบการณ์อาชญากรรมที่แข็งแกร่งเมื่อเทียบจากช่วงปลายทศวรรษ 1960 เพื่อช่วงกลางทศวรรษ 1980 เพิ่มขึ้นประจำปีในจำนวนเงินของการก่ออาชญากรรมที่ลงทะเบียนเฉลี่ย 10.6% ในช่วง 1,970 ± 85 ในขณะที่การเติบโตของประชากรประจำปีในช่วงเวลาเดียวกันเฉลี่ยเพียง 0.7% (ซีบีเอส 2000). เห็นได้ชัดว่าตำรวจไม่สามารถให้ทันกับการเพิ่มขึ้นอย่างมากใน จำนวนของการก่ออาชญากรรมที่ลงทะเบียน ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 ตำรวจที่มีการจัดการที่จะแก้ปัญหามากกว่า 50% ของการก่ออาชญากรรมที่ลงทะเบียนทั้งหมด ระหว่าง 1960 และ 1998 อัตราการเกิดอาชญากรรมแก้ไขลดลงเฉลี่ยร้อยละจุดว่าหนึ่งต่อปีจาก 55% เป็น 17% แทบจะไม่ แผนที่ 2000/3 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในระดับภูมิภาคที่แข็งแกร่งในความสามารถของตำรวจที่จะแก้ปัญหาอาชญากรรม ภูมิภาคตำรวจกับการแก้ไขค่อนข้างสูงมีอัตราการเกิดอาชญากรรมภูมิภาคต่อพ่วงของฟรีสลันด์ (26%) และเซลันด์ (25%) ในทางตรงกันข้ามภูมิภาคตำรวจบางอย่างในภาคใต้ของเนเธอร์แลนด์มีปัญหาอื่น ๆ อีกมากมายในการแก้อาชญากรรมที่แสดงให้เห็นจากอัตราการเกิดอาชญากรรมแก้ไข 11% ในภาคใต้และภาคเหนือ Gelderland เฉียงเหนือ Brabant ภูมิภาคตำรวจที่มีสามเมืองที่ใหญ่ที่สุดของเนเธอร์แลนด์ (อัมสเตอร์ดัมร็อตเตอร์และเฮก) ทุกตระหนักถึงการแก้ไขอัตราการเกิดอาชญากรรมเคียงกับค่าเฉลี่ยของประเทศถึงแม้ว่ากองกำลังตำรวจในทั้งสามภูมิภาคที่มีขนาดใหญ่ (ดูการจัดหมวดหมู่ของจำนวนของผู้อยู่อาศัย ต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ, แผนที่ 2000/3). อีกเรื่องที่โดดเด่นมองเห็นในรูปที่ 1 คือความจริงที่ว่าจำนวนที่แน่นอนของการแก้ไขอาชญากรรมลดลงจากช่วงปลายทศวรรษ 1980 เป็นต้นไป ตำรวจแก้ไข 266,000 อาชญากรรมในปี 1987 (24% ของการก่ออาชญากรรมที่ลงทะเบียนทั้งหมด) แต่เพียง 203,000 ในปี 1998 (17%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูมิศาสตร์ของอาชญากรรมในเนเธอร์แลนด์
PE Âนาล . รหัสฝรั่งเศส ลักษณะโดยระดับใหญ่ของความอดทน สะท้อนมุมมองว่า รัฐไม่ควรทำตัวเป็นผู้เคร่งครัดในระเบียบวินัย ( รถตู้ dellen 1987 ) โทษประหาร abol - ก่อตั้งขึ้นในประเทศเนเธอร์แลนด์ในปี 1870 , ยกเว้นในช่วงเวลาของสงคราม ในผลพวงของสงครามโลกครั้งที่สอง 152 ความตายโทษถูกบังคับใช้สำหรับอาชญากรรมสงครามที่ 40 ถูกประหารชีวิต .
สถิติของอาชญากรรมและการลงโทษที่ไม่เพียง แต่สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในสังคมในมุมมองที่กิจกรรมสามารถหรือจะไม่ได้รับการยอมรับ พวกเขายังกระจกสองอื่น ๆไม่คงที่ แนวโน้ม แรกคือการที่สมาชิกของสังคมให้สอดคล้องกับชุดของกฎและค่านิยมส่วนที่สอง คือ การที่ประชาชนลาออกเองเพื่อก่ออาชญากรรม และพบว่ามันมีประโยชน์ที่จะรายงานอาชญากรรมตำรวจ
แม้ในช่วงเวลาสั้น อาชญากรรมคือ Phenom - enon ที่ไม่สามารถได้อย่างง่ายดายสามารถวัดได้ Viola - tion ของกฎหมายบางอย่างจะพื้นผิวถ้าบุคคลหรือองค์กร จะตกเป็นเหยื่อ หากฝ่าฝืนจะนำรายงานของตำรวจและถ้าตำรวจยินดีที่จะบันทึกความผิด ทะเบียนอาชญากรรมจึงเป็นมาก ` แน่นอน ' ปัญหา สำหรับ 15 ส่วนใหญ่มักก่ออาชญากรรมในประเทศเนเธอร์แลนด์ในปี 1997 มีการรวบรวมสถิติการ& wodc 1999 ) :

4544000 อาชญากรรม ( ประมาณโดยใช้แบบสอบถามของผู้ประสบภัย จำนวนเงินนี้บ่งชี้ว่า อัตราอาชญากรรมเกือบ 300 ต่อ 1 , 000 คน ) ;
1658 ,000 ( 36% ) ของการก่ออาชญากรรมเหล่านี้ถูกรายงานไปยังตำรวจ
;
สี่ในห้ารายงานอาชญากรรม ( 1321000 ทั้งหมด ) อย่างเป็นทางการที่รายงานโดยเหยื่อ ( s ) โดยวิธีการของการรายงานของตำรวจ ;
1219000 ( 92% ) รายงานอาชญากรรม ( หรือ 27% ของประมาณการจำนวนของอาชญากรรม ) ลงทะเบียนโดยตำรวจ ( ซึ่งเท่ากับอัตราอาชญากรรม 75 ต่อ 1000
ชาวบ้าน )เนื่องจากสถิติอาชญากรรมตามทะเบียนอาชญากรรม สถิติอาชญากรรมมีความน่าเชื่อถือมากขึ้นสำหรับอาชญากรรมร้ายแรงอื่นๆ . ความผิดเล็กน้อย เช่น การโจรกรรม และทำลายทรัพย์สิน ไม่เคยสังเกต และเมื่อพวกเขาสังเกตเห็น เช่น ความผิดจะน้อยกว่ารายงานตำรวจสำหรับหลากหลายเหตุผลรวมทั้งการขาดความเชื่อในความสามารถของตำรวจเพื่อแก้ปัญหาอาชญากรรมไม่เต็มใจที่จะใช้เวลาในการรายงาน หรือ กลัวว่าหากเปิดเผยพฤติกรรมอาชญากรเอง หรือกึ่งอาชญากร ระยะเวลามืดหมายเลขหมายถึงอาชญากรรมไม่เรียกตำรวจ การประเมินจำนวนมืดอาศัยแบบสอบถามระหว่างเหยื่อและในระดับที่น้อยกว่า เรียกว่า ` รายงานการศึกษาตนเองเมื่อบางกลุ่ม จะต้องระบุในพื้นฐานนิรนามจำนวนและประเภทของอาชญากรรมที่พวกเขาก่อ .
รวมหมายเลขทะเบียนอาชญากรรมในประเทศเนเธอร์แลนด์เพิ่มขึ้นจาก 131000 ใน 1960 กว่า 1.2 ล้านในปี 1998 ( CBS & wodc 1999 ) หรือจาก 11 ต่อ 1 , 000 ผู้อยู่อาศัยใน 1960 78 ต่อ 1 , 000 คน ในปี พ.ศ. 2541 ( รูปที่ 1 ) 1 เนเธอร์แลนด์มีประสบการณ์ ญาติที่แข็งแกร่ง criminalisation จากปลายทศวรรษที่ 1960 ถึงกลางทศวรรษที่ 1980การเพิ่มปริมาณของอาชญากรรมปีจดทะเบียนเฉลี่ย 10.6% ในช่วงปี 1970 ± 85 , ในขณะที่การเติบโตของประชากรต่อปีในช่วงเดียวกัน เฉลี่ยเพียง 0.7% ( CBS ) 2543
เห็นได้ชัดว่าตำรวจไม่สามารถให้ทันกับการเพิ่มมากขึ้นในหมายเลขทะเบียนอาชญากรรม ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 ตำรวจจัดการเพื่อแก้ปัญหามากกว่า 50% ของการก่ออาชญากรรมที่ลงทะเบียนทั้งหมดระหว่าง 1960 และ 2541 แก้ไขอัตราอาชญากรรมลดลงโดยเฉลี่ยว่าหนึ่งจุดเปอร์เซ็นต์ต่อปี จากร้อยละ 55 ถึงเกือบ 17 เปอร์เซ็นต์ แผนที่ 2000 / 3 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในระดับภูมิภาคที่แข็งแกร่งในความสามารถของตำรวจเพื่อแก้ปัญหาอาชญากรรม ตำรวจภูมิภาคมีค่อนข้างสูง แก้ปัญหาอาชญากรรมเป็นภาคต่อของฟรีสแลนด์ ( 26% ) และนิวซีแลนด์ ( 25% ) บนมืออื่น ๆตำรวจบางพื้นที่ในภาคใต้ของเนเธอร์แลนด์ มีปัญหาอีกมากในการแก้ปัญหาอาชญากรรม ดังที่แสดงโดยแก้ไขอัตราอาชญากรรมของ 11% ในเกลเดอแลนด์เหนือและใต้อยู่เหนือ . ตำรวจภูมิภาคประกอบด้วยสามเมืองที่ใหญ่ที่สุดของเนเธอร์แลนด์ ( Amsterdam Rotterdam และเฮก ) ทั้งหมดได้แก้ไขอัตราอาชญากรรมเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของชาติแม้ว่าตำรวจในทั้งสามภูมิภาคมีขนาดใหญ่มาก ( ดูประเภทของจํานวนของผู้อยู่อาศัยต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ ราคา 2000 / 3 )
อื่นเด่นปัญหามองเห็นในรูปที่ 1 คือ ความจริงที่ว่า จำนวนที่แน่นอนของการแก้ไขอาชญากรรมลดลงจากช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 เป็นต้นมา ตำรวจแก้ 266000 อาชญากรรมใน 1987 ( 24% ของอาชญากรรมที่ลงทะเบียนทั้งหมด ) แต่เพียง 203 , 000 ในปี 1998 ( 17% )