Then come with me," he said. "And I

Then come with me," he said. "And I will show you. So that night he took me to Lucy's tomb. He had the key and we went inside. was very afraid. In the dark, with the dead flowers lying on Lucy's coffin, the tomb was a terrible place. Slowly, Van Helsing began to open the coffin. Then he turned to me, and said, 'Look. I came nearer and looked. The coffin was empty For me, it was a terrible surprise, but Van Helsing only shook his head. 'Now we must wait outside,' he said. We waited all night. I was cold and afraid, and angry with myself and with Van Helsing. Then, suddenly, something white moved in the trees near the tomb. We went nearer, and we found a little child on the ground, by the tomb. Van Helsing held it out to me, and I looked at its neck. There are no wounds on the child's neck I said "No," Van Helsing replied. "We are just in time. The next day, Van Helsing and I went back into the tomb again and opened the lid of the coffin. This time Lucy's body lay there. She died more than a week ago but she did not Her mouth was red and her face was more look dead. beautiful than ever. Then Van Helsing pulled back her mouth and showed me her long, sharp teeth. "Now do you believe me?' he said. "Lucy is now one of the Un-Dead, and with these teeth she will soon kill one of these poor little children. We must stop her before she does.' He stopped for a minute and thought. "But we must send for Arthur, He, too, must see and believe this Arthur was very unhappy, and also angry. He could not believe that Lucy was now one of the Un-Dead, but in the end he agreed to come with us to the tomb. It was just before midnight when we got to the churchyard. The night was dark, but now and then a little moonlight came through the clouds. Van Helsing opened the door of the tomb and we all went in. Now, Jack," he said to me, 'you were with me yesterday afternoon. Was Miss Lucy's body in that coffin then?' was,' I replied. slowly, Van Helsing opened the coffin. Arthur's face was white when he moved nearer. We a ooked down. The coffin was empty! For a minute, no one spoke. Then Van Helsing said, 'Now we must go outside and wait.
It was good to be outside again, away from the dark, smelly tomb. We stood and waited in silence. Then, through the trees, we saw something white. It was moving nearer to us. Its face was white, its mouth was red, and drops of blood fell from it. Suddenly it saw us and stopped. It gave us a look of terrible anger, and Arthur gave a little cry. "It's Lucy!' She smiled. "Oh, Arthur, come to me. Leave those others, and come to me, my love,' she said sweetly. Arthur took his hands from his face and opened his arms to her. She was moving nearer to him when Van Helsing ran between them, and held out his little gold cross. Lucy stopped and stood back from it. Then, with a look of terrible anger on her face, she went to the tomb and through the door. The door was closed, but she went through it! "Now, Arthur, my friend," Van Helsing said, 'do you understand? Arthur put his face in his hands and cried, 'I do! Oh, I do! The next day, Arthur, Van Helsing, and I went back to the tomb. Van Helsing had a bag with him, and when we were in the tomb, he again opened Lucy's coffin. The body lay there, horribly beautiful. Arthur was white and he was shaking. "Is this really Lucy?" he asked. t is, and it is not. But wait, and you will see the real Lucy again," Van Helsing replied. He took from his bag a long piece of wood and a hammer Arthur and I stood silent and watched. Then Van Helsing said to Arthur, "You loved Lucy. You must bring her back to us. You must take this piece of wood in your left hand, and the hammer in your right hand. Then you must drive the wood through Lucy's heart. It isn't easy for you, but it will soon be done. Can you do this for her?' can, Arthur replied strongly. His face was very pale, but he held the piece of wood over Lucy's heart, and brought the hammer down hard.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากนั้นมาพร้อมกับผม "เขากล่าว." และฉันจะแสดงให้คุณ ในคืนวันนั้นเขาพาฉันไปที่หลุมฝังศพของลูซี่ เขามีความสำคัญและเราเข้าไปข้างใน ก็กลัวมาก ในที่มืดด้วยดอกไม้ตายนอนอยู่บนโลงศพของลูซี่หลุมฝังศพเป็นสถานที่น่ากลัว ช้าแวนเฮลซิเริ่มเปิดโลงศพ จากนั้นเขาก็หันมาทางผมและพูดว่า 'ดู ฉันมาใกล้และมอง โลงศพเป็นที่ว่างเปล่าสำหรับผมมันเป็นความประหลาดใจที่น่ากลัว แต่แวนเฮลซิเพียงส่ายหัว 'ตอนนี้เราจะต้องรออยู่ข้างนอก "เขากล่าวว่า เรารอทั้งคืน ผมก็หนาวเย็นและกลัวและโกรธกับตัวเองและกับแวนเฮลซิ จากนั้นก็มีอะไรบางอย่างสีขาวย้ายในต้นไม้ที่อยู่ใกล้กับหลุมฝังศพ เราไปใกล้ชิดและเราพบว่าเด็กเล็ก ๆ บนพื้นดินโดยหลุมฝังศพ แวนเฮลซิถือมันออกมาให้ฉันและฉันมองไปที่คอของมัน มีบาดแผลที่ไม่มีในลำคอของเด็กที่ผมบอกว่า "ไม่" แวนเฮลซิตอบอยู่ "เรามีเพียงในเวลา. ในวันถัดไป Van Helsing และฉันเดินกลับเข้าไปในหลุมฝังศพอีกครั้งและเปิดฝาโลงศพ. และเวลานี้ร่างกายของลูซี่วางมี. เธอเสียชีวิตมากขึ้นกว่าสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่เธอไม่ได้ปากของเธอคือ สีแดงและใบหน้าของเธอได้มากขึ้นดูตาย. สวยกว่าที่เคย. แล้วแวนเฮลซิดึงกลับมาปากของเธอและแสดงให้ฉันเห็นยาวฟันคมของเธอ. "ตอนนี้คุณเชื่อฉัน? ' เขาพูดว่า. "ลูซี่เป็นหนึ่งของสหประชาชาติที่ตายแล้วและมีฟันเหล่านี้ไม่ช้าเธอก็จะฆ่าลูกคนหนึ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้น่าสงสาร. เราต้องหยุดเธอก่อนที่เธอจะ. ' เขาหยุดสำหรับนาทีและคิดว่า. " แต่เราจะต้องส่งอาร์เธอร์เขาก็ต้องดูอาร์เธอร์และเชื่อนี้ก็มีความสุขมากและยังโกรธ เขาไม่สามารถเชื่อว่าลูซี่เป็นหนึ่งของสหประชาชาติตาย แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ตกลงที่จะมาร่วมกับเราเพื่อหลุมฝังศพ มันเป็นเพียงแค่ก่อนเที่ยงคืนเมื่อเราได้ไปที่สุสาน ในคืนมืด แต่ตอนนี้แล้วแสงจันทร์เล็ก ๆ น้อย ๆ มาผ่านเมฆ แวนเฮลซิเปิดประตูของหลุมฝังศพและเราทุกคนก็ไปด้วย. ตอนนี้แจ็ค "เขาบอกกับผมว่า 'คุณอยู่กับฉันเมื่อบ่ายวานนี้. บอดี้มิสลูซี่ในโลงศพที่แล้ว? เป็น 'ผมตอบ. ช้าแวนเฮลซิเปิดโลงศพ. ใบหน้าของอาเธอร์เป็นสีขาวเมื่อเขาย้ายใกล้ชิด. เรา ooked ลง. โลงศพเป็นที่ว่างเปล่า! สำหรับนาทีนี้ไม่มีใครพูด. แล้วแวนเฮลซิงกล่าวว่า' ตอนนี้เราต้อง ออกไปข้างนอกและรอ.
มันเป็นเรื่องดีที่จะอยู่นอกอีกครั้งห่างจากที่มืดหลุมฝังศพเหม็น. เรายืนอยู่และรอคอยอยู่ในความเงียบ. แล้วผ่านต้นไม้ที่เราเห็นอะไรบางอย่างสีขาว. มันกำลังจะย้ายไปใกล้ชิดกับเรา. ใบหน้าของมันคือสีขาว ปากของมันคือสีแดงและหยดเลือดลดลงจากมัน. ก็จะเห็นเราและหยุด. มันทำให้เราดูน่ากลัวของความโกรธและอาร์เธอร์ให้เสียงร้องเล็ก ๆ น้อย ๆ . "มันเป็นลูซี่! เธอยิ้ม "โอ้อาร์เธอร์มาให้ฉัน. ปล่อยคนอื่น ๆ เหล่านั้นและมาให้ฉันรักของฉัน" เธอพูดหวาน. อาร์เธอร์เอามือของเขาออกจากใบหน้าของเขาและเปิดอ้อมแขนของเขากับเธอ. เธอได้รับการเคลื่อนย้ายใกล้ชิดเขาเมื่อแวนเฮลซิวิ่ง ระหว่างพวกเขาและยื่นออกมาข้ามทองของเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ . ลูซี่หยุดและยืนกลับจากมัน. แล้วกับรูปลักษณ์ของความโกรธน่ากลัวบนใบหน้าของเธอเธอเดินไปที่หลุมฝังศพและผ่านประตู. ประตูถูกปิด แต่เธอเดินผ่าน มัน! "ตอนนี้อาร์เธอร์เพื่อนของฉัน" แวนเฮลซิงกล่าวว่า 'คุณไม่เข้าใจ? อาร์เธอร์ใส่ใบหน้าของเขาในมือของเขาและร้องไห้' ฉันทำ! โอ้ฉันทำ! วันรุ่งขึ้นอาร์เธอร์แวนเฮลซิและฉัน เดินกลับไปที่หลุมฝังศพ. แวนเฮลซิมีถุงกับเขาและเมื่อเราอยู่ในหลุมฝังศพของเขาอีกครั้งเปิดโลงศพของลูซี่. ร่างกายนอนที่นั่นน่ากลัวที่สวยงาม. อาร์เธอร์เป็นสีขาวและเขาก็สั่น. "นี่คือจริงๆลูซี่? "เขาถาม. T มีและมันไม่ได้. แต่รอและคุณจะเห็นความเป็นจริงของลูซี่อีกครั้ง" แวนเฮลซิตอบ เขาเอามาจากกระเป๋าของเขาชิ้นยาวจากไม้และค้อนอาเธอร์และผมยืนอยู่เงียบและเฝ้าดู แล้วแวนเฮลซิตรัสกับอาร์เธอร์ "คุณรักลูซี่. คุณจะต้องพาเธอกลับมาให้เรา. คุณจะต้องใช้ชิ้นส่วนของไม้นี้ในมือซ้ายของคุณและค้อนในมือข้างขวาของคุณ. แล้วคุณจะต้องขับรถไม้ผ่านหัวใจลูซี่ของ มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายสำหรับคุณ แต่มันจะเร็ว ๆ นี้จะทำ. คุณสามารถทำเพื่อเธอ? ' สามารถอาร์เธอร์ตอบอย่างยิ่ง. ใบหน้าของเขาซีดมาก แต่เขาถือชิ้นส่วนของไม้หัวใจของลูซี่และนำค้อนลงอย่างหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วตามฉันมา " เขากล่าว และผมจะแสดงให้คุณ คืนนั้นเขาพาผมไปที่หลุมฝังศพของลูซี่ เขามีคีย์และเราเข้าไป กลัวมาก ในที่มืดด้วยดอกไม้ที่ตายแล้วนอนอยู่บนโลงศพของลูซี่ , หลุมฝังศพเป็นสถานที่น่ากลัว ช้า , Van Helsing เริ่มเปิดโลง เขาหันมาหาผมและพูดว่า " ดู ฉันมาใกล้และมอง โลงศพว่างเปล่าสำหรับฉัน มันเป็นความประหลาดใจที่น่ากลัว แต่ Van Helsing เพียงส่ายหัว . . . ตอนนี้เราต้องรอข้างนอกนะ " เขาพูด เรารอทั้งคืน ผมหนาวและกลัวและโกรธกับตัวเอง และกับ แวน เฮลซิ่ง แล้วอยู่ๆ มีสีขาว ย้ายต้นไม้ ใกล้กับ สุสาน เราก็ใกล้และเราพบว่าเด็กเล็ก ๆน้อย ๆบนพื้นดิน โดยสุสาน ดอกฟ้าในมือมารถือมันออกมาให้ฉัน ฉันมองไปที่ลำคอของมัน ไม่มีบาดแผลบนคอของเด็ก ผมบอกว่า " ไม่ " , " Van Helsing ตอบ เราเป็นเพียงในเวลา ในวันถัดไป , Van Helsing และกลับเข้าไปในสุสานอีกครั้ง และเปิดฝาของโลงศพ เวลานี้ร่างกายของลูซี่วางตรงนั้น เธอตายไปกว่าสัปดาห์ที่แล้ว แต่เธอไม่ได้ปากของเธอเป็นสีแดง ใบหน้าเธอดูแล้ว สวยงามกว่าที่เคย แล้ว Van Helsing ดึงกลับปากให้ผมเธอยาว แหลมคม ฟัน " . ตอนนี้คุณเชื่อผม เขากล่าวว่า " . ลูซี่เป็นหนึ่งของยูเอ็นเสียชีวิต และฟันเหล่านี้ เธอจะฆ่าคนเหล่านี้น่าสงสารเด็ก เราต้องหยุดเธอก่อนที่เธอ เขาหยุดสักครู่และคิดว่า . " แต่เราต้องบอกอาเธอร์ เขาก็ต้องเห็น และเชื่อว่า อาเธอร์ก็ไม่พอใจและโกรธ เขาไม่เชื่อว่าลูซี่เป็นหนึ่งของสหประชาชาติแล้ว แต่สุดท้ายเขาตกลงที่จะไปกับเราในสุสาน มันเป็นเพียงก่อนเที่ยงคืน เมื่อเราไปถึงพยาบาท . คืนที่มืด แต่บัดนี้ แล้วแสงจันทร์น้อยมาผ่านเมฆ Van Helsing เปิดประตูสุสาน เรา เข้ามา ตอนนี้ แจ็ค เขาบอกผมว่าคุณกับผมเมื่อวาน คือ คุณลูซี่ ร่างกายในที่โลงแล้ว ? คือ " ผมตอบ ช้า , Van Helsing เปิดโลง ใบหน้าของอาเธอร์เป็นสีขาว เมื่อเขาขยับใกล้ เราเป็น ooked ลง โลงเปล่า นาทีนี้ ไม่มีใครพูด แล้ว Van Helsing กล่าวว่า " ตอนนี้เราต้องไปข้างนอกก่อนมันเป็นที่ดีที่จะอยู่ข้างนอกอีก ห่างจาก มืด เหม็น , สุสาน เรายืนรออยู่ในความเงียบ งั้น ผ่านต้นไม้ เราเห็นอะไรขาว มันเคลื่อนที่เข้ามาใกล้เรา ใบหน้าอันขาว ปากก็แดง และหยดเลือดตกลงมา ก็มันเห็นเรา และหยุด มันทำให้เราดูโกรธน่ากลัว และอาเธอร์ก็ร้อง " มันคือ ลูซี่ ! " เธอยิ้ม โอ้ อาเธอร์ มาหาฉัน ปล่อยให้พวกนั้น และ มา ฉัน รัก ของฉัน " เธอพูดหวาน อาเธอร์เอามือจากใบหน้าของเขาและเปิดแขนของเขากับเธอ เธอถูกย้ายไปใกล้เขา เมื่อ Van Helsing วิ่งระหว่างพวกเขาและถือกางเขนทองเล็กๆ ของเขา ลูซี่ หยุดยืนที่กลับจาก แล้ว กับลักษณะของความโกรธที่น่ากลัวบนใบหน้าของเธอ เธอเดินไปที่หลุมฝังศพ และผ่านประตู ประตูปิดอยู่ แต่เธอก็ผ่านมัน ! ตอนนี้ อาเธอร์ , เพื่อนของฉัน , " Van Helsing กล่าวว่า เข้าใจมั้ย อาเธอร์ใส่ใบหน้าของเขาในมือของเขาและร้องไห้ ฉันทำ โอ้ ฉัน ! ในวันถัดไป , อาเธอร์ , Van Helsing และฉันกลับไปที่สุสาน Van Helsing มีกระเป๋ากับเขาและเมื่อเราอยู่ในสุสานเขาอีกครั้งเปิดโลงศพของลูซี่ ร่างกายนอนที่นั่น อย่างสวย อาร์เธอร์เป็นสีขาวและเขาตัวสั่น” " นี่ลูซี่ เขาถาม T คือ มันไม่ได้เป็น แต่รอและคุณจะเห็นตัวตนที่แท้จริงของลูซี่อีกครั้ง " Van Helsing ตอบ เขาหยิบจากกระเป๋าของเขาเป็นชิ้นยาวของไม้และค้อนอาร์เธอร์และฉันยืนเงียบและเฝ้าดู แล้ว Van Helsing พูดกับอาเธอร์ " คุณรักลูซี่ คุณต้องพาเธอกลับมาให้เรา คุณต้องใช้ไม้ในมือซ้ายของคุณชิ้นนี้และค้อนในมือข้างขวาของคุณ แล้วคุณจะต้องไดรฟ์ไม้ผ่านหัวใจของลูซี่ มันไม่ง่ายสำหรับคุณ แต่มันเร็ว ๆ นี้จะทำ คุณจะทำอย่างนี้กับเธอ ? สามารถ อาเธอร์ตอบอย่างยิ่ง ใบหน้าของเขาซีดมาก แต่เขาก็จับไม้กว่าหัวใจของลูซี่ และนำค้อนลงหนัก