Letter From Birmingham Jail 1A U G

Letter From Birmingham Jail 1
A U G U S T 1 9 6 3
Letter from Birmingham Jail
by Martin Luther King, Jr.
From the Birmingham jail, where he was imprisoned as a participant in nonviolent demonstrations against segregation, Dr.
Martin Luther King, Jr., wrote in longhand the letter which follows. It was his response to a public statement of concern and
caution issued by eight white religious leaders of the South. Dr. King, who was born in 1929, did his undergraduate work at
Morehouse College; attended the integrated Crozer Theological Seminary in Chester, Pennsylvania, one of six black pupils
among a hundred students, and the president of his class; and won a fellowship to Boston University for his Ph.D.
WHILE confined here in the Birmingham city jail, I came across your recent statement calling our present activities "unwise
and untimely." Seldom, if ever, do I pause to answer criticism of my work and ideas. If I sought to answer all of the criticisms
that cross my desk, my secretaries would be engaged in little else in the course of the day, and I would have no time for
constructive work. But since I feel that you are men of genuine good will and your criticisms are sincerely set forth, I would like
to answer your statement in what I hope will be patient and reasonable terms.
I think I should give the reason for my being in Birmingham, since you have been influenced by the argument of "outsiders
coming in." I have the honor of serving as president of the Southern Christian Leadership Conference, an organization operating
in every Southern state, with headquarters in Atlanta, Georgia. We have some eighty-five affiliate organizations all across the
South, one being the Alabama Christian Movement for Human Rights. Whenever necessary and possible, we share staff,
educational and financial resources with our affiliates. Several months ago our local affiliate here in Birmingham invited us to be
on call to engage in a nonviolent direct-action program if such were deemed necessary. We readily consented, and when the hour
came we lived up to our promises. So I am here, along with several members of my staff, because we were invited here. I am
here because I have basic organizational ties here.
Beyond this, I am in Birmingham because injustice is here. Just as the eighth-century prophets left their little villages and carried
their "thus saith the Lord" far beyond the boundaries of their hometowns; and just as the Apostle Paul left his little village of
Tarsus and carried the gospel of Jesus Christ to practically every hamlet and city of the Greco-Roman world, I too am compelled
to carry the gospel of freedom beyond my particular hometown. Like Paul, I must constantly respond to the Macedonian call for
aid.
Moreover, I am cognizant of the interrelatedness of all communities and states. I cannot sit idly by in Atlanta and not be
concerned about what happens in Birmingham. Injustice anywhere is a threat to justice everywhere. We are caught in an
inescapable network of mutuality, tied in a single garment of destiny. Whatever affects one directly affects all indirectly. Never
again can we afford to live with the narrow, provincial "outside agitator" idea. Anyone who lives inside the United States can
never be considered an outsider.
You deplore the demonstrations that are presently taking place in Birmingham. But I am sorry that your statement did not express
a similar concern for the conditions that brought the demonstrations into being. I am sure that each of you would want to go
beyond the superficial social analyst who looks merely at effects and does not grapple with underlying causes. I would not
hesitate to say that it is unfortunate that so-called demonstrations are taking place in Birmingham at this time, but I would say in
more emphatic terms that it is even more unfortunate that the white power structure of this city left the Negro community with no
other alternative.
IN ANY nonviolent campaign there are four basic steps: collection of the facts to determine whether injustices are alive,
negotiation, self-purification, and direct action. We have gone through all of these steps in Birmingham. There can be no
gainsaying of the fact that racial injustice engulfs this community. Birmingham is probably the most thoroughly segregated city
in the United States. Its ugly record of police brutality is known in every section of this country. Its unjust treatment of Negroes
in the courts is a notorious reality. There have been more unsolved bombings of Negro homes and churches in Birmingham than
in any other city in this nation. These are the hard, brutal, and unbelievable facts. On the basis of them, Negro leaders sought to
negotiate with the city fathers. But the political leaders consistently refused to engage in good-faith negotiation.
Then came the opportunity last September to talk with some of the leaders of the economic community. In these negotiating
sessions certain promises were made by the merchants, such as the promise to remove the humiliating racial signs from the
stores. On the basis of these promises, Reverend Shuttlesworth and the leaders of the Alabama Christian Movement for Human
Rights agreed to call a moratorium on any type of demonstration. As the weeks and months unfolded, we realized that we were
the victims of a broken promise. The signs remained. As in so many experiences of the past, we were confronted with blasted
hopes, and the dark shadow of a deep disappointment settled upon us. So we had no alternative except that of preparing for direct
action, whereby we would present our very bodies as a means of laying our case before the conscience of the local and national
community. We were not unmindful of the difficulties involved. So we decided to go through a process of self-purification. We
Letter From Birmingham Jail 2
started having workshops on nonviolence and repeatedly asked ourselves the questions, "Are you able to accept blows without
retaliating?" and "Are you able to endure the ordeals of jail?" We decided to set our direct-action program around the Easter
season, realizing that, with exception of Christmas, this was the largest shopping period of the year. Knowing that a strong
economic withdrawal program would be the by-product of direct action, we felt that this was the best time to bring pressure on
the merchants for the needed changes. Then it occurred to us that the March election was ahead, and so we speedily decided to
postpone action until after election day. When we discovered that Mr. Conner was in the runoff, we decided again to postpone
action so that the demonstration could not be used to cloud the issues. At this time we agreed to begin our nonviolent witness the
day after the runoff.
This reveals that we did not move irresponsibly into direct action. We, too, wanted to see Mr. Conner defeated, so we went
through postponement after postponement to aid in this community need. After this we felt that direct action could be delayed no
longer.
You may well ask, "Why direct action, why sit-ins, marches, and so forth? Isn't negotiation a better path?" You are exactly right
in your call for negotiation. Indeed, this is the purpose of direct action. Nonviolent direct action seeks to create such a crisis and
establish such creative tension that a community that has consistently refused to negotiate is forced to confront the issue. It seeks
so to dramatize the issue that it can no longer be ignored. I just referred to the creation of tension as a part of the work of the
nonviolent resister. This may sound rather shocking. But I must confess that I am not afraid of the word "tension." I have
earnestly worked and preached against violent tension, but there is a type of constructive nonviolent tension that is necessary for
growth. Just as Socrates felt that it was necessary to create a tension in the mind so that individuals could rise from the bondage
of myths and half-truths to the unfettered realm of creative analysis and objective appraisal, we must see the need of having
nonviolent gadflies to create the kind of tension in society that will help men to rise from the dark depths of prejudice and racism
to the majestic heights of understanding and brotherhood. So, the purpose of direct action is to create a situation so crisis-packed
that it will inevitably open the door to negotiation. We therefore concur with you in your call for negotiation. Too long has our
beloved Southland been bogged down in the tragic attempt to live in monologue rather than dialogue.
One of the basic points in your statement is that our acts are untimely. Some have asked, "Why didn't you give the new
administration time to act?" The only answer that I can give to this inquiry is that the new administration must be prodded about
as much as the outgoing one before it acts. We will be sadly mistaken if we feel that the election of Mr. Boutwell will bring the
millennium to Birmingham. While Mr. Boutwell is much more articulate and gentle than Mr. Conner, they are both
segregationists, dedicated to the task of maintaining the status quo. The hope I see in Mr. Boutwell is that he will be reasonable
enough to see the futility of massive resistance to desegregation. But he will not see this without pressure from the devotees of
civil rights. My friends, I must say to you that we have not made a single gain in civil rights without determined legal and
nonviolent pressure. History is the long and tragic story of the fact that privileged groups seldom give up their privileges
voluntarily. Individuals may see the moral light and voluntarily give up their unjust posture; but, as Reinhold Niebuhr has
reminded us, groups are more immoral than individuals.
We know through painful experience that freedom is never voluntarily given by the oppressor; it must be demanded by the
oppressed. Frankly, I have never yet engaged in a direct-action movement that was "well timed" according to the timetable of
those who have not suffer

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จดหมายจากคุกเบอร์มิงแฮม 1ตัว U G U S T 1 9 6 3จดหมายจากคุกเบอร์มิงแฮมโดยมาร์ตินลูเธอร์คิง จูเนียร์จากเบอร์มิงแฮมคุก ที่เขาถูกจำคุกเป็นเวลาเป็นผู้เข้าร่วมชุมนุมรุนแรงกับการแบ่งแยก Drมาร์ตินลูเธอร์คิง จูเนียร์ เขียนใน longhand ตัวอักษรซึ่งต่อไปนี้ ก็ตอบแถลงการณ์ความกังวล และข้อควรระวังที่ออก โดยผู้นำศาสนาสีขาว 8 ของภาคใต้ ดร.พระมหากษัตริย์ ที่เกิดในปีพ.ศ. 2472 ทำงานระดับปริญญาตรีที่ไม่วิทยาลัย Morehouse เข้าร่วมการรวม Crozer ศาสนศาสตร์เณรในเชสเตอร์ เพนซิลวาเนีย หนึ่งใน 6 นักเรียนสีดำนักเรียนร้อย และประธานของเขาคลา และชนะการสามัคคีธรรมมหาวิทยาลัยบอสตันสำหรับปริญญาเอกของเขาในขณะที่ถูกคุมขังที่นี่ในคุกเมืองเบอร์มิงแฮม ฉันมาในงบของคุณล่าสุดเรียกกิจกรรมปัจจุบันของเรา "ฉลาดและหลัง" ฉันหยุดวิจารณ์งานและความคิดของฉันตอบอย่างแทบ ถ้าเคย ถ้าฉันขอตอบทั้งหมดที่วิจารณ์ที่ข้ามโต๊ะของฉัน เรื่องของฉันที่จะหมั้นในน้อยอื่นในหลักสูตรของวัน และต้องไม่มีเวลาสำหรับงานสร้างสรรค์ แต่เนื่องจากรู้สึกว่า คุณเป็นคนจะดีแท้ และวิจารณ์ของคุณถูกตั้งค่าด้วยความจริงใจมา อยากตอบงบของคุณในสิ่งที่หวังจะเป็นผู้ป่วย และเหมาะสมฉันคิดว่า ฉันควรให้เหตุผลของฉันอยู่ในเบอร์มิงแฮม เนื่องจากคุณได้รับอิทธิพลมาจากอาร์กิวเมนต์ของ "บุคคลภายนอกมา" มีเกียรติให้เป็นประธานภาคใต้คริสเตียนนำประชุม องค์กรที่ปฏิบัติในทุกภาคใต้รัฐ มีสำนักงานใหญ่ในแอตแลนต้า จอร์เจีย เรามีบางองค์กรพันธมิตรแปดสิบห้าในแนวนอนทั้งหมดนี้ใต้ กำลัง เคลื่อนไหว อลาบามา คริสเตียนเพื่อสิทธิมนุษยชน เมื่อใดก็ ตามที่จำเป็น และเป็นไปได้ เราใช้พนักงานการศึกษา และการเงินทรัพยากรกับบริษัทในเครือของเรา หลายเดือนที่ผ่านมาภายในพันธมิตรที่นี่ในเบอร์มิงแฮมเชิญเราจะด้านการมีส่วนร่วมในโปรแกรม direct-action รุนแรงถ้า ดังกล่าวได้ถือว่าจำเป็น เราพร้อมยินยอม และเมื่อชั่วโมงมาที่พวกเราอาศัยอยู่กับสัญญาของเรา ดังนั้นฉันนี่ พร้อมกับสมาชิกของพนักงานของฉัน เพราะเราถูกเชิญที่นี่ ฉันที่นี่เนื่องจากมีพื้นฐาน องค์กรผูกที่นี่นอกเหนือจากนี้ ฉันในเบอร์มิงแฮมเพราะความอยุติธรรมที่นี่ เพียงเป็นผู้เผยพระวจนะศตวรรษที่แปดจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ของพวกเขา และดำเนินการของพวกเขา "ดังยั้ง" ไกลเกินขอบเขตของจำนวนมาก และ เหมือนกับ Paul อัครทูตซ้ายหมู่บ้านเขาน้อยTarsus และดำเนินพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ทุกแฮมเลตและเมืองของกรีก-โรมัน ฉันเกินไปกำลังถูกการนำพระวรสารนักบุญอิสระนอกเหนือจากบ้านเกิดของฉันเฉพาะ เช่น Paul ฉันต้องอย่างต่อเนื่องตอบสนองต่อการเรียกร้องของมาซิโดเนียช่วยนอกจากนี้ ฉันซึ่งรู้ถึง interrelatedness ชุมชนและอเมริกา ฉันไม่สามารถนั่งเปล่า ๆ โดยแอตแลนต้า และไม่concerned about what happens in Birmingham. Injustice anywhere is a threat to justice everywhere. We are caught in aninescapable network of mutuality, tied in a single garment of destiny. Whatever affects one directly affects all indirectly. Neveragain can we afford to live with the narrow, provincial "outside agitator" idea. Anyone who lives inside the United States cannever be considered an outsider.You deplore the demonstrations that are presently taking place in Birmingham. But I am sorry that your statement did not expressa similar concern for the conditions that brought the demonstrations into being. I am sure that each of you would want to gobeyond the superficial social analyst who looks merely at effects and does not grapple with underlying causes. I would nothesitate to say that it is unfortunate that so-called demonstrations are taking place in Birmingham at this time, but I would say inmore emphatic terms that it is even more unfortunate that the white power structure of this city left the Negro community with noother alternative.IN ANY nonviolent campaign there are four basic steps: collection of the facts to determine whether injustices are alive,negotiation, self-purification, and direct action. We have gone through all of these steps in Birmingham. There can be nogainsaying of the fact that racial injustice engulfs this community. Birmingham is probably the most thoroughly segregated cityin the United States. Its ugly record of police brutality is known in every section of this country. Its unjust treatment of Negroesin the courts is a notorious reality. There have been more unsolved bombings of Negro homes and churches in Birmingham thanin any other city in this nation. These are the hard, brutal, and unbelievable facts. On the basis of them, Negro leaders sought tonegotiate with the city fathers. But the political leaders consistently refused to engage in good-faith negotiation.Then came the opportunity last September to talk with some of the leaders of the economic community. In these negotiatingsessions certain promises were made by the merchants, such as the promise to remove the humiliating racial signs from thestores. On the basis of these promises, Reverend Shuttlesworth and the leaders of the Alabama Christian Movement for HumanRights agreed to call a moratorium on any type of demonstration. As the weeks and months unfolded, we realized that we werethe victims of a broken promise. The signs remained. As in so many experiences of the past, we were confronted with blastedhopes, and the dark shadow of a deep disappointment settled upon us. So we had no alternative except that of preparing for directaction, whereby we would present our very bodies as a means of laying our case before the conscience of the local and nationalcommunity. We were not unmindful of the difficulties involved. So we decided to go through a process of self-purification. WeLetter From Birmingham Jail 2started having workshops on nonviolence and repeatedly asked ourselves the questions, "Are you able to accept blows withoutretaliating?" and "Are you able to endure the ordeals of jail?" We decided to set our direct-action program around the Easterseason, realizing that, with exception of Christmas, this was the largest shopping period of the year. Knowing that a strongeconomic withdrawal program would be the by-product of direct action, we felt that this was the best time to bring pressure onthe merchants for the needed changes. Then it occurred to us that the March election was ahead, and so we speedily decided topostpone action until after election day. When we discovered that Mr. Conner was in the runoff, we decided again to postponeaction so that the demonstration could not be used to cloud the issues. At this time we agreed to begin our nonviolent witness theday after the runoff.This reveals that we did not move irresponsibly into direct action. We, too, wanted to see Mr. Conner defeated, so we wentthrough postponement after postponement to aid in this community need. After this we felt that direct action could be delayed nolonger.You may well ask, "Why direct action, why sit-ins, marches, and so forth? Isn't negotiation a better path?" You are exactly rightin your call for negotiation. Indeed, this is the purpose of direct action. Nonviolent direct action seeks to create such a crisis andestablish such creative tension that a community that has consistently refused to negotiate is forced to confront the issue. It seeksso to dramatize the issue that it can no longer be ignored. I just referred to the creation of tension as a part of the work of thenonviolent resister. This may sound rather shocking. But I must confess that I am not afraid of the word "tension." I haveearnestly worked and preached against violent tension, but there is a type of constructive nonviolent tension that is necessary forgrowth. Just as Socrates felt that it was necessary to create a tension in the mind so that individuals could rise from the bondageof myths and half-truths to the unfettered realm of creative analysis and objective appraisal, we must see the need of havingnonviolent gadflies to create the kind of tension in society that will help men to rise from the dark depths of prejudice and racismto the majestic heights of understanding and brotherhood. So, the purpose of direct action is to create a situation so crisis-packedthat it will inevitably open the door to negotiation. We therefore concur with you in your call for negotiation. Too long has ourbeloved Southland been bogged down in the tragic attempt to live in monologue rather than dialogue.One of the basic points in your statement is that our acts are untimely. Some have asked, "Why didn't you give the newadministration time to act?" The only answer that I can give to this inquiry is that the new administration must be prodded aboutas much as the outgoing one before it acts. We will be sadly mistaken if we feel that the election of Mr. Boutwell will bring the
millennium to Birmingham. While Mr. Boutwell is much more articulate and gentle than Mr. Conner, they are both
segregationists, dedicated to the task of maintaining the status quo. The hope I see in Mr. Boutwell is that he will be reasonable
enough to see the futility of massive resistance to desegregation. But he will not see this without pressure from the devotees of
civil rights. My friends, I must say to you that we have not made a single gain in civil rights without determined legal and
nonviolent pressure. History is the long and tragic story of the fact that privileged groups seldom give up their privileges
voluntarily. Individuals may see the moral light and voluntarily give up their unjust posture; but, as Reinhold Niebuhr has
reminded us, groups are more immoral than individuals.
We know through painful experience that freedom is never voluntarily given by the oppressor; it must be demanded by the
oppressed. Frankly, I have never yet engaged in a direct-action movement that was "well timed" according to the timetable of
those who have not suffer

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จดหมายจากคุกเบอร์มิงแฮม 1
U g u s t 1 9 6 3

จดหมายจากคุกเบอร์มิงแฮม โดย มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์
จากคุกเบอร์มิงแฮม ที่เขาถูกคุมขังเป็นผู้เข้าร่วมในการสาธิตการต่อต้านการแบ่งแยก ดร.
มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ ลายมือเขียนในจดหมายที่ 1 มันคือการตอบสนองของเขาจะแถลงข่าวของความกังวลและ
ข้อควรระวังที่ออกโดยแปดขาว ผู้นำศาสนาของเกาหลีใต้ ดร. คิง ซึ่งเกิดในปี 1929 เขาระดับปริญญาตรีทำงาน
มอร์เฮาส์วิทยาลัย เข้าร่วมบูรณาการ crozer ศาสนศาสตร์ในเชสเตอร์ , Pennsylvania , หนึ่งในหกนักเรียนสีดำ
ในหมู่ร้อยของนักเรียน และ ประธานของชั้นเรียนของเขา และจะเป็นพันธมิตรกับมหาวิทยาลัยบอสตันสำหรับปริญญาเอกของเขา
ในขณะที่อยู่ในเมืองนี้ เบอร์มิงแฮม คุก , ฉันมาข้ามข้อความล่าสุดของคุณเรียกกิจกรรม " ปัจจุบันของเรา unwise
และ ก่อนเวลาอันควร . " ไม่ค่อยหากเคย ทำให้ฉันหยุดที่จะตอบวิจารณ์ผลงานและความคิด ถ้าฉันพยายามที่จะตอบคำถามทั้งหมดของการวิพากษ์วิจารณ์
ข้ามโต๊ะ เลขาของฉันจะหมั้นในอีกในหลักสูตรของวัน ฉันคงไม่มีเวลาสำหรับ
ที่สร้างสรรค์งานแต่ผมรู้สึกว่าคุณเป็นผู้ชายจะดี ของแท้ และวิพากษ์วิจารณ์ของคุณขอแสดงความนับถือที่กำหนดไว้ , ฉันต้องการ
ตอบคำให้การของคุณในสิ่งที่ฉันหวังว่าจะเป็นผู้ป่วยและเงื่อนไขที่เหมาะสม .
ฉันคิดว่าฉันควรจะให้เหตุผลที่อยู่ใน เบอร์มิงแฮม , ตั้งแต่คุณจะได้รับอิทธิพลจากการโต้แย้งของ " คนนอก
มาแล้ว" ผมได้รับเกียรติให้เป็นประธานในการประชุมผู้นำคริสเตียนภาคใต้ องค์กรที่ดำเนินงาน
ทุกภาคใต้ของรัฐที่มีสำนักงานใหญ่ในแอตแลนตา , จอร์เจีย เรามีพันธมิตรห้าองค์กรทั่ว
ใต้ หนึ่งเป็นแอละแบมาคริสเตียนเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชน เมื่อใดก็ตามที่จำเป็นและเป็นไปได้ เรามีพนักงาน
ทรัพยากรการศึกษาและทางการเงินกับ บริษัท ในเครือของเรา หลายเดือนที่ผ่านมาของเราพันธมิตรท้องถิ่นที่นี่ในเบอร์มิงแฮมได้รับเชิญให้เรา
เรียกที่จะมีส่วนร่วมในโปรแกรมการกระทำรุนแรงหากเป็นเช่นนั้นถือว่าจำเป็น เราพร้อมที่จะยอมรับ และเมื่อชั่วโมง
มาเราอยู่ถึงสัญญาของเรา ดังนั้นฉันมาที่นี่พร้อมกับสมาชิกหลายของพนักงานของเรา เพราะเราถูกเชิญมาที่นี่ ผม
ที่นี่เพราะผมมีความผูกพันองค์การพื้นฐานที่นี่
เกินกว่านี้ ผมอยู่ที่เบอร์มิงแฮม เพราะความอยุติธรรม อยู่ที่นี่ เช่นเดียวกับศตวรรษที่แปดพยากรณ์จากหมู่บ้านเล็ก ๆน้อย ๆของพวกเขาและดำเนินการ
" พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้ว่า " ไกลเกินขอบเขตของบ้านเกิด และเช่นเดียวกับอัครสาวกเปาโลออกจากหมู่บ้านเล็ก ๆน้อย ๆของเขา
กระดูกข้อเท้าและนำข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ เพื่อหากลุ่มทุกหมู่บ้านและเมืองของโลกเกรโกโรมัน ผมก็บังคับ
อุ้มพระวรสารของเสรีภาพเกินบ้านเกิดโดยเฉพาะของฉัน เหมือนพอล ฉันต้องอยู่ตลอดเวลาตอบสนองต่อมาซิโดเนียเรียก

ช่วย . นอกจากนี้ผมรู้ทันของ interrelatedness ของชุมชน และรัฐ ฉันไม่สามารถนั่งเฉยๆในแอตแลนต้าและไม่ถูก
กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นใน เบอร์มิงแฮม ความอยุติธรรมที่ไหนก็ตามคือการข่มขู่ความยุติธรรมทุกที่ เราถูกจับได้ใน
เครือข่ายไม่พ้นของความพร้อม ผูกไว้ในเสื้อเดียวของโชคชะตา สิ่งที่มีผลต่อโดยตรงผลทางอ้อม ไม่เคย
อีกครั้งเราสามารถอาศัยอยู่กับแคบจังหวัดนอก " ผู้ก่อความไม่สงบ " ความคิด ทุกคนที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาสามารถ
ไม่เคยได้รับการพิจารณาคนนอก
คุณเสียดายการสาธิตที่เป็นปัจจุบันเกิดขึ้นในเบอร์มิงแฮม แต่ผมเสียใจที่คำพูดของคุณไม่ได้แสดงความกังวลที่คล้ายกัน
กับเงื่อนไขที่นำมาสาธิตในการ . ฉันแน่ใจว่าทุกคนจะอยากไป
เกินกว่าที่ตื้นสังคมนักวิเคราะห์ที่ดูเพียงที่ผล และไม่ต่อสู้กับสาเหตุ .ผมจะไม่
ลังเลที่จะกล่าวว่ามันเป็นโชคร้ายที่การสาธิตที่เรียกว่ามีการวางในเบอร์มิงแฮมในเวลานี้ แต่ผมจะพูดในแง่ที่หนักแน่นมากขึ้น
แม้มันเป็นโชคร้ายมากที่พลังสีขาวโครงสร้างของเมืองนี้ออกจากชุมชนคนผิวดำไม่มี

ในใด ๆอื่น ๆทางเลือก การขาย มี สี่ ขั้นตอนพื้นฐาน :คอลเลกชันของข้อเท็จจริง เพื่อตรวจสอบว่า ความอยุติธรรมยังมีชีวิตอยู่
การเจรจาต่อรองด้วยตนเองบริสุทธิ์ และการกระทำโดยตรง เราได้ผ่านทุกขั้นตอนเหล่านี้ใน เบอร์มิงแฮม จะไม่มี
gainsaying ความจริงความยุติธรรมทางเชื้อชาติ engulfs ชุมชนนี้ เบอร์มิงแฮมเป็นอย่างละเอียดที่สุดแยกเมือง
ในสหรัฐอเมริกาการบันทึกที่น่าเกลียดของตำรวจโหดเป็นที่รู้จักกันในทุกส่วนของประเทศนี้ ของการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมของนิโกร
ในศาลคือความเป็นจริงฉาวโฉ่ มีระเบิดปริศนามากกว่าที่อยู่อาศัยนิโกรและโบสถ์ในเบอร์มิงแฮมกว่า
ในเมืองอื่น ๆในประเทศนี้ เหล่านี้คือ หนัก โหด และข้อเท็จจริงที่ไม่น่าเชื่อ บนพื้นฐานของพวกเขา ผู้นำผิวดำ

ขอเจรจาต่อรองกับบรรพบุรุษของเมือง แต่ผู้นำทางการเมืองอย่างต่อเนื่อง ปฏิเสธที่จะร่วมในความเชื่อที่ดีการเจรจาต่อรอง .
แล้วมาโอกาสเมื่อเดือนกันยายนที่จะพูดคุยกับบางส่วนของผู้นำของประชาคมเศรษฐกิจ ในการประชุมเจรจาสัญญาบางอย่าง
ถูกสร้างโดยพ่อค้า เช่น สัญญาว่าจะเอาอัปยศเชื้อชาติสัญญาณจาก
ร้านบนพื้นฐานของสัญญาเหล่านี้ shuttlesworth บาทหลวงและผู้นำของการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของอลาบามาคริสเตียน
ตกลงโทรยกเลิกกับชนิดของการสาธิตใด ๆ เป็นสัปดาห์และเดือนคลี่ เราตระหนักว่าเรา
เหยื่อของสัญญาเสีย สัญญาณยังคงอยู่ ในประสบการณ์มากมายในอดีต เราเคยเผชิญหน้ากับเสียหาย
ความหวังและเงามืดของความผิดหวังลึกๆ แล้วเมื่อเรา ดังนั้นเราจึงไม่มีทางเลือก นอกจากการเตรียมสำหรับการกระทำโดยตรง
ซึ่งเราจะนำเสนอร่างของเราเป็นวิธีการวางเคสของเราก่อนที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของท้องถิ่นและชุมชนแห่งชาติ

เราไม่ได้เมินเฉยของปัญหาที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นเราจึงตัดสินใจที่จะไปผ่านกระบวนการของการฟอกตัวเอง เรา
จดหมายจากคุกเบอร์มิงแฮม 2
เริ่มมีการประชุมเชิงปฏิบัติการเกี่ยวกับสันติวิธีและซ้ำ ๆถามตัวเองคำถาม " คุณสามารถที่จะรับพัดโดยไม่
ตอบโต้ ? และ " จะทนขวากหนามคุก ? เราตัดสินใจที่จะตั้งค่าของเราการกระทำโดยตรงโปรแกรมรอบอีสเตอร์
ฤดูกาล รู้ตัวว่า ด้วยข้อยกเว้นของวันคริสต์มาส ซึ่งเป็นแหล่งช้อปปิ้งที่ใหญ่ที่สุด ช่วงเวลาของปีทราบว่าโปรแกรมถอนเศรษฐกิจแข็งแรง
จะเป็นผลพลอยได้จากการกระทำโดยตรง เรารู้สึกว่ามันเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะนำความดัน
ร้านค้าสำหรับการเปลี่ยนแปลงที่จำเป็น แล้วมันเกิดขึ้นกับเราว่าเดือนมีนาคม เลือกตั้งล่วงหน้า เราจึงตัดสินใจเลื่อนการกระทำอย่างรวดเร็ว

จนถึงวันเลือกตั้ง เมื่อเราค้นพบว่าคุณคอนเนอร์อยู่ในน้ำ ,เราตัดสินใจที่จะเลื่อนการกระทำเพื่อให้อีก
( ไม่สามารถใช้กับเมฆปัญหา ในช่วงเวลานี้เราตกลงที่จะเริ่มต้นการเป็นพยานของเรา

วันหลังน้ำท่า นี้แสดงให้เห็นว่าเราไม่ได้ย้าย ไม่รับผิดชอบในการกระทำโดยตรง เราก็อยากเห็นนายคอนเนอร์ พ่ายแพ้ เราก็เลยเลื่อนหลังเลื่อน
ผ่านเพื่อช่วยในความต้องการของชุมชนนี้หลังนี้เรารู้สึกว่า การกระทำโดยตรงอาจจะล่าช้าไม่

อีกต่อไป คุณอาจถามว่า " ทำไมการกระทำโดยตรง ทำไมนั่ง ins , ชายแดน , และอื่น ๆ ? ไม่ใช่การเจรจาต่อรองทางที่ดีกว่า ? ถูกต้องแล้ว
ในโทรของคุณ เพื่อการต่อรอง แน่นอน นี่คือจุดประสงค์ของการกระทำโดยตรง การกระทำโดยตรง เช่น การพยายามสร้างวิกฤต
สร้างเช่นสร้างสรรค์ความตึงเครียดที่ชุมชนที่มีอย่างต่อเนื่องไม่ยอมเจรจาถูกบังคับให้เผชิญกับปัญหา มันพยายามที่จะทำให้เกินความเป็นจริง
ดังนั้นปัญหามันยังไม่ละเว้น ผมเรียกว่าการสร้างความตึงเครียด เป็นส่วนหนึ่งของงานของ
ต่อต้านการไม่ใช้ความรุนแรง นี้อาจเสียงค่อนข้างน่าตกใจ แต่ฉันต้องสารภาพว่าผมไม่กลัวแรง คำว่า ฉันมี
ได้ทำงานและได้ประกาศต่อความตึงเครียดที่รุนแรง แต่มันเป็นชนิดของความเครียดการสร้างสรรค์ที่จำเป็นสำหรับ
การเจริญเติบโต เช่นเดียวกับ โซคราติส คิดว่ามันต้องสร้างความตึงเครียดในจิตใจเพื่อให้บุคคลสามารถลุกขึ้นจากพันธนาการ
ของความเชื่อและความจริงครึ่งหนึ่งไปยังดินแดนอิสระของการวิเคราะห์สร้างสรรค์และการประเมินวัตถุประสงค์ เราต้องเห็นความจำเป็นของการมี
การ gadflies เพื่อสร้างชนิดของความตึงเครียดในสังคม ซึ่งจะช่วยให้มนุษย์สูงขึ้นจากความลึกมืดของอคติและการเหยียดเชื้อชาติ
ถึงความสูงตระหง่านของความเข้าใจและภราดรภาพ ดังนั้น จุดประสงค์ของการกระทำโดยตรง คือ การสร้างสถานการณ์เพื่อให้วิกฤติบริการ
นั้นก็ย่อมจะเปิดการเจรจา เราจึงเห็นด้วยกับคุณในการโทรของคุณสำหรับการเจรจาต่อรอง ยาวเกินไปมีของเรา
ที่รักของถูกจมลงในความพยายามที่จะอยู่ในครอบครัวที่น่าเศร้ามากกว่าบทสนทนา
หนึ่งของจุดพื้นฐานในงบของคุณ คือ การกระทำของเราก่อนเวลาอันควร บางคนถามว่า " ทำไมคุณถึงไม่ให้เวลา
การบริหารใหม่ที่จะทำ ? สิ่งเดียวที่ฉันสามารถให้ข้อความนี้คือ รัฐบาลใหม่คงอีกเรื่อง
เท่าที่ขาออกหนึ่งก่อนที่จะทำพวกเราจะผิดมหันต์ถ้าเรารู้สึกว่า การเลือกตั้งของ นาย boutwell จะเอา
สหัสวรรษเบอร์มิงแฮม . ขณะที่ นาย boutwell เป็นมากขึ้นชัดเจนและนุ่มนวลกว่าที่คุณคอนเนอร์ พวกเขาทั้งคู่
segregationists ที่ทุ่มเทให้กับงานของการรักษาสถานะที่เป็นอยู่ ความหวังที่ฉันเจอคุณ boutwell คือเขาจะเหมาะสม
พอที่จะเห็นถึงใหญ่ต่อต้านสหรัฐอเมริกา .แต่เขาจะไม่เห็นนี้โดยไม่มีความกดดันจากสาวกของ
สิทธิพลเมือง เพื่อนของฉัน ฉันต้องพูดกับคุณว่าเราได้เข้าเดียวในสิทธิโดยไม่พิจารณาทางกฎหมายและ
ความดัน การไม่ใช้ความรุนแรง ประวัติศาสตร์เป็นเรื่องยาว และที่น่าเศร้าของความจริงที่ว่ากลุ่มที่ด้อยโอกาส มักจะให้สิทธิพิเศษของพวกเขา
โดยสมัครใจบุคคลอาจเห็นแสงศีลธรรมและสมัครใจให้ขึ้นท่าธรรมของพวกเขา แต่ในขณะที่ไรน์โฮลด์นีบุร์ได้
นึกถึงเรา กลุ่มมีศีลธรรมมากกว่าบุคคล เรารู้จากประสบการณ์ที่เจ็บปวด
ที่เสรีภาพไม่เคยสมัครใจให้ โดยบีบบังคับ มันต้องถูกเรียกร้องโดย
ถูกกดขี่ พูดตรงๆ นะผมยังไม่เคยมีส่วนร่วมในการกระทำโดยตรงการเคลื่อนไหวที่ " ดีหมด " ตามตารางเวลาของ
ผู้ที่ได้ประสบ