Epic poetry- Recording legends that

Epic poetry
- Recording legends that had been handed down by word of mouth for hundred years.
- The early English poetry belongs to the Anglo-Saxons.
- When these barbarians invaded England, they brought their own literature with them.
- Most of the Anglo-Saxon poetry was myths about the adventures of their own great heroes.
- Until the seventh century, these stories were written down by the priests who were the only educated people at that time.
- The most important poem in this period is a long narrative poem called Beowulf.

- Beowulf is story about the Danes, not the English because the story was taken from the Anglo-Saxon whose homeland was Denmark.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มหากาพย์-บันทึกตำนานที่ได้สืบทอดมาปากร้อยปีบทกวีอังกฤษต้นเป็นของชาวแองโกล-แซกซัน-เมื่ออนารยชนเหล่านี้บุกอังกฤษ พวกเขานำวรรณกรรมของตนเองกับพวกเขา-ส่วนใหญ่ของบทกวีแองโกลแซกซอนเป็นตำนานเกี่ยวกับการผจญภัยของวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ของตนเอง-จนถึงศตวรรษเจ็ด เรื่องราวเหล่านี้ถูกเขียนลง โดยพระสงฆ์ที่อยู่เฉพาะบุคคลที่มีการศึกษาในเวลาที่-มากที่สุดบทกวีเล่าเรื่องยาวเรียกว่าวูล์ฟเป็นบทกวีที่สำคัญในช่วงนี้-วูล์ฟเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ที่ประกอบธุรกิจ ภาษาอังกฤษไม่ได้ เพราะเรื่องราวถูกนำมาจากแองโกล-แซ็กซอนบ้านเกิดซึ่งเป็นเดนมาร์ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มหากาพย์บทกวี
- บันทึกตำนานที่ได้รับการส่งลงมาด้วยคำพูดจากปากร้อยปี
- ต้นบทกวีภาษาอังกฤษเป็นของแอกซอน
- เมื่อป่าเถื่อนเหล่านี้บุกอังกฤษพวกเขานำวรรณกรรมของตัวเองกับพวกเขา
- ส่วนใหญ่ของบทกวีแองโกลแซกซอนเป็นตำนานเกี่ยวกับการผจญภัยของวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ของตัวเอง
- จนกระทั่งศตวรรษที่สิบเจ็ดเรื่องราวเหล่านี้ถูกเขียนลงโดยพระสงฆ์ที่เป็นคนมีการศึกษาเพียงอย่างเดียวในช่วงเวลานั้น
- บทกวีที่สำคัญที่สุดในช่วงเวลานี้เป็นบทกวีบรรยายยาวเรียกว่าวูล์ฟ

- วูล์ฟเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเดนมาร์กไม่ได้เป็นภาษาอังกฤษเพราะเรื่องนี้ถูกนำมาจากแองโกลแซกซอนซึ่งเป็นบ้านเกิดเป็นเดนมาร์ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีมหากาพย์- การบันทึกตำนานที่ได้รับมาปากต่อปากสำหรับ 100 ปี- บทกวีภาษาอังกฤษก่อนเป็นของแองโกลชาวแซกซัน .- เมื่ออนารยชนเหล่านี้บุกอังกฤษ พวกเขานำวรรณกรรมของตนเองกับพวกเขา- ส่วนใหญ่ของแองโกล แซกซัน กวีนิพนธ์ คือเรื่องตำนานการผจญภัยของวีรบุรุษของพวกเขาเองมาก- จนกระทั่งศตวรรษที่เจ็ด เรื่องราวเหล่านี้ถูกเขียนลงโดยพระสงฆ์ที่เป็นเพียงมีเวลา- บทกวีที่สำคัญที่สุดในช่วงเวลานี้คือ ลิลิตยาวที่เรียกว่า เบวูลฟ์ .- เบวูลฟ์ คือเรื่องราวเกี่ยวกับวันนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องภาษาอังกฤษได้มาจากแองโกลแซ็กซอนที่มีบ้านเกิดอยู่เดนมาร์ก