Executive SummaryThe first chapter

Executive Summary
The first chapter of the dissertation removes Singapore’s saving performance from
its pedestal as an outlier in economic history, with the reputation of being hardly
transferable and possibly not even desirable. Instead, the results of the
benchmarking exercise clearly show the transferability of at least the saving aspects
of Singapore’s economic history. Moreover, the particular econometric approach
applied highlights those circumstances, which are not directly related to saving
policies but must be taken into consideration if transferability is assessed,
particularly the demographic structure and external position.
The exercise shows that Singapore’s saving performance between 1965-99 was far
from extraordinary once the country’s circumstances are controlled for, even though
a mere comparison of averages of saving rates across countries would have us
believe differently. Given Singapore’s purely non-policy environment, it could have
been expected of the country to achieve at least world average saving levels,
substantially higher than its savings at time of independence. Above world average
levels could have been expected if we also take into consideration the country’s very
successful external situation. Finally, if we also allow for potential peer-group
mechanisms by placing Singapore within a group of successful Asian countries, the
average benchmark saving ratio comes very close to the country’s actual saving rate.
What is indeed extraordinary about Singapore’s saving performance, is not the high
saving rates in the late 1980s and 1990s, which usually attract the most attention, but
rather the speed of transformation of the country’s saving behaviour in the first half
of the period, when Singapore was able to overcome its initial low saving
performance much faster and much more strongly than could have been expected
given her circumstances. The key to understanding Singapore’s saving behaviour
must lie in the turnaround achieved during the first decade of the country’s
independence. Therefore, looking merely at the country’s more recent saving

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุปผู้บริหารบทแรกของวิทยานิพนธ์เอาประสิทธิภาพการประหยัดของสิงคโปร์จากแท่นที่เป็นค่าผิดปกติในประวัติศาสตร์ทางเศรษฐกิจที่มีชื่อเสียงของการเป็นแทบจะไม่สามารถโอนและอาจจะไม่ได้เป็นที่น่าพอใจ แต่ผลของการออกกำลังกายการเปรียบเทียบแสดงให้เห็นชัดเจนโอนอย่างน้อยในด้านการประหยัดของประวัติศาสตร์ทางเศรษฐกิจของสิงคโปร์ นอกจากนี้วิธีการทางเศรษฐมิติโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ใช้ไฮไลท์สถานการณ์เหล่านั้นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประหยัดนโยบายแต่ต้องนำมาพิจารณาหากจะมีการประเมินการถ่ายโอน, โดยเฉพาะอย่างยิ่งโครงสร้างประชากรและตำแหน่งภายนอก. การออกกำลังกายที่แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพการประหยัดของสิงคโปร์ระหว่าง 1965-1999 เป็น ห่างไกลจากสถานการณ์พิเศษครั้งเดียวของประเทศที่มีการควบคุมแม้ว่าการเปรียบเทียบเพียงของค่าเฉลี่ยของการประหยัดอัตราทั่วประเทศจะมีเราเชื่อที่แตกต่างกัน ป.ร. ให้ไว้อย่างหมดจดของสิงคโปร์สภาพแวดล้อมนโยบายไม่ใช่มันจะได้รับการคาดหวังของประเทศเพื่อให้บรรลุอย่างน้อยระดับการประหยัดค่าเฉลี่ยของโลก, สูงกว่าเงินฝากออมทรัพย์ในเวลาของความเป็นอิสระ เหนือโลกเฉลี่ยระดับจะได้รับการคาดหวังว่าถ้าเรายังคำนึงถึงประเทศมากสถานการณ์ภายนอกที่ประสบความสำเร็จ สุดท้ายหากเรายังอนุญาตให้มีศักยภาพแบบ peer-กลุ่มกลไกโดยการวางสิงคโปร์ภายในกลุ่มของประเทศในเอเชียที่ประสบความสำเร็จในการประหยัดมาตรฐานเฉลี่ยอัตราส่วนมามากใกล้เคียงกับอัตราการประหยัดที่เกิดขึ้นจริงของประเทศ. สิ่งที่แน่นอนเป็นพิเศษเกี่ยวกับประสิทธิภาพการประหยัดของสิงคโปร์ไม่ได้เป็น สูงอัตราการประหยัดในช่วงปลายทศวรรษที่1980 และ 1990 ซึ่งมักจะดึงดูดความสนใจมากที่สุด แต่ค่อนข้างความเร็วของการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมการประหยัดของประเทศในช่วงครึ่งแรกของรอบระยะเวลาเมื่อสิงคโปร์ก็สามารถที่จะเอาชนะการประหยัดต่ำเริ่มต้นที่ผลการดำเนินงานได้เร็วขึ้นมากและมากขึ้นอย่างมากกว่าจะได้รับการคาดว่าสถานการณ์ของเธอ กุญแจสำคัญในการทำความเข้าใจพฤติกรรมการประหยัดของสิงคโปร์จะต้องอยู่ในการตอบสนองที่ประสบความสำเร็จในช่วงทศวรรษแรกของประเทศที่เป็นอิสระ ดังนั้นการมองแค่ในประเทศที่ประหยัดมากขึ้นล่าสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทสรุปผู้บริหาร
บทแรกของวิทยานิพนธ์เอาสิงคโปร์ประหยัดประสิทธิภาพจาก
ของแท่นเป็นค่าผิดปกติในประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงของการไม่ค่อย
โอนได้และอาจไม่ได้ถูกใจ แต่ผลของการออกกำลัง
อย่างชัดเจนแสดงกำหนดการของอย่างน้อยประหยัดด้าน
ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของสิงคโปร์ นอกจากนี้เศรษฐมิติประยุกต์เน้นเฉพาะวิธีการ
สถานการณ์เหล่านั้นซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประหยัด
นโยบาย แต่ต้องพิจารณาคือ ถ้ากำหนดการประเมิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งโครงสร้างประชากรและตำแหน่ง

ออกกำลังกายภายนอก พบว่าสิงคโปร์ประหยัดประสิทธิภาพระหว่าง 1965-99 ไม่ไกล
จากที่ไม่ธรรมดาเมื่อสถานการณ์ของประเทศควบคุม แม้ว่า
เปรียบเทียบเพียงค่าเฉลี่ยของอัตราการออมในประเทศจะมีเรา
เชื่อต่างกัน สิงคโปร์ไม่มีนโยบายสิ่งแวดล้อมให้หมดจด มันก็ถูกคาดหวัง
ของประเทศเพื่อให้บรรลุอย่างน้อยเฉลี่ยของโลกประหยัดระดับ
สูงกว่าเงินฝากออมทรัพย์ในเวลาของความเป็นอิสระเหนือระดับค่าเฉลี่ยทั่วโลก
ได้คาดว่าถ้าเรายังคำนึงถึงประเทศมาก
ความสำเร็จภายนอกสถานการณ์ สุดท้าย ถ้าเรายังอนุญาตให้กลุ่มเพื่อนที่มีศักยภาพโดยการวางกลไก
สิงคโปร์ภายในกลุ่มประเทศเอเชียที่ประสบความสําเร็จ ,
เฉลี่ยอัตราส่วนมาตรฐานประหยัดมาอยู่ใกล้กับประเทศจริง อัตราการออม .
อะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับสิงคโปร์ประหยัดประสิทธิภาพไม่สูง
ประหยัดอัตราในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 และ 1990 ซึ่งมักจะดึงดูดความสนใจมากที่สุด แต่ค่อนข้างเร็ว
เปลี่ยนพฤติกรรมการออมของประเทศในช่วงครึ่งปีแรกของระยะเวลา
เมื่อสิงคโปร์ก็สามารถที่จะเอาชนะเริ่มต้นต่ำประหยัด
ประสิทธิภาพได้เร็วขึ้นและมากขึ้นอย่างยิ่งกว่าอาจได้รับคาดว่า
สถานการณ์ของเธอ คีย์เพื่อความเข้าใจพฤติกรรมการออมของสิงคโปร์
ต้องนอนในตอบสนองความในช่วงทศวรรษแรกของความเป็นอิสระของ
ประเทศ ดังนั้น มองเพียงในประเทศล่าสุด ประหยัด