Lily giggled; she was quite happy t

Lily giggled; she was quite happy the manager made a mistake. It made her feel older. She glanced at the list and headed to the Herbology section, Harry trailing behind her. "Here it is," she said, reaching out for a first year Herbology book, when a pale hand grabbed it first. "Wha-"

Her heart literally stopped.

It was the boy Lily had seen almost a year ago, at her dad's workplace in the Ministry of Magic. She was there to drag her father from his desk, as Ginny so kindly ordered her to do. Her parents had talked about it, and she vaguely remembered her uncle Ron (Rose's dad) talking about the boy's father, Draco Malfoy. As a matter of fact, his father was with him that same day, talking to her father, although Lily had no idea what the subject was about. His sleek, neatly combed hair was golden, his light grey-blue eyes defined him, and his pale skin only enhanced the stark contours of the boy's face. Lily had only seen a face like that in muggle paintings of "angels".

This boy looked... angelic.

"Oh so sorry," he said, looking at her with sincerity. He handed the book back to her. "What's your name?" he asked curiously.

Lily shyly replied, "Lily Luna Potter."

"Hmm," he said thoughtfully, "that's a nice name. I'm Scorpius." he indicated with a goofy grin.

"Lily." It was her father. "Say hello to Draco Malfoy, please." Standing beside Scorpius was another person just like him, only older. "Hello, Mr Malfoy," she said quietly. She whispered to Scorpius, "Is that your father?"

"Yes. Isn't he weird?" Scorpius whispered back. This made Harry and Draco look at their whispering kids. "Did you just call me weird?" Draco said, emotionless. Scorpius flashed a wicked smile and took Lily by the hand. "Let's look around Lily."

"OK." Lily allowed herself to be whisked away.

"...What with Dolores' case and all, you really should be careful," Harry was talking a mile a minute to an annoyed-looking Malfoy. "I know you're a prosecutor and all-"

"You know Dolores isn't innocent," Malfoy said, bored out of his skull. "I just have to make her feel guilty, and then she goes to Azkaban."

Malfoy was recently proclaimed as the best wizard prosecutor in the whole Ministry of Magic. He was a candidate for the Wizengamot, a winner of Witch Weekly's Most Charming Smile Award, and a member of the Hogwarts governors' board. During the past few years, Malfoy had grown from the cold, sinister bully of the playground to a smirking, yet charismatic person. The amount of patience he had was overwhelming. He would rather hide from the press than hug them, and if Harry had heard that statement recounted to him a long time ago, he would have laughed his pants off.

"Well you have to be careful." Harry chided, as he grabbed a copy of Spellman's Spellmanary for Albus.

Malfoy snorted. "Yes, Mother." Harry frowned at him, but continued on.

"So how's the family doing?" That was the question Harry asked whenever he bumped into the pale-face wizard.

"Fine," he muttered. "Astoria's getting bigger everyday." Astoria Greengrass was Malfoy's wife through an arranged marriage that their families had proposed. They were a happy couple, but the relationship was tense. Astoria had been brought up to be a nice, homely pure-blooded wife, whereas Draco would have none of that. He wanted to have more excitement, rather than a submissive female who greeted him everytime he came home. They were having another child, and the birth date hadn't been fixed as of yet.

"That's nice." Harry said vaguely, but was interrupted by a tug on the arm. "Dad!" Lily and Scorpius were back. "Look what I found!" In her hand was a copy of Unfogging the Future. Harry's eyes went big. "Since when do you know about Divination?"

"Scorpius showed it to me, he said it was really interesting. Will I learn about it in Hogwarts?" Lily's eyes were so hopeful, that Malfoy had to fight a snort. Harry was shellshocked. Neither he nor Ginny had found any happiness whenever they were in Divination. The mere memories of Trelawney were enough to make them puke. Malfoy looked at his son sternly, as if to chide him on his behavior.

But what was really odd was that Draco now had his hand over his son's shoulders and was leading him out of the bookstore. "Hey, wait Malfoy!" Harry yelled.

It was too late. Father and son had already drifted into the lunch crowd.

"Did I say something wrong, Dad?" Lily asked nervously.

"No, honey..." Harry frowned, "Draco's up to something, that's what.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิลลี่กระดี๊กระด๊าไป เธอค่อนข้างมีความสุขผู้จัดการฝ่ายที่ทำผิด มันทำให้เธอรู้สึกเก่า เธอ glanced รายการ และหัวหน้าส่วน Herbology แฮร์รี่ต่อท้ายอยู่ข้างหลังเธอ "นี่มันคือ เธอกล่าว ถึงออกแรกปี Herbology หนังสือ เมื่อมือซีดคว้าได้ก่อน "Wha-"หัวใจของเธอหยุดอย่างแท้จริงมันเป็นเด็กผู้ชายที่ลิลลี่เห็นเกือบปีที่ผ่านมา ที่ทำงานของพ่อของเธอในกระทรวงเวทมนตร์ เธอไม่มีลากพ่อจากโต๊ะของเขา Ginny ที่กรุณาให้คำสั่งเธอทำ พ่อแม่มีการพูดคุยเกี่ยวกับมัน และเธอคลับจำเธอร่อนลุง (พ่อของโรส) พูดถึงพ่อของเด็กผู้ชาย เดรโก Malfoy เป็นแท้ พ่อของเขาได้กับเขาวันเดียว พูดกับพ่อของเธอ แม้ว่าลิลลี่มีความคิดเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับ ผมเงา อย่างผึ้งที่เป็นไส้ของเขาคือทอง ตาสีเทาฟ้าอ่อนกำหนดเขา และผิวของเขาซีดเพิ่มรูปทรงสิ้นเชิงของใบหน้าของเด็กเท่านั้น ลิลลี่เพียงได้เห็นหน้าเหมือนที่ในภาพวาดมักเกิล "นางฟ้า"...เด็กชายคนนี้ดูดาการ"โอ้ ขอให้, " พูด มองเธอ ด้วยความจริงใจ เขามอบหนังสือกลับไปให้เธอ อะไรคือชื่อของคุณ "เขาถาม curiouslyลิลลี่ shyly ตอบ "ลิลี่ลูน่าพอตเตอร์""อืมม เขากล่าวว่า ห้าง "ที่เป็นชื่อดี ฉันกลุ่มดาวแมงป่อง"เขาแสดง ด้วยรอบ ๆ ไร้โง่นัก"ลิลลี่" พ่อของเธอได้ "ออกมาทักทายกับเดรโก Malfoy โปรด" ยืนข้างกลุ่มดาวแมงป่องเป็นบุคคลอื่นเช่นเขา รุ่นเก่าเท่านั้น "สวัสดี นาย Malfoy เธอกล่าวอย่างเงียบ ๆ เธอกระซิบกับกลุ่มดาวแมงป่อง "คือพ่อของคุณ""ใช่ ไม่เขาแปลก" กลุ่มดาวแมงป่องกระซิบกลับ นี้แฮร์รี่และเดรโกทำตาเด็ก whispering ของพวกเขา "เพียงเรียกฉันแปลกหรือไม่" เดรโกว่า emotionless กลุ่มดาวแมงป่องถ่ายยิ้มคนชั่ว และเอาลิลลี่ ด้วยมือ "ลองดูลิลลี่""OK" ลิลลี่ได้ตัว whisked ไป"...What with กรณีโลและทั้งหมด คุณจริง ๆ ควรระวัง แฮร์รี่พูดเป็นต่อยหอยนาที Malfoy การรำคาญมอง "ฉันรู้ว่า คุณเป็นพนักงานอัยการและทั้งหมด""คุณรู้ว่า โลไม่บริสุทธิ์ Malfoy กล่าว เบื่อจากกะโหลกศีรษะของเขา "ฉันก็ต้องทำให้เธอรู้สึกผิด และจากนั้น เธอไปแห่งอัซคาบัน"ล่าสุดได้ประกาศ Malfoy เป็นพนักงานอัยการช่วยสุดในกระทรวงเวทมนตร์ทั้งหมด เขาต้อง Wizengamot รางวัลของแม่มดสัปดาห์สุดเสน่ห์ยิ้มรางวัล และสมาชิกคณะกรรมการของผู้ว่าราชการฮอกวอตส์ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา Malfoy ได้เติบโตขึ้นจากใหญ่โตกว่าเย็น อนาจารของเด็กผู้ smirking นี่ยัง จำนวนของเขามีความอดทนถูกครอบงำ เขาค่อนข้างจะซ่อนจากสื่อมวลชน มากกว่ากอดพวกเขา และแฮร์รี่ได้ยินว่า งบ recounted เขานานมาแล้ว เขาจะได้หัวเราะกางเกงของเขาออก"ดีได้ระวัง" แฮร์รี่ได้ติเตียน เขาคว้าสำเนาของ Spellmanary คสนามของการไหลนาSnorted Malfoy "ใช่ ย่า" แฮร์รี่ frowned ที่เขา แต่ต่อบน"ดังนั้นครอบครัวทำอยู่" ที่คำถามแฮร์รี่ถามเมื่อใดก็ตามเขาชนในตัวช่วยสร้างหน้าจาง"ดี เขา muttered "แอสโทเรียของรับทุกวันใหญ่ขึ้น" แอสโทเรีย Greengrass ถูกภรรยาของ Malfoy ผ่านการแต่งงานจัดที่ครอบครัวได้เสนอ พวกคู่มีความสุข แต่ความสัมพันธ์ที่ ตึงเครียด แอสโทเรียได้รับการขึ้นมาเป็น บุหรี่ ดีบริสุทธิ์ blooded ภรรยา ขณะเดรโกจะได้ไม่มีที่ เขาต้องการความตื่นเต้นมากขึ้น แทนที่จะยอมแพ้หญิงที่ได้รับการต้อนรับเขาทุกครั้ง ที่เขามาบ้าน พวกเขาก็มีเด็กอื่น และไม่ได้กำหนดวันเกิดยัง"ก็ดี" แฮร์รี่กล่าวตะคุ่ม แต่ถูกขัดจังหวะ โดย tug บนแขน "พ่อ" ลิลลี่และกลุ่มดาวแมงป่องก็กลับ "มอง อะไรที่พบ" ในมือของเธอถูกสำเนาของ Unfogging ในอนาคต ตาของแฮร์รี่ไปใหญ่ "ตั้งแต่เมื่อคุณทราบเกี่ยวกับการทำนายได้อย่างไร""กลุ่มดาวแมงป่องพบมันให้ฉัน เขากล่าวว่า น่าสนใจจริง ๆ จะฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับมันในฮอกวอตส์" ตาของลิลลี่จึงมีความหวัง ว่า Malfoy ได้ต่อสู้กับ snort ได้ แฮร์รี่ถูก shellshocked ไม่มีเขาหรือ Ginny ได้พบความสุขใด ๆ เมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาในการทำนาย ทรง Trelawney เพียงมีพอที่จะทำให้ราก Malfoy มองบุตร sternly เหมือนกับเจดีย์เขาในพฤติกรรมของเขาแต่สิ่งแปลกจริง ๆ มีที่เดรโกตอนนี้มีมือของเขาผ่านไหล่ของบุตร และได้นำเขาออกจากร้านหนังสือ "Hey รอ Malfoy" แฮร์รี่ yelledมันสายเกินไป บิดาและบุตรมีแล้วลอยไปกลางฝูงชน"ก็ฉันพูดอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง พ่อ" ลิลลี่ถามคน"ไม่มี น้ำผึ้ง..." แฮร์รี่ frowned "เดรโกของแผน อะไรที่เป็นการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลิลลี่หัวเราะคิกคัก; เธอมีความสุขมากผู้จัดการทำผิดพลาด มันทำให้เธอรู้สึกเก่า เธอเหลือบมองไปที่รายชื่อและมุ่งหน้าไปยังส่วน Herbology แฮร์รี่ตามหลังเธอ "นี่มันเป็น" เธอกล่าวถึงออกสำหรับปีแรกหนังสือ Herbology เมื่อมือซีดคว้ามันเป็นครั้งแรก "Wha-" หัวใจของเธออย่างแท้จริงหยุด. มันเป็นเด็กลิลลี่ได้เห็นเกือบปีที่ผ่านมาที่ทำงานของพ่อของเธอในกระทรวงเวทมนตร์ เธอเป็นคนที่มีการลากพ่อของเธอจากโต๊ะทำงานของเขาในขณะที่จินนี่เป็นคนโชคดีมีคำสั่งให้เธอทำ พ่อแม่ของเธอได้พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้และเธอจำได้รางลุงของเธอรอน (พ่อของโรส) พูดคุยเกี่ยวกับพ่อของเด็ก, เดรโกมัลฟอย เป็นเรื่องของความเป็นจริงที่พ่อของเขาก็อยู่กับเขาในวันเดียวกันกับที่พูดคุยกับพ่อของเธอแม้ว่าลิลลี่มีความคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่มี เงาของเขาหวีผมอย่างเรียบร้อยเป็นสีทองตาแสงของเขาสีเทาสีฟ้ากำหนดเขาและผิวสีซีดของเขาเท่านั้นที่เพิ่มรูปทรงสิ้นเชิงของใบหน้าของเด็ก ลิลลี่ได้เห็นเพียงใบหน้าที่ต้องการที่อยู่ในภาพวาดมักเกิ้ลของ "เทวดา". เด็กคนนี้มอง ... ดีงาม. "โอ้ขอโทษ" เขากล่าวว่ามองเธอด้วยความจริงใจ เขาส่งหนังสือกลับไปหาเธอ "ชื่อของคุณคืออะไร" เขาถามซอกแซก. ลิลลี่อาย ๆ ตอบว่า "ลิลี่ลูน่าพอตเตอร์." "อืม" เขากล่าวว่าความคิด "ที่เป็นชื่อที่มีความสุข. ฉันแมงป่อง." เขาชี้ให้เห็นพร้อมกับรอยยิ้มโง่. "ลิลลี่". มันเป็นพ่อของเธอ "พูดทักทายกับเดรโกมัลฟอยโปรด." ยืนอยู่ข้างแมงป่องถูกผู้อื่นเช่นเดียวกับเขาเท่านั้นที่มีอายุมากกว่า "สวัสดีนายมัลฟอย" เธอกล่าวอย่างเงียบ ๆ เธอกระซิบกับแมงป่อง, "นั่นคือคุณพ่อของคุณ?" "ใช่. ไม่แปลกที่เขา?" แมงป่องกระซิบกลับ นี้ทำให้แฮร์รี่และเดรโกมองไปที่เด็กกระซิบของพวกเขา "คุณเพียงแค่โทรหาฉันแปลก?" เดรโกกล่าวว่าอารมณ์ แมงป่องประกายรอยยิ้มชั่วและเอาลิลลี่ด้วยมือ "เรามองไปรอบ ๆ ลิลลี่." "OK." ลิลลี่ได้รับอนุญาตให้ตัวเองถูกดึงตัวออกไป. "... อะไรกับกรณีโดโลเรส 'และสิ่งที่คุณควรระวัง" แฮร์รี่พูดไมล์นาทีที่จะรำคาญมัลฟอยมอง "ฉันรู้ว่าคุณเป็นอัยการและคนทั้งปวง" "คุณรู้ว่าโดโลเรสไม่ได้เป็นผู้บริสุทธิ์" มัลฟอยกล่าวว่าเบื่อออกจากกะโหลกศีรษะของเขา "ผมเพียงแค่ต้องทำให้เธอรู้สึกผิดและหลังจากนั้นเธอจะไปอัซคาบัน". มัลฟอยได้รับการประกาศเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นอัยการที่ดีที่สุดในตัวช่วยสร้างทั้งกระทรวงเวทมนตร์ เขาเป็นผู้สมัครรับเลือกตั้ง Wizengamot ชนะแม่มดรายสัปดาห์ที่มีเสน่ห์ที่สุดของรางวัลยิ้มและเป็นสมาชิกของคณะกรรมการผู้ว่าฮอกวอต ' ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามัลฟอยก็เพิ่มขึ้นจากความหนาวเย็น, พาลน่ากลัวของสนามเด็กเล่นที่จะแสยะยิ้มที่มุม แต่คนที่มีความสามารถพิเศษ ปริมาณของความอดทนที่เขาได้ถูกครอบงำ เขาค่อนข้างจะซ่อนตัวจากการกดกว่ากอดพวกเขาและถ้าแฮร์รี่เคยได้ยินคำว่าเล่าให้เขาเป็นเวลานานที่ผ่านมาเขาจะได้หัวเราะกางเกงของเขาออก. "ดีที่คุณจะต้องระมัดระวัง." แฮร์รี่ดุขณะที่เขาคว้าสำเนาของ Spellmanary พยางค์ของสำหรับอัลบัส. มัลฟอย snorted "ใช่แม่." แฮร์รี่ขมวดคิ้วที่เขา แต่ต่อไป. "ดังนั้นวิธีการที่ครอบครัวทำหรือไม่" นั่นคือคำถามที่แฮร์รี่ถามทุกครั้งที่เขาชนเข้ากับตัวช่วยสร้างซีดใบหน้า. "ดี" เขาพึมพำ "Astoria ของการใหญ่ในชีวิตประจำวัน." Astoria กรีนกราสมัลฟอยเป็นภรรยาผ่านการแต่งงานแบบคลุมถุงชนที่ครอบครัวของพวกเขาได้เสนอ พวกเขาทั้งคู่มีความสุข แต่ความสัมพันธ์ที่ตึงเครียด Astoria ถูกนำขึ้นเพื่อเป็นความสุขภรรยาอบอุ่นพันธุ์แท้ในขณะที่เดรโกจะต้องไม่มีที่ เขาต้องการที่จะมีความตื่นเต้นมากขึ้นมากกว่าหญิงยอมที่ต้อนรับเขาทุกครั้งที่เขามาที่บ้าน พวกเขามีลูกอีกและวันเดือนปีเกิดที่ไม่ได้รับการแก้ไขเป็นของยัง. "นั่นคือความสุข." แฮร์รี่กล่าวว่าคลุมเครือ แต่ถูกขัดจังหวะด้วยการชักชวนบนแขน "พ่อ!" ลิลี่และแมงป่องก็กลับมา "ดูสิ่งที่ผมพบว่า!" ในมือของเธอเป็นสำเนาของ Unfogging อนาคต ดวงตาของแฮร์รี่ไปใหญ่ "ตั้งแต่เมื่อคุณไม่ทราบเกี่ยวกับดวงชะตา?" "แมงป่องแสดงให้ฉันเขาบอกว่ามันเป็นที่น่าสนใจจริงๆ. ผมจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับมันในฮอกวอต?" ดวงตาของลิลลี่มีความหวังเพื่อที่มัลฟอยต้องต่อสู้กับการดื่มอย่างรวดเร็ว แฮร์รี่ได้รับการ shellshocked ทั้งเขาและจินนี่ได้พบความสุขใด ๆ เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาอยู่ในดวงชะตา ความทรงจำเพียงของจาไมกาก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาอ้วก มัลฟอยมองไปที่ลูกชายของเขาอย่างโหดเหี้ยมเช่นถ้าจะตำหนิเขาในพฤติกรรมของเขา. แต่สิ่งที่แปลกจริงๆก็คือว่าเดรโกตอนนี้มีมือของเขาบนไหล่ของลูกชายของเขาและนำเขาออกมาจากร้านหนังสือ "เฮ้รอมัลฟอย!" แฮร์รี่ตะโกน. มันก็สายเกินไป พ่อและลูกชายลอยแล้วเข้าไปในฝูงชนกลางวัน. "ไม่ฉันพูดอะไรผิดพ่อ?" ลิลลี่ถามประหม่า. "ไม่น้ำผึ้ง ... " แฮร์รี่ขมวดคิ้ว "ขึ้นของเดรโกบางสิ่งบางอย่างที่เป็นสิ่งที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิลลี่หัวเราะคิกคัก เธอมีความสุขมากที่ผู้จัดการทำพลาด มันทำให้เธอรู้สึกเก่า เธอดูรายการและมุ่งหน้าไปยังส่วน herbology แฮรี่ต่อท้ายข้างหลังเธอ " . นี่มัน " เธอกล่าว ถึงออกสำหรับปีแรก herbology หนังสือเมื่อมือขาวซีดคว้ามันก่อน " อะ - - "

เธอหัวใจแท้จริงหยุด

มันคือเด็กลิลลี่เห็นเกือบปีมาแล้วที่ทำงานในกระทรวงเวทมนต์ของพ่อ เธออยู่ที่นั่นเพื่อลากพ่อของเธอจากโต๊ะของเขา ขณะที่จินนี่ดังนั้นกรุณาสั่งให้เธอทำ พ่อแม่ของเธอมีคุยกันเรื่องนี้ เธอคลับคล้ายคลับคลาจำได้ว่าลุงของเธอรอน ( พ่อกุหลาบ ) พูดถึงลูกชายพ่อ เดรโก มัลฟอย ที่จริงแล้ว พ่อกับเขาวันนั้น คุยกับพ่อของเธอถึงแม้ว่า ลิลลี่ไม่รู้ว่าเรื่องเป็นยังไง เขาบรรจงหวีผมเป็นเงาสีทอง ดวงตาสีเทาอ่อน ฟ้า กำหนดเขาและผิวสีซีดของเขาเท่านั้น ทำให้รูปทรง สตาร์คของเด็กได้ ลิลลี่ได้แค่เห็นหน้าว่าภาพเขียนมักเกิ้ล " เทวดา " .

เด็กคนนี้ดู . . . . . . . นางฟ้า

" โอ้ ขอโทษ " เขาพูด มองเธอด้วยความจริงใจ เขาส่งหนังสือมาคืนเธอ" นายชื่ออะไร ? " เขาถามอย่างสงสัย

ลิลลี่อย่างเอียงอายตอบว่า " ลิลี่ ลูน่า พอตเตอร์ "

" อืม " เขาพูดอย่างครุ่นคิด " เป็นชื่อที่เพราะมาก ผมกลับใจ . " เขาชี้ให้เห็นกับยิ้มโง่

" ลิลลี่ " เป็นพ่อของเธอ " ทักทายเดรโก มัลฟอย ได้โปรด " ที่ยืนอยู่ข้างๆ กลุ่มดาวแมงป่องอีกคนเหมือนเขา แค่แก่กว่า " สวัสดีค่ะ คุณมัลฟอย " เธอกล่าวอย่างเงียบๆ เธอกระซิบกับกลุ่มดาวแมงป่อง ," คือว่า พ่อของคุณ ?

" ครับ เขาไม่ได้แปลก ? กลุ่มดาวแมงป่องกระซิบกลับ ทำให้แฮร์รี่และเดรโกมองตนกระซิบเด็ก” คุณเพิ่งเรียกฉันว่า " แปลก ? เดรโกพูด ไร้อารมณ์ กลุ่มดาวแมงป่องประกายยิ้มชั่วร้ายและพาลิลลี่โดยมือ . ลองดูรอบๆลิลลี่ "

" OK . " ลิลลี่ ยอมถูกอุ้มตัวไป

" . . . . . . . อะไรกับ Dolores ' กรณี และทั้งหมด คุณควรจะระมัดระวัง" แฮร์รี่พูดอยู่ตรงนั้นให้รำคาญ มองมัลฟอย " ผมรู้ว่าคุณเป็นอัยการและทั้งหมด - "

" รู้โดโลเรสไม่บริสุทธิ์ " มัลฟอยพูด เบื่อออกจากกะโหลกศีรษะของเขา” ฉันต้องทำให้เธอรู้สึกผิด แล้วเธอก็ไปอัซคาบัน "

มัลฟอยเพิ่งประกาศว่าดีที่สุดในตัวอัยการทั้งกระทรวงเวทย์มนต์ เขาเป็นผู้สมัครเพื่อ wizengamot ,ผู้ชนะรางวัลยิ้มที่มีเสน่ห์ที่สุดแม่มดรายสัปดาห์ และเป็นสมาชิกของคณะกรรมการผู้ว่าการของฮอกวอตส์ " ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มัลฟอยได้เติบโตขึ้นจากความหนาว พาลอุบาทว์ของสนามเด็กเล่นใน smirking ยังเป็นคน ปริมาณของความอดทนได้เป็นอย่างดี เขาจะซ่อนจากกดมากกว่ากอดพวกเขาและถ้า แฮร์รี่ได้ยินคำกล่าวนั้นเล่าเขานานแล้ว เขาก็หัวเราะ เขาถอดกางเกงออกแล้ว

" แต่คุณจะต้องระมัดระวัง " แฮรี่ดุ เขาคว้าสำเนาของ spellmanary ม สเปลแมน ของอัลบัส มัลฟอยได้กลิ่น

" ครับแม่ . . " แฮรี่ขมวดคิ้วใส่เขา แต่ต่อไป

" แล้วครอบครัวจะทำอะไร ? " นั่นคือคำถาม แฮร์รี่ถามเมื่อเขาเดินชนพ่อมดหน้าซีด .

" ไม่เป็นไรหรอก " เขาพึมพำ " Astoria ก็ใหญ่ขึ้นทุกวัน " แอสโทเรีย กรีนกราสมัลฟอยเป็นภรรยาผ่านการแต่งงานที่ครอบครัวของพวกเขานำเสนอ พวกเขาเป็นคู่มีความสุข แต่ความสัมพันธ์ที่ตึงเครียด Astoria ถูกนำขึ้นเป็น ดี อบอุ่น สายเลือดบริสุทธิ์ ภรรยา ขณะที่เดรโกจะไม่มีที่ เขาต้องการความตื่นเต้นมากขึ้นมากกว่าเป็นผู้ตาม ผู้หญิงที่ทักเขาทุกครั้งที่เขากลับมาบ้าน พวกเขามีเด็กอื่น และวันเดือนปีเกิด ไม่ได้ถูกแก้ไขได้

" ดี . " แฮร์รี่พูดอย่างฉงน แต่ก็ถูกขัดจังหวะโดยดึงแขน " . พ่อ ! " ลิลลี่และกลับใจกลับมา " ดูสิ่งที่ฉันพบ ! ในมือของเธอเป็นสำเนาของ unfogging ในอนาคต แฮร์รี่มองไปใหญ่ . ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คุณรู้เกี่ยวกับคำทำนาย ?"

" กลับใจให้ฉัน เขาบอกว่ามันน่าสนใจจริงๆ ผมจะเรียนรู้เกี่ยวกับมันในฮอกวอตส์ ? ดวงตาของลิลลี่ มีความหวังว่ามัลฟอยต้องต่อสู้กับเสียงนั่น แฮร์รี่ซึ่งเป็นโรคเครียดจากการรบสงคราม . ทั้งเขาและจินนี่ ได้พบความสุขใด ๆเมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาอยู่ในการพยากรณ์ . ความทรงจำเพียงของทรีลอว์นีย์ถูกพอที่จะให้อ้วก มัลฟอยมองลูกชายอย่างโหดเหี้ยมราวกับจะต่อว่าเขาในพฤติกรรมของเขา

แต่สิ่งที่แปลกจริงๆตอนนี้เดรโกล้วงมือผ่านไหล่ของลูกชายของเขา และนำเขาออกจากร้านหนังสือ " เฮ้ เดี๋ยว มัลฟอย ! " แฮร์รี่ตะโกน

มันสายเกินไป พ่อและลูกชายได้ลอยเข้าไปในฝูงชนกลางวัน

" ฉันพูดอะไรผิด , พ่อ ? ลิลลี่ถามอย่างหงุดหงิด

" ไม่ ที่รัก . . . . . . . " แฮรี่ขมวดคิ้ว " เดรโกไปทำอะไร นั่นอะไร