QUALITY TOURISTSTourism in Thailand

QUALITY TOURISTS
Tourism in Thailand has often been criticized for aiming at expanding in quantity rather than quality. TAT
has been pressured to search for an operational criterion targeted on "quality" tourists. Critics, however,
often disagree in their opinions on what exactly a quality tourist is. Representatives from the Hotel
Association often assert that quality tourists are the big spenders—those who stay in famous, international
chain hotels, ride in chauffeur-driven limousines, and dine at expensive restaurants. Others argue that true
quality tourists are those who most effect income distribution. A quality tourist, under this definition, stays
in locally-owned hotels or guest houses, eats at local food stalls, and rides a tuk-tuk. Income generated by
these tourists is thought to penetrate more deeply and widely to the poorer segments of the industry. In
contrast, money from big spenders tends to leak outside the country through franchise royalties and
remitted dividends.
More idealistic observers define quality tourists as those who venture to new places to broaden their
knowledge of the world and its peoples by being directly exposed to local citizens and their culture. Cultural
seekers buying packaged heritage tours are not considered full-fledged, quality tourists in the eyes of the
Thailand's Tourism Industry—What Do We Gain and Lose? Page 3 of 5
http://www.tdri.or.th/library/quarterly/text/tourism.htm 30/7/2552
idealist, because mass tourism does not allow person to person contact and cultural exchange.
The theory that big spenders bring more income to a country fails to be supported by empirical evidence. A
recent TDRI study confirms that although the daily expenditure of typical guest house tourists may not be
as high as that of hotel dwellers, they do, in fact, normally spend more because they usually stay in the
country much longer. When the structure of tourist spending is examined, the highest proportion of the
expenditure by "hotel tourists" is for accommodation.
It is also claimed, however, that guest house dwellers have a close relation with the illegal drugs trade. A
reply to this accusation is that the big spender criterion cannot guarantee that the source of the big money
is clean. Proponents of both criteria, however, suffer from the identical mistake, i.e., applying economic
yardsticks to an ethical attribute.
The cultural exchange argument is the most romantic, but the least operational. If this definition were
taken seriously, Thailand would be left with only a few thousand "quality tourists." Most tourists simply
want to escape from stress and strain, not to experiment with alternative ways of life and thought. As the
trend—at least for Asia-Pacific travellers—is to take shorter and more frequent holidays each year, there is
little time for personal and cultural exchange.
If one was to define quality tourists as big spenders who are also culture seekers, what would be a likely
group of such tourists? According to TDRI's survey of over 1,200 local and foreign tourists, quality tourists
tend to be female, aged over 40, who spend more money and are more interested in cultural attractions.
It may be easier to identify "bad" tourists. If bad tourists are those who come to buy sex, or come to trade
or consume illegal drugs, they should be banned. The relevant policies should not tolerate such practices.
Drastic action should be taken to eliminate such services. The responsibility for ending "bad tourism" would
thus be shifted from TAT to the Ministry of Interior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักท่องเที่ยวคุณภาพท่องเที่ยวในประเทศไทยมักมีการวิพากษ์วิจารณ์การมุ่งที่การขยายในปริมาณมากกว่าคุณภาพ ททท.มีการกดดันเพื่อหาเกณฑ์การดำเนินงานเป้าหมายใน "คุณภาพ" นักท่องเที่ยว นักวิจารณ์ อย่างไรก็ตามไม่เห็นด้วยในความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่มักตรงทัวคุณภาพ ตัวแทนจากโรงแรมความสัมพันธ์มักจะยืนยันรูปนักท่องเที่ยวคุณภาพ spenders ใหญ่ซึ่งผู้ที่อยู่ในประเทศที่มีชื่อเสียงโรงแรม นั่งใน limousines ขับ และรับประทานอาหารที่ร้านอาหารราคาแพง ผู้อื่นโต้แย้งว่า จริงนักท่องเที่ยวคุณภาพคือผู้ที่มีผลการกระจายรายได้มากที่สุด คุณภาพนักท่องเที่ยว ภายใต้คำจำกัดความนี้ การเข้าพักในการเป็นเจ้าของภายในโรงแรมหรือบ้านพัก กินที่ร้านอาหารท้องถิ่น และขี่ตุ๊ รายได้ที่สร้างขึ้นโดยนักท่องเที่ยวเหล่านี้เป็นความคิดเจาะลึก และแพร่หลายมากขึ้นกับส่วนย่อมอุตสาหกรรม ในความคมชัด เงินจาก spenders ใหญ่มีแนวโน้มการ รั่วไหลภายนอกประเทศผ่านแฟรนไชส์ค่าภาคหลวง และเงินปันผลชำระเงินผ่านธนาคารมีอุดมการณ์ผู้สังเกตการณ์กำหนดคุณภาพนักท่องเที่ยวเป็นคนที่ไปสถานใหม่เพื่อขยายความความรู้ของโลกและของคน โดยการสัมผัสโดยตรงประชาชนท้องถิ่นและวัฒนธรรมของพวกเขา วัฒนธรรมกำลังซื้อแพคเกจเฮอริเทจทัวร์ไม่ถือว่านักท่องเที่ยวเต็มเปี่ยม คุณภาพในสายตาของการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศไทยคืออะไรเราได้รับ และสูญเสีย หน้า 3 ของ 5http://www.tdri.or.th/library/quarterly/text/tourism.htm 30/7/2552idealist เนื่องจากการท่องเที่ยวโดยรวมให้คนติดต่อและแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมทฤษฎีที่ว่า spenders ใหญ่นำรายได้สู่ประเทศไม่ได้รับการสนับสนุน ด้วยหลักฐานประจักษ์ Aล่าสุด TDRI ศึกษายืนยันที่แม้ว่ารายจ่ายประจำวันของนักท่องเที่ยวบ้านพักโดยทั่วไปอาจไม่สูงที่ชาวโรงแรม พวกเขา ในความเป็นจริง โดยปกติใช้จ่ายเพิ่มเติมเนื่องจากพวกเขามักจะอยู่ในประเทศอีกมาก เมื่อการตรวจสอบโครงสร้างของค่าใช้จ่าย สัดส่วนสูงสุดของการรายจ่ายของนัก"โรงแรม" เป็นที่พักมียังอ้างว่า อย่างไรก็ตาม ที่ พักชาวบ้านมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับการค้ายาเสพติด Aตอบข้อกล่าวหานี้เป็นว่า เกณฑ์ spender ขนาดใหญ่ไม่สามารถรับประกันได้ว่าแหล่งที่มาของเงินกว้างขวางดี Proponents ทั้งเงื่อนไข อย่างไรก็ตาม ทุกข์จากความผิดพลาดที่เหมือนกัน เช่น ใช้เศรษฐกิจyardsticks เป็นแอททริบิวต์จริยธรรมอาร์กิวเมนต์แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมสุดแสนโรแมนติก แต่การดำเนินงานน้อยที่สุดได้ ข้อกำหนดนี้ได้ดำเนินการอย่างจริงจัง ไทยจะซ้าย มีเพียงไม่กี่พัน "คุณภาพนักท่องเที่ยว" นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ก็ต้องการตอบสนองความ การทดสอบ ด้วยวิธีทางเลือกของชีวิตและความคิด เป็นแนวโน้ม — น้อยสำหรับนักท่องเที่ยวเอเชีย-แปซิฟิกซึ่งเป็นการหยุดสั้นลง และบ่อยขึ้นแต่ละปี มีเวลาน้อยสำหรับการแลกเปลี่ยนข้อมูลส่วนบุคคล และวัฒนธรรมถ้าคนเพื่อกำหนดคุณภาพนักท่องเที่ยวเป็น spenders ขนาดใหญ่ที่มีวัฒนธรรมกำลัง ไหนจะมีโอกาสกลุ่มนักท่องเที่ยวดังกล่าวหรือไม่ ตามแบบสำรวจของ TDRI 1200 ต่าง ชาตินักท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวคุณภาพมักจะ เป็นเพศหญิง อายุกว่า 40 ที่ใช้จ่ายเงินมากขึ้น และเป็นความสนใจในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมมันอาจจะง่ายต่อการระบุนักท่องเที่ยว "ไม่ดี" ถ้านักท่องเที่ยวที่ดีคือผู้ที่มาซื้อเพศ หรือมาค้าหรือใช้ยาเสพติด พวกเขาควรถูกห้าม นโยบายเกี่ยวข้องควรทนนั้นรุนแรงควรดำเนินการกำจัดบริการดังกล่าว จะรับผิดชอบสำหรับการสิ้นสุด "การท่องเที่ยวไม่ดี"จึง สามารถเอาจากททท.กับกระทรวงมหาดไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักท่องเที่ยวคุณภาพ
การท่องเที่ยวในประเทศไทยมักจะได้รับการวิพากษ์วิจารณ์เป้าหมายที่จะขยายในปริมาณมากกว่าคุณภาพ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย
ได้รับแรงกดดันในการค้นหาเกณฑ์ที่กำหนดเป้าหมายการดำเนินงานใน "คุณภาพ" นักท่องเที่ยว นักวิจารณ์ แต่
มักจะไม่เห็นด้วยในความคิดเห็นของพวกเขาในสิ่งที่ท่องเที่ยวที่มีคุณภาพคือ ผู้แทนจากโรงแรม
สมาคมมักจะยืนยันนักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพที่มีมือหนัก-ใหญ่ผู้ที่อยู่ในที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ
โรงแรมโซ่นั่งในรถลีมูซีนพนักงานขับรถและรับประทานอาหารที่ร้านอาหารราคาแพง อื่น ๆ ยืนยันว่าเป็นความจริง
นักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพเป็นผู้ที่มีผลมากที่สุดการกระจายรายได้ การท่องเที่ยวที่มีคุณภาพภายใต้นิยามนี้อยู่
ในโรงแรมในประเทศที่เป็นเจ้าของหรือเกสต์เฮาส์กินที่ร้านอาหารท้องถิ่นและขี่รถตุ๊กตุ๊ก รายได้ที่เกิดจาก
นักท่องเที่ยวเหล่านี้เป็นความคิดที่จะเจาะลึกมากขึ้นและอย่างกว้างขวางในกลุ่มยากจนของอุตสาหกรรม ใน
ทางตรงกันข้ามเงินจากมือหนักใหญ่มีแนวโน้มที่จะรั่วไหลออกนอกประเทศผ่านค่าลิขสิทธิ์แฟรนไชส์และ
การจ่ายเงินปันผลเงินซึ่ง.
สังเกตการณ์อุดมคติเพิ่มเติมกำหนดนักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพเป็นกิจการที่เหล่านั้นไปยังสถานที่ใหม่ของพวกเขาที่จะขยาย
ความรู้ของโลกและผู้คนของตนโดยการสัมผัสโดยตรงกับประชาชนในท้องถิ่น และวัฒนธรรมของพวกเขา วัฒนธรรม
ผู้ซื้อทัวร์มรดกบรรจุไม่ถือว่าเต็มเปี่ยมนักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพในสายตาของ
อุตสาหกรรมสิ่งท่องเที่ยวของไทยที่เราทำและกําไรจากการสูญเสีย? หน้า 3 จาก 5
http://www.tdri.or.th/library/quarterly/text/tourism.htm 30/7/2552
อุดมการณ์เพราะการท่องเที่ยวมวลไม่อนุญาตให้คนที่จะติดต่อบุคคลและการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม.
ทฤษฎีที่ว่าใหญ่ มือหนักนำรายได้ให้กับประเทศที่ล้มเหลวในการได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานเชิงประจักษ์
การศึกษา TDRI ที่ผ่านมายืนยันว่าแม้ว่าค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันของนักท่องเที่ยวที่เกสท์เฮ้าส์ทั่วไปอาจจะไม่
สูงเท่าที่อาศัยอยู่ในโรงแรมที่พวกเขาในความเป็นจริงตามปกติการใช้จ่ายมากขึ้นเพราะพวกเขามักจะอยู่ใน
ประเทศอีกต่อไป เมื่อโครงสร้างของการใช้จ่ายของนักท่องเที่ยวคือการตรวจสอบสัดส่วนที่สูงที่สุดของ
ค่าใช้จ่ายโดย "นักท่องเที่ยวโรงแรม" เป็นที่พัก.
มันก็อ้าง แต่อาศัยอยู่ในเกสต์เฮาส์ที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับการค้ายาเสพติดที่ผิดกฎหมาย
ตอบกลับข้อกล่าวหานี้ก็คือเกณฑ์อะไรต่อมิอะไรใหญ่ไม่สามารถรับประกันได้ว่าแหล่งที่มาของเงินขนาดใหญ่
มีความสะอาด ผู้เสนอของเกณฑ์ทั้งสอง แต่ทนทุกข์ทรมานจากความผิดพลาดเหมือนกันคือการใช้เศรษฐกิจ
yardsticks จะแอตทริบิวต์จริยธรรม.
อาร์กิวเมนต์การแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมเป็นโรแมนติกมากที่สุด แต่อย่างน้อยการดำเนินงาน ถ้าคำนิยามนี้ได้รับการ
ดำเนินการอย่างจริงจังในประเทศไทยจะเหลือเพียงไม่กี่พัน "นักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพ." นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ก็
ต้องการที่จะหลบหนีจากความเครียดและความเครียดไม่ได้ที่จะทดสอบกับทางเลือกของชีวิตและความคิด ในฐานะที่เป็น
เทรนด์อย่างน้อยสำหรับเอเชียแปซิฟิกเดินทางคือการใช้เวลาวันหยุดสั้นและบ่อยมากขึ้นในแต่ละปีมี
เวลาน้อยสำหรับการแลกเปลี่ยนส่วนบุคคลและวัฒนธรรม.
หากหนึ่งคือการกำหนดนักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพเป็นมือหนักใหญ่ที่ยังมีผู้วัฒนธรรมสิ่งที่ จะมีแนวโน้มที่
กลุ่มของนักท่องเที่ยวดังกล่าวหรือไม่ ตามการสำรวจของสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนากว่า 1,200 นักท่องเที่ยวท้องถิ่นและนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่มีคุณภาพ
มีแนวโน้มที่จะเป็นผู้หญิงอายุมากกว่า 40 ที่จะใช้จ่ายเงินมากขึ้นและมีความสนใจในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม.
มันอาจจะง่ายต่อการระบุ "เลวร้าย" นักท่องเที่ยว หากนักท่องเที่ยวที่ไม่ดีคือคนที่มาซื้อบริการทางเพศหรือมาเพื่อการค้า
หรือบริโภคยาเสพติดที่ผิดกฎหมายที่พวกเขาควรจะห้าม นโยบายที่เกี่ยวข้องไม่ควรทนต่อการปฏิบัติดังกล่าว.
การกระทำที่รุนแรงจะต้องดำเนินการเพื่อขจัดบริการดังกล่าว ความรับผิดชอบสำหรับการสิ้นสุด "การท่องเที่ยวที่ไม่ดี" จะ
ได้รับจึงเปลี่ยนจากการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยไปยังกระทรวงมหาดไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณภาพนักท่องเที่ยว
การท่องเที่ยวในประเทศไทยมักจะได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ที่มุ่งขยายปริมาณ มากกว่าคุณภาพ ททท.
ถูกกดดันให้ค้นหาการดำเนินงานเกณฑ์เป้าหมาย " นักท่องเที่ยวคุณภาพ " วิจารณ์ , อย่างไรก็ตาม ,
มักจะไม่เห็นด้วยในความคิดเห็นของพวกเขาในสิ่งที่นักท่องเที่ยวคุณภาพคือ ตัวแทนจากโรงแรม
สมาคมมักจะยืนยันว่านักท่องเที่ยวคุณภาพจากเศรษฐีผู้ที่อยู่ในที่มีชื่อเสียง , โรงแรมโซ่ระหว่างประเทศ
, นั่งในพนักงานขับรถลีมูซีน และทานอาหารที่ร้านอาหารราคาแพง อื่น ๆยืนยันว่านักท่องเที่ยวคุณภาพจริง
คนส่วนใหญ่ผลการกระจายรายได้ นักท่องเที่ยวคุณภาพ ภายใต้คำจำกัดความนี้อยู่
ในท้องถิ่นเป็นเจ้าของโรงแรมหรือเกสต์เฮาส์ , กินข้าวที่ร้านอาหารท้องถิ่นและขี่รถตุ๊กตุ๊ก . รายได้ที่สร้างขึ้นโดย
นักท่องเที่ยวเหล่านี้เป็นความคิดที่จะแทรกซึมได้ลึกกว่า และแพร่หลายไปยังส่วนด้อยของอุตสาหกรรม ใน
คมชัดเงินจาก spenders ใหญ่มีแนวโน้มที่จะรั่วไหลออกนอกประเทศผ่านค่าสิทธิแฟรนไชส์และ

ส่งผู้สังเกตการณ์เพิ่มเติมกำหนดจ่ายเงินปันผล เป็นนักท่องเที่ยวคุณภาพเป็นผู้ร่วมทุนกับสถานที่ใหม่ที่จะขยายของพวกเขา
ความรู้ของโลกและของประชาชน โดยมีการสัมผัสโดยตรงต่อประชาชนท้องถิ่นและวัฒนธรรมของพวกเขา ผู้ที่ซื้อแพคเกจ ทัวร์มรดกวัฒนธรรม
ไม่ถือว่าเป็นนักท่องเที่ยวคุณภาพเต็มเปี่ยมในสายตาของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของไทยเรา
อะไรได้และสูญเสีย หน้า 3 จาก 5
http://www.tdri.or.th/library/quarterly/text/tourism.htm 30 / 7 / 2552
นักอุดมคติ ,เพราะการท่องเที่ยวมวลไม่อนุญาตให้บุคคลที่จะติดต่อ และการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม
ทฤษฎีที่ spenders ใหญ่นำรายได้เพิ่มเติมให้กับประเทศที่ไม่ได้รับการสนับสนุนโดยหลักฐานเชิงประจักษ์ a
ศึกษาทีดีอาร์ไอล่าสุดยืนยันว่าแม้ว่าค่าใช้จ่ายรายวันทั่วไป เกสต์เฮ้าส์ นักท่องเที่ยวอาจจะไม่สูงเท่าใน
ที่โรงแรมที่พวกเขาทำในความเป็นจริงโดยปกติจะใช้เวลามากกว่าเพราะพวกเขามักจะอยู่ใน
ประเทศอีกต่อไป เมื่อโครงสร้างของนักท่องเที่ยวที่ใช้คือการตรวจสอบ , สูงสุดสัดส่วน
ค่าใช้จ่ายโดยโรงแรมที่พักสำหรับนักท่องเที่ยว " .
ยังอ้างว่า อย่างไรก็ตาม ที่แขกบ้านที่อาศัยอยู่ มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับยาเสพติดที่ผิดกฎหมายการค้า
เป็นตอบข้อกล่าวหานี้ว่าเสี่ยใหญ่เกณฑ์ไม่สามารถรับประกันได้ว่าแหล่งที่มาของ
เงินใหญ่สะอาด ผู้เสนอของทั้งสองเกณฑ์ อย่างไรก็ตาม ประสบความผิดพลาดที่เหมือนกันคือ การใช้เศรษฐกิจ
yardsticks มีคุณลักษณะทางจริยธรรม
การโต้เถียงแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมเป็นโรแมนติกมากที่สุด แต่อย่างน้อยการ ถ้านิยามนี้
ถ่ายอย่างจริงจัง