This paper suggests a holistic fram

This paper suggests a holistic framework for assessment and improvement of management strategies for conservation of natural resources in agriculture. First, it incorporates an interdisciplinary approach (combining Economics, Organization, Law, Sociology, Ecology, Technology, Behavioural and Political Sciences) and presents a modern framework for assessing environmental management and strategies in agriculture including: specification of specific 'managerial needs' and spectrum of feasible governance modes (institutional environment; private, collective, market, and public modes) of natural resources conservation at different level of decision-making (individual, farm, eco-system, local, regional, national, transnational, and global); specification of critical socio-economic, natural, technological, behavioural etc. factors of managerial choice, and feasible spectrum of (private, collective, public, international) managerial strategies; assessment of efficiency of diverse management strategies in terms of their potential to protect diverse eco-rights and investments, assure socially desirable level of environmental protection and improvement, minimize overall (implementing, third-party, transaction etc.) costs, coordinate and stimulate eco-activities, meet preferences and reconcile conflicts of individuals etc. Second, it presents evolution and assesses the efficiency of diverse management forms and strategies for conservation of natural resources in Bulgarian agriculture during post- communist transformation and EU integration (institutional, market, private, and public), and evaluates the impacts of EU CAP on environmental sustainability of farms of different juridical type, size, specialization and location. Finally, it suggests recommendations for improvement of public policies, strategies and modes of intervention, and private and collective strategies and actions for effective environmental protection. Keywords: environmental management, strategies in agriculture, conservation of natural resources, environmental protection, European Union integration, European Union Common Agricultural Policy JEL Classification: Q12, Q15, Q26, F15
1. Introduction
A significant amount of natural resources (lands, waters, biodiversity, ecosystem services etc.) are part of agricultural systems. Modem agriculture significantly affects the state and sustainable exploitation of natural resources being a major factor for environmental degradation (pollution, destruction, extortion) as well an important contributor for conservation and improvement of natural resources. Therefore, the issues associated with the effective governance and strategies for sustainable exploitation and conservation of natural resources in agriculture are among the most topical in public, political, business and academic debates around the globe (Baba et al. 2011; COST 2009; Dobbs and Pretty 2008; Ducos and Dupraz 2006; Defrancesco et al 2008; EC 2005; Farmer 2007; Hagedorn 2002; Hart and Latacz-Lohmann 2004; McCanna et al. 2005; Peeriingsa and Polman 2009; Reed 2008; Scozzari and Mansouri 2011; UN 2012).
Despite its importance, the research on governance mechanisms and strategies for natural resources conservation in agriculture is at the beginning stage due to the 'newness' of the problem, and the emerging new challenges and risks in recent years (inter-sectors competition for natural resources, global climate change, depletion of non-renewable environmental resources etc.), and the fundamental development of economic theory in the last two and a half decades, and the 'lack' of long-term experiences and relevant data for the process and efficiency etc.
Most studies are focused on the specific aspects of natural resource management and strategies (soils, waters, biodiversity, agro-ecosystems services) without studying their relations, complementarities and contradictions. What is more, they are typically restricted to a certain form of governance (eco-product, ecocontract, eco- cooperative, industry eco-initiative, public eco-program), or specific type of farm (family, agri-firm, cooperative), or management level (farm, ecosystem, national), or a particular location (region, ecosystem). Usually they are focused on pure and formal management forms, mechanisms and strategies, while various (and often more efficient) informal and complex forms (integral, interlinked, multilateral, multilevel) are ignored.
Besides, uni-sectorial analyses are broadly used which separate the governance of farming from the management of overall households and rural activities. Moreover, 'normative' (to some 'ideal model' or 'model in another country') rather than a comparative institutional approach between feasible alternatives in the specific socio-economic and natural environment of a certain farm, region, sector, or country is employed. Likewise, the significant social costs associated with the governance, known as transaction costs, are not (or only partially) taken into consideration.
Furthermore, uni-disciplinary approaches dominate, and efforts of researchers in economics, organization, law, sociology, agronomy, ecology, technology, and behavioural and political sciences are rarely united to deal with that complex matter. Lastly, there are few studies on specific institutional, economic, ideological, cultural, natural, etc. factors responsible for the big variation among countries, regions, industries, and organizations of agricultural activity.
Consequently, our understanding on the institutional, behavioural, technological, ecological, international, etc. factors of the management and strategies of natural resources conservation in agriculture is impeded. Neither the spectrum of feasible formal, informal, market, private, public, integral, multilateral, transnational, etc. modes of governance can be properly identified, nor their efficiency (potential and limits), complementarities, conflicts, and prospects of development correctly assessed. All these restrict our capability to assist improvement of public policies, strategies, and modes of intervention, and to support individual, business and collective strategies and actions for effective natural resources conservation.
This paper suggests a holistic framework for assessment and improvement of management strategies for conservation of natural resources in agriculture.
First, it incorporates an interdisciplinary approach and presents a modem framework for assessing environmental management and strategies in agriculture.
Second, it presents evolution and assesses the efficiency of diverse management forms and strategies for conservation of natural resources in Bulgarian agriculture during post-communist transformation and European Union (EU) integration, and evaluates the impacts of EU Common Agricultural Policy (CAP) on environmental sustainability of farms of different juridical type, size, specialization and location.
Finally, it suggests recommendations for improvement of public policies, strategies and modes of intervention, and private and collective strategies and actions for effective environmental protection.
2. Framework for analysing natural resources management and strategies in agriculture Modes of agro-eco-management and agro-eco-strategies
Environmental management means management of environment preservation and improvement activities of individual agents. Maintaining and amelioration of the state of natural environment and its individual components (air, waters, lands, biodiversity, climate, ecosystem services) requires an effective social order (governance) regulating behaviour and relations of various agents related to environment - a system of motivation and coordination of (eco)actions which is to induce appropriate behaviour1 of individuals and coordinated actions at group, regional, national, and transnational levels (Bachev 2010).
Environmental management in agriculture (or agro-eco-management) comprises the environmental management associated with agricultural (food, fibber, fuel, raw material etc.) production. It (is to) involves management of activities, relations, and impacts of diverse agrarian (farm managers, resource owners, agricultural labour etc.) and non-agrarian (upstream and down-stream businesses, consumers, residents, interest group etc.) agents (Figure 1).
Individual agrarian agents (farmland owners, farm entrepreneurs, farm labour) may have quite diverse strategies in terms of natural resources conservation (Figure 2). According to their ideologies and environmental ethics, awareness of environmental risks, managerial and technical ability, some individual agents may have direct natural resources conservation goals. Accordingly these green individuals will pursue natural resources conservation strategy in their everyday life and activity. For instance, for natural resource owners the sustainable exploitation (conservation) of their assets is often a primary concern and often it determines the type of farms they set up, other ventures (e.g. group or cooperative farms) they participate, or lease out contracts they sign. Similarly, a pro-environment farm entrepreneur establishes green (individual, cooperative, firm) farming structure following own or collective voluntary eco-code of behaviour. Finally, farm labour may seek employment in a green cooperative or companies with eco-social responsibility.
Furthermore, in recent years there have been developed a great number of farms and farming enterprises with a primary ora major mission environmental conservation and improvement.
For instance, in many EU countries environmental cooperatives have been very popular there are numerous green agri-firms etc.
Nevertheless, most farm structures in modem world have other goals and pursue other (than natural resources conservation) strategies - e.g. agri-firms are profit-oriented and their primary strategy is to maximize profits for shareholders, cooperatives are member-oriented and carry s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารนี้แนะนำกรอบการประเมินและปรับปรุงกลยุทธ์การจัดการการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตรแบบองค์รวม ครั้งแรก มันประกอบด้วยวิธีการอาศัย (รวมเศรษฐศาสตร์ องค์กร กฎหมาย สังคมวิทยา นิเวศวิทยา เทคโนโลยี Behavioural และรัฐศาสตร์) และกรอบที่ทันสมัยสำหรับการประเมินสิ่งแวดล้อมและกลยุทธ์ในการเกษตรรวมทั้งการนำเสนอ: ข้อมูลจำเพาะของ 'บริหารความต้องการเฉพาะ' และสเปกตรัมของโหมดการกำกับดูแลกิจการเป็นไปได้ (สถาบันสิ่งแวดล้อม ส่วนตัว รวม ตลาด และโหมดสาธารณะ) การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในระดับต่าง ๆ ของการตัดสินใจ (แต่ละ ฟาร์มสิ่งแวดล้อมระบบ ท้องถิ่น ภูมิภาค ประเทศ ข้ามชาติ และทั่วโลก), ข้อมูลจำเพาะของวิกฤตทาง เศรษฐกิจสังคม ธรรมชาติ เทคโนโลยี พฤติกรรม etc. ปัจจัยเลือกบริหารจัดการ และจำนวนมากเป็นไปได้ (ส่วนตัว รวม สาธารณะ สากล) บริหารจัดการกลยุทธ์ ประเมินประสิทธิภาพของกลยุทธ์การจัดการความหลากหลายในแง่ของศักยภาพของพวกเขาเพื่อปกป้องสิทธิสิ่งแวดล้อมมีความหลากหลายและการลงทุน มั่นใจระดับสังคมต้องป้องกันสิ่งแวดล้อมและปรับปรุง ลดต้นทุนโดยรวม (นำไปใช้ อื่น ๆ ธุรกรรมเป็นต้น) ประสานงาน และกระตุ้นกิจกรรมสิ่งแวดล้อม ตรงกับลักษณะ และกระทบความขัดแย้งของบุคคลอื่น ๆ ที่สอง มันแสดงวิวัฒนาการ และประเมินประสิทธิภาพการจัดการหลากหลายรูปแบบและกลยุทธ์การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในเกษตรบัลแกเรียระหว่างการโพสต์คอมมิวนิสต์และใน EU รวม (สถาบัน ตลาด ส่วนตัว และสาธารณะ), และประเมินผลกระทบของ EU CAP บนความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของฟาร์ม juridical ชนิดต่าง ๆ ขนาด ความเชี่ยวชาญ และตำแหน่ง สุดท้าย เรื่องแนะนำข้อเสนอแนะการปรับปรุงนโยบายสาธารณะ กลยุทธ์ และวิธีการแทรกแซง และกลยุทธ์ส่วนตัว และรวม และการดำเนินการสำหรับป้องกันสิ่งแวดล้อมที่มีประสิทธิภาพ คำสำคัญ: การจัดการสิ่งแวดล้อม กลยุทธ์ในการเกษตร อนุรักษ์ธรรมชาติ อนุรักษ์สิ่งแวดล้อม รวมสหภาพยุโรป สหภาพยุโรปทั่วไปเกษตรนโยบาย JEL ประเภท: Q12, Q15, Q26, F151. บทนำจำนวนเงินสำคัญของทรัพยากรธรรมชาติ (ที่ดิน น้ำ ความหลากหลายทาง ชีวภาพ ระบบนิเวศบริการฯลฯ) เป็นส่วนหนึ่งของระบบเกษตร โมเด็มเกษตรอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อรัฐ และแสวงหาประโยชน์อย่างยั่งยืนของทรัพยากรธรรมชาติเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการสร้างสิ่งแวดล้อม (มลพิษ ทำลาย ฐานกรรโชกทรัพย์) เป็นผู้สนับสนุนที่สำคัญสำหรับการอนุรักษ์และพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติที่ดี ดังนั้น ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการกำกับดูแลมีประสิทธิภาพและกลยุทธ์การแสวงหาประโยชน์อย่างยั่งยืนและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในเกษตรอยู่ในหมู่ที่สุดเฉพาะในธุรกิจสาธารณะ การ เมือง และดำเนินการศึกษาโลก (Baba et al. 2011 ต้นทุน 2009 Dobbs และสวย 2008 Ducos และ Dupraz 2006 Defrancesco et al, 2008 EC 2005 เกษตรกร 2007 Hagedorn 2002 ฮาร์ทและ Latacz Lohmann 2004 McCanna et al. 2005 Peeriingsa และ Polman 2009 กก 2008 Scozzari และ Mansouri 2011 สหประชาชาติ 2012)แม้ มีความสำคัญ การวิจัยกลไกการกำกับดูแลกิจการและกลยุทธ์สำหรับการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในเกษตรคือในระยะเริ่มต้นเนื่องจาก 'ใหม่' ปัญหา ความท้าทายใหม่เกิดขึ้น และความเสี่ยงในปีที่ผ่านมา (ระหว่างภาคแข่งขันสำหรับทรัพยากรธรรมชาติ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก การลดลงของทรัพยากรสิ่งแวดล้อมไม่ใช่ทดแทนฯลฯ), และการพัฒนาพื้นฐานของทฤษฎีเศรษฐกิจในทศวรรษสองครึ่งและ 'ขาด' ประสบการณ์ระยะยาวและข้อมูลที่เกี่ยวข้องในกระบวนการและประสิทธิภาพอื่น ๆการศึกษาส่วนใหญ่มีความสำคัญกับลักษณะเฉพาะของการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ (ดินเนื้อปูน น้ำ ความหลากหลายทางชีวภาพ บริการระบบนิเวศเกษตร) โดยศึกษาความสัมพันธ์ของพวกเขา complementarities และกันข้าม มีอะไรเพิ่มเติม พวกเขาจะถูกจำกัดโดยปกติแบบกำกับดูแล (eco-ผลิตภัณฑ์ ecocontract, eco-สหกรณ์ อุตสาหกรรมสิ่งแวดล้อมความคิดริเริ่ม สาธารณะสิ่งแวดล้อมโปรแกรม), หรือเฉพาะชนิดของฟาร์ม (ครอบครัว agri-บริษัท สหกรณ์), ระดับบริหาร (ฟาร์ม ระบบนิเวศ ประเทศ), หรือตำแหน่งเฉพาะ (ภูมิภาค ระบบนิเวศ) มักจะมีความสำคัญกับฟอร์มบริสุทธิ์ และทางการจัดการ กลไก และ กลยุทธ์ ขณะต่าง ๆ (และมักจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น) ฟอร์มซับซ้อน และไม่เป็นทางการ (ทฤษฎีบูรณาการ interlinked พหุภาคี หลายระดับ) จะถูกละเว้นนอกจาก uni sectorial วิเคราะห์ทั่วไปจะใช้ที่แยกเลี้ยงจากการบริหารของครัวเรือนโดยรวมและกิจกรรมชนบทธรรมาภิบาล นอกจากนี้ 'normative' (เพื่อบาง 'เหมาะรุ่น' หรือ 'รูปแบบประเทศอื่น') มากกว่าวิธีการสถาบันเปรียบเทียบระหว่างทางเลือกที่เป็นไปได้ในการ เศรษฐกิจสังคม และธรรมชาติสิ่งแวดล้อมบางฟาร์ม ภูมิภาค ภาค หรือประเทศเป็นลูกจ้าง ในทำนองเดียวกัน ต้นทุนทางสังคมสำคัญเกี่ยวข้องกับธรรมาภิบาล เรียกว่าต้นทุนธุรกรรม ไม่ (หรือเพียงบางส่วนไป) นำมาพิจารณานอกจากนี้ uni วินัยวิธีครอง และไม่ค่อยมีความสามัคคีความพยายามของนักวิจัยเศรษฐศาสตร์ องค์กร กฎหมาย สังคมวิทยา เกษตรศาสตร์ นิเวศวิทยา เทคโนโลยี และวิทยาศาสตร์พฤติกรรม และการเมืองเพื่อจัดการกับเรื่องที่ซับซ้อน สุดท้าย มีการศึกษาน้อยในเฉพาะสถาบัน เศรษฐกิจ อุดมการณ์ วัฒนธรรม ธรรมชาติ ปัจจัยฯลฯ ชอบเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ระหว่างประเทศ ภูมิภาค อุตสาหกรรม และองค์กรกิจกรรมเกษตรดังนั้น เราเข้าใจปัจจัยสถาบัน พฤติกรรม เทคโนโลยี ระบบนิเวศ นานาชาติ etc. ของการบริหารและกลยุทธ์การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในเกษตรเป็น impeded ไม่จำนวนมากเป็นไปได้และเป็น ทางการ เป็น ตลาด เอกชน ประชาชน ทฤษฎี บูรณาการ พหุภาคี ข้ามชาติ ฯลฯ วิธีการกำกับดูแลกิจการสามารถอย่างถูกต้องระบุ หรือของประสิทธิภาพ (ศักยภาพและข้อจำกัด), complementarities ความขัดแย้ง และแนวโน้มของการพัฒนาที่ถูกประเมิน ทั้งหมดนี้จำกัดความสามารถของเรา เพื่อช่วยปรับปรุงนโยบายสาธารณะ กลยุทธ์ และวิธีการแทรกแซง และสนับสนุนบุคคล ธุรกิจ และกลยุทธ์การรวม และการดำเนินการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพเอกสารนี้แนะนำกรอบการประเมินและปรับปรุงกลยุทธ์การจัดการการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตรแบบองค์รวมครั้งแรก มันประกอบด้วยวิธีการอาศัย และแสดงกรอบโมเด็มสำหรับการประเมินสิ่งแวดล้อมและกลยุทธ์ในการเกษตรที่สอง มันแสดงวิวัฒนาการ และประเมินประสิทธิภาพการจัดการหลากหลายรูปแบบและกลยุทธ์การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในเกษตรบัลแกเรียระหว่างการโพสต์คอมมิวนิสต์และสหภาพยุโรป (EU) รวม และประเมินผลกระทบของ EU ทั่วไปเกษตรนโยบาย (CAP) ในการรักษาสภาพแวดล้อมของฟาร์ม juridical ชนิดต่าง ๆ ขนาด ความเชี่ยวชาญ และตำแหน่งสุดท้าย เรื่องแนะนำข้อเสนอแนะการปรับปรุงนโยบายสาธารณะ กลยุทธ์ และวิธีการแทรกแซง และกลยุทธ์ส่วนตัว และรวม และการดำเนินการสำหรับป้องกันสิ่งแวดล้อมที่มีประสิทธิภาพ2. กรอบการวิเคราะห์กลยุทธ์ในเกษตรวิธีการ จัดการสิ่งแวดล้อมเกษตร และเกษตรสิ่งแวดล้อมกลยุทธ์และการจัดการทรัพยากรธรรมชาติจัดการสิ่งแวดล้อมหมายถึง การจัดการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและปรับปรุงกิจกรรมของตัวแทนแต่ละ รักษาและ amelioration สถานะของสภาพแวดล้อมธรรมชาติและคอมโพเนนต์แต่ละ (แอร์ น้ำ ดินแดน ความหลากหลายทางชีวภาพ สภาพอากาศ ระบบนิเวศบริการ) ต้องมีประสิทธิภาพสังคมใบ (กำกับดูแล) ควบคุมพฤติกรรมและความสัมพันธ์ของตัวแทนต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม - ระบบแรงจูงใจและประสานงานการดำเนินการ (eco) ซึ่งจะก่อให้เกิด behaviour1 ที่เหมาะสมของบุคคลและการดำเนินการประสานงานในกลุ่ม ระดับภูมิภาค ประเทศ และข้ามชาติ (Bachev 2010)จัดการสิ่งแวดล้อมในการเกษตร (หรือการจัดการสิ่งแวดล้อมเกษตร) ประกอบด้วยการจัดการสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการเกษตร (อาหาร fibber น้ำมัน วัตถุดิบฯลฯ) ผลิต มัน (จะ) เกี่ยวข้องกับการจัดการกิจกรรม ความสัมพันธ์ และผลกระทบของหลากหลายเทคโนโลยี (ผู้จัดการฟาร์ม เจ้าของทรัพยากร ฯลฯ เกษตรแรงงาน) และตัวแทนไม่ใช่เทคโนโลยี (ขั้นต้นน้ำ และสต รีมลงธุรกิจ ผู้บริโภค คน กลุ่มที่น่าสนใจฯลฯ) (รูปที่ 1)แต่ละแผนแทน (เจ้าของพื้นที่การเกษตร ผู้ประกอบการฟาร์ม ฟาร์มแรง) อาจมีค่อนข้างหลากหลายกลยุทธ์ในด้านการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ (รูปที่ 2) ตามของพวกเขาเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์และจริยธรรมสิ่งแวดล้อม ตระหนักถึงความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อม ความสามารถบริหารจัดการ และทางเทคนิค บางตัวแทนแต่ละอาจมีเป้าหมายของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติโดยตรง ดังนั้น บุคคลเหล่านี้สีเขียวจะดำเนินกลยุทธ์การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในชีวิตประจำวันและกิจกรรม ตัวอย่าง สำหรับทรัพยากรธรรมชาติเจ้า เอารัดเอาเปรียบอย่างยั่งยืน (อนุรักษ์) สินทรัพย์ของพวกเขามักจะเป็นกังวลหลัก และมักจะกำหนดชนิดของฟาร์มที่จะตั้งค่า อื่น ๆ กิจการ (เช่นกลุ่ม หรือสหกรณ์ฟาร์ม) พวกเขามีส่วนร่วม หรือเช่าออกพวกเขาเซ็นสัญญา ในทำนองเดียวกัน ผู้ประกอบการฟาร์มสนับสนุนสภาพแวดล้อมการสร้างโครงสร้างสีเขียว (สีละ สหกรณ์ บริษัท) เลี้ยงเอง หรือรวมความสมัครใจโครหัสของพฤติกรรมต่อไปนี้ สุดท้าย แรงงานฟาร์มอาจค้นหางานในกรีที่สหกรณ์หรือบริษัท มีความรับผิดชอบสังคมสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ ในล่าสุดปีได้มีพัฒนาจำนวนมากของฟาร์มและวิสาหกิจนาราโอแตลหลักภารกิจสำคัญอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและปรับปรุงเช่น ประเทศใน EU หลาย สหกรณ์สิ่งแวดล้อมได้รับนิยมมากมีหลายสีเขียว agri-บริษัทอื่น ๆอย่างไรก็ตาม โครงสร้างฟาร์มส่วนใหญ่ในโลกโมเด็มมีเป้าหมายอื่น ๆ และคดีอื่น ๆ (มากกว่าการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ) กลยุทธ์ - เช่น agri บริษัทจะมุ่งเน้นกำไร และกลยุทธ์หลักของพวกเขาคือเพื่อ เพิ่มผลกำไรผู้ถือหุ้น สหกรณ์เป็นสมาชิกมุ่งเน้น และมี s

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้แสดงให้เห็นกรอบการทำงานแบบองค์รวมสำหรับการประเมินและการปรับปรุงกลยุทธ์ในการจัดการเพื่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตร ประการแรกมันรวมเอาวิธีการสหวิทยาการ (รวมเศรษฐศาสตร์องค์การ, กฎหมายสังคมวิทยานิเวศวิทยาเทคโนโลยีพฤติกรรมและวิทยาศาสตร์ทางการเมือง) และนำเสนอกรอบการทำงานที่ทันสมัยสำหรับการประเมินการจัดการสิ่งแวดล้อมและกลยุทธ์ในการเกษตรรวมถึงสเปคของเฉพาะความต้องการการบริหารจัดการและคลื่นความถี่ โหมดการกำกับดูแลเป็นไปได้ (สภาพแวดล้อมสถาบันเอกชนรวมตลาดและโหมดสาธารณะ) ของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในระดับที่แตกต่างกันของการตัดสินใจ (แต่ละฟาร์มระบบนิเวศท้องถิ่นระดับภูมิภาคระดับชาติข้ามชาติและระดับโลก); สเปคของที่สำคัญทางเศรษฐกิจและสังคมธรรมชาติเทคโนโลยีและปัจจัยอื่น ๆ พฤติกรรมของทางเลือกในการบริหารจัดการและความเป็นไปได้ของคลื่นความถี่ (ส่วนตัว, กลุ่มประชาชนระหว่างประเทศ) กลยุทธ์การบริหารจัดการ; การประเมินประสิทธิภาพของกลยุทธ์การจัดการความหลากหลายในแง่ของศักยภาพของพวกเขาเพื่อปกป้องสิทธิเชิงนิเวศที่มีความหลากหลายและการลงทุนในระดับที่น่าพอใจมั่นใจสังคมของการรักษาสิ่งแวดล้อมและการปรับปรุงลดโดยรวม (การดำเนินการของบุคคลที่สามการทำธุรกรรมอื่น ๆ ) ค่าใช้จ่ายในการประสานงานและกระตุ้นการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม -activities, ตอบสนองความต้องการและกระทบความขัดแย้งของบุคคลอื่น ๆ ประการที่สองจะนำเสนอวิวัฒนาการและการประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการที่หลากหลายและกลยุทธ์ในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตรบัลแกเรียในช่วงการเปลี่ยนแปลงของพรรคคอมมิวนิสต์หลังและบูรณาการในสหภาพยุโรป (สถาบันตลาดเอกชน และประชาชน) และการประเมินผลกระทบของ CAP สหภาพยุโรปเกี่ยวกับความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของฟาร์มประเภทคดีแตกต่างกันขนาดความเชี่ยวชาญและสถานที่ตั้ง ในที่สุดก็ชี้ให้เห็นข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนานโยบายสาธารณะกลยุทธ์และรูปแบบของการแทรกแซงและกลยุทธ์ส่วนตัวและส่วนรวมและการดำเนินการด้านสิ่งแวดล้อมที่มีประสิทธิภาพ คำสำคัญ: การจัดการสิ่งแวดล้อมกลยุทธ์ในด้านการเกษตรการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ, การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมบูรณาการสหภาพยุโรปสหภาพยุโรปนโยบายเกษตรร่วมจำแนก JEL: Q12, Q15, Q26, F15
1 เบื้องต้น
จำนวนเงินที่สำคัญของทรัพยากรธรรมชาติ (ที่ดิน, น้ำ, ความหลากหลายทางชีวภาพระบบนิเวศบริการอื่น ๆ ) เป็นส่วนหนึ่งของระบบการเกษตร การเกษตรโมเด็มอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อรัฐและการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืนเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม (มลพิษทำลายกรรโชก) รวมทั้งให้ความสำคัญในการอนุรักษ์และพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติ ดังนั้นประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการกำกับดูแลที่มีประสิทธิภาพและกลยุทธ์สำหรับการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตรอยู่ในหมู่เฉพาะที่มากที่สุดในที่สาธารณะทางการเมืองธุรกิจและการอภิปรายทางวิชาการทั่วโลก (บาบา et al, 2011;. ค่าใช้จ่าย 2009; ด๊อบบ์และ พริตตี้ 2008; Ducos และ Dupraz 2006; Defrancesco et al, 2008; EC 2005; ชาวนา 2007; Hagedorn 2002; ฮาร์ตและ Latacz-Lohmann 2004; McCanna, et al. 2005; Peeriingsa และ Polman 2009; กก 2008; Scozzari และ Mansouri 2011; สหประชาชาติ 2012 ).
แม้จะมีความสำคัญของการวิจัยเกี่ยวกับกลไกการกำกับดูแลและกลยุทธ์ในการอนุรักษ์ทรัพยากรทางธรรมชาติในภาคเกษตรอยู่ที่ขั้นตอนการเริ่มต้นเนื่องจาก 'แปลก' ของปัญหาและความท้าทายใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นและความเสี่ยงในปีที่ผ่านมา (ระหว่างภาคการแข่งขันสำหรับ ทรัพยากรธรรมชาติเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทั่วโลกลดลงของทรัพยากรสิ่งแวดล้อมไม่หมุนเวียน ฯลฯ ) และการพัฒนาพื้นฐานของทฤษฎีทางเศรษฐกิจในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาและครึ่งหนึ่งและ 'ขาด' ประสบการณ์ในระยะยาวและข้อมูลที่เกี่ยวข้องสำหรับกระบวนการ และมีประสิทธิภาพ ฯลฯ
การศึกษาส่วนใหญ่จะมุ่งเน้นไปที่ลักษณะเฉพาะของการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและกลยุทธ์ (ดิน, น้ำ, ความหลากหลายทางชีวภาพระบบนิเวศเกษตรบริการ) โดยไม่ต้องศึกษาความสัมพันธ์ของพวกเขา complementarities และความขัดแย้ง อะไรคือสิ่งที่พวกเขาจะถูก จำกัด โดยปกติจะเป็นรูปแบบหนึ่งของการกำกับดูแล (Eco-ผลิตภัณฑ์ ecocontract สหกรณ์นิเวศอุตสาหกรรมเชิงนิเวศริเริ่มสาธารณะเชิงนิเวศโปรแกรม) หรือประเภทที่เฉพาะเจาะจงของฟาร์ม (ครอบครัว, เกษตร บริษัท สหกรณ์) หรือระดับการจัดการ (ฟาร์มระบบนิเวศแห่งชาติ) หรือสถานที่เฉพาะ (ภูมิภาคระบบนิเวศ) พวกเขามักจะมุ่งเน้นไปที่รูปแบบการจัดการที่บริสุทธิ์และเป็นทางการกลไกและกลยุทธ์ในขณะที่ต่าง ๆ (และมักจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น) รูปแบบที่เป็นทางการและซับซ้อน (หนึ่งเชื่อมโยงกัน, พหุภาคีหลาย) จะถูกละเว้น.
นอกจากนี้ยังมีการวิเคราะห์ Uni-รายสาขาที่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายซึ่งแยก การกำกับดูแลของการทำการเกษตรจากการบริหารจัดการของผู้ประกอบการโดยรวมและกิจกรรมชนบท นอกจากนี้ 'บรรทัดฐาน' (บางส่วน 'รูปแบบที่เหมาะ' หรือ 'รูปแบบในอีกประเทศหนึ่ง') มากกว่าวิธีการที่สถาบันการเปรียบเทียบระหว่างทางเลือกที่เป็นไปได้ในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจและสังคมและธรรมชาติที่เฉพาะเจาะจงของฟาร์มบางภูมิภาคภาคหรือประเทศที่เป็น ลูกจ้าง ในทำนองเดียวกันค่าใช้จ่ายอย่างมีนัยสำคัญทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับการกำกับดูแลกิจการที่เรียกว่าค่าใช้จ่ายในการทำธุรกรรมไม่ได้ (หรือเพียงบางส่วนเท่านั้น) นำมาพิจารณา.
นอกจากนี้วิธีเดียววินัยครองและความพยายามของนักวิจัยในสาขาเศรษฐศาสตร์องค์กรกฎหมายสังคมวิทยาเกษตรศาสตร์ นิเวศวิทยาเทคโนโลยีและพฤติกรรมศาสตร์และการเมืองเป็นปึกแผ่นไม่ค่อยที่จะจัดการกับเรื่องที่ซับซ้อน สุดท้ายมีการศึกษาน้อยในเฉพาะสถาบันเศรษฐกิจอุดมการณ์ทางวัฒนธรรมธรรมชาติและปัจจัยอื่น ๆ ที่รับผิดชอบในการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในกลุ่มประเทศภูมิภาคอุตสาหกรรมและองค์กรด้านการเกษตร.
ดังนั้นความเข้าใจของเราเกี่ยวกับสถาบันพฤติกรรมทางเทคโนโลยี นิเวศวิทยาระหว่างประเทศ ฯลฯ ปัจจัยของการจัดการและกลยุทธ์ของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตรจะหมดเรี่ยวหมดแรง ทั้งสเปกตรัมของความเป็นไปได้อย่างเป็นทางการทางการตลาดเอกชนสาธารณะหนึ่ง, พหุภาคีข้ามชาติ ฯลฯ รูปแบบของการกำกับดูแลกิจการที่สามารถระบุได้อย่างถูกต้องหรือประสิทธิภาพของพวกเขา (ที่มีศักยภาพและข้อ จำกัด ) complementarities ขัดแย้งและแนวโน้มของการพัฒนาการประเมินได้อย่างถูกต้อง . ทั้งหมดเหล่านี้ จำกัด ความสามารถของเราที่จะช่วยให้การพัฒนานโยบายสาธารณะกลยุทธ์และรูปแบบของการแทรกแซงและให้การสนับสนุนบุคคลธุรกิจและกลยุทธ์การรวมและการดำเนินการสำหรับทรัพยากรทางธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพในการอนุรักษ์.
กระดาษนี้แสดงให้เห็นกรอบการทำงานแบบองค์รวมสำหรับการประเมินและการปรับปรุงกลยุทธ์การจัดการสำหรับ การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตร.
ประการแรกมันรวมเอาวิธีการแบบสหวิทยาการและนำเสนอกรอบโมเด็มสำหรับการประเมินการจัดการสิ่งแวดล้อมและกลยุทธ์ในการเกษตร.
ประการที่สองจะนำเสนอวิวัฒนาการและการประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการที่หลากหลายและกลยุทธ์ในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในบัลแกเรีย การเกษตรในช่วงการเปลี่ยนแปลงการโพสต์ของพรรคคอมมิวนิสต์และสหภาพยุโรป (EU) บูรณาการและการประเมินผลกระทบของสหภาพยุโรปร่วมนโยบายทางการเกษตร (CAP) เกี่ยวกับความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของฟาร์มประเภทคดีแตกต่างกันขนาดความเชี่ยวชาญและสถานที่.
สุดท้ายก็แสดงให้เห็นข้อเสนอแนะในการปรับปรุง นโยบายสาธารณะกลยุทธ์และรูปแบบของการแทรกแซงและกลยุทธ์ส่วนตัวและส่วนรวมและการดำเนินการด้านสิ่งแวดล้อมที่มีประสิทธิภาพ.
2 กรอบในการวิเคราะห์การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและกลยุทธ์ในโหมดการเกษตรของเกษตรเชิงนิเวศการจัดการและการเกษตรนิเวศกลยุทธ์
การจัดการด้านสิ่งแวดล้อมหมายถึงการจัดการการดูแลรักษาสภาพแวดล้อมและกิจกรรมการปรับปรุงของตัวแทนของแต่ละบุคคล การดูแลรักษาและเยียวยาของรัฐของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติและส่วนประกอบของแต่ละบุคคล (อากาศ, น้ำ, ดินแดน, ความหลากหลายทางชีวภาพของสภาพภูมิอากาศ, ระบบนิเวศบริการ) ต้องจัดระเบียบสังคมที่มีประสิทธิภาพ (กำกับดูแล) การควบคุมพฤติกรรมและความสัมพันธ์ของตัวแทนต่างๆที่เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อม - ระบบของแรงจูงใจ และประสานงาน (ECO) การกระทำที่จะทำให้เกิดการ behaviour1 ที่เหมาะสมของบุคคลและดำเนินการประสานงานในระดับกลุ่มระดับภูมิภาคระดับชาติและระดับข้ามชาติ (Bachev 2010).
การจัดการสิ่งแวดล้อมในการเกษตร (หรือเกษตรเชิงนิเวศการจัดการ) ประกอบด้วยการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้อง กับการเกษตร (อาหาร, คนขี้ปดเชื้อเพลิงวัตถุดิบอื่น ๆ ) การผลิต มัน (คือ) ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการของกิจกรรม, ความสัมพันธ์และผลกระทบของกรที่มีความหลากหลาย (ผู้จัดการฟาร์มเจ้าของทรัพยากรแรงงานเกษตร ฯลฯ ) และที่ไม่ใช่เกษตรกรรม (ธุรกิจต้นน้ำและลงกระแสผู้บริโภคที่อาศัยอยู่ในความสนใจของกลุ่มอื่น ๆ ) ตัวแทน (รูปที่ 1).
ตัวแทนกรบุคคล (เจ้าของเกษตรผู้ประกอบการฟาร์มแรงงานฟาร์ม) อาจจะมีกลยุทธ์ที่แตกต่างกันมากในแง่ของการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ (รูปที่ 2) ตามเจตนารมณ์และจริยธรรมด้านสิ่งแวดล้อมของพวกเขาตระหนักถึงความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อม, ความสามารถในการบริหารจัดการและเทคนิค, ตัวแทนบุคคลบางคนอาจมีทรัพยากรทางธรรมชาติที่ตรงเป้าหมายการอนุรักษ์ ดังนั้นบุคคลเหล่านี้สีเขียวจะไล่ตามทรัพยากรธรรมชาติกลยุทธ์การอนุรักษ์ในชีวิตประจำวันและการทำงานของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นสำหรับเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน (อนุรักษ์) ของสินทรัพย์ของพวกเขามักจะเป็นความกังวลหลักและมักจะกำหนดประเภทของฟาร์มพวกเขาตั้งกิจการอื่น ๆ (เช่นกลุ่มหรือสหกรณ์ฟาร์ม) ที่พวกเขามีส่วนร่วมหรือให้เช่าสัญญาพวกเขา สัญญาณ ในทำนองเดียวกันสภาพแวดล้อมโปรผู้ประกอบการฟาร์มกำหนดสีเขียว (แต่ละสหกรณ์ บริษัท ) โครงสร้างการเกษตรต่อไปด้วยความสมัครใจเองหรือส่วนรวมนิเวศรหัสของพฤติกรรม สุดท้ายแรงงานในฟาร์มอาจจะหาการจ้างงานในสหกรณ์สีเขียวหรือ บริษัท ที่มีความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมสังคม.
นอกจากนี้ในปีที่ผ่านมาได้รับการพัฒนาเป็นจำนวนมากของฟาร์มและผู้ประกอบการเลี้ยงที่มีภารกิจหลักที่สำคัญร่าการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา.
ยกตัวอย่างเช่น ในหลายประเทศในสหภาพยุโรปสหกรณ์สิ่งแวดล้อมได้รับความนิยมมากมีหลายสีเขียวเกษตร บริษัท -ฯลฯ
แต่ส่วนใหญ่โครงสร้างฟาร์มในโลกโมเด็มมีเป้าหมายอื่น ๆ และดำเนินการอื่น ๆ (กว่าการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ) กลยุทธ์ - เช่นเกษตร บริษัท -มีกำไรที่มุ่งเน้นและ กลยุทธ์หลักของพวกเขาคือการเพิ่มผลกำไรให้กับผู้ถือหุ้นเป็นสมาชิกสหกรณ์ที่มุ่งเน้นและดำเนินการของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้เสนอกรอบแบบองค์รวมเพื่อการประเมินและปรับปรุงกลยุทธ์ในการจัดการเพื่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตร ครั้งแรก ก็ประกอบด้วยแนวทางสหวิทยาการ ( รวมองค์กร กฎหมาย เศรษฐศาสตร์ สังคมวิทยา นิเวศวิทยา เทคโนโลยีพฤติกรรมและการเมือง ) และเสนอกรอบที่ทันสมัยสำหรับการประเมินการจัดการสิ่งแวดล้อมและกลยุทธ์ในการเกษตร ได้แก่ คุณสมบัติของความต้องการการจัดการเฉพาะ ' ' และสเปกตรัมของโหมดการปกครองไปได้ ( สิ่งแวดล้อม สถาบันเอกชน , รวม , ตลาด , และโหมดสาธารณะ ) การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ในระดับที่แตกต่างกันของการตัดสินใจ ( บุคคลฟาร์ม , ระบบท้องถิ่นภูมิภาคประเทศและข้ามชาติ ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมโลก ) ; รายละเอียดของวิกฤตเศรษฐกิจสังคม ธรรมชาติ เทคโนโลยี พฤติกรรม ฯลฯ ปัจจัยของทางเลือกการบริหาร และเป็นไปได้ของสเปกตรัม ( ส่วนบุคคล , ส่วนรวม , สาธารณะ , นานาชาติ ) กลยุทธ์การบริหาร ;การประเมินประสิทธิภาพของกลยุทธ์การจัดการความหลากหลายในแง่ของศักยภาพในการปกป้องสิทธินิเวศที่หลากหลายและการลงทุน มั่นใจระดับที่พึงประสงค์ของสังคม การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและปรับปรุง ลดโดยรวม ( ใช้ของบุคคลที่สามธุรกรรมฯลฯ ) ค่าใช้จ่าย ติดต่อประสานงาน และกระตุ้นกิจกรรม ECO , พบการตั้งค่าและตรวจสอบความขัดแย้งของบุคคล เป็นต้น ประการที่สองมันแสดงวิวัฒนาการและประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการที่หลากหลายและกลยุทธ์การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในบัลแกเรียเกษตรกรรมในระหว่างการโพสต์ - คอมมิวนิสต์และสหภาพยุโรป รวม ( สถาบัน , ตลาด , ส่วนบุคคลและสาธารณะ ) และประเมินผลกระทบของ EU ฝาบนความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของฟาร์มที่แตกต่างกันของกฎหมาย ประเภท ขนาดเฉพาะทางและสถานที่ ในที่สุด , มันแนะนำข้อเสนอแนะเพื่อการปรับปรุงนโยบาย กลยุทธ์ และรูปแบบของการแทรกแซงและกลยุทธ์ส่วนบุคคลและส่วนรวมและการกระทำสำหรับการป้องกันสิ่งแวดล้อมที่มีประสิทธิภาพ คำสำคัญ : การจัดการสิ่งแวดล้อม , กลยุทธ์ในการเกษตร การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมบูรณาการสหภาพยุโรปสหภาพยุโรปนโยบายเกษตรร่วม เจลหมวดหมู่ : Q12 , q15 คนซื้อ - f15 , ,
1 บทนำ
ปริมาณทรัพยากรธรรมชาติ ( ที่ดิน น้ำ ความหลากหลายทางชีวภาพและระบบนิเวศบริการ ฯลฯ ) เป็นส่วนหนึ่งของระบบเกษตร โมเด็มการเกษตรสำคัญต่อการรัฐและการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนของทรัพยากรธรรมชาติเป็นปัจจัยสําคัญของความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม ( มลพิษการทำลาย , การกรรโชก ) เป็นผู้สนับสนุนที่สำคัญสำหรับการอนุรักษ์และพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติ ดังนั้น ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับธรรมาภิบาลและยุทธศาสตร์ที่ยั่งยืน การใช้ประโยชน์และการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในการเกษตรอยู่ในหมู่ที่สุดที่ใช้ในทางการเมือง ประชาชน ธุรกิจ และทางวิชาการ การอภิปรายรอบโลก ( บาบา et al . 2011 ; ต้นทุน 2009ด็อบ และสวย ducos dupraz 2006 และ 2008 ; ; defrancesco et al 2008 ; EC 2005 2007 ; เกษตรกร ; ฮาเกดอร์และ 2002 ; ฮาร์ท latacz Lohmann 2004 ; mccanna et al . 2005 ; และ peeriingsa polman 2009 ; รีด 2008 ; และ scozzari mansouri 2011 ; และ 2012 ) .
แม้จะมีความสําคัญการวิจัยเกี่ยวกับกลไกธรรมาภิบาลและยุทธศาสตร์การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ เกษตรกรรมเป็นจุดเริ่มต้นขั้นตอนเนื่องจาก ' นวัตกรรม ' ของปัญหา และเกิดใหม่ความท้าทายและความเสี่ยงในปีที่ผ่านมา ( ระหว่างการแข่งขันภาคทรัพยากร ธรรมชาติเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศทั่วโลก , การไม่หมุนเวียนทรัพยากรสิ่งแวดล้อม ฯลฯ )และพื้นฐานทฤษฎีการพัฒนาของเศรษฐกิจในช่วงสองและครึ่งทศวรรษที่ผ่านมา , และ ' ขาด ' ประสบการณ์ระยะยาวและข้อมูลที่เกี่ยวข้องในกระบวนการ และประสิทธิภาพ ฯลฯ
ศึกษาส่วนใหญ่จะเน้นเฉพาะด้านการจัดการทรัพยากรและกลยุทธ์ ( ดิน น้ำ ความหลากหลายทางชีวภาพ เกษตรระบบนิเวศบริการ ) โดยไม่ได้ศึกษาความสัมพันธ์ของพวกเขาและที่กำลังอยู่ อะไรคือสิ่งที่พวกเขามักจะ จำกัด การแบบฟอร์มบางอย่างของธรรมาภิบาล ( eco ผลิตภัณฑ์ ecocontract , Eco - สหกรณ์อุตสาหกรรมเชิงนิเวศ Eco แนวคิดริเริ่ม โครงการ สาธารณะ หรือประเภทที่เฉพาะเจาะจงของฟาร์ม ( บ้าน เกษตร บริษัท สหกรณ์ หรือระดับบริหาร ฟาร์ม ระบบนิเวศ ชาติ ) หรือเฉพาะตำแหน่ง ( ภาค ระบบนิเวศ )