“This top-down regulation is duplic

“This top-down regulation is duplicative, burdensome and ultimately, a direct attack on American energy production, critical tax revenue for our schools and communities, and thousands of good-paying jobs across the nation,” was the not-so-reasonable response of Republican Sen. Steve Daines, of Montana.

“If Interior was half as interested in new production as it is in new regulation, our nation would be in a far better place,” Alaska Republican Sen. Lisa Murkowski, who chairs the Energy and Natural Resources Committee, added.

The Interior Department is characterizing the rules as a compromise (“good for the public…good for industry”). After all, they’re still going to allow fracking to take place on public lands, which some environmentalists would prefer not to happen, and they’re not as strong as some argue they could be. Here, according to the Bureau of Land Management, is what they include:

We are left with two fantasies: that test scores (tests designed and scored by for-profit corporations, again without regard for pedagogical soundness) can be somehow divorced from neighborhood contexts of poverty, immigration status, English language proficiency, etc. And that a great school is “no more than a box and an inspired teacher inside of it.”

It’s easy to see why these fantasies are comforting, and why they have been so useful for certain political ends.

Parents like Michelle and Brett don’t have time to ask big policy questions about school funding inequity and collective responsibility. They — like everyone — want what’s best for their own kid, and believe they are acting on it. They seek out an alternative that they believe they can control — their own school.

When David Garcia finishes his impassioned speech before the overwhelmingly white Sacramento State Ed board, the chairman is savvy enough to recognize Garcia’s political ambitions and ask who will actually be running the proposed charter school.

The members of the Rainbow Coalition look at each other nervously. They have clearly never considered this. Anita, even with her “track record,” stays quiet.

Michelle nervously comes to the podium to declare that she — a mom with some “background in social work” — will be the “main man” at the school. She starts hesitantly, but gets stronger as she concludes: “It’s valuable to all our families who are eager to stay in Eagle Rock. They just need a good reason. This school is that reason. I find it very hard to accept that of the 100 charter schools in the state, not one is in my district when we need it more than most. I want to stick in and fight for my community. I do, but if we don’t get a good school then we are going to be forced to move like so many of our friends have. My kids need this school. Our community really needs this school and I need this school.”

Setting aside the grotesque assertion that Eagle Rock needs an alternative to its neighborhood public schools “more than most,” the notion of “community” put forward by Michelle here encapsulates the most insidious aspect of the charter school movement. With the exception of white middle-class children whose parents enroll them elsewhere, Eagle Rock public school demographics represent the racial and economic diversity of Eagle Rock community very well.

Though it must never be said out loud, this community is too much for the vision of Michelle’s “community.”

Michelle’s liberal conscience prods her to speak appreciatively about color and class diversity, but when that aspect of Eagle Rock’s community collides with her “community,” she wants to use a charter school to regain a sense of control.

The scenario is familiar in LAUSD from some of the charter school skirmishes on the West Side with parents with clout and power arguing for co-locations. This dinner table discussion is familiar to plenty of educated, middle-upper class parents in urban districts who would like to consider a local school — but…

Many are too busy in their own lives to do the true hard work of making public education better, so they leave it to “organizations” with a glossy spiel to do the heavy lifting and then sign up with them. Then they convince themselves that this is the best thing for their kid, and once that decision is made, they have a vested interest in believing it to the point where now they will do the hard work to preserve what they have for their kid.

And the show’s State Board of Education appears to lap it up.

If “Togetherness” showed the slightest shred of self-awareness, we might interpret this subplot as a radical critique of the worst elements of the charter school movement: its hollow rhetoric and pedagogical vacuity, its appeal to narrow self-interest, the way it divides communities and the way the state has embraced all of it uncritically for political (financial) ends.

Instead, it’s clear that the Duplass brothers and their characters are speaking completely un-ironically and obliviously about all their (now cliché) white privilege and entitlement and, yes, racism and classism in defining what constitutes “good” for them. With HBO’s endorsement, they believe (hope) that they are speaking for and to an affluent white audience who are rooting for these characters.

Michelle Pierson’s narcissistic appeal on behalf of the Eagle Rock Charter reveals her entire world view — that she and her kids ARE “the community” — and much of the charter school movement depends on that view.

Like everything else, art plays out on a socio-economic battlefield. You may not watch “Togetherness,” but people who shape the culture and economy do. The Chicago Sun-Times’ Lynn Sweet reports that federal authorities have begun an investigation of Schock, focusing on the Illinois Republican’s business affairs and his alleged misuse of public and campaign funds. Witnesses are set to testify before a grand jury in Springfield next month.

More from Sweet’s report:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ระเบียบบนลงล่างนี้จะ duplicative ที่เป็นภาระ และสุด โจมตีโดยตรงในการผลิตพลังงานอเมริกัน สำคัญภาษีรายได้ของโรงเรียน และชุมชน และงานดีจ่ายทั่วประเทศ เป็นการตอบสนองไม่เพื่อสมเหตุสมผลของสาธารณรัฐสังคมนิยมเสน Steve Daines มอนทาน่า"ถ้าภายในครึ่งที่สนใจในการผลิตใหม่เท่าที่ในระเบียบใหม่ ประเทศชาติของเราจะอยู่ในดี อลาสก้าสาธารณรัฐสังคมนิยมเสน Lisa Murkowski ที่เก้าอี้กรรมการทรัพยากรธรรมชาติและพลังงาน เพิ่มภายในแผนกจะกำหนดลักษณะของกฎเป็นการประนีประนอม ("ดีสำหรับประชาชน...ดีสำหรับอุตสาหกรรม") หลังจากที่ทุก พวกเขายังจะให้ fracking ขึ้นในพื้นที่สาธารณะ ที่บางจะไม่ต้องการเกิดขึ้น และพวกเขาไม่แข็งแรง ตามบางคนโต้แย้งพวกเขาอาจจะ นี่ ตามที่สำนักงานของที่ดินจัดการ คือสิ่งที่รวม:เราจะเหลือไว้กับ fantasies สอง: สามารถ (ทดสอบการออกแบบ และทำ โดยบริษัท for-profit อีกครั้งโดยไม่คำนึงว่าความสมบูรณ์สอน) คะแนนทดสอบที่จะหย่าจากบริบทในย่านของความยากจน สถานะตรวจคนเข้าเมือง ภาษาอังกฤษ ฯลฯ อย่างใด และว่าโรงเรียนดี "ไม่มีกล่องและครูเป็นแรงบันดาลใจภายในของมัน"ซึ่งง่ายต่อการดูทำไม fantasies เหล่านี้จะพบ และทำไมพวกเขาได้รับเพื่อประโยชน์สำหรับการสิ้นสุดแน่นอนทางการเมืองผู้ปกครองเช่นมิเชลและเบรตต์ไม่มีเวลาถามคำถามใหญ่นโยบายเกี่ยวกับเงินทุน inequity และความรับผิดชอบรวมโรงเรียน — เหมือนทุกคนซึ่งต้องการสิ่งที่ดีสุดสำหรับเด็กของตนเอง และเชื่อว่า พวกเขาจะทำหน้าที่ในการ พวกเขาหาทางเลือกที่เชื่อว่า พวกเขาสามารถควบคุมตัวโรงเรียนของตนเองเมื่อการ์เซีย David เสร็จสิ้นคำพูดของเขา impassioned ก่อนบอร์ด Ed แซคราเมนโตรัฐ overwhelmingly ขาว ประธานเป็นเข้าใจพอที่จะรู้จักความทะเยอทะยานทางการเมืองของการ์เซีย และขอที่จะจริงทำงานโรงเรียนนำเสนอกฎบัตรสมาชิกของเรนโบว์รัฐบาลมองกันคน พวกเขาได้อย่างชัดเจนไม่เคยพิจารณานี้ อนิตา แม้จะ มีเธอ "ประวัติ ยังคงเงียบมิเชลคนมาถึงแท่นประกาศที่เธอ — แม่กับบาง "พื้นหลังในงานสังคม" – "คนหลัก" ที่จะ เธอเริ่มต้น hesitantly แต่แข็งแรงเท่าที่เธอสรุปได้: "ได้มีครอบครัวของเราทั้งหมดที่อยู่ในอีเกิลร็อค พวกเขาเพียงแค่เหตุผลที่ดี โรงเรียนนี้เป็นเหตุผลที่ ฉันค้นหายากมากที่จะยอมรับกฎบัตร 100 โรงเรียนในรัฐ อันว่าในเขตของฉันเมื่อเราต้องการมันมากกว่าที่สุด อยากจะติด และต่อสู้เพื่อชุมชนของฉัน ฉันทำ แต่ถ้าเราไม่ได้รับโรงเรียนดี แล้วเราจะไปบังคับให้ย้ายเหมือนของเพื่อนเราได้ เด็ก ๆ โรงเรียนนี้ได้ โรงเรียนนี้ที่จำเป็นจริง ๆ ของชุมชนของเรา และไม่ชอบโรงเรียนนี้"ตั้งไว้ยืนยันประหลาดว่า อีเกิลร็อคต้องการทางเลือกของย่านโรงเรียน "มากมาก" แนวคิดของ "ชุมชน" นำ โดยมิเชลนี่ encapsulates ด้าน insidious มากที่สุดของการเคลื่อนไหวของธรรมนูญโรงเรียน ยกเว้นสีขาวชั้นกลางเด็กผู้ปกครองลงทะเบียนพวกเขาอื่น ลักษณะประชากรโรงเรียนอีเกิลร็อคแสดงความหลากหลายเชื้อชาติ และเศรษฐกิจของชุมชนอีเกิลร็อคดีแม้ว่าจะต้องไม่เคยได้กล่าวดัง ๆ ชุมชนนี้มีมากเกินไปสำหรับวิสัยทัศน์ของมิเชล "สุด"จิตสำนึกของมิเชลเสรี prods เธอพูดเกี่ยวกับความหลากหลายสีและชั้น appreciatively แต่เมื่อ collides ที่ด้านของชุมชนอีเกิลร็อคกับ "ชุมชน" ของเธอ เธอต้องการใช้ธรรมนูญโรงเรียนเพื่อฟื้นความรู้สึกของตัวควบคุมสถานการณ์มีความคุ้นเคยใน LAUSD จากต่อสู้โรงเรียนกฎบัตรทางด้านตะวันตกกับพ่อแม่กับ clout และโต้เถียงในตำแหน่งร่วมพลัง สนทนาโต๊ะอาหารนี้เป็นที่คุ้นเคยกับผู้ปกครองระดับกลางบน ศึกษาในเขตเออร์ที่ต้องการพิจารณาโรงเรียนในท้องถิ่นมากมาย — แต่...หลายไม่ว่างเกินไปในชีวิตของพวกเขาเองต้องทำงานหนักจริงทำการศึกษาสาธารณะดีกว่า เพื่อให้พวกเขาปล่อยให้ "องค์กร" กับ spiel เงายกหนัก และลงทะเบียนกับ แล้ว พวกเขามั่นใจตัวเองว่า นี่คือสิ่งดีที่สุดสำหรับเด็กของพวกเขา และเมื่อตัดสินใจที่จะทำ พวกเขาได้เชื่อไปที่ตอนนี้พวกเขาจะทำงานหนักเพื่อรักษาสิ่งที่พวกเขามีสำหรับเด็กของพวกเขาต่างมีผลประโยชน์และการแสดงสถานะศึกษาปรากฏพับขึ้นถ้า "ร่วมกัน" พบฉีกเพียงน้อยนิดของ self-awareness เราอาจแปล subplot นี้เป็นองค์ประกอบเลวร้ายที่สุดของการเคลื่อนไหวของธรรมนูญโรงเรียนวิจารณ์รุนแรง: สำนวนความกลวง และการสอน vacuity มีเสน่ห์ดึงดูดให้แคบ self-interest วิธีแบ่งชุมชนและวิธีการรัฐได้กอดแต่โดยดีสำหรับปลายทางการเมือง (การเงิน) จะได้แทน เป็นที่ชัดเจนว่า พี่น้อง Duplass และอักขระของตนกำลังพูดสมบูรณ์ un-แดกดัน และ obliviously เกี่ยวกับทั้งหมดของพวกเขา (ตอนนี้ cliché) ขาวสิทธิพิเศษ และสิทธิประโยชน์ และ ใช่ เหยียดและ classism ในกำหนดถือว่า "ดี" สำหรับพวกเขา ด้วยการสลักหลังของเอชบีโอ พวกเขาเชื่อว่า (หวังว่า) ที่พวกเขากำลังพูด และ เพื่อผู้ชมสีขาวแต่ละที่ rooting สำหรับตัวอักษรเหล่านี้มิเชล Pierson อุทธรณ์ซึ่งบูชาตัวเองในนามของกฎบัตรอีเกิลร็อคเผยมุมมองทั้งโลกของเธอซึ่งเธอและเด็กของเธอ "ชุมชน" — และมากการเคลื่อนไหวของธรรมนูญโรงเรียนขึ้นอยู่กับมุมมองเช่นเบนซ์ ศิลปะเล่นออกในสนามรบทางเศรษฐกิจสังคม คุณอาจไม่ได้ดู "ร่วมกัน" แต่คนที่รูปร่างวัฒนธรรมและเศรษฐกิจไม่ หวาน Lynn ชิคาโกซันไทม์รายงานว่า หน่วยงานภาครัฐได้เริ่มการสอบสวนของ Schock เน้นรัฐอิลลินอยส์พลของกิจการธุรกิจ และถูกกล่าวหาการต่อสู้ของภาคประชาชน และกองทุนส่งเสริมการขายของเขา มีตั้งพยานเบิกความก่อนแกรนด์คณะในสปิรงฟิลด์เดือนถัดไปเพิ่มเติมจากรายงานของหวาน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่กฎระเบียบจากบนลงล่างเป็นซ้ำซ้อนเป็นภาระและท้ายที่สุดการโจมตีโดยตรงต่อการผลิตพลังงานอเมริกันรายได้จากภาษีที่สำคัญสำหรับโรงเรียนและชุมชนของเราและนับพันงานที่ดีจ่ายทั่วประเทศ" คือการตอบสนองที่ไม่ให้เหมาะสม ของพรรครีพับลิเสนสตีฟ Daines, มอนแทนา. "ถ้ามหาดไทยเป็นครึ่งหนึ่งเป็นที่สนใจในการผลิตใหม่ที่มันเป็นอยู่ในกฎระเบียบใหม่ของประเทศชาติของเราจะอยู่ในสถานที่ที่ดีกว่า" อลาสก้าของพรรครีพับลิซ่า Murkowski ส.ว. ที่เก้าอี้และพลังงาน คณะทรัพยากรธรรมชาติเพิ่ม. กรมมหาดไทยเป็นพัฒนาการกฎเป็นประนีประนอม ("ที่ดีสำหรับประชาชน ... ที่ดีสำหรับอุตสาหกรรม") หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขากำลังยังจะช่วยให้ fracking ที่จะเกิดขึ้นในที่ดินสาธารณะซึ่งสิ่งแวดล้อมที่บางคนจะชอบที่จะไม่เกิดขึ้นและพวกเขาไม่ได้เป็นที่แข็งแกร่งเป็นบางคนแย้งพวกเขาอาจจะ ที่นี่ตามที่สำนักจัดการที่ดินเป็นสิ่งที่พวกเขารวมถึง: เราจะเหลือสองจินตนาการว่าคะแนนการทดสอบ (การทดสอบการออกแบบและทำแต้มโดย บริษัท ที่แสวงหาผลกำไรอีกครั้งโดยไม่คำนึงถึงความแข็งแรงสอน) สามารถหย่าขาดอย่างใดจากบริบทพื้นที่ใกล้เคียง จากความยากจนสถานะตรวจคนเข้าเมือง, ความสามารถทางภาษาอังกฤษและอื่น ๆ และที่โรงเรียนที่ดีคือ "ไม่เกินกล่องและครูแรงบันดาลใจภายในของมัน." มันง่ายที่จะเห็นว่าทำไมจินตนาการเหล่านี้มีความสุขสบายและทำไมพวกเขาได้รับประโยชน์เพื่อ สำหรับการสิ้นสุดทางการเมืองบางอย่าง. ผู้ปกครองเช่นมิเชลและเบร็ทไม่ได้มีเวลาที่จะถามคำถามนโยบายใหญ่เกี่ยวกับความไม่เสมอภาคการระดมทุนของโรงเรียนและความรับผิดชอบต่อส่วนรวม พวกเขาชอบ - ทุกคน - ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กของตัวเองและเชื่อว่าพวกเขาจะทำหน้าที่เกี่ยวกับมัน พวกเขาหาทางเลือกที่พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาสามารถควบคุม - โรงเรียนของตัวเอง. เมื่อดาวิดการ์เซียเสร็จสิ้นการปราศรัยของเขาก่อนที่สีขาวนำโด่งบอร์ดแซคราเมนโตเอ็ดประธานเป็นฉลาดพอที่จะรับรู้ถึงความทะเยอทะยานทางการเมืองของการ์เซียและขอให้ผู้ที่จะทำงานจริง เสนอโรงเรียนกฎบัตร. สมาชิกของรัฐบาลรุ้งมองหน้ากันอย่างหงุดหงิด พวกเขาได้อย่างชัดเจนไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้ แอนนิต้า, แม้จะมีเธอ "บันทึกติดตาม" ยังคงเงียบสงบ. มิเชลหงุดหงิดมาถึงแท่นที่จะประกาศว่าเธอ - แม่กับบาง "พื้นหลังในการทำงานทางสังคม" - จะเป็น "คนสำคัญ" ที่โรงเรียน เธอเริ่มลังเล แต่ได้รับที่แข็งแกร่งในขณะที่เธอสรุป: "มันเป็นเรื่องที่มีคุณค่าให้กับทุกครอบครัวของเราที่มีความกระตือรือร้นที่จะอยู่ในอีเกิลร็อค พวกเขาเพียงแค่ต้องมีเหตุผลที่ดี โรงเรียนนี่คือเหตุผลที่ ฉันคิดว่ามันยากมากที่จะยอมรับว่าใน 100 โรงเรียนกฎหมายในรัฐที่ไม่ได้เป็นหนึ่งในย่านของฉันเมื่อเราต้องการมันมากที่สุด ผมต้องการที่จะติดอยู่ในและต่อสู้เพื่อชุมชนของฉัน ฉันทำ แต่ถ้าเราไม่ได้รับโรงเรียนที่ดีนั้นเราจะต้องบังคับให้ย้ายเช่นดังนั้นหลายเพื่อนของเรามี เด็ก ๆ ของฉันต้องโรงเรียนนี้ ชุมชนของเราจริงๆต้องโรงเรียนนี้และฉันต้องการการโรงเรียนนี้. " การตั้งค่ากันยืนยันพิลึกที่ร็อคอีเกิลต้องการทางเลือกที่จะใกล้เคียงโรงเรียนสาธารณะ "มากที่สุด" ความคิดของ "ชุมชน" ใส่ไปข้างหน้าโดยมิเชลที่นี่สุนทรีย์ร้ายกาจที่สุด ทุกแง่มุมของการเคลื่อนไหวของโรงเรียนกฎหมาย ด้วยข้อยกเว้นของเด็กชั้นกลางสีขาวลงทะเบียนเรียนที่พ่อแม่พวกเขาที่อื่น, อีเกิลร็อคกลุ่มผู้เข้าชมโรงเรียนของรัฐเป็นตัวแทนของความหลากหลายทางเชื้อชาติและเศรษฐกิจของชุมชนของอีเกิลร็อคอย่างดี. แม้ว่ามันจะต้องไม่ถูกกล่าวออกมาดัง ๆ , ชุมชนนี้เป็นมากเกินไปสำหรับวิสัยทัศน์ ของมิเชลล์ "ชุมชน". มโนธรรมเสรีนิยมมิเชลล์ prods ของเธอที่จะพูดชื่นชมเกี่ยวกับสีและความหลากหลายชั้น แต่เมื่อทุกแง่มุมของชุมชนของอีเกิลร็อคที่ชนกับเธอว่า "ชุมชน" เธอต้องการที่จะใช้ใบอนุญาตโรงเรียนที่จะฟื้นความรู้สึกของการควบคุม. สถานการณ์เป็นที่คุ้นเคยใน LAUSD จากบางส่วนของการต่อสู้อนุญาตให้โรงเรียนในฝั่งตะวันตกที่มีผู้ปกครองที่มีอิทธิพลและอำนาจเถียงสำหรับสถานที่ร่วม อภิปรายโต๊ะอาหารค่ำนี้เป็นที่คุ้นเคยกับความอุดมสมบูรณ์ของการศึกษาผู้ปกครองชั้นกลางตอนบนในเขตเมืองที่ต้องการที่จะต้องพิจารณาโรงเรียนท้องถิ่น - แต่ ... หลายคนยุ่งมากในชีวิตของตัวเองเพื่อจะทำงานหนักที่แท้จริงของการศึกษาของประชาชนที่ดีขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงปล่อยให้ "องค์กร" กับกล่อมมันวาวที่จะทำยกของหนักและแล้วลงทะเบียนกับพวกเขา จากนั้นพวกเขาโน้มน้าวตัวเองว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กของพวกเขาและเมื่อตัดสินใจที่จะทำพวกเขามีส่วนได้เสียในการเชื่อว่ามันถึงจุดที่ตอนนี้พวกเขาจะทำทำงานอย่างหนักเพื่อรักษาสิ่งที่พวกเขาได้สำหรับเด็กของพวกเขา. และ . คณะรัฐแสดงการศึกษาดูเหมือนจะตักขึ้นหาก "ร่วมกัน" แสดงให้เห็นว่าฉีกน้อยที่สุดของความตระหนักในตนเองเราอาจตีความแผนนี้เป็นคำวิจารณ์ที่รุนแรงขององค์ประกอบที่เลวร้ายที่สุดของการเคลื่อนไหวกฎบัตรโรงเรียน: สำนวนกลวงและช่องว่างการเรียนการสอน อุทธรณ์ของตนที่จะแคบประโยชน์ของตนเอง, วิธีการที่จะแบ่งชุมชนและวิธีที่รัฐได้นำเอาทั้งหมดของมัน uncritically การเมือง (การเงิน) สิ้นสุด. แต่เป็นที่ชัดเจนว่าพี่น้อง Duplass และตัวละครของพวกเขากำลังพูดอย่างสมบูรณ์ยกเลิกแดกดันและ ลืมเลือนเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขา (ตอนนี้คิดโบราณ) สิทธิพิเศษสีขาวและสิทธิและใช่ชนชาติและ classism ในการกำหนดสิ่งที่ถือว่า "ดี" สำหรับพวกเขา ด้วยการรับรองของ HBO พวกเขาเชื่อว่า (หวัง) ว่าพวกเขาจะพูดและผู้ชมสีขาวที่ร่ำรวยที่กำลังเอาใจช่วยตัวละครเหล่านี้. อุทธรณ์หลงตัวเองมิเชลเพียร์สันในนามของนกอินทรีร็อคกฎบัตรเผยให้เห็นมุมมองของโลกทั้งหมดของเธอ - ว่าเธอและลูกของเธอเป็น "ชุมชน" - และมากของการเคลื่อนไหวโรงเรียนกฎหมายขึ้นอยู่กับมุมมองที่. เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างศิลปะเล่นออกในสนามรบทางเศรษฐกิจและสังคม คุณอาจจะได้ดู "ร่วมกัน" แต่คนที่รูปร่างวัฒนธรรมและเศรษฐกิจทำ ชิคาโกซันไทม์ 'ลินน์หวานรายงานว่าเจ้าหน้าที่รัฐบาลกลางได้เริ่มการสอบสวนของ Schock โดยมุ่งเน้นที่รัฐอิลลินอยส์พรรครีพับลิกิจการธุรกิจและในทางที่ผิดที่ถูกกล่าวหาของเขาในที่สาธารณะและกองทุนแคมเปญ พยานมีการกำหนดให้การต่อหน้าคณะลูกขุนในสปริงฟิลด์เดือนถัดไป. เพิ่มเติมจากรายงานของหวาน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ระเบียบจากบนลงล่างนี้คือ duplicative ตัวภาระและในที่สุดการโจมตีโดยตรงต่อการผลิตพลังงานอเมริกา รายได้ภาษีที่สำคัญสำหรับโรงเรียนและชุมชนของเรา , และหลายพันของงานที่ดีจ่ายเงินข้ามประเทศ " คือไม่สมเหตุสมผล ดังนั้นคำตอบของรีพับลิกัน . สตีฟเดนส์ , Montana

" ถ้าภายในครึ่งเป็น สนใจในผลิตภัณฑ์ใหม่ตามที่มีในระเบียบใหม่ประเทศของเราจะอยู่ในสถานที่ที่ดี , " อลาสการีพับลิกันเสน ลิซ่าเมอร์เคาสกี้ , เก้าอี้ของคณะกรรมการพลังงานและทรัพยากรเพิ่ม

กรมมหาดไทยเป็นลักษณะกฎเป็นประนีประนอม ( " ดีสำหรับประชาชน . . . ดีสำหรับอุตสาหกรรม " ) หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขายังช่วยให้กระบวนการนี้เกิดขึ้นบนที่ดินสาธารณะ ซึ่งบางอนุรักษ์ชอบไม่เกิดขึ้นและพวกเขาจะไม่เป็นที่แข็งแกร่งเป็นบางส่วนยืนยัน พวกเขาอาจจะ ที่นี่ตามที่สำนักงานบริหารแผ่นดิน เป็นสิ่งที่พวกเขารวม :

เราเหลือสองจินตนาการ : คะแนนการทดสอบ ( การทดสอบการออกแบบและคะแนนโดย บริษัท สำหรับกำไรอีกครั้ง โดยไม่สนใจวิธีการสอนปกติ ) สามารถอย่างใดกับบริบทของชุมชน ความยากจน การอพยพสถานะ , ความสามารถทางภาษาอังกฤษ ฯลฯและที่โรงเรียนที่ดีคือ " ไม่เกินกล่องและแรงบันดาลใจจากอาจารย์ภายในของมัน . "

มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อดูว่าทำไมจินตนาการเหล่านี้จะคอยปลอบ และทำไมพวกเขาได้รับประโยชน์ดังนั้นเพื่อเป้าหมายทางการเมืองบาง

พ่อแม่ชอบมิเชลและเบร็ทไม่ได้มีเวลาที่จะถามคำถามเกี่ยวกับโรงเรียนใหญ่นโยบาย ทุนความไม่เสมอภาคและกลุ่มที่รับผิดชอบพวกเขาเหมือนทุกคนต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กของพวกเขาเอง และเชื่อว่าพวกเขาจะทำมัน พวกเขาแสวงหาทางเลือกที่พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาสามารถควบคุม - โรงเรียนของตัวเอง

เมื่อเดวิดการ์เซียเสร็จสิ้นการพูดแสดงอารมณ์ของเขาก่อนที่จะนำโด่งสีขาวแซคราเมนโตรัฐมบอร์ดท่านประธานจะเข้าใจพอที่จะรับรู้ความทะเยอทะยานทางการเมืองของการ์เซีย และขอให้คนที่จะเปิดเสนอกฎบัตรโรงเรียน

สมาชิกสายรุ้งพันธมิตรมองที่แต่ละอื่น ๆ อย่างหงุดหงิด พวกเขาได้ชัดเจนไม่พิจารณานี้ แอนนิต้า แม้แต่ประวัติเธอ "

" อยู่เงียบๆมิเชลกระวนกระวายมาถึงแท่นที่จะประกาศว่าเธอ - แม่กับ " พื้นหลังในงานสังคมสงเคราะห์ " จะเป็น " คนสำคัญ " ของโรงเรียน เธอเริ่มแบ่งรับแบ่งสู้ แต่ก็แข็งแกร่ง ขณะที่เธอสรุป : " มันมีค่ากับครอบครัวของเราทั้งหมดที่มีความกระตือรือร้นที่จะพักใน Eagle Rock มันต้องมีเหตุผลที่ดี โรงเรียนนี้คือเหตุผลที่ผมพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับว่าใน 100 โรงเรียนกฎหมายในรัฐ ไม่ได้อยู่ในเขต เมื่อเราต้องการมันมากที่สุด ฉันต้องการที่จะอยู่ในการต่อสู้เพื่อชุมชนของฉัน แต่ถ้าเราไม่ไปโรงเรียน เราก็จะถูกบังคับให้ย้าย แบบนี้เพื่อนๆ ของเราได้ ลูกๆต้องการโรงเรียนนี้ ชุมชนของเราต้องการโรงเรียนนี้และฉันต้องการโรงเรียนนี้

"การตั้งค่าการยืนยันพิสดารที่หินนกอินทรีต้องการทางเลือกของชุมชนโรงเรียน " ที่สุด " ความคิดของ " ชุมชน " หยิบยกโดย มิเชล มาห่อหุ้มด้านร้ายกาจที่สุดของกฎบัตรโรงเรียนเคลื่อนไหว ยกเว้นสีขาว รวมทั้งเด็กที่พ่อแม่ลงทะเบียนเรียนไว้ที่อื่นหินนกอินทรีโรงเรียนที่เป็นตัวแทนของประชากรเชื้อชาติและเศรษฐกิจความหลากหลายของหินนกอินทรีชุมชนดีมาก

แม้ว่าจะต้องไม่เคยถูกพูดออกมาเสียงดัง ชุมชนนี้เป็นมากเกินไปสำหรับวิสัยทัศน์ของชุมชน " มิเชล "

มิเชลศิลปศาสตร์สำนึก PRODS ให้เธอพูด appreciatively เกี่ยวกับสีและความหลากหลายแต่เมื่อลักษณะของหินนกอินทรีชุมชนสะดุดกับชุมชนของเธอ " " เธออยากใช้กฎบัตรโรงเรียนที่จะฟื้นความรู้สึกของการควบคุม

ฉากที่คุ้นเคยใน lausd จากบางส่วนของกฎบัตรโรงเรียนการต่อสู้ด้านตะวันตก กับพ่อแม่ กับอิทธิพลและอำนาจเถียง จำกัดสถานที่ นี้โต๊ะทานข้าวสนทนาคุ้นเคยกับความอุดมสมบูรณ์ของการศึกษาบนกลางห้องเรียนพ่อแม่ ในเขตเมือง ซึ่งจะพิจารณาโรงเรียนท้องถิ่น แต่ . . . . . . .

ส่วนมากจะยุ่งในชีวิตของตนเองเพื่อทำงานอย่างหนักจริง ทำให้การศึกษาดีขึ้น จึงให้ " องค์กร " กับกล่อมมันทำยกของหนักแล้วลงทะเบียนกับพวกเขา แล้วพวกเขาโน้มน้าวตัวเองว่า นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กของพวกเขาและเมื่อตัดสินใจที่จะทำ พวกเขามีความสนใจในเรื่อง เชื่อว่ามันถึงจุดที่พวกเขาจะทำงานอย่างหนักเพื่อรักษาสิ่งที่พวกเขาได้สำหรับเด็กของพวกเขา .

และก็ให้สภาการศึกษาของรัฐจะตักมันขึ้นมา

ถ้า " ร่วมกัน " มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยของตนเราอาจตีความนิดนี้เป็นวิจารณ์รุนแรงขององค์ประกอบที่เลวร้ายที่สุดของกฎบัตรโรงเรียนเคลื่อนไหว : วาทศิลป์กลวงและการอุทธรณ์เพื่อประโยชน์ของความว่างเปล่า มันแคบ วิธีแบ่งชุมชน และทางรัฐได้สวมกอดทั้งหมด uncritically ทางการเมือง ( ทางการเงิน ) จบ . . .

แทนมันชัดเจนว่า duplass พี่น้องของตัวละครและมีการพูดอย่างสมบูรณ์และแดกดันอย่างไม่คำนึงถึงเรื่องของพวกเขาทั้งหมดและตอนนี้ ( สำนักนายกรัฐมนตรี ) สีขาวเอกสิทธิ์และสิทธิและ ใช่ การเหยียดเชื้อชาติ และ classism ในการกำหนดสิ่งที่ถือว่า " ดี " สำหรับพวกเขา กับ HBO การรับรอง พวกเขาเชื่อว่า ( หวัง ) ว่าพวกเขาจะพูดและผู้ฟังสีขาวที่ร่ำรวยที่เป็นกำลังใจให้

ตัวละครเหล่านี้มิเชล เพียร์สันอุทธรณ์หลงตัวเองในนามของอีเกิลร็อควิวกฎบัตรเผยโลกทั้งเธอและลูกของเธอเป็น " ชุมชน " - และมากของกฎบัตรโรงเรียนเคลื่อนไหวขึ้นอยู่กับมุมมอง

เหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง ศิลปะ การเล่นออกมาในสนามรบเศรษฐกิจสังคม คุณอาจไม่ได้ดู " ร่วมกัน " แต่คนที่รูปร่างวัฒนธรรมและเศรษฐกิจอย่างไรชิคาโกซันไทม์ส ' ลินหวาน รายงานว่า เจ้าหน้าที่รัฐได้เริ่มการสอบสวนของ schock เน้นกิจการธุรกิจอิลลินอยส์รีพับลิกันและของเขาที่ถูกกล่าวหาว่าใช้ทุนสาธารณะและแคมเปญ มีคนตั้งเป็นพยานก่อนที่คณะลูกขุนในสปริงฟิลด์เดือนหน้า

เพิ่มเติมจากรายงานหวานคือ :